Κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Τροποποίηση του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του νόμου 3986/2011 ʽΕπείγοντα μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015ʼ (Α΄152), όπως ισχύει», της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου ʽΚατάργηση ελάχιστου ποσοστού Ελληνικού Δημοσίου σε ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ, Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Ελευσίνας, Ηγουμενίτσας, Ηρακλείου, Καβάλας, Κέρκυρας, Λαυρίου, Πατρών και Ραφήνας, καθώς και κατάργηση του άρθρου 11 του νόμου 3631/2008 (Α΄6)» και άλλες επείγουσες ρυθμίσεις
Θα ήθελα να πω στον Εισηγητή της ΝΔ κ.Τζαμτζή ότι δεν υπάρχει τίποτα που να είναι πιο μακριά από την πραγματικότητα απʼ το ότι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας θα υπηρετήσει την ανάπτυξη. Είναι γνωστό ότι και το τελευταίο ευρώ που θα προέλθει από αυτό το ξεπούλημα θα πάει κατευθείαν μέσω ΤΑΙΠΕΔ στον ειδικό λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος και στους δανειστές για την αποπληρωμή – πάρα πολλά ερωτηματικά εδώ – ενός χρέους, που είναι μη βιώσιμο, δηλαδή, είναι ένα πηγάδι που πετάς μέσα ό,τι μαζεύεις από το σύνολο της χώρας.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου παραπέμπει ως προς το Πρώτο Άρθρο του, την κύρωση της από 6-9-2012 σχετικής Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), στο γνωστό στίχο του Μπρεχτ που διαπιστώνει ότι αφού ο λαός στενοχωρεί την κυβέρνηση, καλό θα ήταν η κυβέρνηση να εξέλεγε έναν άλλο λαό: Όταν η κυβέρνηση δεν εξασφάλισε την απαιτούμενη πλειοψηφία των 2/3 της Επιτροπής της Βουλής για τις ΔΕΚΟ, ώστε να υπάρξει γνωμοδότηση σχετικά με το διορισμό του νέου Προέδρου και του νέου Διευθύνοντος Συμβούλου του ΤΑΙΠΕΔ, η διαφωνία τόσων βουλευτών της Επιτροπής ώστε «να μη βγαίνουν τα νούμερα», χαρακτηρίστηκε ως «περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης» προκειμένου να εκδοθεί ΠΝΠ λίγες ώρες αργότερα για να ανατραπεί αναδρομικά, με πρόβλεψη απλής πλειοψηφίας, το αποτέλεσμα που είχε αποτυπωθεί κατά την ψηφοφορία στην Επιτροπή.
Είναι φανερό όμως ότι έτσι η πράξη διορισμού πάσχει από ακυρότητα, καθώς υπάρχει έλλειψη ουσιώδους τύπου – έλλειψη γνωμοδότησης. Κατά συνέπεια, για όλες τις μέχρι σήμερα πράξεις της νέας Διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ υπάρχει πρόβλημα νομιμότητας. Και για την κυβέρνηση, μιας κι είναι αδύνατον να εκλέξει έναν άλλο λαό, υπάρχει τεράστιο πολιτικό πρόβλημα.
Με το Άρθρο Δεύτερο, που κυρώνει τη δίδυμη ΠΝΠ της νύχτας της 6-9-2012 με την οποία καταργείται το ελάχιστο ποσοστό του Ελληνικού Δημόσιου σε ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ, στους Οργανισμούς Λιμένος Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Ελευσίνας, Ηγουμενίτσας, Ηρακλείου, Καβάλας, Κέρκυρας, Λαυρίου, Πατρών και Ραφήνας, καθώς και το άρθρο 11 του ν. 3631/2008. Μπορούν αυτές οι στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις και τα λιμάνια να παραχωρηθούν πλήρως απʼ το ΤΑΙΠΕΔ στο μεγάλο διεθνές κι ελληνικό κεφάλαιο με πώληση ή 99χρονη μίσθωση.
Με αυτό σηματοδοτείται και διευκολύνεται η απόσυρση του Δημόσιου από το σύνολο των ΔΕΚΟ και των στρατηγικού χαρακτήρα, και αυτών με τη μεγαλύτερη κερδοφορία, όπως ο ΟΠΑΣΠ, αλλά και η μεταβίβαση δημόσιας περιουσίας του δημοσίου, όπως είναι τα λιμάνια, που κανονικά δεν μεταβιβάζεται. Αποτέλεσμα, όχι απλώς το κυριολεκτικό ξεπούλημα των «χρυσαφικών» και «ασημικών» της δημόσιας περιουσίας, καθώς η μετοχική βάση αυτών των εταιρειών χάρη στην προκαλούμενη από την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης ύφεση και την υποτιμητική κερδοσκοπία έχει υποχωρήσει μεταξύ 2010 και 2012 από 30%-70%. Κι όχι τυχαία τα funds που αγοράζουν βαθύτατα υποτιμημένες επιχειρήσεις λέγονται distress funds και, στην πιο επιθετική μορφή τους, vulture funds, αρπακτικά. Όχι απλώς η συρρίκνωση των επιχειρήσεων, οι απολύσεις, η δημιουργία πολλών ταχυτήτων παροχής υπηρεσιών σε βάρος των απομακρυσμένων περιοχών και της υπαίθρου ή η αύξηση των τιμολογίων και πολλά προβλήματα ασφάλειας, όπως είναι η διεθνής εμπειρία από την ιδιωτικοποίηση τέτοιων επιχειρήσεων. Κι ας μη μας διαφεύγει το γεγονός ότι πρόκειται για επιχειρήσεις με τεράστιας αξίας πραγματικά στοιχεία ενεργητικού σε εργοστάσια, υποδομές και δίκτυα, που για να δημιουργηθούν ξοδεύτηκαν δεκάδες δις ευρώ του ελληνικού λαού και τα οποία οι ιδιώτες «επενδυτές» με γνώμονα τα όσο γίνεται λιγότερα ίδια κεφάλαια, τη συντομότερη δυνατή απόσβεση και το κέρδος, περιμένουν να τα εκμεταλλευτούν έτοιμα, χωρίς να ξοδέψουν ούτε καν για τη συντήρηση τους. Και βέβαια η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών θέτει επιπρόσθετα σοβαρά θέματα εθνικής ασφάλειας. Ενώ η παραχώρηση του δημόσιου πλούτου γίνεται κυριολεκτικά χωρίς οποιοδήποτε έλεγχο σκοπιμότητας, σε όποιον εμφανιστεί – καθώς καταργούνται ακόμα και τα λειψά «κριτήρια αξιολόγησης προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος» του άρθρου 11 του ν.3631/2008, ακόμα και η προϋπόθεση της προγενέστερης έγκρισης της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων του ν. 3049/2002, που καταργείται κι αυτή μαζί με το άρθρο 11.
Η μεγαλύτερη ζημιά όμως στο δημόσιο συμφέρον σε βάρος της εργαζόμενης συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας θα προέλθει από τη δραστική μείωση της ικανότητας οικονομικής παρέμβασης και στρατηγικού σχεδιασμού του κράτους για την οικονομία, την ανάπτυξη και την κοινωνία, της δυνατότητας του να ασκήσει αναδιανεμητικό ρόλο σε αντίστροφη από τη συνήθη κατεύθυνση, αλλά και νʼ ανταποκριθεί στην άσκηση των κοινωνικών λειτουργιών του. Μ΄ αυτό τον τρόπο, και σε συνδυασμό με την πολιτική για τις τράπεζες, επιχειρείται ταυτόχρονα νʼ ακρωτηριαστεί η ικανότητα μιας αυριανής κυβέρνησης, που δε θα δεσμεύεται από τα μνημόνια και το μεσοπρόθεσμο με την Τρόικα, δε θα υπαγορεύει το πολιτικό της πρόγραμμα η συστημική και μη διαπλοκή της με το μεγάλο κεφάλαιο ούτε θα πάσχει από νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες, νʼ ανακόψει τη σημερινή πορεία καταστροφής της χώρας και να σχεδιάσει μια ευρεία παρέμβαση παραγωγικής ανασυγκρότησης φιλικής στο περιβάλλον και στον εργαζόμενο άνθρωπο. Αυτή η πολιτική δεν καταστρέφει δηλ. μόνο την κοινωνία σήμερα, αλλά υπονομεύει και τις μελλοντικές προοπτικές του λαού και της χώρας μας.
Από μεριάς της κυβέρνησης ψευδώνυμη δεν είναι μόνο η επιχειρηματολογία περί άμεσων νέων επενδύσεων, νέων θέσεων εργασίας, ανοίγματος αγορών κ.α., που δεν έχουν καμιά σχέση με τα δεδομένα της πραγματικότητας, αλλά μόνο με τις πολιτικοοικονομικές δεσμεύσεις και τις ιδεολογικές εμμονές της. Αλλά και ο ισχυρισμός στην αιτιολογική έκθεση ότι με την ΠΝΠ ρυθμίζεται το επείγον θέμα των ειδικών μετοχών του Ελληνικού Δημοσίου (golden shares) στις υπό ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεις και αντιμετωπίζεται το προβληματικό της συμβατότητας αυτών των μετοχών «με το ενωσιακό δίκαιο» και «ειδικότερα με την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων». Τα μετοχικά ποσοστά όμως του δημόσιου στις επιχειρήσεις αυτές, είτε κάτω είτε άνω του 50%, δεν είναι golden shares, δηλ. δεν επισύρουν ειδικά προνόμια πέρα απʼ αυτά που τους δίνει το ίδιο το ύψος του ποσοστού, ούτε στερούν από τους ιδιώτες που ήδη συμμετέχουν στο μετοχικό κεφάλαιο τα όποια προνόμια τους δίνει το ύψος της συμμετοχής τους. Αντίστοιχα ο αναφερόμενος μακρύς κατάλογος περιπτώσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αφορά περιπτώσεις ειδικών μετοχών, άρα κάθε άλλο παρά προδικάζει μια «αναγκαστική» έξοδο του δημόσιου από τη δημόσια περιουσία.
Αντίθετα, η πλήρης και απόλυτη αποξένωση του Ελληνικού Δημόσιου από τη συμμετοχή του στις στρατηγικής σημασίας κοινωφελείς επιχειρήσεις, αυτές που στην παρ.3 του άρθρου 106 του Συντάγματος περιγράφονται ως επιχειρήσεις που «έχουν χαρακτήρα μονοπωλίου ή ζωτική σημασία για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου ή έχουν ως κύριο στόχο την παροχή υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο», εξαντλεί και καταργεί πλήρως τη συνταγματική αρχή του κρατικού παρεμβατισμού κατά το άρθρο 106.
Εξαιρετικά αμφίβολης νομιμότητας αναδεικνύεται όμως και η πρόβλεψη αναδρομικής νομιμοποίησης του περάσματος «πακέτων» μετοχών δημόσιων επιχειρήσεων και λιμανιών στο ΤΑΙΠΕΔ. Σύμφωνα και με τη νομολογία του Συμβούλιου Επικρατείας, η αναδρομική ίαση παράνομων διοικητικών πράξεων είναι αντισυνταγματική. Υποθέτουμε ότι η αναδρομική «τακτοποίηση» επιχειρήθηκε μετά τις αιτήσεις ακύρωσης των πράξεων μεταβίβασης των μετοχών πολλών απʼ τις υπό ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεις που κατέχει το ελληνικό δημόσιο στο ΤΑΙΠΕΔ από πολίτες με έννομο συμφέρον αυτό το καλοκαίρι.
Ως προς το Άρθρο Τρίτο, ρυθμίσεις για την αξιοποίηση της ακίνητης δημόσιας περιουσίας: Με τις ρυθμίσεις αυτές επιχειρείται να «λυθούν τα φρένα» στην κούρσα για την πλήρη αποξένωση του δημόσιου από την περιουσία του, ιδιωτική και δημόσια, προς όφελος «ιδιωτών επενδυτών» και των διεθνών δανειστών με ανυπολόγιστη ζημιά του δημοσίου συμφέροντος, του περιβάλλοντος και του δημόσιου χαρακτήρα των ακινήτων και της γης.
Έτσι συμπληρώνονται οι τρόποι «αξιοποίησης¨από το ΤΑΙΠΕΔ των περιουσιακών στοιχείων που μεταβιβάζονται σε αυτό, όπως η σύσταση επικαρπίας επί των μεταβιβαζόμενων στοιχείων, ενώ παρέχεται και η απάντηση στο ερώτημα που έκανα επανειλημμένα, χωρίς να πάρω απάντηση, στους δύο οικονομικούς υπουργούς στις συνεδριάσεις της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων και στην Ολομέλεια της Βουλής: Η πώληση, με πληρωμή στη συνέχεια μισθώματος, των δημοσίων κτιρίων που στεγάζουν υπηρεσίες του Δημοσίου, από τη ΓΑΔΑ μέχρι κτίρια Υπουργείων και κτήρια ΔΥΟ, με τη μέθοδο του sale and lease-back.
Ενώ στα λόγια υποστηρίζεται η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου που στηρίχτηκε στο κυνήγι του εύκολου και γρήγορου πλουτισμού, δεν υπάρχει κανένας προσανατολισμός στην παραγωγική αξιοποίηση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημόσιου. Για την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα, που φθίνει αυξάνοντας το διατροφικό έλλειμμα και για μια, φιλική στο περιβάλλον και στηριγμένη στην καινοτομία και την έρευνα, ανασυγκρότηση της μεταποίησης. Η αναφορά σε «επιχειρήσεις εφοδιαστικής αλυσίδας (logistics)», στο πλαίσιο μάλιστα της κατηγορίας «Θεματικά Πάρκα - Εμπορικά Κέντρα - Αναψυχή», μόνο ως «φωτογραφική» διάταξη μπορεί να εκληφθεί.
Εισάγει, αντίθετα, τη νέα γενική κατηγορία χρήσεων σε εκτός σχεδίου περιοχές και σε μικρούς οικισμούς υπό τον τίτλο «Παραθεριστικό-Τουριστικό Χωριό», όπου εκτός από κατοικίες συμπεριλαμβάνεται για πρώτη φορά ένα σύμπαν χρήσεων: Χώροι συνάθροισης κοινού (συνεδριακοί/εκθεσιακοί, μεγάλες αίθουσες διδασκαλίας, μουσεία, χώροι συναυλιών, θέατρα, κινηματογράφοι, κέντρα διασκέδασης, χώροι αναμονής επιβατών, μεγάλα τραπεζικά καταστήματα, χώροι αθλητικών συγκεντρώσεων, εκκλησίες) σε συνδυασμό με spa, χώρους εστίασης, αναψυχής και εμπορίου, περίθαλψη, αθλητικά γήπεδα, τα αμφιλεγόμενα - τουλάχιστον στις περιοχές με λειψυδρία - γήπεδα γκολφ και τουριστικά λιμάνια (που είτε κατασκευάζονται, ακόμα κι αν απέχουν μόλις 1 χμ από υπάρχοντα, είτε τα υπάρχοντα μπορούν νʼ απαλλοτριωθούν). Προβλέπεται ακόμα και η παραχώρηση για αποκλειστική χρήση αιγιαλού για 99 χρόνια, χωρίς δικαίωμα πρόσβασης των πολιτών, εφόσον αυτό «συμπεριλαμβάνεται στη σύμβαση», αλλά κι επέκταση του αιγιαλού και αναδόμηση της ακτογραμμής της σχετικής περιοχής μέσω προσχώσεων, προφανώς για τη μεγέθυνση του παραχωρούμενου, καθώς και τα ανάλογα για όχθες και παρόχθιες ζώνες λιμνών κι ποταμών. Επιτρέπεται επίσης, για λόγους «μείζονος και γενικότερης σημασίας για την οικονομία της χώρας και επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος», η fasttrack απαλλοτρίωση υπέρ του ΤΑΙΠΕΔ ή/και του ιδιώτη «επενδυτή», εφόσον εκείνος το επιθυμεί, ζωνών ιδιωτικών εκτάσεων ευρύτερων από τη ζώνη της επένδυσης, και μάλιστα αυτές πρακτικά, με βάση τους προβαλλόμενους όρους, δεν επιστρέφονται στους πρώην ιδιοκτήτες τους σε περίπτωση ματαίωσης της επένδυσης. Σε περίπτωση πάλι που υπάρξουν δικαστικές εκκρεμότητες ως αποτέλεσμα της απαλλοτρίωσης, τις τυχόν αποζημιώσεις θα πληρώσει το Δημόσιο!
Οι εκτάσεις κτίζονται με συντελεστή 0,2 (που γίνεται Ο,4) και ενώ διαθέτουν κοινόχρηστους χώρους - στους οποίους δεν ξεκαθαρίζεται αν θα έχουν ελεύθερη πρόσβαση οι πολίτες - δεν αποδίδουν το 50% σε γη ή χρήμα. Προβλέπεται όχι απλώς ιδιωτική πολεοδόμηση, αλλά στην πραγματικότητα εισάγεται και επιτρέπεται για πρώτη φορά η ιδιωτική χωροταξία, κάτι ανήκουστο σε οποιαδήποτε όχι ευρωπαϊκή, αλλά απλώς οργανωμένη χώρα, καθώς ο «επενδυτής» πρώτα αγοράζει τη δημόσια γη ή αποκτά το – καινοφανές – «δικαίωμα στην επιφάνεια», με δικαιώματα παρεμφερή με αυτά της κυριότητας, αλλά με ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς, αυτό της επικαρπίας, και μετά καθορίζονται οι χρήσεις γης με απλή ΚΥΑ τριών υπουργών σύμφωνα με τις δικές του προτιμήσεις και απαιτήσεις και ανεξάρτητα από τα υπάρχοντα εθνικά και τα, υπό τροποποίηση μάλιστα σήμερα, περιφερειακά χωροταξικά σχέδια: Ως περιοχή μελέτης των ΕΣΧΑΔΑ, των Ειδικών Σχεδίων Χωρικής Ανάπτυξης Δημοσίων Ακινήτων, τα οποία κατισχύουν έναντι οποιωνδήποτε χρήσεων γης, όρων και περιορισμών δόμησης που ορίζονται από την οικεία ΓΠΣ ή θεσμικές ρυθμίσεις σε γειτνιάζουσες πολεοδομικές ενότητες, προσδιορίζεται «τουλάχιστον η οικεία δημοτική ενότητα ή και οι δημοτικές ενότητες …οι οποίες βρίσκονται σε λειτουργική εξάρτηση απʼ αυτήν». Αυτό σημαίνει ότι οι επιπτώσεις της επένδυσης, περιβαλλοντικές, οικονομικές ή άλλες, δεν εκτιμώνται σε ευρύτερο γεωγραφικό/χωροταξικό πλαίσιο, ούτε καν στην έκταση ολόκληρου του Καλλικρατικού Δήμου, στον οποίο θα ανήκει… Η πρόβλεψη, πάλι, διάνοιξης υπόγειων σηράγγων, εννοείται με έξοδα του Δημόσιου, είναι μάλλον «φωτογραφική» για τη μελετούμενη υπογειοποίηση της παραλιακής ώστε να γίνει ενιαίο «οικόπεδο» το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού και η παραλία. Τέλος με την παρ. 23 απαλάσσεται το Δημόσιο από τις προθεσμίες τακτοποίησης αυθαιρέτων κατασκευών ή αλλαγών χρήσεων σε κτίρια της ιδιοκτησίας του κι έτσι πρακτικά νομιμοποιούνται όλες οι αυθαίρετες κατασκευές του, συμπεριλαμβανομένου και του ΙΒC, που μόλις παραχωρήθηκε αντί πινακίου φακής στη Lamda Development του Λάτση.
Αυτός ο, σχεδόν ψυχαναγκαστικός, προσανατολισμός στα ενδιαφέροντα και συμφέροντα του επενδυτή φροντίζει ώστε αυτά να κατισχύουν ως «εθνικού συμφέροντος» έναντι οποιουδήποτε άλλου σχεδιασμού ή δημόσιου ή ιδιωτικού συμφέροντος. Μπορούμε έτσι να ερμηνεύσουμε τη θέρμη των συζητήσεων της Καγκελαρίου Μέρκελ με κυβέρνηση και μεγαλοεπιχειρηματίες στην Αθήνα.
Οι συνέπειες για το περιβάλλον, τη χώρα και τη ζωή των ανθρώπων θα είναι ανεπίστρεπτες. Ο Σύλλογος Ελλήνων Πολεοδόμων και Χωροτακτών (ΣΕΠΟΧ) σε απόφαση του (12.10.2012) χαρακτηρίζει την κατηγορία χρήσεων «Παραθεριστικό-Τουριστικό Χωριό» ως «επιζήμια βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα» και επισημαίνει ότι: Υπάρχει σήμερα ένας σημαντικός αριθμός αδιάθετης παραθεριστικής κατοικίας σε όλη τη χώρα και ταυτόχρονα ένα εξαιρετικά σημαντικό απόθεμα εγκαταλελειμμένων ή φθινόντων παραδοσιακών οικισμών – και οι νέες αναπτύξεις θα λειτουργήσουν ανταγωνιστικά προς τα τα ήδη υπάρχοντα. Οι φυσικοί πόροι δεν είναι ανεξάντλητοι – και, θα έλεγα εγώ, μπορεί να σπαταληθούν ταχύτατα οι δυνατότητες αξιοποίησης τους για ήπια τουριστική ανάπτυξη και μαζί να λεηλατηθούν και να εξαντληθούν με το χειρότερο τρόπο οι όποιες δυνατότητες τουριστικής αξιοποίησης της Ελλάδας. Δεν υπάρχουν μελέτες, συνεχίζουν οι Έλληνες πολεοδόμοι και χωροτάκτες, που να διερευνούν τις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις και νʼ αποδεικνύουν τη ζήτηση τέτοιων τύπων καταλυμάτων. Όλοι οι διεθνείς οργανισμοί επισημαίνουν, αντίθετα, την αναγκαιότητα διαφύλαξης των φυσικών πόρων και εξοικονόμησης ενέργειας με τη σταδιακή αλλαγή του παραγωγικού και καταναλωτικού πρότυπου. Και οι χωροτάκτες καταλήγουν ότι βραχυπρόθεσμα θα πλήξουν την κατεύθυνση της ανάπτυξης ενός πραγματικά παραγωγικού τουρισμού, δίνοντας διέξοδο «σπέκουλας» με προώθηση κεφαλαίων στις κατασκευές νέων οικισμών κι όχι παραγωγικών επενδύσεων, που θα δημιουργήσουν τοπική ανάπτυξη. Μεσοπρόθεσμα θα οδηγήσουν στο μαρασμό των πραγματικών οικισμών και στην αντιπαράθεση μαζί τους νέων, ξένων οικισμών, απαιτητικών σε κοινωφελείς υποδομές (νοσοκομεία, δρόμους, δίκτυα κοινής ωφέλειας κ.α.), ενώ μακροπρόθεσμα το περιβαλλοντικό/παραγωγικό δίλημμα θα έχει πολυτομεακές αρνητικές επιπτώσεις. Και υπενθυμίζουν την ευρωπαϊκή εμπειρία, που δείχνει ότι όπου προωθήθηκαν, απέτυχαν (Γαλλία, Ισπανία) και εγκαταλείφθηκαν, χωρίς ποτέ να μπορέσουν να αποτελέσουν μέρος της παραγωγικής διαδικασίας. Σήμερα η κυβέρνηση της Ισπανίας προσπαθεί να πουλήσει τις εγκαταλειμμένες πλέον απέραντες εκτάσεις-φαντάσματα παραθεριστικών χωριών-κατοικιών, που στάθηκαν και η αφορμή για να σπάσει η στεγαστική «φούσκα» και η συνεπακόλουθη τραπεζική κρίση. Στην Ελλάδα, θα πρόσθετα, έχουμε ήδη εμπειρία για το πώς μπορεί νʼ αναπτύσσονται τέτοια δίκτυα χωρίς επαφή και όφελος για τις τοπικές κοινωνίες. Πρότυπο είναι τα σημερινά ξενοδοχεία all inclusive. Ακόμα και οι εργαζόμενοι σε αυτά τα χωριά θα εισάγονται με ειδικές μισθολογικές συμβάσεις από την Πολωνία και την Εσθονία, όπως συμβαίνει ήδη σήμερα σε αυτά τα ξενοδοχεία.
Πέρα απʼ όλα τʼ άλλα, στην περίπτωση ανεπίστρεπτης μεταβίβασης κυριότητας δημόσιας περιουσίας του δημοσίου στο ΤΑΙΠΕΔ και στη συνέχεια σε ιδιώτες, το κράτος στερείται από τα αναγκαία μέσα για την άσκηση της δημοκρατικής δημόσιας εξουσίας και των λειτουργιών του κι αυτό σημαίνει αποδυνάμωση της εσωτερικής κυριαρχίας του, σύμφωνα και με γνωμοδοτήσεις Συμβούλων Επικρατείας. Η εμμονή της κυβέρνησης να εγκλωβίσει ανεπίστρεπτα τη δημόσια περιουσία στο ΤΑΙΠΕΔ ενέχει και συνταγματικές πτυχές και αυτό δε μπορεί να περάσει έτσι, χωρίς συνέπειες.
Επειδή έχω εξαντλήσει το χρόνο μου, για τα ζητήματα που θέτει το Τέταρτο Άρθρο θα αναφερθώ στην επί των άρθρων εισήγηση μου.
Νάντια Βαλαβάνη
Εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
16.10.2012
Κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Τροποποίηση του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του νόμου 3986/2011 ʽΕπείγοντα μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015ʼ (Α΄152), όπως ισχύει», της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου ʽΚατάργηση ελάχιστου ποσοστού Ελληνικού Δημοσίου σε ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ, Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Ελευσίνας, Ηγουμενίτσας, Ηρακλείου, Καβάλας, Κέρκυρας, Λαυρίου, Πατρών και Ραφήνας, καθώς και κατάργηση του άρθρου 11 του νόμου 3631/2008 (Α΄6)» και άλλες επείγουσες ρυθμίσεις
Σχετικά με όσα ειπώθηκαν χθες και σήμερα από την πλευρά κυρίως της ΝΔ για τις αποκρατικοποιήσεις, το δημόσιο τομέα ή το «μεγάλο κράτος» - ή μάλλον ό,τι έχει απομείνει απʼ αυτό, καθώς το 2010 ήταν λίγο πιο κάτω από τον Ευρωπαϊκό μ.ο. και σήμερα προσεγγίζει το μισό του μ.ο. της Ε.Ε, ας ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα:
O δημόσιος τομέας με τα γνωστά προβληματικά του χαρακτηριστικά δεν είναι δημιούργημα δικό μας, αλλά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ανέκαθεν βλέπατε τις δημόσιες επιχειρήσεις όχι ως κομβικές για την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος και των κοινωνικών αναγκών, αλλά κυρίως ως «ρουσφετομάγαζα» εκλογικής πελατείας και ταυτόχρονα δεξαμενές δημόσιου πλούτου, κομβικές για την εξυπηρέτηση του κρατικοδίαιτου μεγάλου κεφάλαιου: Για αναδιανομή στη βάση της αρχής του αμοιβαίου όφελους, δικού σας και προπαντός δικού τους. Και δε φταίει βέβαια ο κόσμος που έψαχνε για μια δουλειά κι ένα κομμάτι ψωμί… Εσείς αλλάζατε επιπλέον κάθε τρεις και λίγο τις διοικήσεις, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να διαμορφωθούν οποιεσδήποτε στρατηγικές κάποιας προοπτικής για την ανάπτυξη της χώρας και τον εξορθολογισμό της λειτουργίας των ίδιων των ΔΕΚΟ, ακόμα και αν το θέλατε. Αυτή η κατάσταση χρειαζόταν επίσης να διατηρείται και για να διευκολύνεται η συστημική και μη συστημική διαπλοκή με τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα που επί δεκαετίες λυμαίνονταν το δημόσιο τομέα. Και σήμερα αποδέχεστε αδιαμαρτύρητα το ξεπούλημα τους.
Εμείς, που θέλουμε δημόσιες επιχειρήσεις στην υπηρεσία του λαού και του τόπου, ξέρουμε ότι για να γίνει αυτό δεν αρκεί ν΄ αλλάξει η κυβέρνηση, αλλά χρειάζεται ριζικός αναπροσανατολισμός και ανασυγκρότηση τους με διαφανείς διαδικασίες. Έτσι ώστε οι εργαζόμενοι τους νʼ απαλλαγούν απʼ το πλέγμα της πελατειακής εξάρτησης, νʼ απελευθερωθούν οι δημιουργικές τους δυνατότητες και προπαντός νʼ αποτινάξουν όσο γίνεται από πάνω τους τα πλοκάμια τουλάχιστο της μη συστημικής διαπλοκής, καθώς για τη συστημική χρειάζονται πολύ βαθύτερες κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές. Για μας το να παραμείνουν στο δημόσιο οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας για την ανάπτυξη της χώρας και οι επιχειρήσεις όπως ο ΟΠΑΠ, που είναι η πρώτη σε κερδοφορία σήμερα μεταξύ όλων των ιδιωτικών και δημόσιων εταιρειών στη χώρα και φέρνει τόσο αξιόλογα δημόσια έσοδα σε μια τόσο δύσκολη περίοδο, δεν είναι ζήτημα ιδεολογικών εμμονών η ιδεοληψιών. Είναι ζωτικό ζήτημα της χώρας για να εξασφαλίσει, πρώτον, την επιβίωση του λαού της στη σημερινή συγκυρία και, δεύτερον, τις προϋποθέσεις για έξοδο απʼ την κρίση προς όφελος των πολλών κι όχι των ελάχιστων, για ανόρθωση της οικονομίας και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας σε όφελος του λαού της.
Με αυτή την έννοια δε μας βρίσκουν σύμφωνους οι χθεσινοί υπολογισμοί του κ. Υπουργού Οικονομικών σχετικά με το δήθεν κέρδος που προκύπτει από τις ιδιωτικοποιήσεις. Όχι μόνο δεν προκύπτει οποιοδήποτε κέρδος, καθώς τα πενιχρά έσοδα απʼ το ξεπούλημα τους θα διοχετευτούν κατευθείαν στον ειδικό λογαριασμό των δανειστών στην ΤτΕ με προορισμό ένα μη βιώσιμο χρέος, που είναι ακριβώς γι΄ αυτό μαύρη τρύπα, καθώς όσο το πληρώνεις, τόσο αυξάνεται. Και για ν΄ αποπληρωθεί ένα μη βιώσιμο χρέος, κ. Τζαμτζή, ο δρόμος δεν είναι να το ταϊζεις με το δημόσιο πλούτο και με το ψωμί που παίρνεις κυριολεκτικά απʼ τα στόμα των παιδιών, αλλά αποκλειστικά δραστικό κούρεμα και αποπληρωμή του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης. Εσείς αντίθετα σήμερα στο όνομα όλων μας παραιτείστε από τα μέσα και εργαλεία μιας αυριανής ανάπτυξης. Κι ας αφήσουμε τις δοξολογίες για το ρόλο των ιδιωτών «επενδυτών», όταν όλοι ξέρουμε ότι σε συνθήκες βαθιάς ύφεσης για τις δήθεν «επενδύσεις» στο ΤΑΙΠΕΔ επικρατούν οι λογικές «της αρπαχτής» υπό το διπλό στόχο των δανειστών: Και να διοχετεύσουν στο λογαριασμό ενός χρέους που ξέρουν ότι είναι «καμμένο» όσα προλάβουν περισσότερα «σκοτώνοντας» τον ελληνικό δημόσιο πλούτο και να «ψωνίσουν κοψοχρονιάς», όπως όταν διαλύεται ένα μαγαζί, οι μεγάλες πολυεθνικές τους ό,τι τους γυαλίσει στο μάτι, όπως γράφει ο διεθνής τύπος.
Και θα ήθελα να ρωτήσω τον κ. Υπουργό, αλλά και τους κυρίους και κυρίες βουλευτές της τρικομματικής κυβέρνησης, τι έχετε να πείτε για την τελευταία πρόταση για το ΤΑΙΠΕΔ, αυτή του εκπρόσωπου του Συνδέσμου των Γερμανών Βιομηχάνων Ντάνιελ Ζαλ χθες στο συνέδριο της Herald Tribune. Ο κ.Ζαλ μιλώντας στην ενότητα «Στρατηγικές περιοχές για επενδύσεις στην Ελλάδα» ζήτησε τη «διεθνοποίηση του Ταμείου» με την ανάληψη του από διεθνές management, το οποίο θα παρακολουθεί μια ελληνική επιτροπή ώστε, σύμφωνα με τα λόγια του, η Ελληνική Δημοκρατία να μην απολέσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα…
Για όλους τους λόγους που ανάπτυξα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα καταψηφίσει επί της αρχής το υπό συζήτηση νομοσχέδιο.
Νάντια Βαλαβάνη
Εισηγήτρια
του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
17.10.2012
Κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Τροποποίηση του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του νόμου 3986/2011 ʽΕπείγοντα μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015ʼ (Α΄152), όπως ισχύει», της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου ʽΚατάργηση ελάχιστου ποσοστού Ελληνικού Δημοσίου σε ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ, Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Ελευσίνας, Ηγουμενίτσας, Ηρακλείου, Καβάλας, Κέρκυρας, Λαυρίου, Πατρών και Ραφήνας, καθώς και κατάργηση του άρθρου 11 του νόμου 3631/2008 (Α΄6)» και άλλες επείγουσες ρυθμίσεις
Δε θα ήθελα να επαναλάβω τα ζητήματα που έθεσα στη χθεσινή συνεδρίαση μιλώντας ταυτόχρονα ουσιαστικά επί της αρχής και επί των άρθρων Πρώτο, Δεύτερο και Τρίτο. Πριν προχωρήσω κατευθείαν στα ζητήματα του Τέταρτου Άρθρου, θα ήθελα να θέσω στον κ.Υφυπουργό Οικονομικών μια ερώτηση, που σχετίζεται με τα ζητήματα του Πρώτου Άρθρου:
Σύμφωνα με το άρθρο 3 του ν.3986/2011 για το ΤΑΙΠΕΔ, ο Πρόεδρος και ο Διευθύνων σύμβουλος διορίζονται με απόφαση της ΓΣ του Ταμείου. Δε μπορέσαμε ωστόσο να βρούμε το ΦΕΚ δημοσίευσης της απόφασης αυτής της ΓΣ. Επειδή δεν πήραμε συγκεκριμένη απάντηση από το Υπουργείο Οικονομικών και το ΤΑΙΠΕΔ, στα οποία και απευθυνθήκαμε, θα μπορούσε ο κ.Υφυπουργός Οικονομικών να μάθει και να μας ενημερώσει απόψε για τον αριθμό του σχετικού ΦΕΚ;
Θα ήθελα επίσης να υποβάλλω στους βουλευτές της συμπολίτευσης ένα ερώτημα, που συνδέεται με το Δεύτερο Άρθρο: Δε σας κάνει εντύπωση το ενδιαφέρον και η φροντίδα της Γερμανικής Κυβέρνησης για τις κρατικές επιχειρήσεις της, για παράδειγμα για τη Deutsche Telecom, που αγόρασε τον «δικό μας» ΟΤΕ; Ή για τους «Γερμανικούς Σιδηρόδρομους»; Όλες οι χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης δε στηρίζονται σʼ έναν ισχυρό ακόμα δημόσιο τομέα, παρά τα κύματα των εναντίον του επιθέσεων; Μήπως δε βρίσκεται σήμερα σε εξέλιξη μια διαδικασία επανακρατικοποίησης, για παράδειγμα, του νερού, που όπως συζητήσαμε στην πρωϊνή συνεδρίαση της ακρόασης φορέων με τον Πρόεδρο του Συλλόγου Εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ, είχε φτάσει να μην πίνεται στο Παρίσι και στα Γερμανικά κρατίδια, και επανήλθε ή επανέρχεται στους γαλλικούς και γερμανικούς δήμους την ώρα που εμείς πουλάμε την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ; Ή μήπως δε γίνεται αυτή τη στιγμή συζήτηση για επανακρατικοποίηση των σιδηροδρόμων στη Βρετανία, όταν οι γραμμές που κρατάει ο κ.Μπράνσον έχουν φτάσει να στοιχίζουν μέσω της κρατικής επιδότησης 4 ή 5 φορές περισσότερο από την κρατικοποιημένη «Ανατολική Γραμμή» ;
Θα ήθελα επίσης να παρατηρήσω για αυτό που είπε ο κύριος Υπουργός Οικονομικών χθες, ότι το σχέδιο ανάπτυξης της χώρας μας για τα επόμενα χρόνια περιγράφεται στο ΕΣΠΑ ως προς το συγχρηματοδοτούμενο μέρος του και αναμένουμε τους ιδιώτες επενδυτές, που θʼ αγοράσουν επιχειρήσεις και γη για το υπόλοιπο, ότι μάλλον θʼ αστειεύεται. Και θʼ αναφέρεται στο σχέδιο αποανάπτυξης της χώρας μας, αφού η πρόβλεψη στο ίδιο το προσχέδιο Προϋπολογισμού που συζητήσαμε την προηγούμενη βδομάδα στην Επιτροπή είναι ότι το ΑΕΠ, που ήδη έχει εξαερωθεί κατά το ¼ τα τελευταία χρόνια, θα συνεχίσει σε αυτήν την πορεία, εφόσον συνεχιστεί αυτή η πολιτική, και για τα επόμενα χρόνια – και πολλαπλασιαστικά, θα έλεγα εγώ, εφόσον πουληθούν τελικά τα «χρυσαφικά», η γη και οι δημόσιες επιχειρήσεις.
Θα ήθελα επίσης να κάνω μια δήλωση σε σύνδεση με το Τρίτο Άρθρο. Εμείς πιστεύουμε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια ουσιαστικής αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας – γιατί κι εμείς θέλουμε ν΄ αξιοποιηθεί, όχι ψευδώνυμα αλλά πραγματικά - θα πρέπει να γίνεται με ενίσχυση της άσκησης της εσωτερικής κυριαρχίας και με τρόπο ώστε να δημιουργείται προστιθέμενη αξία, πριν απʼ όλα προς όφελος των τοπικών κοινωνιών. Και βέβαια πρωταρχικά με σεβασμό στο περιβάλλον και στην ήπια αξιοποίηση των πόρων, συμπεριλαμβανομένων και των τουριστικών, ώστε να μη γίνονται αντικείμενο λεηλασίας και εξάντλησης. Και θα πρέπει να εξαιρεθούν πλήρως απʼ οποιαδήποτε προσπάθεια αξιοποίησης ή «αξιοποίησης» οι εκτάσεις του δικτύου ΝATURA. Το αντίθετο, δηλ., απʼ αυτό που προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση, όπως φαίνεται από περιπτώσεις σαν αυτές, για παράδειγμα, της Κέρκυρας - την Κασσιόπη και τον Ερημίτη.
Για το Τέταρτο Άρθρο, τώρα, μια σειρά ζητήματα απολύτως συνοπτικά:
1. Σχετικά με την εξίσωση φόρων στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης.
Για να μην παγώσουν οι άνθρωποι σε πολυκατοικίες και χωριατόσπιτα αυτό το χειμώνα, αποσύρετε αυτή τη ρύθμιση εδώ και τώρα.
Το χτύπημα του λαθρεμπορίου καυσίμων είναι υπόθεση πολιτικής βούλησης και όσο υπάρχει το αφορολόγητο ναυτιλιακό πετρέλαιο, και μάλιστα με ακόμη μεγαλύτερη διαφορά φόρου, το «παράθυρο» του λαθρεμπορίου θα γίνεται ορθάνοιχτη «πόρτα».
Αν όμως επιμένετε στην εξίσωση για να καταπολεμηθεί όντως το λαθρεμπόριο, προχωρήστε άμεσα στην εξίσωση των φόρων προς τα κάτω έτσι ώστε να γίνει ταυτόχρονα πιο φθηνό και το πετρέλαιο κίνησης, που είναι από τα ακριβότερα στην Ευρώπη.
2. Για τους μισθούς των εργαζόμενων στο Υπουργείο Οικονομικών
Εμείς θα στηρίξουμε τη διάταξη που «παγώνει», έστω και προσωρινά, την περαιτέρω μείωση των αποδοχών των υπαλλήλων του Υπουργείου Οικονομικών, όχι επειδή συμφωνούμε με το σκεπτικό της συγκεκριμένης διάταξης ή με τη συγκεκριμένη πολιτική, αλλά επειδή στηρίζουμε την πάλη ενάντια στη λιτότητα, για την άμεση αποκατάσταση σε πρώτη φάση τουλάχιστον των μειώσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Πριν από όλα για την άμεση ανακούφιση των ίδιων των εργαζομένων. Αλλά και επειδή η αύξηση του εισοδήματος της εργαζόμενης συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας αποτελεί κρίσιμο παράγοντα επανεκκίνησης της πραγματικής οικονομίας στις σημερινές καταστροφικές συνθήκες.
3. Για το επικουρικό ταμείο
Να αποσύρετε άμεσα την τροπολογία, όπως έγινε και πέρυσι. Ακούσατε ότι σας το ζητήσαμε όλοι οι βουλευτές.
Είναι ντροπή και να συζητάμε την κατάργηση της αποζημίωσης για τη μάνα ή τον πατέρα και τα παιδιά όταν ο ένας ή κάποιες φορές και οι δυο γονείς ή το παιδί τους έχουν σκοτωθεί - στη χώρα με τον ψηλότερο δείκτη αυτοκινητιστικών ατυχημάτων στην Ευρώπη.
Είναι ντροπή να κουρεύονται οι αποζημιώσεις και να μπαίνει 100.000 ευρώ πλαφόν αποζημίωση για ανθρώπους που μπορεί να περάσουν όλη την υπόλοιπη ζωή τους κατάκοιτοι. Και στις δυο περιπτώσεις, επειδή αφαιρέθηκε η άδεια ασφαλιστικών εταιρειών που είχαν ρημάξει στην κυριολεξία τους ασφαλισμένους τους.
Είναι ντροπή να μην αποζημιώνονται τα θύματα επειδή ο οδηγός προκάλεσε εσκεμμένα το ατύχημα.
Και είναι δυο φορές ντροπή να θεσπίζεται το ακατάσχετο των κεφαλαίων του Επικουρικού για τελεσίδικες δικαστικές υποθέσεις. Αυτό θα σήμαινε ότι το σοβαρό οικονομικό έλλειμμα του Ταμείου μετατρέπεται σε ακόμη σοβαρότερο έλλειμμα της δικαιϊκής διαδικασίας, ικανό να την τινάξει στον άερα.
Φέρετε το θέμα του Επικουρικού σε ένα κανονικό νομοσχέδιο μετά από διαβούλευση με όλους τους αρμόδιους φορείς για να το συζητήσουμε και να δώσουμε λύσεις σαν κανονικοί άνθρωποι.
4. Για τη ληστεία του πόρου επί των εισαγόμενων ειδών του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου και των υπόλοιπων Πολυτεχνείων της χώρας, καθώς και του Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης:
Έχω στα χέρια μου ένα δελτίο τύπου του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βόρειας Ελλάδας από τη συνάντηση της διοικητικής επιτροπής τους με την task force της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι τυχαίο ότι μέσα στον κατάλογο των αιτημάτων που οι ίδιιοι καταγράφουν ότι απηύθυναν στην τρόικα για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων τους, εντάσσεται και η κατάργηση του 0,5% επί των εισαγομένων; Μήπως αυτή η ληστεία Πολυτεχνείων και Πανεπιστημίων είναι το μισό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση;
Ζητούμε την άμεση απόσυρση της ρύθμισης και βέβαια…
5. …την άμεση απόσυρση της κατάργησης των μη δημόσιων και απολύτως ανταποδοτικών φόρων 2% και 2 τοις χιλίοις που εισπράττει το ΤΕΕ από τους Συνδέσμους εργοληπτών και από τους μελετητές σε ανταπόδοση νομικών και άλλων υπηρεσιών.
Οι πόροι αυτοί αποτελούν πάνω από το 60 % των ετησίων εσόδων του και, όπως μας εξήγησε και ο Πρόεδρος του στην προηγούμενη συνεδρίαση. Και χάρη σε αυτούς έχει τη δυνατότητα να ασκεί, και μάλιστα δωρεάν, το ρόλο του σύμβουλου του ελληνικού κράτους για τεχνικά θέματα. Αν θέλετε να διαλύσετε το ΤΕΕ, έναν ιστορικό φορέα, ως προς αυτό του το ρόλο και να τον μετατρέψετε σε απλή επαγγελματική οργάνωση, έτσι ώστε να μην σας ενοχλεί και να εξασφαλίζετε με πανάκριβο κι αποτυχημένο τρόπο το ρόλο αυτό μέσω ιδιωτικών εταιρειών, δηλώστε μας το. Έτσι ώστε να πάρει ο κάθε βουλευτής τις ευθύνες του για το τι ψηφίζει.
6. Αποσύρετε άμεσα τη ρύθμιση για πέρασμα στον κρατικό προϋπολογισμό όλης της περιουσίας των ΝΠΔΔ, ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, νοσοκομείων, Ταμείων Κοινωνικής Ασφάλισης, του ΤΕΕ και πλήθους άλλων ιδρυμάτων που δεν έχουμε καν ακόμη συνειδητοποιήσει, ούτε εμείς ούτε αυτοί οι ίδιοι, ότι τους αφορά.
Είναι κρίμα να ξεπουλήσετε μέσω ΤΑΙΠΕΔ και τα τμήματα της δημόσιου χαρακτήρα περιουσίας, που μέχρι σήμερα συμπληρώνουν τις ελλειμματικές έτσι κι αλλιώς υπηρεσίες που παρέχονται στο λαό για θέματα παιδείας, υγείας, κοινωνικής ασφάλισης και κοινωνικής φροντίδας, πολιτιστικής αναψυχής των εργαζόμενων κ. ά.
Τα άρθρα Πρώτο, Δεύτερο και Τρίτο δεν παίρνουν γιατρειά και προφανώς θα τα καταψηφήσουμε.
Για το Άρθρο Τέσσερα επιφυλασσόμαστε, περιμένοντας νʼ ακούσουμε τι θα κάνετε, αν θα πάρετε πίσω όλη τη σειρά ζητημάτων, όπως σας ζητήσαμε.
Νάντια Βαλαβάνη
Εισηγήτρια
ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
17.10.2012
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS