Για εμάς είναι εύκολη η απάντηση θα καταψηφίσουμε το νέο πρόγραμμα. Δύσκολη είναι η απάντηση για τα τρία κόμματα που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην κυβέρνηση γιατί τα τρία αυτά κόμματα υποσχεθήκαν πριν από τρεις μήνες ότι θα επαναδιαπραγματευθούν το Μνημόνιο κι ότι δε θα έρθουν νέα μετρά οριζόντιας περικοπής σε μισθούς και συντάξεις. Αφότου συγκρότησαν αυτή την κυβέρνηση, έφτιαξαν μια προγραμματική συμφωνία στην όποια εκφραστήκαν ακριβώς οι ίδιοι στόχοι και δεν πέρασαν τρεις μήνες και βλέπουμε να συνεχίζεται το ίδιο έργο, το όποιο παρακολουθούμε τα τελευταία τρία χρόνια.
Για εμάς δεν πρόκειται για ζήτημα κοινοβουλευτικής τακτικής. Κατά την άποψή μας αν επιβληθούν αυτά τα μετρά, θα είναι το τελειωτικό χτύπημα στην ελληνική οικονομία. Η Ελλάδα βρίσκεται για έκτη συνεχόμενη χρονιά σε ύφεση, έχουμε ήδη 20% μείωση του ΑΕΠ, πράγμα το όποιο καταδεικνύει μια πρωτοφανή κατάσταση. Δεν έχουμε ξαναδεί κάτι παρόμοιο στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία για μια χώρα σε καιρό ειρήνης. Η Ελλάδα μοιάζει πια με χώρα καταστραμμένη από πόλεμο.
Αν λοιπόν, επιβληθούν και νέα μέτρα νομίζω ότι αυτό θα είναι το τελειωτικό χτύπημα. Εμείς λοιπόν δε θα σταθούμε μόνο στο να τα καταψηφίσουμε στην Βουλή, αλλά θα καλέσουμε όλους τους βουλευτές, ανεξάρτητα από τα κόμματα στα όποια ανήκουν, να σταθούν μπροστά στην ιστορική τους ευθύνη και να πράξουν σύμφωνα με την συνείδησή τους.
Σε μια δημοκρατία υπάρχει ένας Συνταγματικά κατοχυρωμένος χρόνος για την διάρκεια της διακυβέρνησης, αλλά είναι επίσης το ίδιο το Σύνταγμα, το όποιο με το τελευταίο του Άρθρο, προστατεύει την ιδία τη Δημοκρατία. Αν οι κυβερνήσεις έρχονται υποσχόμενες κάποια πράγματα, κάνουν ακριβώς τα αντίθετα και η πολιτική τους βρίσκεται σε δυσαρμονία με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λάου τότε οι κυβερνήσεις αυτές δεν μπορούν να αντέξουν.
Για εμάς προτεραιότητα αυτή τη στιγμή αποτελεί το να αποτρέψουμε αυτή την πολιτική. Γι αυτό και πιστεύουμε ότι δεν είναι ώρα για επικοινωνιακού χαρακτήρα κόλπα, δεν είναι ώρα να προκαλέσουμε με τεχνητό τρόπο την πτώση της κυβέρνησης, αλλά είναι ώρα να αντισταθούμε σε αυτή την πολιτική και πιστεύουμε ότι σε αυτή την κατεύθυνση βρίσκουμε συμμάχους, όχι μονό σε όσους ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές, αλλά και στους πολίτες που από φόβο ψήφισαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Και δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το συμμερίζονται και αρκετοί βουλευτές αυτών των κόμματων, οι οποίοι έχουν αρχίσει να διαφοροποιούνται και τα κόμματά τους πριν καν έρθουν αυτά τα μετρά στην Βουλή, με την πρόθεση και μόνο ότι θα διαφοροποιηθούν, τους διαγράφουν. Και αναρωτιέμαι αν αυτό είναι δημοκρατία. Αν αυτό δεν είναι μια φασιστική τακτική, τι είναι; Γιατί ακόμα και στο Ποινικό Δίκαιο, κανείς δε δικάζεται με την πρόθεση να διαπράξει ένα αδίκημα, δικάζεται αν το διαπράξει. Εδώ τους διαγράφουν με την πρόθεση και μόνο να καταψηφίσουν τα μέτρα.
Θα ήθελα όμως να σας πω με αυτή την ευκαιρία, ότι στην Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια δεν έχουμε μια ομαλή πολιτική διαδικασία. Και θα έλεγα ότι αυτό το όποιο έχει υποστεί τη μεγαλύτερη βλάβη είναι η ίδια η Δημοκρατία και η λειτουργία της. Το Μνημόνιο και τα μέτρα της Τρόικα καταστρέφουν την κοινωνία, αναδιατάσσουν το πολιτικό σύστημα και δεν έχουν αφήσει ούτε την ίδια τη Δημοκρατία να λειτουργήσει κανονικά.
Η Ελλάδα είναι ήδη μια χρεοκοπημένη χώρα. Δεν έχουν ακόμα χρεοκοπήσει οι τράπεζές της διότι αν χρεοκοπήσουν οι ελληνικές τράπεζες θα απειληθεί με χρεοκοπία συνολικά το Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Και οι ελληνικές τράπεζες είναι ζόμπι. Δεν είναι πραγματικές τράπεζες. Είναι ανοιχτές και μπορούν τα ΑΤΜ να δίνουν χρήματα, ακριβώς διότι η ΕΚΤ μπορεί να τους δίνει ρευστότητα. Και τους δίνει ρευστότητα όχι από φιλευσπλαχνία, από φιλανθρωπία απέναντι στην Ελλάδα, αλλά γιατί ξέρουν παρά πολύ καλά ότι το ρίσκο της κατάρρευσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος είναι δυσανάλογο με το όφελος μιας τέτοιας προοπτικής.
Σας θυμίζω ότι ήδη έχουν βγει έρευνες εγνωσμένων Ευρωπαϊκών ιδρυμάτων που κοστολογούν τη δυνατότητα εξόδου της Ελλάδας από το Ευρώ, με την πιθανότητα διάλυσης της ευρωζώνης. Και το κόστος αυτό φτάνει στα 17 τρις ευρώ για το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας, γιατί μια τέτοια εξέλιξη δε θα έχει επίδραση μόνο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Με αφορμή την κουβέντα μας για τις ελληνικές τράπεζες θα ήθελα να σας πω το έξης. Στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα έχει πολύ μεγάλες διάφορες με το σύστημα στην υπόλοιπη Ευρώπη, όσον αφορά στη λειτουργία της Δημοκρατίας.
Στην Ελλάδα δεν κυβερνούν στην πραγματικότητα τα πολιτικά κόμματα που βρίσκονται στην κυβέρνηση. Στην Ελλάδα την πραγματική εξουσία έχει μια χρεοκοπημένη τραπεζοκρατία, σε συνεργασία με ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και με τα ΜΜΕ που τη στηρίζουν. Σε πολλές ομιλίες μου έχω αναφερθεί σε ένα τρίγωνο της αμαρτίας. Από τη μια άκρη του τριγώνου είναι αυτοί οι πολιτικοί και αυτά τα κόμματα τα όποια μας κυβερνάνε τα τελευταία χρόνια, τα κόμματα του Μνημονίου. Στην άλλη άκρη του τριγώνου είναι οι χρεοκοπημένες τράπεζες των οποίων οι ιδιοκτήτες, οι τραπεζίτες δεν έχουν βάλει ούτε ένα ευρώ από την τσέπη τους για να τις ανακεφαλαιοποιήσουν αλλά έχουν δεχτεί τα τελευταία τρία χρόνια πάνω από 200 δις δημοσίου χρήματος σε ρευστό και εγγυήσεις που το πληρώνουν σε χρέος οι έλληνες φορολογούμενοι. Στην άλλη πλευρά του τριγώνου είναι τα ΜΜΕ, τα υπερχρεωμένα ΜΜΕ που παρά το γεγονός ότι έχουν τεράστια χρέη στις τράπεζες παραμένουν ζωντανά ενώ όλες οι άλλες επιχειρήσεις με παρόμοια χρέη έχουν κλείσει. Διότι συνεχίζουν να παίρνουν δάνεια από τις χρεοκοπημένες τράπεζες και να παραμένουν ζωντανά και αυτά με τη σειρά τους στηρίζουν με νύχια και με δόντια αυτό το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα. Κι έτσι κλείνει ο κύκλος του τριγώνου της αμαρτίας.
Σας θυμίζω άλλωστε ότι κι ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα μετά την υπόθεση Siemensήταν η εξαγορά μιας υγιούς δημόσιας τράπεζας από μια χρεοκοπημένη ιδιωτική τράπεζα η εξαγορά της Αγροτικής τράπεζας από την τράπεζα Πειραιώς, ένα γεγονός το οποίο όλα τα ελληνικά ΜΜΕ απέκρυψαν και υπήρξε μονάχα το δικό σας πρακτορείο οπού ανέδειξε το σκάνδαλο και μάλιστα απειληθήκατε και δικαστικά. Ένα μεγάλο ερώτημα βεβαίως είναι αν η δικαιοσύνη λειτουργεί για την αποκάλυψη της αλήθειας ή λειτουργεί για να προστατεύει τους ισχυρούς.
Εμείς θα επιμείνουμε σε αυτό το οποίο υποσχεθήκαμε στις προηγούμενες εκλογές και βρεθήκαμε με το 27% του ελληνικού λαού. Θα επιμείνουμε στην αλήθεια, ότι το πρόγραμμα αυτό είναι καταστροφικό και το αναγνωρίζουν όλοι, ότι δεν έχει κανένα νόημα να συνεχίζουμε με ένα πρόγραμμα το οποίο μας οδηγεί στην καταστροφή, όλοι αναγνωρίζουν ότι η λιτότητα δεν είναι η απάντηση στην κρίση. Εμείς θα επιδιώξουμε μια συνολική ευρωπαϊκή λύση απέναντι σε ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα.
Θα ακυρώσουμε το μνημόνιο διότι δεν έχει νόημα να δίνεις ένα φάρμακο το οποίο εξασθενεί τον ασθενή, όταν αυτός μάλιστα βρίσκεται ένα βήμα πριν το θάνατο, θα επαναδιαπραγματευθούμε τη δανειακή σύμβαση και θα διεκδικήσουμε μια συνολική ευρωπαϊκή λύση, με συμμαχίες με χώρες του ευρωπαϊκού νότου, στην κατεύθυνση της λύσης που δόθηκε για το δημόσιο χρέος της Γερμανίας το 1953. Δηλαδή μια ευρωπαϊκή διάσκεψη με στόχο τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους όλων των χωρών της ευρωζώνης, με μορατόριουμ στην αποπληρωμή των τόκων, ρήτρα ανάπτυξης, ώστε να αποπληρώνεται το χρέος από οικονομία που βρίσκεται σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, και ταυτόχρονα θα διεκδικήσουμε ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ για την Ευρώπη. Δηλαδή να γίνει εργαλείο η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων με στόχο την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Γνωρίζω ότι αυτό το σχέδιο θα βρει αντιδράσεις στους πιο ακραίους νεοφιλελεύθερους κύκλους σήμερα στην Ευρώπη. Όμως πρέπει όλοι να πειστούμε ότι αυτό γίνεται προς όφελος όλης της Ευρώπης και όχι μονάχα προς όφελος της Ελλάδας. Ειδάλλως ο δρόμος που ακλουθούμε είναι ένας δρόμος καταστροφικός. Ο δρόμος που ακολουθούμε είναι ο δρόμος της διάλυσης της Ευρωπαϊκής ιδέας.
Ξέρετε όλοι ψάχνουν να βρουν το κόστος και ρίσκο της διάσωσης και της χρεοκοπίας. Κανείς δεν έχει κοστολογήσει όμως, γιατί δεν μπορεί να κοστολογηθεί, ποιο είναι το κόστος της διάλυσης της Ευρωπαϊκής ιδέας. Το κόστος δηλαδή του να δούμε αύριο μια Ευρώπη, η οποία θα είναι χωρισμένη από τον Ρήνο στις χώρες του Βορρά και στις χώρες του Νότου.
Και αναρωτιέμαι άραγε ποια μπορεί να είναι και η θέση της Γαλλίας σε αυτήν την πολιτική.
Πιστεύουμε λοιπόν ότι η μόνη βιώσιμη προοπτική είναι να γυρίσουμε στην Ευρωπαϊκή ιδέα, στην ιδέα της αλληλεγγύης, της κοινωνικής συνοχής και της Δημοκρατίας.
Επιπλέον, ένας μεγάλος κίνδυνος για την Ελλάδα και για την Ευρώπη, είναι αυτή η πολιτική της κοινωνικής διάλυσης να δημιουργήσει φαινόμενα πολιτικά, όπως αυτό που ζούμε στην Ελλάδα με την επανεμφάνιση των νεοναζί και της διείσδυσης των φασιστικών ιδεών μέσα στην κοινωνία. Είναι φαινόμενα που θυμίζουν έντονα τι συνέβη στη δημοκρατία της Βαϊμάρης το 29-33 που ανέδειξε τους εθνικοσοσιαλιστές στην ηγεσία της Γερμανίας.
Μια τέτοια προοπτική δε θα είναι επικίνδυνη μόνο για την Ελλάδα, θα είναι επικίνδυνη για ολόκληρη την Ευρώπη. Άρα λοιπόν θα πρέπει να σταθούν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες στο ύψος των περιστάσεων και να συνειδητοποιήσουν οτι δεν κερδίζουμε κάτι εξοντώνοντας ένα λαό. Ούτε δημιουργώντας στο Νότο αποικίες χρέους. Διότι η Ελλάδα πλέον, ως μια χώρα που δε θα έχει καμιά δημοσιονομική κυριαρχία, θα είναι μια χώρα αποικία στη Γερμανία και στις ισχυρές χώρες του Βορρά. Μια τέτοια εξέλιξη στην καρδιά της ευρωζώνης δεν μπορεί να είναι επιθυμητή, δεν μπορεί να είναι μια ευτυχής εξέλιξη για το μέλλον της Ευρώπης.
Η αλήθεια είναι ότι από τη διακυβέρνηση Ολάντ εμείς οι Έλληνες περιμέναμε περισσότερα. Παρόλα αυτά οφείλω να καταμαρτυρήσω ότι τη βασική ευθύνη την έχει η ελληνική κυβέρνηση. Η ελληνική κυβέρνηση δε διεκδίκησε να είναι παρούσα στη συνάντηση της Μάλτας, όπου ο πρόεδρος Ολάντ βρέθηκε με τις ηγεσίες των χωρών του Νότου. Παρόλα αυτά προτίμησε να πάει να συναντήσει την κ Μέρκελ μερικές ημέρες. Η σημειολογία αυτής της επίσκεψης ίσως είχε και αυτόν το χαρακτήρα, να επιδείξει η Γερμανία την ηγεμονία της στο Νότο δια της επιβολής ενός άξονα υποταγής ανάμεσα στην Γερμανία και την Ελλάδα. Να ξεκόψει δηλαδή την Ελλάδα από το διαμορφούμενο μέτωπο των χωρών του Νότου με την συμπαράσταση του πρόεδρου Ολάντ.
Από την άλλη είναι αλήθεια ότι ο πρόεδρος Ολάντ δεν έχει διεκδικήσει με σθένος μια διαφορετική πολιτική στις Συνόδους Κορυφής, όπως θα περιμέναμε πολλοί.
Οφείλω όμως να πω ότι εδώ στην Γαλλία ο πρόεδρος Ολάντ επέβαλλε φόρο 75% στους πλούσιους. Στην Ελλάδα, όχι μόνο καμιά από τις κυβερνήσεις δε σκέφτηκε να αυξήσει τη φορολογία των πλουσίων, αλλά οι δυο Υπουργοί Οικονομικών, ο προηγούμενος κ. Παπακωνσταντίνου και ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, κ. Βενιζέλος, κρατάγανε επί 2,1/2 χρόνια τη λίστα, το cd με τους μεγαλοκαταθέτες της Ελβετίας που τους έδωσε η κ Λαγκάρντ, στο συρτάρι του γραφείου τους, κάτω απο το μαξιλάρι τους. Σήμερα λένε ότι το έχασαν, με μοναδικό στόχο να προστατέψουν τους πλούσιους για να μη φορολογηθούν. Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη αντίφαση και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στην Ελλάδα δεν πάσχουμε μονάχα από τον εκτροχιασμό του δημοσίου χρέους, αλλά και από τον εκτροχιασμό της πολίτικης ηθικής. Αυτό που βλέπουμε είναι ένα ανήθικο πολιτικό σύστημα. Έχουμε πολιτικούς – προστάτες του μεγάλου πλούτου. Έχουν ρίξει όλα τα βάρη στα μεσαία και μικρά στρώματα, προσπαθώντας να αφήσουν έξω από το χορό όλους όσοι σήμερα συνεχίζουν να κερδίζουν σε αυτήν την δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο ελληνικός λαός.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS