Όπως είναι γνωστό, η υιοθέτηση των μνημονιακών μέτρων για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας, αφενός προστίθεται σε ένα πλέγμα συνολικής απορρύθμισης της εργατικής νομοθεσίας που έχει επιτελεσθεί εντατικά την τελευταία διετία και αφετέρου, παρουσιάζεται από την κυβέρνηση στους εργαζόμενους με τη μορφή ενός μόνιμου εκβιασμού επιβαλλόμενου ως μονόδρομου από τους δανειστές.
Ειδικότερα, με το Ν. (4046/2012) προβλέφθηκε η αντικατάσταση του μέχρι πρότινος ισχύοντος συστήματος καθορισμού των κατωτάτων ορίων στις αποδοχές μέσα από ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις.Mε τον τρόπο αυτό, με την Πράξη 6 του Υπουργικού Συμβουλίου στις 28.2.2012, μειώθηκαν δραματικά οι κατώτατες αποδοχές της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας κατά 22% και 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών, ενώ πάγωσαν και οι λεγόμενες ωριμάνσεις και αυξήσεις μέχρι η ανεργία να διαμορφωθεί σε επίπεδα κατώτερα του 10%. Σήμερα, με το «μνημόνιο 3», προωθείτε τη θέσπιση ενός ενιαίου νόμιμου ελάχιστου μισθού, έπειτα από διαβούλευση (όχι συμφωνία) με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Περαιτέρω, με τον αντι-ασφαλιστικό Ν. (3863/2010) και μέσα από την μείωση του χρόνου προειδοποίησης της καταγγελίας (έως 6 μήνες) η αποζημίωση απόλυσης μειώθηκε κατά 50% σε σχέση με τα ισχύοντα πριν το 2010, ενώ προβλέφθηκε και ένα σύστημα καταβολής διμηνιαίων δόσεων. Επιπλέον, με το τεκμήριο της δοκιμαστικής περιόδου για τους δώδεκα πρώτους μήνες οποιασδήποτε σύμβασης αορίστου χρόνου, δίνεται η δυνατότητα στους εργοδότες να απολύουν με μηδενική αποζημίωση στο τέλος αυτού του διαστήματος. Με το «μνημόνιο 3», επειδή η κυβέρνηση θέλει να μειώσει περαιτέρω το κόστος απόλυσης ο χρόνος προειδοποίησης αναμένεται να μειωθεί στους τρεις μήνες και να τεθεί ανώτατο όριο στην αποζημίωση που θα αντιστοιχεί ενδεχομένως στους δώδεκα (+6 μήνες), έτσι ώστε να εκλείψει και το τελευταίο «αντικίνητρο» για την απόλυση ενός εργαζομένου με σημαντική προϋπηρεσία.
Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι τα εργασιοκτόνα μέτρα, βρίσκουν την δική σας απόλυτη συμφωνία, της κυβέρνησης, του ΣΕΒ και της τρόικας, η πρόσφατη απόφαση της Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης ζητά την κατάργηση των δύο ανωτέρω νομοθετικών παρεμβάσεων που υιοθετήθηκαν από τις μνημονιακές κυβερνήσεις και αφορούν το θέμα της «δοκιμαστικής περιόδου εργασίας», την απόλυση χωρίς ειδοποίηση και τη μείωση του κατώτατου μισθού για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών στα δύο τρίτα του κατώτατου εθνικού μισθού.
Όπως, άλλωστε, αναφέρεται στην απόφαση που εξέδωσε η Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης έπειτα από προσφυγή των Α.Δ.Ε.Δ.Υ. και ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, οι δύο αυτές παρεμβάσεις αντιβαίνουν τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη (European Social Charter) και πρέπει να απαλειφθούν.
Πιο συγκεκριμένα, η Επιτροπή έκρινε ότι η διαφοροποίηση των αποδοχών των νέων εργαζόμενων κάτω από 25 ετών αντίκειται στην Αρχή της Μη Διάκρισης (άρθρο 4 παρ. 1 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη) και το γεγονός ότι για ένα έτος από την πρόσληψη δεν οφείλεται αποζημίωση, παραβιάζει το άρθρο 4 παρ. 4 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη.
Περαιτέρω, έκρινε ότι η δοκιμαστική περίοδος είναι υπερβολική και αντίθετη προς το άρθρο 4 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη σύμφωνα με το οποίο τα κράτη μέλη οφείλουν να "να αναγνωρίζουν το δικαίωμα όλων των εργαζομένων σε μια εύλογη προθεσμία προειδοποίησης σε περίπτωση παύσης της απασχόλησης".
Εν συνεχεία, στην ίδια απόφαση κρίθηκε αντίθετη προς τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη και ως εκ τούτου παράνομη η μείωση του μισθού για τους νέους κάτω των 25 ετών επειδή τους ρίχνει κάτω από το όριο της φτώχειας των 580?/μήνα.
Δεδομένου ότι συνολικά από την απόφαση προκύπτει ότι η ελληνική κυβέρνηση με άλλοθι την οικονομική κρίση προχωρά το σχέδιο της εσωτερικής υποτίμησης, το οποίο συνεπάγεται την απόλυτη παραβίαση των δικαιωμάτων των εργαζομένων μέσα από αυθαίρετες, αντιλαϊκές και άδικες κυβερνητικές παρεμβάσεις στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματά των εργαζομένων που αντίκεινται τόσο στο Σύνταγμα όσο και στον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη.
Επειδή, η απόφαση κρίνει ότι είναι παράνομη η μείωση του μισθού για τους νέους κάτω των 25 ετών, καθώς τους ρίχνει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Επειδή σύμφωνα με την έρευνα της Eurostat για το 2012, εξαιτίας της ανεργίας και της δραματικής μείωσης του μισθού των εργαζομένων, το 27,7% του πληθυσμού της Ελλάδας στις παραγωγικές ηλικίες από 18 έως 64 ετών, ζει στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Άλλωστε, οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα καταγράφουν το πιο υψηλό ποσοστό κοινωνικής ανέχειας της Ευρωζώνης που μόνον οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης το ξεπερνούν.
Επειδή η δυσμενής διαφοροποίηση του εργασιακού καθεστώτος ειδικά των νέων εργαζομένων, που υποτίθεται ότι θα οδηγούσε στη μείωση της ανεργίας τους, είναι εντελώς απρόσφορη για το σκοπό αυτό, δυσανάλογα επαχθής και σε πλήρη αντίθεση με τη συνταγματική αρχή της ισότητας και της αναλογικότητας (άρθρα 4 παρ. 1 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος).
Επειδή, η προστασία της νεότητας, που τελεί υπό την προστασία του Κράτους (άρθρο 21 παρ. 3 Σ), επιβάλλει την ιδιαίτερη μέριμνα της Πολιτείας απέναντι στην κατηγορία των νέων εργαζομένων, που πλήττεται δραματικά από την οικονομική κρίση, ενώ κανένας λόγος γενικότερου κοινωνικού ή δημόσιου συμφέροντος, δεν συντρέχει στην περίπτωση αυτή για την επιβολή μέτρων μισθολογικής και άρα και κοινωνικοασφαλιστικής ανισότητας, και, επομένως, οι συγκεκριμένοι νόμοι αντιβαίνουν στον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη(αρ.9) και στο ελληνικό Σύνταγμα (άρθρα 4 παρ. 1 και 25 παρ. 1 και 21παρ.3) και ως εκ τούτου θα πρέπει να καταργηθούν.
Επειδή σύμφωνα με την Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων, οι συγκεκριμένες νομοθετικές ρυθμίσεις που υιοθετήθηκαν με το Ν. 4046/2012 και τη συνακόλουθη πράξη 6 Υπουργικού Συμβουλίου της 28.2.2012 , αντίκεινται στην Αρχή της Μη Διάκρισης (άρθρο 4 παρ. 1 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη), και, ως εκ τούτου, πρέπει να απαλειφθούν.
Επειδή σύμφωνα με τη δήλωση του πρόεδρου της Επιτροπής, Λουίς Χιμένα Κεσάδα « η απόφαση διαπιστώνει το παράνομο των εν λόγω μέτρων και επίκλησή της μπορεί να γίνει στα εθνικά δικαστικά όργανα, ενώ αναφορικά με τις αναπροσαρμογές των μισθών που οφείλονται στη διεθνή οικονομική κρίση τόνισε πως δεν μπορούν να διαβρώνουν τα δικαιώματα των εργαζομένων όπως αυτά αποτυπώνονται στον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη».
Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:
1. Θα υιοθετήσετε άμεσα τις συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, που έκρινε παράνομες τόσο τις διατάξεις για το θέμα της «δοκιμαστικής περιόδου εργασίας» και την απόλυση χωρίς προειδοποίηση όσο και για τη μείωση του κατώτατου μισθού για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών στα δύο τρίτα του κατώτατου εθνικού μισθού;
2. Θα καταργήσετε την παρ. 6 του άρθρου 1 του ν. 4046/2012., η οποία κρίθηκε παράνομη με την εν λόγω απόφαση αναφορικά με τους νέους κάτω των 25 ετών τη στιγμή που, η ήδη εφαρμοσθείσα μείωση, με βάση προηγούμενες νομοθετικές ρυθμίσεις (άρθρο δεύτερο παρ. 6 ν. 3845/2010, άρθρα 74 παρ. 8 ν. 3863/2010, 43 ν. 3986/2011) στα κατώτατα όρια αποδοχών στους νέους ηλικίας κάτω των 25 ετών, δεν έχει οδηγήσει ούτε σε μείωση της ανεργίας ούτε σε αύξηση της απασχόλησής τους, αλλά, αντίθετα η ανεργία των νέων σύμφωνα με την έκθεση του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ 2012 εκτοξεύθηκε στο 55% ;
3. Προτίθεστε να καταργήσετε το Ν.3899/2010 δεδομένου ότι η δοκιμαστική περίοδος του ενός χρόνου κρίθηκε υπερβολική και αντίθετη προς το άρθρο 4 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη σύμφωνα με το οποίο τα κράτη μέλη οφείλουν να "να αναγνωρίζουν το δικαίωμα όλων των εργαζομένων σε μια εύλογη προθεσμία προειδοποίησης σε περίπτωση παύσης της απασχόλησης;
4. Για ποιο λόγο δεν καταργείτε το Ν. (3863/2010), δεδομένου ότι κρίθηκε παράνομη με τη συγκεκριμένη απόφαση η μείωση του χρόνου προειδοποίησης της απόλυσης καθώς τα κράτη μέλη οφείλουν "να αναγνωρίζουν το δικαίωμα όλων των εργαζομένων σε μια εύλογη προθεσμία προειδοποίησης σε περίπτωση παύσης της απασχόλησης, αλλά αντίθετα σκοπεύετε με το «μνημόνιο 3» να μειώσετε περαιτέρω το χρόνο προειδοποίησης τηςαπόλυσης;
5. Για ποιο λόγο δεν χρησιμοποιήσατε τη συγκεκριμένη απόφαση της Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων ως όπλο στην υποτιθέμενη διαπραγμάτευση σας με την Τρόικα για τα εργασιοκτόνα μέτρα;
Ο ερωτών βουλευτής:
Μπάρκας Κωνσταντίνος
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS