Αυτά που ανακοίνωσε ο κ. υπουργός για την Υγεία επαναλαμβάνουν ένα πακέτο προθέσεων που και στο παρελθόν έχουν εξαγγελθεί, χωρίς ποτέ να εφαρμοστούν μέχρι σήμερα. Και αυτές λοιπόν οι εξαγγελίες θα κριθούν από το κατά πόσο θα εφαρμοστούν, από το κατά πόσο μπορούν να αναβαθμίσουν και να ενισχύσουν το ΕΣΥ.
Θα ήθελα να κάνω ορισμένες αρχικές παρατηρήσεις.
Πρώτον, τα όσο επαναδιατυπώνει ο κ. υπουργός δεν έχουν κανένα δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα υλοποίησης και εξασφάλισης των υποδομών και των προϋποθέσεων για την εφαρμογή τους. Πάνω από οκτώ νομοθετήματα προβλέπονται.
Δεύτερον, δεν εξασφαλίζουν κατά προτεραιότητα την αναγκαία χρηματοδότηση, ώστε να εφαρμοστούν. Τα 360 δις από το Γ� ΚΠΣ για έξι χρόνια για την υγεία, δεν συγκρίνονται, βεβαίως με τα 2 τουλάχιστον τρις για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που έχουν ανακοινωθεί μέχρι σήμερα.
Τρίτον, οι εξαγγελίες του κ. υπουργού δεν προβαίνουν σε καμία αξιολόγηση για το ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες και γιατί υπάρχει το σημερινό χάλι στην Υγείας, παρά το γεγονός ότι και χρηματοδοτήσεις υπήρξαν και αντίστοιχες νομοθετικές ρυθμίσεις έγιναν το 1983, το 1997, το 1999.
Τέταρτον, οι εξαγγελίες του κ. υπουργού δεν κατοχυρώνουν, ούτε αναβαθμίζουν τον δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ, παρά τις σχετικές επικλήσεις. Απεναντίας εισάγονται θεσμοί ιδιωτικού δικαίου, όπως ο Οργανισμός Διαχείρισης Πόρων Υγείας, όπως το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας, όπως οι Ανώνυμες Εταιρίες για την παροχή υποστηρικτικών υπηρεσιών στα νοσοκομεία. Επιπροσθέτως αλλάζει το σημερινό πρόσωπο δημοσίου δικαίου του νοσοκομείου. Καταργούνται διαδικασίες κοινωνικής συμμετοχής εργαζομένων, ασφαλισμένων και επιστημονικού προσωπικού. Και τέλος δεν αποσαφηνίζονται κρίσιμες διαδικασίες που έχουν σχέση με τη συγκρότηση αντίστοιχων προβλεπομένων οργάνων.
Αλλο ο Ενιαίος Φορέας Υγείας, τον οποίο συστηματικά και με τεκμηριωμένο τρόπο ζητούν όλοι οι ενασχολούμενοι με τα θέματα υγείας και άλλο ο Οργανισμός Διαχείρισης Πόρων Υγείας, ο οποίος ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου θα αγοράζει υπηρεσίες πρωτοβάθμιας και νοσοκομειακής φροντίδας για τους δικαιούχους των ασφαλιστικών ταμείων, τόσο από το ΕΣΥ, όσο και τον ιδιωτικό τομέα.
Όλα αυτά είναι ζητήματα, τα οποία ως αρχικές παρατηρήσεις επισημαίνω ως προβλήματα στις διακηρύξεις του υπουργού.
Τα τελευταία έξι χρόνια, τέσσερις υπουργοί της ίδιας κυβέρνησης έχουν εξαγγείλει ισάριθμα σχέδια αναβάθμισης του ΕΣΥ. Αλλά ο δημόσιος τομέας Υγείας διαρκώς υποβαθμίζεται και η συστηματική υποβάθμισή του ενισχύει τον ιδιωτικό τομέα.
Η Ελλάδα του 2000 έχει τις μικρότερες δημόσιες δαπάνες για την Υγεία (3,2% επί του ΑΕΠ, με Μέσο Ευρωπαϊκό Όρο 6%). Έχει επίσης τις μεγαλύτερες ιδιωτικές δαπάνες για την Υγεία (4%) μεταξύ όλων των χωρών του ΟΟΣΑ (και από τις ΗΠΑ).
Παρά τις εξαγγελίες και τις χρηματοδοτήσεις, η Ελλάδα του 2000 είναι στην τελευταία θέση μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. στον τομέα Υγείας. Ο δε τομέας Υγείας, όπου είναι οξυμένες οι ανάγκες, εμφανίζει τη μικρότερη αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS