Ολοι είμαστε
συντετριμμένοι.
Η έκφραση της οδύνης και της λύπης είναι
δεδομένη από κάθε πολίτη ξεχωριστά, όπου κι
αν ζει.
Πέρα όμως από την έκφραση λύπης, η ελληνική
κοινωνία περιμένει, κάποτε επιτέλους,
κάποιος να αναλάβει και μια ευθύνη.
Γιατί η Ελλάδα καίγεται, που σημαίνει ότι η
Ελλάδα μικραίνει. Εξακολουθητικά κι
αβοήθητη.
Τα στοιχεία των καταστροφών που έχουν συντελεστεί από την 1/1/2000 μέχρι σήμερα από τις πυρκαγιές είναι συντριπτικά.
1.600.000 στρέμματα δάσους και δασικές εκτάσεις
480.000 στρέμματα οργανωμένων καλλιεργειών
450.000 τρέχοντα μέτρα, υποδομών αρδευτικών και έργων αγροτικής υποστήριξης
70.000 μαστιχόδενδρα
1.500.000 ελαιόδενδρα
400 και πλέον αγροτικές κατοικίες
15.000 κυψέλες
5.000 αιγοπρόβατα και άλλα ζώα
150 και πλέον αγροτικά αυτοκίνητα
Τρία αεροσκάφη πυρόσβεσης κατεστραμμένα
Τρεις αεροπόροι και ένας αξιωματικός της Πυροσβεστικής νεκροί
Δέκα πολίτες νεκροί.
Πρόκειται περί οδυνηρής καταστροφής, για την οποία δεν μπορεί να μην αναλαμβάνει κάποιος την ευθύνη για τον μη περιορισμό της έκτασής της, για την μη έγκαιρη πρόληψη κι αντιμετώπιση.
Η Βουλή προ ετών κατάρτισε ένα πόρισμα που έλεγε, ενιαίος φορέας δασοπροστασίας με αυξημένες δαπάνες, για την εξασφάλιση των μέτρων, των μέσων, του προσωπικού, της κοινωνικής συμμετοχής, την οργάνωση της Αυτοδιοίκησης.
Επιβάλλεται, σήμερα, να ξαναδεί η Βουλή το θέμα.
Αμεσα όμως επιβάλλεται να υπάρξουν μέτρα:
για την ανυπαρξία συντονισμού,
για την χορήγηση κατά προτεραιότητα κονδυλίων και στην εξασφάλιση ειδικών μέσων με προτεραιότητα στην πρόληψη και την άμεση επέμβαση.
Η οδύνη εκφράζεται, αλλά όταν εξακολουθεί να εκφράζεται η οδύνη χωρίς να διορθώνονται τα πράγματα, προκαλείται και το κοινό αίσθημα.
To Γραφείο Τύπου