Εδώ και καιρό με αφορμή την οικονομική κρίση πραγματοποιείται η μεγαλύτερη επίθεση στον κόσμο της εργασίας. Κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, εκ περιτροπής εργασία, ατομικές συμβάσεις. Με πρόσχημα μάλιστα την καταπολέμηση της ανεργίας, οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ συνέλαβαν την ιδέα της «κοινωφελούς εργασίας».
Τα προγράμματα αυτά δεν έρχονται ως κεραυνός εν αιθρία. Αντίθετα, αποτελούν σημείο σύγκλισης τριών κεντρικών μνημονιακών πολιτικών: Πρώτον της εκτόξευσης της ανεργίας σε πρωτοφανή επίπεδα με την επιβολή των Μνημονίων. Δεύτερον, την αξιοσημείωτα συχνή αλλαγή του νομικού πλαισίου λειτουργίας των Εταιριών Προσωρινής Απασχόλησης (ΕΠΑ), οι οποίες μάλιστα αυξήθηκαν υπερβολικά μέσα σε δύο χρόνια και της θεσμοθέτησης των Ιδιωτικών Γραφείων Εύρεσης Εργασίας (ΙΓΕΕ). Και τρίτον, μόλις το 2011 ο Νόμος 4019 που θεσπίζει τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις θεωρεί πλέον το 90% των ανέργων ως "ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες". Αυτά μαζί με τη διεύρυνση του ρόλου και της λειτουργίας των ΜΚΟ δημιουργούν το πλαίσιο υλοποίησης των προγραμμάτων «κοινωφελούς» εργασίας. Πρόκειται για προγράμματα επιχορηγούμενα από την ΕΕ μέσω του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς (ΕΣΠΑ) με τις ασφαλιστικές εισφορές να πληρώνονται από τον ΟΑΕΔ (με χρήματα δηλαδή που έχουν κρατηθεί από τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων), χωρίς επίδομα αδείας, γάμου, παιδιών, σπουδών, τριετίας, αποδοχές αδείας και δώρα εορτών, με αμοιβή 25 ευρώ την ημέρα κι όχι μεγαλύτερη από 625 ευρώ μηνιαίως, ανεξάρτητα από την ειδικότητα του εργαζομένου, ενώ συνιστά σχεδόν τον κανόνα οι εργαζόμενοι μετά από μήνες δουλειάς να παραμένουν απλήρωτοι.
Άσχετα από το επικοινωνιακό τους περιτύλιγμα οι σχέσεις εργασίας που προκύπτουν υπάγονται στο δίκαιο του κατ΄ επάγγελμα δανεισμού των εργαζομένων. Υπό την έννοια αυτή, ο άμεσος εργοδότης (ΕΠΑ, ΙΓΕΕ, ΜΚΟ, κλπ) δανείζει τον απασχολούμενο για ορισμένο χρονικό διάστημα στον έμμεσο εργοδότη (συμπράττων φορέας του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα), αποκομίζοντας χρηματικό όφελος/κέρδος από τη διαμεσολάβηση, με σκοπό την εκτέλεση συγκεκριμένων καθηκόντων, όπως αυτά προβλέπονται στο Μνημόνιο Συνεργασίας, που συνάπτουν οι δύο εργοδότες. Συγκεκριμένα, οι επαχθείς παράνομοι και αντισυνταγματικοί όροι στις οικείες συμβάσεις ορισμένου χρόνου και στις υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους προβλέπουν :
Α) Αποδοχές κατά παρέκκλιση των νομίμων αμοιβών που προβλέπονται από την ΕΓΣΣΕ και στις οικείες συλλογικές συμβάσεις
Β)πλήρη ελευθερία μετακίνησης του δανειζόμενου ανά πάσα στιγμή σε οποιονδήποτε τόπο ήθελε κριθεί αναγκαίο στο πλαίσιο του Μνημονίου Συνεργασίας» του άμεσου και έμμεσου εργοδότη
Γ) την απαλλαγή του εργοδότη από την επιβάρυνση των εργοδοτικών εισφορών, οι οποίες μετακυλίονται στις πλάτες των εργαζόμενων (ΟΑΕΔ)
Δ)Απαλλαγή των δύο εργοδοτών από την καταβολή του άμεσου εργασιακού κόστους, το οποίο καλύπτεται από το ΕΣΠΑ
Ε) προσωρινή ή οριστική απαλλαγή του εργοδότη από την υποχρέωση καταβολής του μισθού-επιδόματος, εφόσον δεν έχει προηγουμένως καταβληθεί στη δανείστρια εταιρεία η αναλογούσα επιχορήγηση από το ΕΣΠΑ.
Θεσμική εισφοροδιαφυγή, καταστρατήγηση του δικαίου των συλλογικών συμβάσεων, παραβίαση των διατάξεων για την παροχή άδειας και αναρρωτικής άδειας είναι μερικές ακόμη από τις πτυχές του υβριδίου της μοντέρνας σύμβασης εργασίας προσωρινής απασχόλησης.
Οι προσλήψεις στο πρόγραμμα αυτό αφορούν 57.000 ανέργους για την πλήρωση κενών οργανικών θέσεων εργασίας σε Δήμους, στη Γενική Γραμματεία Πολιτισμού (στην Αρχαιολογική Υπηρεσία και σε εποπτευόμενα από την Γενική Γραμματεία Νομικά Πρόσωπα) και σε νοσοκομεία (Γεννηματάς, Σωτηρία, Παίδων «Αγία Σοφία», Αλεξάνδρα, Ευαγγελισμός, Ασκληπιείο Βούλας, αντικαρκινικό Μεταξά) και σε ειδικότητες όπως παραϊατρικές, υδραυλικοί, οικοδόμοι, καθαριστές, εργατοτεχνήτες, κοινωνικοί λειτουργοί, κ.α. και γίνονται μέσω ενοικίασης εργαζομένων από ΜΚΟ, αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες, σωματεία, οι οποίες λειτουργούν ουσιαστικά ως εταιρείες ενοικίασης εργαζομένων που απολαμβάνουν αντίστοιχα οικονομικά οφέλη, αφού κερδίζουν το 5% επί του μισθού κάθε εργαζόμενου που προσλαμβάνουν.
Μάλιστα, σχεδόν 20.000 θέσεις «ωφελούμενων» από τα προγράμματα αυτά διαμεσολαβούνται από το ΚΕΚ του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ και τα παραρτήματά του ανά την Ελλάδα (πχ το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ συμμετέχει μόνο στην Αττική με 879 θέσεις στους δήμους Περιστερίου, Αγίας Παρασκευής, Λιοσίων, Ελευσίνας, Παλλήνης. Αθηναίων, κ.α.). Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με άλλα λόγια προωθεί έμπρακτα την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τη θεσμοθέτηση της ενοικιαζόμενης εργασίας, βάζοντας τους εργαζόμενους να υπογράψουν ότι θα εργάζονται κατά παρέκκλιση της ΕΓΣΣΕ που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται, στο πλαίσιο της στρατηγικής επιλογής της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας για την εξαφάνιση του όποιου ταξικού χαρακτήρα των συνδικάτων και της μετατροπής τους σε ΜΚΟ, ώστε να εναρμονιστούν πλήρως με την από ετών προσπάθεια της Ευρωπαικής Επιτροπής, διαμέσου επίσημων κειμένων της, να αποχαρακτηρίσει τα εργατικά σωματεία ως ιστορικά όργανα συλλογικής αυτοοργάνωσης των εργαζομένων.
Επειδή οι όροι στις οικείες συμβάσεις ορισμένου χρόνου και στις υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους είναι επαχθείς, παράνομοι και αντισυνταγματικοί
Επειδή τα συγκεκριμένα προγράμματα διάρκειας απασχόλησης μόνον 5 μηνών για κάθε άνεργο, και χωρίς δικαίωμα επαναίτησης για τουλάχιστον 7 μήνες μετά τη λήξη της προηγούμενης σύμβασης, ουσιαστικά διευκολύνουν και εξυπηρετούν τους δήμους και τα νοσοκομεία για να προχωρήσουν σε απολύσεις συμβασιούχων, εργαζόμενων αορίστου χρόνου και μονίμων, όπως προβλέπει και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, αφού οι εργαζόμενοι σʼ αυτά καλύπτουν κατά ένα μεγάλο μέρος μέσω της εργασίας τους πάγιες και διαρκείς ανάγκες της λειτουργίας των έμμεσων εργοδοτών τους.
Επειδή τα συγκεκριμένα προγράμματα απασχόλησης- και όχι εργασίας-ανακυκλώνουν την ανεργία και τη φτώχεια, οδηγούν για άλλη μια φορά χιλιάδες ανέργους να συνωστίζονται σε "συγκεκριμένα γραφεία" για αναζήτηση και αυτής ακόμα της πεντάμηνης απασχόλησης με αμοιβή ψίχουλα και θα ενισχύσει τους πελατειακούς μηχανισμούς και την αναπαραγωγή τους και μέσα στα Συνδικάτα και στους Δήμους και δημιουργούν νέα κατηγορία εργαζόμενων, της τάξης των 625 ευρώ και πεντάμηνης απασχόλησης, χωρίς τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα.
Επειδή σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση της Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης μισθός κάτω των 580 ευρώ μηνιαίως είναι παράνομος αφού ρίχνει τον εργαζόμενο κάτω από το όριο της φτώχειας και οι εργαζόμενοι στα Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας δικαιούνται να λαμβάνουν ως μισθό 525 μηνιαίως.
Επειδή με πρόσχημα την οικονομική ύφεση και κρίση προωθείται μια νέα αντίληψη για την ιδιότητα του ανέργου, ώστε αυτός να θεωρείται όχι θύμα των αδιεξόδων των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αλλά ένα κοινωνικό ΑμεΑ, το οποίο χρήζει επιδοματικής κοινωνικής προστασίας, θεώρηση που με τη σειρά της αποσείει τις υποχρεώσεις, συχνά συνταγματικής φύσης, που παραδοσιακά δεσμεύουν την πολιτεία για την αντιμετώπιση της ανεργίας.
Επειδή υπάρχουν μεγάλες καθυστερήσεις στην πληρωμή των ανέργων που εργάζονται σε αυτά τα προγράμματα.
Επερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:
Α. Σε ποιες ενέργειες θα προβεί προκειμένου να πληρώνονται έγκαιρα οι άνεργοι που εργάζονται σε αυτά τα προγράμματα;
Β. Σε ποιες άμεσες ενέργειες προτίθεται να προβεί ώστε να σταματήσει η καταστρατήγηση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων των ήδη εργαζόμενων στα προγράμματα αυτά;
Γ. Θεωρεί ότι είναι αξιοπρεπείς και νόμιμες εργασιακές σχέσεις που εισάγονται με τα προγράμματα αυτά;
Δ. Ποια μέτρα προτίθεται να λάβει ώστε να σταματήσουν δημόσιες υπηρεσίες και νπδδ να καλύπτουν τις ανάγκες τους σε ανθρώπινο δυναμικό μέσω ενοικιαζόμενων εργαζομένων χωρίς εργασιακά δικαιώματα;
Ε. Προτίθεται να χρησιμοποιήσει αυτό το εργασιακό καθεστώς για να αποφύγει την κατάρρευση στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα μετά τις 2.000 απολύσεις μέσα στο 2012 και τις 25.000 μέσα στο 2013;
ΣΤ. Το «Εθνικό Σύμφωνο για την απασχόληση των Νέων» που έχει εξαγγείλει ότι πρόκειται να υλοποιήσει άμεσα και αφορά τη δημιουργία 80.000 θέσεων εργασίας μέσω ευρωπαϊκής χρηματοδότησης ύψους 150.000.000 ευρώ θα συνιστά συνέχιση κι εμβάθυνση της λογικής των Προγραμμάτων Κοινωφελούς Εργασίας;
Οι ερωτώντες/ώσες Βουλευτές
Καραγιαννίδης Χρήστος
Αμανατίδου Λίτσα
Διώτη Ηρώ
Δραγασάκης Γιάννης
Δριτσέλη Παναγιώτα
Κανελλοπούλου Μαρία
Κουρουμπλής Παναγιώτης
Κοδέλας Δημήτρης
Κυριακάκης Βασίλης
Μαντάς Χρήστος
Μπόλαρη Μαρία
Μητρόπουλος Αλέξης
Πάντζας Γεώργιος
Σαμοίλης Στέφανος
Στρατούλης Δημήτρης
Χαραλαμπίδου Δέσποινα
Χατζηλάμπρου Βασίλης
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS