Κυρίες και Κύριοι,
Κύριε Πρόεδρε του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου,
Σας ευχαριστώ για την τιμητική πρόσκλησή σας.
Για τη δυνατότητα που μου δίνετε να εκθέσω στο 23ο Συνέδριό σας τις θέσεις και τις προτάσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Για την έξοδο της χώρας από την κρίση και την ανασυγκρότησή της.
Κυρίες και κύριοι,
Η συγκυρία είναι ενδεικτική. Για μία ακόμα φορά.
Με την πρόσφατη απόφαση του Eurogroup. Σε τρεις δραματικές συνεδριάσεις που είχαν ως προσκεκλημένο παρατηρητή την ελληνική κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή ηγεσία ανέστειλε την οριστική και βιώσιμη λύση στην κρίση χρέους της χώρας.
Αλλά, με τον τρόπο αυτό, παρατείνουν την αβεβαιότητα. Και επιτρέπουν σε ανεύθυνες πολιτικές ηγεσίες. Στην Ευρώπη, αλλά δυστυχώς και στην Ελλάδα.
Και εννοώ πολιτικές δυνάμεις της σημερινής συγκυβέρνησης.
Να κερδοσκοπούν πολιτικά με την επιστροφή στη δραχμή. Αποσταθεροποιώντας τη χώρα. Αποτρέποντας τις ιδιωτικές επενδύσεις. Και τορπιλίζοντας την προοπτική ανάκαμψης της οικονομίας.
Το ελληνικό χρέος, βέβαια, είχε καταστεί μη βιώσιμο από καιρό πριν.
Όταν η Ελλάδα καταδικάστηκε για τα επόμενα χρόνια.
Όταν δηλαδή ψηφίστηκε από την ελληνική βουλή ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και ένας προϋπολογισμός που καταδικάζει τη χώρα στην ύφεση, που καταστρέφει κάθε προοπτική ανάκαμψης, που επιτείνει την αβεβαιότητα και απωθεί τις επενδύσεις.
Κυρίες και Κύριοι,
Η επάνοδος της χώρας σε τροχιά ανάκαμψης προϋποθέτει κυρίως την ακύρωση τους προγράμματος της ύφεσης.
Αλλά και μια γενναία απομείωση του δημόσιου χρέους της χώρας ως ποσοστού του ΑΕΠ.
Όποιος αυτό δεν το βλέπει απλώς εθελοτυφλεί.
Προϋποθέτει, δηλαδή, αλλαγή προτεραιοτήτων στην άσκηση πολιτικής.
Η εφαρμογή των διαδοχικών Μνημονίων την τελευταία διετία έχει αποδείξει ότι η υφεσιακή λιτότητα τροφοδοτεί τη δανειακή επιβάρυνση.
Όχι γιατί η Ελλάδα αποτυγχάνει να εφαρμόσει τα προγράμματα λιτότητας.
Αλλά ακριβώς επειδή τα εφαρμόζει.
Δεν είναι τυχαίο ότι, στο κύριο άρθρο του περασμένου Σαββάτου, η εφημερίδα New York Times επεσήμανε ως «το μεγαλύτερο λάθος της συμφωνίας του Eurogroup, την εξάρτησή της από τη συνέχιση της δημοσιονομικής λιτότητας».
Και επεσήμανε ότι «η μόνη ελπίδα για τη μακροπρόθεσμη φερεγγυότητα της Ελλάδας είναι η αλλαγή πολιτικής και επιθετικά μέτρα για την αναζωογόνηση της οικονομικής ανάπτυξης».
Κυρίες και Κύριοι,
Η διαπίστωση αυτή συμπυκνώνει, όχι μόνον το οικονομικό. Αλλά, κυρίως, το πολιτικό πρόβλημα της χώρας.
Τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης Σαμαρά έχουν ως μόνο πολιτικό σχέδιο για τη χώρα το Μνημόνιο. Αν και η αποτυχία του είναι κοινός τόπος διεθνώς.
Ακόμα και για μέρος των δανειστών της χώρας. Πέραν του Ατλαντικού.
Η Ελληνική κυβέρνηση δυστυχώς έχει πλήρως ενσωματωθεί και υποταχθεί στις προεκλογικές ανάγκες αλλά και το μακροπρόθεσμο σχέδιο της κ. Μέρκελ για την ελληνική προοπτική.
Το σχέδιο αυτό, το σκιαγράφησε ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών Χανς Πέτερ Κάιτελ, σε πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό Der Spiegel.
Και το σχέδιο αυτό τιτλοφορείται, «ολόκληρη η Ελλάδα σε ειδική οικονομική ζώνη».
Αυτό το σχέδιο έχει θεμέλιο λίθο την εφαρμογή αέναης λιτότητας με άπιαστους στόχους.
Γιʼ αυτό απαξιώνουν τα εργαλεία άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής. Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Που υφίσταται συνεχείς περικοπές. Όπως και το ΕΣΠΑ.
Γιʼ αυτό, υπεκφεύγουν για την επόμενη μέρα.
Περιμένουν το θαύμα της ανάπτυξης από τις ισοπεδωτικές περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα και δικαιώματα.
Μάταια, όμως. Γιατί το σπιράλ της φτηνής εργασίας, για τη δήθεν ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας, είναι πάντα ανοιχτό προς τα κάτω.
Γιατί σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, πάντα θα υπάρχει φτηνότερη εργασία κάπου αλλού.
Γιʼ αυτό, τη διετία του Μνημονίου, το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος καταβαραθρώθηκε μαζί με τη θέση της χώρας μας στη διεθνή κατάταξη της ανταγωνιστικότητας.
Σύμφωνα με το σχετικό δείκτη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ: Από την 67η θέση το 2007 και την 90η πέρσι. Βρέθηκε στην 96η θέση, ανάμεσα σε 144 χώρες, φέτος.
Και αυτή είναι η θεμελιώδης πολιτική διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ από τα τρία κόμματα της σημερινής συγκυβέρνησης.
Εμείς έχουμε εκπονήσει ένα ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα.
Για την κοινωνικά δίκαιη και βιώσιμη δημοσιονομική σταθεροποίηση.
Αλλά και για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση.
Ένα πολιτικό σχέδιο που θα αντικαταστήσει το Μνημόνιο. Και στη βάση του οποίου θα αναδιαπραγματευτούμε τη δανειακή σύμβαση, με τους εταίρους μας.
Όχι, όμως, για να αναπαράξουμε τα ενδογενή αίτια της κρίσης. Όπως προσπαθούν τα τρία κόμματα της σημερινής συγκυβέρνησης.
Αλλά για να τα αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά και οριστικά.
Έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, προς όφελος και της Ελλάδας αλλά και των εταίρων.
Διότι ανάκαμψη της ελληνικής οικονομία σημαίνει έξοδος της Ευρώπης από τη κρίση και την αβεβαιότητα.
Σημαίνει και δυνατότητα αποπληρωμής μελλοντικά σημαντικού μέρους των χρημάτων που έχουν δανείσει στην Ελλάδα
Για αυτό το λόγο ζητάμε χρόνο. Για αυτό το λόγο ζητάμε αναστολή, moratorium στην εξυπηρέτηση του χρέους.
Έως ότου η χώρα επανέλθει σε αναπτυξιακή τροχιά. Έτσι ώστε να κινητοποιήσουμε πόρους για να φέρουμε την ανάπτυξη.
Ζητάμε, επίσης, Ευρωπαϊκή Διάσκεψη για το Χρέος.
Έτσι ώστε να ρυθμιστεί οριστικά και συλλογικά η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη.
Κατά το προηγούμενο της Διάσκεψης του Λονδίνου για το χρέος της Γερμανίας το 1953.
Επιδιώκουμε να δώσουμε τέλος στη σημερινή, επικίνδυνη πορεία της Ελλάδας στην κόψη του ξυραφιού. Που απειλεί, όχι μόνον την ίδια. Αλλά και ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Αντίθετα. Οι πολιτικές δυνάμεις του Μνημονίου. Ζητούν την αλληλεγγύη των δανειστών μας για να μην αλλάξει τίποτα στη πολιτική που γεννά και αναπαράγει τη κρίση.
Αλλά το κυριότερο: Να μην αλλάξει τίποτα στην κορυφή της πολιτικής και οικονομικής πυραμίδας.
Σαρώνοντας τη βάση της. Τον μέσο Έλληνα πολίτη. Για να διασωθούν οι πραγματικοί υπαίτιοι της δημοσιονομικής εκτροπής:
Το καρτέλ της οικονομικής ολιγαρχίας. Των κρατικοδίατων εργολάβων και προμηθευτών. Που υπερκοστολογούν τις εργολαβίες και τις αναθέσεις του δημοσίου.
Των τραπεζιτών. Που έριξαν έξω τις τράπεζές τους.
Με θαλασσοδάνεια προς τα ιδιωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και το επιχειρηματικό κατεστημένο.
Για την εδραίωση της πολιτικής επικυριαρχίας, αυτού που εμείς αποκαλούμε το «τρίγωνο της αμαρτίας»: χρεοκοπημένοι καναλάρχες, πολυπράγμονες τραπεζίτες και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.
Που είναι μεν διεθνές φαινόμενο. Στην Ελλάδα, όμως, λειτουργεί ως στυλοβάτης και όχημα της κλεπτοκρατίας.
Αγαπητοί φίλοι,
Στόχος μας δεν είναι να επιστρέψουμε στο παρελθόν.
Ούτε να αναστήσουμε ένα αναπτυξιακό μοντέλο που έχει καταρρεύσει.
Στόχος μας είναι να ανοίξουμε νέους δρόμους. Προς νέα παραγωγικά και κοινωνικά πρότυπα.
Αλλά, για να γίνουν οι μεγάλες προοδευτικές, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Που θα αλλάξουν εκ βάθρων τη χώρα. Πρέπει να τερματιστούν τα Μνημόνια και η λιτότητα.
Και να αρχίσει η σταθεροποίηση και η σταδιακή, σε βάθος χρόνου, ανάκαμψη των εισοδημάτων.
Αρχίζοντας με την αποκατάσταση των μεγάλων αδικιών, όπως αυτή που αφορά στον κατώτατο μισθό, που πρέπει να επανέλθει στο επίπεδο της 31ης Δεκεμβρίου 2011. Όπως προβλέπει το πρόγραμμά μας.
Κι αυτό όχι μόνο για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά και γιατί η τόνωση της ενεργούς ζήτησης σε μια οικονομία στεγνή από ρευστότητα, είναι ο μόνος αξιόπιστος τρόπος επανεκίνησής της.
Δικός μας στόχος, είναι νʼ αλλάξουμε την Ελλάδα.
Στην κατεύθυνση αυτή, εγγυώμαστε τη συντεταγμένη και ασφαλή έξοδο από την κρίση.
Τη συλλογική πορεία προς το μεταμνημονιακό αύριο.
Γιʼ αυτό, προτεραιότητά μας είναι η οικονομική και κοινωνική σταθεροποίηση της χώρας.
Με την κοινωνικά δίκαιη και βιώσιμη δημοσιονομική εξισορρόπηση.
Η αξιοποίηση των παραγωγικών και ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων μας.
Ο αναπροσανατολισμός του ανθρώπινου και κοινωνικού κεφαλαίου. Στην ανάκαμψη της οικονομίας και στη διαμόρφωση ενός νέου προτύπου ανάπτυξης.
Η κινητοποίηση των νέων επιστημόνων στην έρευνα και την ανάπτυξη. Αντί να εξωθούνται στη μετανάστευση.
Αντί, δηλαδή, να εξάγουμε τις βάσεις της δικής μας ανάπτυξης. Να τις δημιουργήσουμε στην πατρίδα μας.
Σʼ αυτό το πλαίσιο. Τον περασμένο Σεπτέμβριο. Στη ΔΕΘ. Καταθέσαμε στην κοινωνία τις εξειδικευμένες προτάσεις μας για την ανασυγκρότηση του τόπου.
Και τη διαμόρφωση ενός νέου παραγωγικού υποδείγματος. Με όρους δικαιοσύνης και αειφορίας.
Αναλύσαμε τα πέντε συμπληρωματικά συμπλεγματα παραγωγής και ανάπτυξης:
Το αγροτοδιατροφικό, το τουριστικό, το ενεργειακό, το σύμπλεγμα βιομηχανίας, περιβαλλοντικών τεχνολογιών και έρευνας, καθώς επίσης και το κατασκευαστικό σύμπλεγμα.
Η χώρα δεν θα σταθεροποιηθεί χωρίς μια νέα δυναμική δημόσια παρέμβαση.
Ούτε και πρόκειται να καταστεί ανταγωνιστική, χωρίς τις αναγκαίες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις για την αντιμετώπιση των πραγματικών αιτίων της κρίσης:
Πρέπει να χτυπήσουμε
- την αιχμαλωσία του πολιτικού συστήματος από ένα εδραιωμένο καρτέλ διαπλεκόμενων επιχειρηματικών και μηντιακών συμφερόντων,
- τη διάβρωση της δημόσιας διοίκησης από την κομματική-πελατειακή διαφθορά και αναξιοκρατία.
Σύμφωνα με τη μη κυβερνητική οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια», το ετήσιο κόστος από τη διαφθορά στην Ελλάδα ανέρχεται στα ?14 δις.
Η πολυνομία, η πολιτική αυθαιρεσία, η υποκατάσταση της νομοθεσίας με υπουργικές εγκυκλίους, αλλά και με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.
Είναι στοιχεία διευκόλυνσης της πελατειακής συναλλαγής στη δημόσια διοίκηση.
- τη μετατροπή του φορολογικού συστήματος σε προστατευόμενο από το πολιτικό κατεστημένο «βιότοπο της διαπλοκής». Με στοχευμένες φοροαπαλλαγές.
Και την επιτήδεια ανοχή στη μεγάλη, κυρίως, φοροδιαφυγή.
Η λίστα Λαγκάρντ το αποδεικνύει.
Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο είναι πρόσθετη απόδειξη.
Γιατί υπερφορολογεί τη μέση ελληνική οικογένεια.
Τα μεσαία στρώματα της μισθωτής εργασίας και των μικρών και μεσαίων ελεύθερων επαγγελματιών.
Ενώ υποφορολογεί τα υψηλά εισοδήματα και το μεγάλο επιχειρηματικό κεφάλαιο.
Εκτός από κοινωνικά άδικο και προκλητικό. Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο είναι και παράλογο.
Γιατί η υπερφορολόγηση είναι το ισχυρότερο κίνητρο για τη φοροδιαφυγή.
Και αποκαλύπτει, επίσης, την πολιτική υποκρισία των δανειστών:
Τη στιγμή που εγκαλούν τους πλούσιους στην Ελλάδα. Και σωστά. Ότι δεν πληρώνουν φόρους. Η τρόικα επιβάλει τη φορολογική ασυλία τους.
Κυρίες και Κύριοι,
Κανείς σοβαρός επενδυτής δεν θα αναλάβει το μακροπρόθεσμο επιχειρηματικό ρίσκο της παραγωγικής επένδυσης. Σε μια χώρα όπου την ιδιωτική πρωτοβουλία δεν την εκτοπιζει το κράτος και η δημόσια παρέμβαση. Αλλά το καρτέλ της διαπλοκής.
Το οποίο λειτουργεί σε καθεστώς απόλυτου προστατευτισμού από το πολιτικό κατεστημένο.
Νέμεται τα αναπτυξιακά κονδύλια.
Νοθεύει τους κανόνες της αγοράς.
Και αποτρέπει τις παραγωγικές πρωτοβουλίες.
Και γιʼ αυτό, κανείς σοβαρός πολιτικός αναλυτής δεν πιστεύει ότι μπορούν να βγάλουν τη χώρα από τον γκρεμό εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που την έριξαν σʼ αυτόν.
Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Που σήμερα συγκυβερνούν.
- Εκείνοι έχουν την τεχνογνωσία του καταστροφικού αδιεξόδου. Στο οποίο, με πράξεις και παραλείψεις τους, οδήγησαν τη χώρα.
Εμείς φέρνουμε την τεχνογνωσία της ανατροπής των συνθηκών της κρίσης.
- Εκείνοι έχουν την τεχνογνωσία της αδιαφάνειας του πελατειακού κράτους, σε όλα τα επίπεδα.
Εμείς φέρνουμε την τεχνογνωσία της διαφάνειας, της δικαιοσύνης και της ισονομίας.
- Εκείνοι έχουν την τεχνογνωσία της οικονομίας των καρτέλ.
Εμείς φέρνουμε την τεχνογνωσία της πλουραλιστικής οικονομίας.
Όπου ο δημόσιος, ο ιδιωτικός και ο κοινωνικός τομέας θα λειτουργούν συμπληρωματικά.
Θα συμπράττουν με όρους αμοιβαίου και κοινωνικού συμφέροντος.
Και με αναπτυξιακές κοινοπραξίες στη βάση διακρατικών συμφωνιών.
Είμαστε υπέρ των παραγωγικών ιδιωτικών επενδύσεων.
Δεν είμαστε, όμως, υπέρ των αποκρατικοποιήσεων φυσικών μονοπωλίων και κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων. Με εγγυημένο αρχικό κέρδος για τον ιδιώτη. Και πολλαπλάσιο κέρδος στη συνέχεια.
Με την αύξηση των τιμολογίων παροχής υπηρεσιών. Στο νερό, τον ηλεκτρισμό και το φυσικό αέριο.
Θα ιδρύσουμε δημόσια επενδυτική τράπεζα, η οποία θα αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στη συντονισμένη προσπάθεια του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα για την αντιστροφή της ύφεσης.
Γιατί είναι δημαγωγικός ο ισχυρισμός ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να βγει από την αβεβαιότητα και την αστάθεια που προκαλεί μια τόσο βαθειά και παρατεταμένη ύφεση με μαζικές ιδιωτικές επενδύσεις.
Που δεν μπορούν και δεν θα πραγματοποιηθούν σε τόσο μεγάλη κλίμακα.
Κυρίς και Κύριοι,
Είμαστε έτοιμοι για να αναλάβουμε την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας.
Είμαστε έτοιμοι για να εφαρμόσουμε τις μεγάλες, προοδευτικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος για να βγει οριστικά από το τέλμα της ανακυκλούμενης κρίσης.
Μεταρρυθμίσεις που μόνον εμείς μπορούμε να εφαρμόσουμε.
Γιατί εμείς δεν είμαστε στο μισθολόγιο της διαπλοκής. Δεν είμαστε στη λίστα Λαγκάρντ. Δεν είμαστε εξαρτημένοι, παρά μόνον από τον ελληνικό λαό.
Είμαστε έτοιμοι να ανασχέσουμε την καταστροφή και να δώσουμε μια νέα και αναγκαία μεταρρυθμιστική πνοή.
Για ένα νέο φορολογικό σύστημα.
Δίκαιο, απλό, διαφανές και αποτελεσματικό.
Που θα διευρύνει τη φορολογική βάση. Με το ηλεκτρονικό περιουσιολόγιο.
Και με την αύξηση των φορολογικών εσόδων των νομικών προσώπων στο ύψος του μέσου όρου της Ευρωζώνης.
Από την κατάργηση της νόμιμης φοροαποφυγής.
Τον περιορισμό της δυνατότητας απόκρυψης εισοδημάτων και κερδών.
Δηλαδή, από την αύξηση των φορολογητέων κερδών.
Σας υπενθυμίζω ότι, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2013, τα έσοδα από νομικά πρόσωπα το 2012 θα κινηθούν στο ?1,6 δις. Δηλαδή, στο 0,8% του ΑΕΠ.
Όταν ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 2,3% του ΑΕΠ.
Για ένα νέο πολιτικό σύστημα. Απεγκλωβισμένο από τη Λερναία Ύδρα της διαπλοκής.
Αυτονομημένο από το καρτέλ της ολιγαρχίας.
Καθώς, επίσης, και η επιχειρηματική επέκταση στην ενημέρωση όσων αναλαμβάνουν έργα και προμήθειες του δημοσίου.
Στόχος μας να αποκόψουμε τον ομφάλιο λώρο που συνδέει το πολιτικό σύστημα με το παρασιτικό παρακράτος των ιδιοκτητών μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Για μια νέα δημόσια διοίκηση.
Θα προχωρήσουμε στην πλήρη οργανωτική αναδιάρθρωση του κράτους.
Με όρους κοινωνικής ανταποδοτικότητας και αντιγραφειοκρατικής και αποτελεσματικής εξυπηρέτησης του πολίτη.
Αλλά και της υγιούς και παραγωγικής ιδιωτικής επιχειρηματικότητας.
Προτεραιότητα είναι ο απογαλακτισμός του από την κομματική εξάρτηση, το ρουσφέτι και την αναξιοκρατία.
Θα καταργήσουμε το πελατειακό κράτος.
Και θα προσπαθήσουμε να διαμορφώσουμε μια νέα σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στο κράτος και τον πολίτη.
Θα ενισχύσουμε τη θεσμική προστασία των ζωτικών για την εθνική υπόσταση δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών. Που συγκροτούν τον «σκληρό πυρήνα του κράτους».
Θα αποτρέψουμε την εκχώρηση σε ιδιωτικά συμφέροντα των νευραλγικών τομέων της υγείας, της παιδείας, του πολιτισμού και του αθλητισμού.
Θα αποκεντρώσουμε οικονομικούς πόρους και εκτελεστικές αρμοδιότητες στην αυτοδιοίκηση.
Σχολεία και νοσοκομεία θα ενισχυθούν με ανθρώπινο δυναμικό. Θα διατηρήσουμε. Ή, όπου χρειαστεί, θα επαναφέρουμε σε δημόσιο-κοινωνικό έλεγχο. Οργανισμούς και υπηρεσίες κοινής ωφέλειας.
Με στρατηγικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Όπως το νερό, ο ηλεκτρισμός, το φυσικό αέριο.
Κυρίες και Κύριοι,
Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε την ιστορική ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας. Και να αποκαταστήσουμε τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας.
Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε την ιστορική ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας. Γιατί είμαστε βέβαιοι ότι θα πετύχουμε.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να πετύχουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS