Το 1997, κατόπιν πρωτοβουλίας του αείμνηστου Ι. Σταμούλη, εξεδόθη η απόφαση 137/97 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, η οποία δικαίωσε τους ενάγοντες Διστομίτες για τις θηριωδίες που διαπράχθηκαν από Γερμανούς της Γκεστάπο και των SS Λιβαδειάς στο Δίστομο τον Ιούνιο του 1944, επιδικάζοντας αποζημιώσεις στους συγγενείς των θυμάτων. Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με την απόφαση 11/2000, η οποία υιοθετήθηκε με συντριπτική πλειοψηφία, επικύρωσε και κατέστησε οριστική και αμετάκλητη την απόφαση του Πρωτοδικείου, αφού δέχθηκε, όπως και το Πρωτοδικείο της Λιβαδειάς, ότι η κρατική ετεροδικία κάμπτεται σε περιπτώσεις όπου το κράτος έχει τελέσει εγκλήματα πολέμου ή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τα οποία συνιστούν παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου αναγκαστικού χαρακτήρα. Πάρα ταύτα, η εκτέλεση της απόφασης του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς ουδέποτε πραγματοποιήθηκε, καθώς ο Υπουργός Δικαιοσύνης, δεν έδωσε ποτέ την άδεια που απαιτείται εκ του νόμου, όπως ορίζει το άρθρο 923 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας σύμφωνα με το οποίο «Αναγκαστική εκτέλεση κατά αλλοδαπού δημοσίου δεν μπορεί να γίνει χωρίς προηγούμενη άδεια του Υπουργού της Δικαιοσύνης».
Με βάση τα ανωτέρω:
Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
Προτίθεται να δώσει την άδεια για την εκτέλεση της απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς;
Ο ερωτών βουλευτής
Γιάννης Σταθάς
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS