Ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου διοργάνωσε σήμερα (18/12/2000) στο Ζάππειο Μέγαρο ημερίδα με θέμα: "Τι έγινε στην Νίκαια;".
Στην ημερίδα συμμετείχαν o Πρόεδρος του ΣΥΝ Νίκος Κωνσταντόπουλος, ο υπεύθυνος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής Νίκος Χουντής, οι ευρωβουλευτές του ΣΥΝ, Αλέκλος Αλαβάνος και Μιχάλης Παπαγιαννάκης, εκπρόσωπος της Νεολαίας του κόμματος, ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης, εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Διακυβερνητική Διάσκεψη, ο Παρασκευάς Αυγερινός από το ΠΑΣΟΚ, η Μαριέτα Γιαννάκου από τη Ν.Δ., ο Μανώλης Μπακόπουλος από το ΔΗΚΚΙ, ο Γιάννης Μπανιάς από την ΑΚΟΑ, ευρωβουλευτές και εκπρόσωποι ευρωπορειών και των κοινωνικών κινημάτων και οι δημοσιογράφοι Κύρα Αδάμ, Ινώ Αφεντούλη, Γ.Καπόπουλος, Παύλος Κλαυδιανός, Αννυ Ποδηματά και Δημήτρης Χατζησωκράτης.
Ανοίγοντας τις εργασίες της ημερίδας, ο Πρόεδρος του ΣΥΝ τόνισε:
"Κι εμείς που πήραμε την πρωτοβουλία για τη σημερινή συζήτηση και εσείς που ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή μας, είμαστε προφανώς έξω από το κλίμα της επικαιρότητας των τελευταίων ημερών και σίγουρα πολύ μακριά από τα ενδιαφέροντα των ΜΜΕ. Δυστυχώς η σύνοδος της Νίκαιας δεν ασχολήθηκε με το υπό ίδρυση νέο κόμμα, παρά την παγκόσμια πρωτοτυπία της εξαγγελίας του και τα γνωστά από τα παλαιά επικοινωνιακά χαρακτηριστικά του κι έτσι δεν αποτέλεσε γεγονός το οποίο έπρεπε να συζητηθεί εκεί και να αναλυθεί επαρκώς.
Πήραμε την πρωτοβουλία
για τη σημερινή συζήτηση με στόχο τη
διερεύνηση των βασικών πτυχών της
πρόσφατης συνόδου κορυφής και μία πρώτη
αξιολόγηση των επιπτώσεων, που θα έχουν οι
αποφάσεις της στη διαμόρφωση του
ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Από τη δική μας την πλευρά το κύριο σήμερα
είναι να ακούσουμε τις δικές σας απόψεις
προκειμένου να βοηθηθούμε στην τεκμηρίωση
των εκτιμήσεών μας και την τελική
διατύπωση των θέσεών μας.
Με αυτήν την έννοια εγώ θέλω να σας
ευχαριστήσω για την ανταπόκρισή σας και ως
εισαγωγή στην σημερινή συζήτηση να
διατυπώσω ορισμένες σκέψεις, που
αναφέρονται στον πυρήνα του προβλήματος,
όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι.
Οι ιστορικές αλλαγές που
συντελέστηκαν στην αρχή της δεκαετίας του
�90 και σηματοδοτήθηκαν συμβολικά από την
πτώση του τείχους του Βερολίνου, άλλαξαν
ριζικά το πλαίσιο μέσα στο οποίο είχαν
τεθεί οι βάσεις της Ενωμένης Ευρώπης.
Η διεύρυνση όμως και η συμμετοχή στην Ε.Ε.
του συνόλου τελικά των ευρωπαϊκών χωρών
περικλείει δύο κινδύνους:
α) Ο πρώτος κίνδυνος είναι δια της
διευρύνσεως να ξεθωριάσουν τα πολιτικά
χαρακτηριστικά της Ένωσης και να
μετατραπεί η Ε.Ε. σε μια απλή ενιαία αγορά.
β) Ο δεύτερος κίνδυνος είναι εντός της
διευρυμένης πια Ε.Ε. να αναπαραχθούν οι
ιστορικοί ενδοευρωπαϊκοί ανταγωνισμοί
και σταδιακά να διαβρωθεί το θεμέλιο πάνω
στο οποίο βασίζεται το ευρωπαϊκό
οικοδόμημα. Θεμέλιο που δεν είναι άλλο από
την απόφαση την επομένη του Β� Παγκοσμίου
Πολέμου, να εξαλειφθεί δια της Ενωμένης
Ευρώπης, η βάση ανάπτυξης αυτών των
ενδοευρωπαϊκών ανταγωνισμών ισχύος.
Η σύνοδος της Νίκαιας
μπορεί να αποδειχτεί ως μία πολύ κρίσιμη
στιγμή στην ιστορία του ευρωπαϊκού
οικοδομήματος.
Οι αποφάσεις της συνόδου έθεσαν τις βάσεις
για μία προοπτική που να αντιμετωπίζει
τους δύο κινδύνους που προανέφερα; ΄Η
απεναντίας άνοιξαν την πόρτα για την
απειλητική εμφάνισή τους στο ευρωπαϊκό
προσκήνιο;
Εμείς ως ΣΥΝ κρίνουμε τα αποτελέσματα της
συνόδου από τη σκοπιά της δικής μας
αντίληψης για την πορεία που πρέπει να
ακολουθήσει η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση. Η δική
μας αντίληψη επιμένει στην προοπτική της
πολιτικής ενοποίησης.
Μιας πολιτικής ενοποίησης, όμως, που θα
εξασφαλίζει το δημοκρατικό χαρακτήρα της
Ένωσης και ταυτόχρονα θα εξασφαλίζει
όρους ισοτιμίας για όλα τα μέλη της Ένωσης,
που θα εξασφαλίζει επίσης μια τέτοια
ισορροπία δυνάμεων, η οποία θα προάγει την
έννοια του ευρωπαϊκού συμφέροντος και θα
δημιουργεί ενιαία ευρωπαϊκή συνείδηση.
Η πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης θα
πετύχει, εάν ισομερώς αποδυναμώνονται όλα
τα επιμέρους κρατικά συμφέροντα προς
όφελος του κοινού ευρωπαϊκού. Είναι
αυτονόητο ότι η πολιτισμική ιδιαιτερότητα,
η ξεχωριστή ιστορική οντότητα και
κοινωνική υπόσταση κάθε κράτους είναι
αναπαλλοτρίωτες και πρέπει να συνυπάρχουν.
Δεν θα πετύχει η πορεία της Ευρωπαϊκής
Ενοποίησης εάν κάποιος ή κάποιοι
επιχειρήσουν να ταυτίσουν περισσότερο τα
δικά τους επί μέρους συμφέροντα με τα
συμφέροντα ολόκληρης της Ευρώπης.
Θάθελα να τελειώσω με μία
ακόμη μικρή αναφορά:
Εμείς πιστεύουμε ότι η προοπτική της
πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης πρέπει
να είναι σήμερα η υπόθεση της Αριστεράς.
Από τη σκοπιά αυτή ασκούμε κριτική σε όσες
δυνάμεις της Αριστεράς επιμένουν σε
παρωχημένες αντιευρωπαϊκές αντιλήψεις.
Ταυτόχρονα, όμως, ασκούμε κριτική στις
σημερινές σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες για
την ατολμία τους και για τον ιδεολογικό
αποχρωματισμό τους.
Οι σημερινοί πολιτικοί συσχετισμοί στην
Ευρώπη των 15 θάπρεπε κανονικά να
διαμορφώσουν έναν διαφορετικό βηματισμό
στην υπόθεση της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης
και να προσδώσουν σ΄αυτήν την υπόθεση έναν
έντονο οραματικό χαρακτήρα.
Δυστυχώς, είμαστε υποχρεωμένοι να
αναρωτηθούμε σε τι τα πράγματα θα διέφεραν
εάν υπήρχαν συντηρητικές πλειοψηφίες στην
πλειοψηφία των 15 χωρών;
Εγχείρημα μοναδικό, πρωτότυπο, ιστορικής
σημασίας η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση.
Ο 21ος αιώνας είναι μπροστά μας και φέρνει
τα γεγονότα εκείνα που θα τον σημαδέψουν
ιδεολογικά και πολιτικά.
Γιατί δεν τελειώνουν οι αντιθέσεις, δεν
τελειώνουν οι ιδεολογίες και η πολιτική.
Δεν τελειώνει η Αριστερά, που αναζητάει
τις αξίες της, όχι στα μουσεία της ιστορίας,
αλλά στη μήτρα των κοινωνιών και στις
αντιθέσεις της πραγματικότητας.
Στο τέλος του 20ου αιώνα, η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση
αθροίζει τις μέχρι σήμερα πολιτικές της,
τις συνέπειες των επιλογών που έγιναν από
τις κρατούσες κυβερνητικές πλειοψηφίες.
Φιλελεύθερες πλειοψηφίες, πριν,
σοσιαλδημοκρατικές πλειοψηφίες, σήμερα.
Κοινός παρονομαστής, οι ομόρροπες
επιλογές, ο κεντροδεξιός και
κεντροαριστερός φιλελευθερισμός.
Βασικά χαρακτηριστικά αυτής της πορείας:
Σήμερα, τρία σύνδρομα κυριαρχούν σε όλα τα πεδία της ευρωπαϊκής πραγματικότητας, ως αποτέλεσμα αυτής της μονομέρειας:
Σύνδρομα με ευρύτερο συμβολισμό, που δείχνουν ότι και σήμερα η προτεραιότητα είναι πολιτική, η προτεραιότητα είναι κοινωνική και δημοκρατική."
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS