Την τελευταία φορά που ήμασταν εδώ για να συζητήσουμε με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, ήταν με τα μέτρα, όπου η Κυβέρνηση μας είπε ότι η διαδικασία αυτή ήταν πολύ σημαντική, γιατί δεν θα παίρναμε τη δόση. Εμείς είπαμε τότε όχι ότι δεν θα παίρναμε τη δόση, αλλά ότι δεν θα παίρναμε αμέσως τη δόση και άρα δεν χρειαζόταν αυτή η διαδικασία. Έτσι και έγινε. Δεν πήραμε αμέσως τη δόση όταν το ψηφίσαμε, αλλά μετά από δύο, τρεις εβδομάδες. Αυτό είχαμε πει.
Όμως, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ποια είναι η θέση μας. Τη θέση μας την είπε πολύ καθαρά ο Τσαρλς Φορέλ στη «Wall Street Journal», ο οποίος είπε ότι η Ελλάδα πάντα θα χρειάζεται χρήματα. Αυτή είναι η ουσία των προγραμμάτων σταθεροποίησης. Να το ξεκαθαρίσω, λοιπόν. Ο κ. Σταϊκούρας δεν είναι αδύνατος, γιατί χρειάζεται τη δόση και χρειάζεται χρηματοδότηση. Αντιθέτως, οι κ.κ. Σταϊκούρας και Στουρνάρας είναι ισχυροί ακριβώς επειδή η ανάγκη για τη δόση, τους επιτρέπει να περάσουν όλα αυτά τα μέτρα που θέλουν να περάσουν έτσι κι αλλιώς. Αυτή είναι η πραγματικότητα μέσα στο μνημόνιο.
Και ας δούμε τι είναι αυτό που θέλουν να περάσουν έτσι κι αλλιώς. Το ένα και βασικό που θέλουν να κάνουν είναι η συρρίκνωση της δημοκρατίας. Δεν θέλω να μείνω πολύ στα διαδικαστικά, όπως στο πώς μας ήρθε αυτό, πόσες ώρες είχαμε να το συζητήσουμε και να το μελετήσουμε, στο πόσα πράγματα περιλαμβάνονται μέσα εδώ που τα πιο πολλά θα σας καλέσουν να τα ψηφίσετε, χωρίς καν όχι να τα συζητήσουμε, αλλά χωρίς να υπάρχει ούτε μια αναφορά και στο πόσο λίγοι ομιλητές θα υπάρχουν, αλλά θέλω να πάω στην ουσία.
Και θα αρχίσω με τα μνημόνια για τα Υπουργεία, τα μνημόνια για την τοπική αυτοδιοίκηση και τα μνημόνια για τις ΔΕΚΟ. Ήταν τόσο εντυπωσιασμένοι οι Υπουργοί και η Κυβέρνηση με το πόσο επιτυχημένα ήταν γενικώς το μνημόνια, που ήθελαν να τα εφαρμόσουν αυτά και σε όλους τους τομείς. Ήθελαν να τα εφαρμόσουν στα Υπουργεία, προκειμένου να υπάρχει έλεγχος και κυρώσεις, ώστε αν ξοδέψουν παραπάνω, να υπάρχει κύρωση, ώστε αυτό θα τους κάνει να κόψουν από κάπου αλλού. Θα το πάρουν πίσω μετά, αν είναι καλά παιδιά μετά από δύο, τρεις, τέσσερις μήνες; Αυτό εξαρτάται από ότι πει ο κύριος Υπουργός, γιατί το νομοσχέδιο λέει ότι «δύναται να επαναδιατεθεί το ποσό που χάθηκε». Ο Υπουργός αποφασίζει. Όπως ο Υπουργός αποφασίζει για τους επιτρόπους στα Υπουργεία, ποιες θα είναι οι δραστηριότητές τους, ποιές είναι οι αρμοδιότητές τους. Το ίδιο ισχύει, όχι μόνο στα Υπουργεία, αλλά ισχύει και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση που πάλι θα υπάρχουν κυρώσεις, πάλι θα υπάρχουν Επίτροποι.
Και εδώ πέρα μπορεί ο κ. Σταϊκούρας και ο κ. Στουρνάρας να έχουν χάσει λίγο από την αίγλη που είχαν στην οικονομική θεωρία, αλλά ευτυχώς μπορώ να σας διαβεβαιώσω το έχουν ξεπεράσει αυτό με μια καινούργια αίγλη, που είναι να μπορούν να ανακαλύπτουν ευφημισμούς. Γιʼ αυτό για την Τοπική Αυτοδιοίκηση η Επιτροπή λέγεται Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας. Δηλαδή ο έλεγχος από το κράτος λέγεται Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας και θα έχουμε μια διπλή συρρίκνωση της Δημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Από τη μια μεριά θα υπάρχουν τα ΣΔΙΤ όπου τα επενδυτικά projects, θα γίνονται με βάση αυτό που θέλει ο ιδιωτικός τομέας και όχι με απόφαση των πολιτών για το ποιές είναι οι προτεραιότητες των τοπικών κοινωνιών. Και από την άλλη μεριά θα υπάρχει το κράτος να επιβάλει τους δικούς του όρους.
Ο φιλελευθερισμός μας λέει η τοπική αυτοδιοίκηση ανοίγει στον κόσμο, δίνει εξουσίες στους πολίτες. Εδώ βλέπουμε ότι αυτή την Κυβέρνηση μπορούμε πιο καλά να τους περιγράψουμε σαν «μανιακούς του ελέγχου». Αυτό είναι που φέρνει η Κυβέρνηση, το να ελέγχει τα πάντα από πάνω μέχρι κάτω.
Επειδή όμως θέλω να δώσω έμφαση στη Δημοκρατία δεν θα σας πω και για τις μακροοικονομικές επιπτώσεις αυτών των ελέγχων και των αυτόματων αλλαγών που θα υπάρχουν. Η Κυβέρνηση έχει, δηλαδή, τη φαεινή ιδέα ότι όταν ξοδεύουν τα Υπουργεία περισσότερο από ότι προβλέψαμε γιατί είχαμε παραπάνω ύφεση, η απάντηση θα είναι: «Να πάρουμε πιο υφεσιακά μέτρα». Δηλαδή η απάντηση είναι: «Στην ύφεση, περισσότερη ύφεση».
Θα συνεχίσω θεματολογία μου για τη Δημοκρατία με τις συντάξεις, όπου έχουμε και την αναφορά του Ελεγκτικού Συνεδρίου που επαναλαμβάνει τις παρατηρήσεις του, που έκανε την προηγούμενη φορά χωρίς να είχε την καλή ευγένεια η Κυβέρνηση να μας πει, ποιες ήταν αυτές, δεν τις ανατυπώνει. Και έχουμε και οκτώ μέλη από αυτό το Ελεγκτικό Συνέδριο να μας λένε ότι «Εκτός από την ουσία υπάρχουν και τυπικοί λόγοι, στο να αμφισβητήσουμε αυτό που γίνεται με τις συντάξεις».
Να πω για τα ιδιωτικά κολέγια, να πω πως δεν έχει καμία σχέση σε αυτή την κοινωνία αν χάσουμε, αν δεν καταφέρουμε να ξεμπερδέψουμε με το άρθρο 16. Φέρνουμε ένα νομοσχέδιο που στην ουσία ιδιωτικοποιεί την ανώτατη παιδεία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά επιτρέπει και το κάθε μαγαζάκι μέσα στα πανεπιστήμια, μέσα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, μέσα στα νοσοκομεία, μαγαζάκια που θα είναι επιχειρηματικά, που θα έχουν κέρδος και δεν θα έχουν κανένα έλεγχο. Δεν θα υπάρχει το πανεπιστημιακό τμήμα που θα μπορεί να ελέγξει τι έρευνα κάνουν, πώς την κάνουν αυτήν την έρευνα, σε ποιον απευθύνεται αυτή η έρευνα, γιατί το κέρδος είναι ο βασικός ρυθμιστικός παράγοντας και όχι η Δημοκρατία.
Να πω όμως ότι η Δημοκρατία για εσάς είναι κάτι που δεν το θέλετε ακόμα και μέσα στην κοινωνία και μέσα στους δικούς σας ανθρώπους ίσως. Γιʼ αυτό υπάρχει μια διάταξη ότι τώρα πια δεν χρειάζεται στα Επιμελητήρια οι επιχειρήσεις να είναι αναγκαστικά μέλη και δεν θα δίνουν και χρήματα στις επαγγελματικές οργανώσεις. Θα μου πείτε γιατί έναν αριστερό άνθρωπο τον νοιάζει τι θα κάνουν οι επιχειρηματικές οργανώσεις; Με νοιάζει. Για η Δημοκρατία για εμάς δεν είναι μόνο στο κέντρο, αλλά είναι να υπάρχουν θεσμοί διαπραγμάτευσης μέσα στην κοινωνία, να μπορούν να διαπραγματεύονται οι εργαζόμενοι με τους εργοδότες. Και πολύ φοβούμαστε ότι το κάνετε αυτό ώστε όταν επιστρέψει το εργατικό κίνημα, να μην μπορέσει να έχει κάποιον να διαπραγματευτεί. Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι δεν θα μπορείτε να μιλάτε με συγκεκριμένους επιχειρηματίες. Αλλά αυτό που δεν θέλετε είναι η οργανωμένη συζήτηση μέσα στην κοινωνία.
Να πω και κάτι για την επιτάχυνση των δημοσίων συμβάσεων: Κάθε φορά που έχετε ένα πρόβλημα, δεν μπορείτε να το λύσετε ευθέως και κάνετε κάτι άλλο που το χειροτερεύει. Δεν μπορούμε να φορολογήσουμε -για να θυμηθούμε την Πέμπτη και την Παρασκευή- τους ελεύθερους επαγγελματίες ή τα μικρά μαγαζιά, όποτε βάζουμε ένα φόρο από το πρώτο ευρώ σε όλους. Δεν μπορούμε να έχουμε απονομή δικαιοσύνης με γρήγορο τρόπο, τι κάνουμε; Φέρνουμε μια διάταξη που λέει ότι πρέπει να βάλεις χρήματα για να μπορείς να κάνεις αυτή την προσφυγή. Δηλαδή για να παραφράσω έναν Βρετανό δικαστή του 19
ου
αιώνα, του Sir James Matthew: «Ο νόμος είναι όπως ένα ακριβό ξενοδοχείο» –να πούμε εδώ πέρα, τη «Μεγάλη Βρετανία»- «θα είναι ανοιχτό σε όλους». Βεβαίως αν έχεις χρήματα μπορείς να κάνεις προσφυγές, αν δεν έχεις δε θα μπορέσεις.
Να πω και για τις ιδιωτικοποιήσεις μια κουβέντα. Θυμάστε τα έργα σαν το «Pretty woman», το «Wall Street» με τον Ρίτσαρντ Γκιρ και τον Μάικλ Ντάγκλας που ήταν οι μεγάλοι εκείνης της εποχής της χρηματιστικοποίησης που έπαιρναν όλες τις εταιρείες, τις έκοβαν κομματάκια, έπαιρναν αυτές που είχαν μεγάλο κέρδος και τα άλλα τα πέταγαν- πάντα σε βάρος της κοινωνίας και των εργαζομένων; Ο κ. Σταϊκούρας και ο κ. Στουρνάρας ως καινούριοι Ρίτσαρντ Γκιρ και ως καινούριοι Μάικλ Ντάγκλας λένε: «Γιατί να το κάνει αυτό ο ιδιωτικός τομέας; Θα το κάνουμε εμείς πακετάκια, όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις, για να μπορεί να πουλήσουμε αυτές που είναι πιο κερδοφόρες και μετά τους άλλους και τους πετάξουμε».
Δεν θα πω πολλά πράγματα για τη δανειακή σύμβαση που την ξαναφέρετε με τους ίδιους αποικιοκρατικούς όρους. Δεν θα πω τίποτα, γιατί θα είναι κάτι που μπορεί να μιλήσουν άλλοι πολύ περισσότερο από εμένα, για αυτά τα πράγματα.
Θέλω να τελειώσω και να πω ότι υπάρχει μια συνοχή των συντηρητικών δυνάμεων και του τόπου μας και πριν και μετά από την κρίση. Για είκοσι, τριάντα χρόνια συρρικνώνεται βήμα-βήμα η Δημοκρατία, η δυνατότητα των πολιτών να έχουν λόγο για την οικονομική πολιτική. Είχαμε Ανεξάρτητες Αρχές, ανεξάρτητες τράπεζες, είχαμε δημοσιονομικούς κανόνες, είχαμε Διεθνείς Οργανισμούς που επέβαλαν πράγματα, είχαμε τις χρηματαγορές που ψηφίζουν κάθε μέρα και πολίτες ψηφίζουν μια φορά στα τέσσερα χρόνια. Το ίδιο γίνεται και σήμερα.
Θέλω να τελειώσω την εισήγησή μου με ένα απόσπασμα από τον Κόρει Ρόμπιν που έγραψε ένα βιβλίο για το ιδεολογικό ρεύμα του συντηρητισμού. Διαβάζω: «Ο φόβος των συντηρητικών σε σχέση με το οργανωμένο εργατικό κίνημα από την αρχή δεν βασίστηκε στη βία του, ούτε καν στην υποτιθέμενη αναποτελεσματικότητα του, αλλά στην τάση του για ανεξαρτησία και αυτοοργάνωση. Ο συντηρητισμός εκφράζει μια απέχθεια ως πράξη και ως θεωρία στη δυνατότητα ανεξάρτητης δράσης των υποτελών τάξεων. Ο συντηρητισμός δεν μπορεί να συμβιβαστεί χωρίς να αυτοαναιρεθεί με την κατάργηση τοπικών εξουσιών στην οικογένεια, στις επιχειρήσεις και σε άλλους τόπους ιεραρχικών και εξουσιαστικών σχέσεων».
Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά μας. Για εμάς, τον ΣΥΡΙΖΑ, η Δημοκρατία είναι μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Για εμάς, η ανεξάρτητη δράση των υποτελών τάξεων είναι μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Για εμάς η κατάργηση των διαφόρων εξουσιών στο κράτος, τις επιχειρήσεις, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, δεν είναι μόνο μέρος της λύσης, αλλά είναι η μεγαλύτερη μας δέσμευση.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS