Μιλώντας σήμερα στο ραδιοφωνικό σταθμό Alpha 989 (Σπ.Χαριτάτος), ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
Γίνονται αυταρχικές κινήσεις που υπηρετούν ένα σχέδιο: να φέρουν τους εργαζόμενους στα ΜΜΜ κόντρα στον κόσμο που ταλαιπωρείται για να «δουλέψουν» μετά η πολιτική επιστράτευση και ο κοινωνικός αυτοματισμός. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που έχει τέτοιας χουντικής κοπής νομοθετικά εργαλεία για την αντιμετώπιση των κινητοποιήσεων των εργαζομένων. Σε άλλες χώρες, όταν απεργούν τα ΜΜΜ, ταλαιπωρείται ο κόσμος, οι πολίτες πιέζουν και τις δύο πλευρές να τα βρούνε με αμοιβαίες υποχωρήσεις, αλλά πουθενά δεν έχουμε φύλλα πολιτικής επιστράτευσης. Αυτό προκαλεί αντιδράσεις, έστω ρητορικές, και μέσα στην κυβέρνηση. Βλέπουμε ωστόσο τον κ. Σαμαρά, διά του κ. Κεδίκογλου, να γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τις ενστάσεις ακόμη και του κυβερνητικού του εταίρου που λέγεται ΔΗΜ.ΑΡ και Φώτης Κουβέλης.
Η θεωρία του υποκινητή της απεργίας είναι πάρα πολύ επικίνδυνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τη δύναμη που του αποδίδουν μέσα στα συνδικάτα των μεταφορών. Μακάρι να την είχαμε, αλλά δεν την έχουμε. Ο κόσμος που κινητοποιείται προέρχεται από ένα ευρύ πολιτικό φάσμα. Και επειδή, ειδικά στο Μετρό, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έβαλαν από τις πόρτες και τα παράθυρα τα ρουσφέτια, να ξέρουν ότι αυτά τα χθεσινά τους ρουσφέτια είναι που ριζοσπαστικοποιούνται και βρίσκονται σήμερα απέναντί τους.
Σε πολιτικό επίπεδο, αυτό που προέχει είναι να συσταθεί επιτελούς μία εξεταστική επιτροπή για το πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει σχετική πρωτοβουλία και ελπίζουμε αυτή τη φορά, ο κ. Σαμαράς που την είχε υποσχεθεί, να μην κάνει σκασιαρχεία από τη Βουλή ούτε να την καταψηφίσει. Ελπίζουμε επίσης η επιτροπή αυτή να συσταθεί με τη συνδρομή όλων των πτερύγων της Βουλής και να δουλέψει ουσιαστικά και όχι για τα μάτια του κόσμου. Από εκεί και πέρα, είναι απαράδεκτες οι δηλώσεις πολιτικών -Δένδια, Παπανδρέου ή οποιουδήποτε άλλου- που προσπαθούν να πουν στους δικαστές πως πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους και που σχολιάζουν αποφάσεις δικαστηρίων ή ενέργειες δικαστών, αν δεν τους αρέσουν. Θέλω επίσης να οριοθετηθώ απέναντι σε αντιλήψεις μεμονωμένων δικαστικών που την «έχουν δει» di Pietro. Ορισμένοι δηλαδή δικαστικοί δεν περιορίζονται στα καθήκοντά τους που τους ορίζει το Σύνταγμα και οι νόμοι, αλλά θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν και πράγματα πέρα από όσα τους ορίζουν οι αρμοδιότητές τους. Και η εμπειρία από την επιχείρηση «Καθαρά Χέρια» στην γειτονική μας Ιταλία, όπως εξελίχθηκε, μας διδάσκει ότι στο τέλος ήρθε ο Μπερλουσκόνι.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS