Στο άρθρο 68 του Υπαλληλικού Κώδικα ρυθμίζονται τα περί αποσπάσεων. Ειδικότερα, στην παρ. 1 ορίζεται ότι επιτρέπεται η απόσπαση για την αντιμετώπιση σοβαρών και επειγουσών αναγκών προσωρινού χαρακτήρα. Ο προσωρινός χαρακτήρας προκύπτει κατηγορηματικά από την παράγραφο 4, όπου ρυθμίζονται τα περί της διάρκειας των αποσπάσεων. Συγκεκριμένα ορίζεται ότι η διάρκεια των αποσπάσεων δεν μπορεί να υπερβεί τα δύο έτη, ενώ με αίτηση του υπαλλήλου μπορεί να παρατείνεται για ένα ακόμη έτος. Από τις γενικές διατάξεις του Υ.Κ. δηλαδή, ο μέγιστος δυνατός χρόνος απόσπασης είναι τα τρία έτη.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ειδικές διατάξεις δεν μπορούν να προβλέπουν διαφορετικά (βλ. και παράγραφο 12 όπου ορίζεται ότι ειδικές διατάξεις παραμένουν σε ισχύ), οι διατάξεις όμως αυτές πρέπει να είναι σαφείς ως προς τη δυνατότητα αποσπάσεων και τη διάρκειά τους κατά παρέκκλιση του Υ.Κ, ενώ η διάρκειά τους δεν μπορεί να ξεπερνά τα εύλογα όρια του προσωρινού χαρακτήρα και των έκτακτων αναγκών που επιβάλλουν την παρέκκλιση. Στην περίπτωση του Παναγιώτη Δρίβα η απόσπασή του έγινε με βάση το αρ. 18 παρ. 3 Ν. 2636/1998, στο οποίο προβλέπεται ότι η διάρκεια της απόσπασης μπορεί να ορίζεται μέχρι τρία έτη και μπορεί να παρατείνεται, μετά από αίτηση του υπαλλήλου για δύο ακόμη τριετίες. Η διάταξη είναι σαφής και οριοθετημένη. Υπάρχει ίσως ζήτημα σχετικά με τον συνολικό χρόνο απόσπασης (9ετία έναντι της 3ετίας του Υ.Κ.) το οποίο όμως είναι ζήτημα ερμηνείας. Ο χρονικός περιορισμός των αποσπάσεων αποσκοπεί στη μη καταστρατήγηση των εννοιών και διατάξεων της μετάθεσης και της μετάταξης. Δηλαδή, μία απόσπαση χωρίς χρονικό περιορισμό, ισοδυναμεί στην ουσία με μετάταξη ή μετάθεση ενώ τυπικά παραμένει απόσπαση, πράγμα που δεν επιτρέπεται από τον Υ.Κ.
Εν προκειμένω, δεν τίθεται ζήτημα ως προς τη δυνατότητα ή μη της απόσπασης, αφού όπως προελέχθη η διάταξη του αρ. 18 παρ. 3 Ν. 2636/1998 είναι σαφής και οριοθετημένη, εισάγοντας απόκλιση από τις σχετικές διατάξεις του Υ.Κ. Το κύριο πρόβλημα της απόσπασης του Δρίβα είναι απλώς ότι η απόσπασή του δεν έχει ανανεωθεί. Στο σημείο αυτό, επειδή δεν υπάρχει σχετική ειδική διάταξη, ισχύει ο κανόνας του αρ. 68 παρ. 5 του Υ.Κ. όπου ορίζεται ότι «Η Απόσπαση παύει αυτοδικαίως όταν λήξει το χρονικό όριο της. Ο υπάλληλος με τη λήξη της απόσπασης επανέρχεται υποχρεωτικά στη θέση του χωρίς άλλη διατύπωση». Επομένως, μετά τη λήξη της τριετίας από την υπʼ αρ. 6662/31-5-2006 απόφαση περί απόσπασής του, αυτός υποχρεούτο να επανέλθει στη θέση του, καθώς η απόσπασή του είχε παύσει αυτοδικαίως.
Όσον αφορά την ανανέωση της απόσπασης του Δρίβα στις 22-2-2012 με ΚΥΑ του Υπ. Πολιτισμού & Τουρισμού και Υπ. Εσωτερικών, είναι παράτυπη και ακυρωτέα καθώς σύμφωνα με υπʼ αρ. ΦΕΚ 2779/2-12-2011 την εποπτεία της ΕΤΑΔ ΑΕ έχει πλέον το Υπ. Οικονομικών και μόνον σε ότι αφορά θέματα σχετικά με ακίνητα ή προγράμματα που ανήκαν πριν τη συγχώνευση στην αρμοδιότητα της ΕΤΑΔ ΑΕ θα υπάρχει εποπτεία και από το Υπ. Πολιτισμού. Επιπλέον, με το υπʼ αρ. 1394/2-3-2012 έγγραφο της Περιφέρειας Θεσσαλίας, όπως και με τα υπʼ αρ. 5965/4-10-2011 και 6222/27-10-2011 έγγραφα της Περιφέρειας Θεσσαλίας ζητείται κατηγορηματικά από τον κ. Δρίβα να επανέλθει στην οργανική του θέση, πράγμα για το οποίο ήταν υποχρεωμένος από την 1-6-2009 οπότε έληξε αυτοδίκαια η απόσπασή του.
Με βάση τα ανωτέρω:
Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
• Είναι νόμιμη η απόσπαση του κ. Δρίβα στην ΕΤΑΔ Α.Ε. από την στιγμή που από τις 2/12/2011 την εποπτεία έχει το Υπουργείο Οικονομικών και όχι το Υπουργείο Πολιτισμού, από το οποίο έχει εκδοθεί η απόσπαση;
• Για ποιο λόγο δεν έχει επιστρέψει ο κ. Δρίβας στην οργανική του θέση στην Νομαρχία Βόλου, όπως προβλέπεται από τον Υ. Κ.;
Ο ερωτών βουλευτής
Σταθάς Γιάννης
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS