Προκαλεί απορία αν όχι οργή, το γεγονός της πλήρους απάθειας της κυβέρνησης έναντι δηλώσεων της κ. Λαγκάρντ αλλά και άλλων υψηλόβαθμων αξιωματούχων του ΔΝΤ σχετικά με τα λάθη που έκανε το ταμείο ως προς το πρόγραμμα της χώρας μας. Γιατί η κυβέρνηση δεν ζητά άμεσα επανδιαγμάτευση του καταστροφικού προγράμματος. Χθες ήταν η σειρά του εκπροσώπου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Τζέρι Ράις, να παραδεχθεί τα σφάλματα του διεθνούς οργανισμού. Μόνο που εδώ δεν υπάρχει κάποιος πίνακας για να τον σβήσουμε και να ξαναγράψουμε. Αυτή τη στιγμή «σβήνουν» μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας ενώ η κυβέρνηση, για παράδειγμα, δια στόματος του κ. Στουρνάρα αναζητά τρία δις μέσα από τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας! Αν δεν ήταν τόσο προκλητικά ανάλγητη, αυτή η κυβέρνηση θα διεκδικούσε τις δάφνες της διάλυσης μιας ολόκληρης κοινωνίας. Και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες! Και θα μπορούσαμε κάλλιστα να μιλήσουμε για έναν περιοδεύοντα θίασο που δοκιμάζει διάφορα σκετς, με το τελευταίο να έχει τίτλο 'Θα επιδειξουμε μηδενική ανοχή στην παραβατικότητα και την ανομία' ενώ προκαλεί οργή το γεγονός ότι δεν εκμεταλλεύονται την παραδοχή του ΔΝΤ ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει.
Η αλήθεια είναι ότι θα πρέπει να αλλάξουμε λίγο το ρυθμό. Όσο κι αν ταΐζουμε το 'θηρίο', δηλαδή την απέναντι πλευρά, τις ομάδες αληθείας, για τα όσα κατά καιρούς μας καταλογίζουν, πρέπει να γνωρίζουμε ότι το 'θηρίο' αυτό δεν ικανοποιείται με τίποτε. Πρέπει να κάνουμε μια λεπτή διάκριση. Από τη μια, δεν θα είμαστε εμείς που θα απεμπολήσουμε την καταστατική αρχή του ΣΥΡΙΖΑ-Ε.Κ.Μ σχετικά με την πολυφωνία, δεν θα οδηγηθούμε σε διαγραφές, γιατί έτσι επιτάσσει η ομάδα αληθείας και ο κ. Κεδίκογλου. Και από την άλλη, θα πρέπει να μην παίζουμε άμυνα και να μην ακολουθούμε την ατζέντα που προσπαθεί η ομάδα να μας θέσει.
Εγώ δεν θέλω να κάνω τροχονόμο και να πω ποιό στέλεχος τα καλύτερα και ποιό λιγότερο καλά, όμως πρέπει να προσέξουμε τη διάκριση που σας προανέφερα γιατί βρισκόμαστε μπροστά σε μια δύσκολη εσωτερική και εξωτερική συγκυρία. Και φοβάμαι ότι αν γείρουμε προς την ομοφωνία για να κάνουμε τη χάρη στον κυβερνητικό εκπρόσωπο, θα θυσιάσουμε την πορεία μιας κινηματικής και ριζοσπαστικής αριστεράς που δεν λειτουργεί σαν τα αστικά, αρχηγικά κόμματα. Και από την άλλη αν συνεχίσουμε να απολογούμαστε στην ατζέντα μιας κυβέρνησης που εξυπηρετεί πολύ συγκεκριμένες πολιτικές, δεν θα καταφέρουμε τίποτε για αυτούς για τους οποίους παλεύουμε, δηλαδή τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους φοιτητές.
Δεν είναι εύκολο αλλά πρέπει να τονίζουμε ότι η λύση δεν είναι ούτε να φιμωθούν οι διαφορετικές φωνές εντός του ΣΥΡΙΖΑ-Ε.Κ.Μ ούτε να ακολουθούμε την κυβερνητική ατζέντα. Χθες παιζόταν η ιστορία του πόσα ντοσιέ έπεσαν κάτω στο γραφείο του υπουργού Εργασίας και φαντάζομαι ότι ο εισαγγελέας είναι οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ-Ε.Κ.Μ αφού δεν κατάφερε να αποδώσει κατηγορίες. Χθες λοιπόν στην ατζέντα τη δική τους, και όχι σε εκείνη της Αριστεράς που αφορά στα δίκτυα αλληλεγγύης, στις κινητοποιήσεις, σε έναν άλλου είδους κοινοβουλευτισμό που για παράδειγμα δεν είναι ένα άθροισμα επίκαιρων ερωτήσεων, υπήρχε λοιπόν σε αυτήν την ατζέντα η ομολογία του κ. Ράις και το ταξίδι στο Κατάρ.
Ένα ταξίδι χωρίς ουσιαστικό σκοπό παρότι ο κ. Σαμαράς ήταν ο τέταρτος πρωθυπουργός που έσπευσε εκεί για επενδύσεις. Και τούτο με δεδομένο ότι είναι γνωστό ότι το Κατάρ επιθυμεί διμερείς διακρατικές συμφωνίες με απευθείας ανάθεση έργου και όχι τη διεξαγωγή διεθνών διαγωνισμών. Κάτι που όμως είμαστε υποχρεωμένοι, λόγω της κοινοτικής νομοθεσίας περί ανταγωνισμού, να κάνουμε. Και νομίζω ότι το «κοινό επενδυτικό ταμείο» που ανακοινώθηκε είναι πολύ λίγο για να αλλάξει τις εντυπώσεις. Τα 2 δις είναι λίγα, δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα ούτε κατευθύνσεις σχετικά με τις προσδοκώμενες ωφέλειες απλά γέμισαν οι οθόνες των τηλεοράσεών μας από τον κ. Σαμαρά να υπογράφει με ακριβό στυλό, τι αλήθεια;
Αυτήν την ατζέντα θα πρέπει να αναδεικνύουμε, όπως κι εκείνη των απολύσεων, της παιδείας... Ήλθε αίφνης ο υπουργός Παιδείας και ανακοίνωσε την κατάργηση μιας σειράς πανεπιστημίων χωρίς να εξηγήσει τα γιατί. Και σε τελευταία ανάλυση εμείς δεν ήμασταν υπέρ του άκριτου πολλαπλασιασμού των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Αλλά από αυτό μέχρι να στερούνται ολόκληροι νομοί από την ύπαρξη ΑΕΙ, υπάρχει τεράστια διαφορά."
Είναι βαθιά πεποίθησή μου ότι δεν μπορείς να κάνεις τη διάκριση μεταξύ εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής γιατί σε τελευταία ανάλυση χρειάζεσαι μια σταθερή θέση είτε στη γειτονιά σου, είτε στα Βαλκάνια είτε στην ΕΕ. Θα μπορούσε κάλλιστα ο τίτλος του ταξιδιού στο Κατάρ να ήταν 'Συνάντηση Σαμαρά - Ερντογάν'. υπάρχουν διάφορες διαρροές από κυβερνητικής πλευράς, ότι ο κ. Ερντογάν είπε στον κ. Σαμαρά ότι σώθηκε με τις αποκρατικοποιήσεις. Πρόκειται για πράγματα φαιδρά γιατί ξέρουμε ότι μόλις ανέβηκε στην εξουσία ο κ. Ερντογάν το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να δημιουργήσει δημόσια αμυντική βιομηχανία. Και τούτο το λέω για να προλάβω μια κυβερνητική ατζέντα έναντι της οποίας μπορεί εμείς πάλι να παίξουμε 'άμυνα'.
Να μην ξεχνάμε ότι έχουμε ένα κοινό υπουργικό συμβούλιο των δύο χωρών που εκκρεμεί από τον περασμένο Σεπτέμβριο, τότε η, ορθά η κυβέρνηση δεν το προχώρησε γιατί βρισκόμασταν στην κυπριακή προεδρία της ΕΕ. Τώρα μένει να δούμε αν αυτό το διϋπουργικό συμβούλιο θα έχει κάποιου είδους ατζέντα. Τον τελευταίο καιρό, και ειδικά τον τελευταίο 1.5 χρόνο ανακαλύψαμε ότι η Ελλάδα έχει ως κυριαρχικό της δικαίωμα την ανακήρυξη και οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Στο ΣΥΡΙΖΑ-Ε.Κ.Μ φοβόμαστε ότι ακόμη και ο λόγος για την άσκηση ενός εθνικού κυριαρχικού δικαιώματος μπαίνει σε αυτή την ατζέντα που παρακολουθούμε τα τελευταία δύο χρόνια, και είναι γεμάτη δημαγωγία και λαϊκισμό. Δηλαδή κλείνουμε το μάτι στους πολίτες, υπονοώντας ότι δεν πρέπει να ανησυχούν, το πρόγραμμα μπορεί να μην βγαίνει, το χρέος να αυξάνεται, να αυξάνεται η ανεργία, να αυξάνονται οι αυτοκτονίες αλλά εμείς θα βρούμε πετρέλαιο και θα 'ισοφαρίσουμε'! Αυτά, αν δεν ήσαν αστεία, είναι επικίνδυνα".
"Σε όλες τις συναντήσεις, από το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών ως το Στέητ Ντιπάρτμεντ, όπου καταλαβαίνετε ότι το ζήτημα της οικονομίας και της ύφεσης αλλά και το ποιο είναι το κυβερνητικό πρόγραμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μονοπωλούσαν την κουβέντα, εμείς, ως οφείλαμε, θέσαμε και θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ιεραρχήσαμε έτσι το θέμα της ΑΟΖ, όχι όμως με τον τρόπο που γίνεται στον δημόσιο διάλογο από τα ΜΜΕ ή από κάποια κυβερνητικά στελέχη. Στο σημείο αυτό να επισημάνω την ύπαρξη δύο ζητημάτων. Το ένα είναι το ακραιφνώς οικονομικό και το άλλο αφορά την άσκηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αυτά διαπλέκονται και μάλιστα με έναν τρόπο που αν τον αφήσουμε και αυτόν στην ευθύνη της συγκεκριμένης κυβέρνησης, φοβάμαι ότι θα οδηγηθούμε σε ολισθηρό δρόμο.
Όταν με τη γείτονα υφίσταται ακόμη το casus belli, όταν οι διερευνητικές επαφές δεν έχουν απτά αποτελέσματα, τότε το 'να μας θυμηθεί η ΑΟΖ ξαφνικά', όπως έλεγε και η γιαγιά μου, τότε επαναλαμβάνω, βρισκόμαστε σε επικίνδυνο δρόμο. Διότι πατριωτισμός δεν είναι τα δάφνινα στεφάνια των σχολικών εορτών. Πατριωτισμός είναι να μην πουληθεί, αν υπάρχει, ορυκτός πλούτος, και να έχουν οι άνεργοι της χώρας δουλειά.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS