Στις 4 Δεκεμβρίου 2012, μιλώντας στη Βουλή, ο υπουργός Παιδείας είχε αναφερθεί στην Αιτωλοακαρνανία ως παράδειγμα περιοχής όπου το υπουργείο δεν προτίθεται να κλείσει ακαδημαϊκά ιδρύματα. Και αυτό διότι -όπως είχε πει- τα γνωστικά αντικείμενα που καλύπτουν, συνδέονται με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιφέρειας και τους αναπτυξιακούς τομείς της που πρέπει να ενισχυθούν. Την ίδια διαβεβαίωση μού είχε δώσει και προσωπικά, στις πολλές συναντήσεις που είχα μαζί του τους τελευταίους μήνες.
Η δημοσίευση του σχεδίου «Αθηνά», την περασμένη Πέμπτη, τον διαψεύδει. Οι λογιστικοί υπολογισμοί αποδείχθηκαν ισχυρότεροι από τα ακαδημαϊκά και αναπτυξιακά κριτήρια. Η διοικητική υπαγωγή του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας και του ΤΕΙ Μεσολογγίου στα αντίστοιχα ιδρύματα των Πατρών, δεν δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ενίσχυση και την ανάπτυξή τους, αλλά το ακριβώς αντίθετο: Εγκυμονεί τον κίνδυνο της αποδυνάμωσης και της σταδιακής συρρίκνωσής τους.
Πώς θα ανασυγκροτήσουμε την ύπαιθρο, πώς θα επανασχεδιάσουμε την παραγωγή μας, χωρίς την ερευνητική και επιστημονική υποστήριξη των κατάλληλων ακαδημαϊκών ιδρυμάτων; Πώς θα βγει η Ελλάδα από την κρίση, αν δεν επενδύσει στην παιδεία και την έρευνα; Πώς θα αξιοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, πώς θα παράξει προϊόντα και υπηρεσίες ποιότητας, μακριά από τις στρεβλώσεις του παρελθόντος που συνέβαλαν ακριβώς στην κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα;
Στην περίπτωση του παραρτήματος της Ναυπάκτου, υπάρχει και κάτι ακόμη χειρότερο, ίσως: Προχειρότητα και ανευθυνότητα, που ξεπερνούν κάθε όριο ανοχής. Ακόμη και σήμερα, μία εβδομάδα μετά τη δημοσίευση του επίσημου σχεδίου, κανείς αρμόδιος δεν είναι σε θέση να πει υπεύθυνα πού σκέφτονται να το στείλουν. Σε διάβημά μου προς τον υπουργό, σήμερα το πρωί, έλαβα την απάντηση ότι «μάλλον» καταλήγει στην Πάτρα… Πρόκειται, σε τελική ανάλυση, για έλλειψη σεβασμού προς μια πόλη, που βιώνει ήδη την κρίση και την περιθωριοποίηση και δέχεται εκ των πραγμάτων ένα ακόμη πλήγμα.
Θα το επαναλάβω, και με την ευκαιρία αυτή: Η υπεράσπιση του δικαιώματος στην παιδεία, η αναμόρφωση των εκπαιδευτικών μας ιδρυμάτων, η σύνδεσή τους με την κοινωνία, τις ανάγκες και τις αναπτυξιακές της προοπτικές, πρέπει να γίνει δική μας υπόθεση. Υπόθεση της κοινωνίας, των κινημάτων και των φορέων της, της ακαδημαϊκής κοινότητας, των νέων.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS