- Καλημέρα κ. Σκουρλέτη;
Καλημέρα και σε εσάς και χρόνια πολλά για το σταθμό σας.
- Ευχαριστούμε πάρα πολύ.
7 χρόνια είναι πολλά, ήταν καλά και μακάρι να γίνουν περισσότερα και καλύτερα.
- Να συνυπογράψω κι εγώ. Χρειάζεται ένας τέτοιος σταθμός στις μέρες που ζούμε, σαν το «Κόκκινο»…
Αυτό φαίνεται από την αγάπη όλων αυτών που τον ακούν καθημερινά που πραγματικά γιʼ αυτούς αποτελεί ένα στήριγμα πολύ αναγκαίο στις μέρες μας.
- Έτσι ακριβώς. Τώρα να έρθουμε στη χθεσινή συνάντηση των τριών κ. Σκουρλέτη. Κατά την άποψή σας, έφερα κάτι το καινούργιο αυτή η συνάντηση;
Δεν προκύπτει κάτι το καινούργιο κα Μιχαλοπούλου και, θα σας έλεγα ότι, η εικόνα αφενός των τριών αρχηγών εταίρων, οι οποίοι προσπαθούν να διασκεδάσουν την πραγματικότητα, είτε αυτή αφορά τις κινητοποιήσεις των αγροτών και των εργαζομένων, είτε από την άλλη να εξωραΐσουν αυτό το αυταρχικό πρόσωπο που έχει επιδείξει όλες τις τελευταίες ημέρες απέναντι στην κοινωνία η κυβέρνηση.
Από τη μία αυτή η εικόνα και από την άλλη η εικόνα, που γύρισε όλο τον κόσμο, των συμπολιτών μας με τα τεντωμένα χέρια για λίγα λαχανικά μιλάει από μόνη της. Μιλάει από μόνη της και αποτελεί μια αψευδή μαρτυρία για το τι βιώνει σήμερα η ελληνική κοινωνία, την οδυνηρή πραγματικότητα. Δεν εξωραΐζεται λοιπόν αυτή η εικόνα ούτε με όσα είπαν απέναντι στους αγρότες, που δεν απαντούν στα στοιχειώδη αιτήματα τα οποία είναι απαραίτητα για να υφίσταται ο αγροτικός κόσμος.
Πρόκειται για γενικού χαρακτήρα προσεγγίσεις, για μέτρα που ήταν ούτως ή άλλως δρομολογημένα να γίνουν και σε καμιά περίπτωση δεν απαντούν στα άμεσα. Πολύ δε περισσότερο δεν συνιστούν μια προσπάθεια να μπει σε μια νέα βάση το θέμα της αγροτικής ανάπτυξης, έστω και διακηρυκτικά.
- Και βέβαια έχουμε μια επιλεκτική, θα λέγαμε, οπτική των πραγμάτων. Στην περίπτωση των αγροτών δεν μπορεί να εφαρμοστεί η επιστράτευση, εκεί όμως που είναι εύκολη εφαρμόζεται πάραυτα κ. Σκουρλέτη. Εδώ προτιμούν να υποσχεθούν κάτι, να δώσουν κάτι υποτιθέμενο. Στην άλλη περίπτωση η απάντηση είναι μία: καταστολή.
Καταστολή η οποία εντείνεται, η οποία συνοδεύεται με όλη αυτή την ακραία ρητορική η οποία δικαίως, νομίζω, κατατάσσει τον βασικό, τον κυρίαρχο σήμερα λόγο της κυβέρνησης ως ένα ακροδεξιό λόγο. Πρόκειται για μια ακροδεξιά πρακτική η οποία ακυρώνει, συρρικνώνει τη δημοκρατία. Και βλέπουμε τελικά πως ακραίες μνημονιακές ισοπεδωτικές πολιτικές πηγαίνουν χέρι – χέρι με την ακύρωση της ίδιας της δημοκρατίας.
Θα ήθελα, όμως, να αναφερθώ και στα δύο άλλα κορυφαία ζητήματα που αναδείχθηκαν χθες. Το ένα είναι αυτό των ακινήτων, που νομίζω ότι και εκεί πέρα από τα ευχολόγια αυτό που προκύπτει είναι πως η κυβέρνηση επιλέγει να κινηθεί σε μία τροχιά που οδηγεί τελικά σε μια ισοπεδωτική άγρια φορολόγηση των ακινήτων η οποία, ουσιαστικά, αποτελεί μια προαναγγελθείσα πορεία δήμευσης των ακινήτων των αδύναμων και μεσαίων στρωμάτων.
- Εξάλλου, ήταν καθαρός ο κ. Στουρνάρας, ότι παίρναμε θα πάρουμε.
Ακριβώς. Ότι παίρνανε θα πάρουνε, μόνο που αυτό που εισέπρατταν ήταν οι υποτιθέμενοι έκτακτοι φόροι οι οποίοι γίνονται πια μόνιμοι. Μονίμως, λοιπόν, θα φορολογείστε, μονίμως θα ξεζουμίζουν κυριολεκτικά το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Εκείνο, όμως, που έστω και επικοινωνιακά θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν είναι αυτό που ονομάστηκε «λάθος του ΔΝΤ» και βλέπετε ότι δεν είχαν την παραμικρή ευαισθησία να πουν ότι θα προσπαθήσουν να αξιοποιήσουν πολιτικά αυτή την ομολογία της «αποτυχίας», βεβαίως η στόχευση φαινόταν από την αρχή ότι είναι η εγκαθίδρυση ενός νέου πια εργασιακού τοπίου άγριας εκμετάλλευσης.
- Μάλλον για επιτυχία θα πρέπει να κάνουμε λόγο, απλά μάλλον τώρα τα πράγματα ξεφεύγουν και προκαλούνται ανησυχίες για τα αποτελέσματα.
Ακριβώς. Αντί, λοιπόν, να προσπαθήσουν να αξιοποιήσουν πολιτικά, να φέρουν στο τραπέζι το θέμα αυτού του λάθους που στοίχισε σε θέσεις εργασίας και σε κλείσιμο δεκάδων χιλιάδων επιχειρήσεων, βλέπετε ότι εμμένουν στη συνέχιση του λάθους και με μεγαλύτερη ένταση.
- Και με δεδομένο κ. Σκουρλέτη το πρόβλημα της ύφεσης που εντείνεται, όπως έδειξαν και τα χθεσινά στοιχεία για τα έσοδα του Ιανουαρίου, να περιμένουμε και νέα μέτρα. Δηλαδή, πιστεύω ότι δεν αργεί αυτή ή λύση των νέων μέτρων και, αν λάβουμε υπόψη όλη αυτή την αντιδημοκρατική πρακτική της κυβέρνησης, έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε για το μέλλον.
Ούτως ή άλλως ο μηχανισμός της αυτόματης ενεργοποίησης μέτρων έχει φτιαχτεί, υπάρχει, έχει δρομολογηθεί αυτή η πορεία των πραγμάτων. Κατά συνέπεια, κάνοντας την εκτίμηση ότι με βάση την ακολουθούμενη υφεσιακή πολιτική ακριβώς θα γεννιέται η ανάγκη για ολοένα και περισσότερα μέτρα, προφανώς είναι αναμενόμενο. Το ερώτημα το μεγάλο είναι εάν η κοινωνία αντέχει, εάν το ορόσημο της πανελλαδικής απεργίας στις 20 του μηνός πράγματι θα είναι ένα σημείο στο οποίο, για άλλη μια φορά, με πιο αποφασιστικό και μαζικό τρόπο θα κατατεθεί η αντίθεση σε αυτή την πολιτική και αν αυτή καθʼ αυτή η κινητοποίηση είναι η απαρχή για την αναστροφή της σημερινής πορείας των πραγμάτων.
- Ενδεχομένως και το συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να δει και αυτό το ζήτημα των κινητοποιήσεων και των ενεργειών του για να μην υπάρχει αυτή η αίσθηση της ήττας κ. Σκουρλέτη. Είχαμε δύο επιστρατεύσεις, δύο απεργίες που έσπασαν με αυτό τον τρόπο.
Νομίζω πως ζούμε σε μια αντίφαση. Αφενός έχει, νομίζω, εμπεδωθεί από την κοινή γνώμη ότι αυτή η πολιτική δεν αφορά ορισμένες κατηγορίες συμπολιτών μας, ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων, όπως μας έλεγαν πριν από ενάμισι – δύο χρόνια, κάποιες συντεχνίες, κάποια κλειστά επαγγέλματα. Αφορά τελικά το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά, από την άλλη, η αντίφαση έγκειται στο εξής, ότι δεν έχουμε βρει εκείνο τον αναγκαίο τρόπο συντονισμού , έτσι ώστε όλα αυτά να μεταφραστούν σε ένα ενιαίο μέτωπο πάλης. Και δεν έχουμε βρει ίσως και τον πιο κατάλληλο τρόπο η κάθε κατηγορία εργαζομένων στην κινητοποίησή της να εξασφαλίζει την ενεργή συναίνεση και των υπολοίπων κοινωνικών ομάδων, κατηγοριών. Αν δεν το κάνουμε αυτό, νομίζω ότι απλώς παρατείνουμε τη ζωή αυτής της κυβέρνησης με αποτέλεσμα τα πράγματα να γίνονται κάθε μέρα και δυσκολότερα. Δεν είναι θέμα, θα έλεγα, λοιπόν μόνο του συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι θέμα όλων των δυνάμεων που αντιλαμβάνονται τα σημερινά αδιέξοδα πρέπει να αξιοποιήσουμε όλες εκείνες τις μορφές πάλης και αντίστασης έτσι ώστε να έχουμε πραγματικά μια μαζικότατη, ισχυρή απάντηση σ΄ αυτή την πολιτική.
- Πώς θα κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ το επόμενο διάστημα;..
Νομίζω το πνεύμα σας το περιέγραψα ήδη. Με όλες του τις δυνάμεις να μπορέσει να μιλήσει με τον κόσμο, να προσπαθήσει να τον κρατήσει, θα έλεγα, μέσα στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων και της αντιπαράθεσης, να μην αυτοπεριθωριοποιηθεί ο καθένας, να κρατήσει την ελπίδα ζωντανή. Γιατί αυτή τη στιγμή, βλέπετε, ότι το όπλο των κυρίαρχων δυνάμεων δεν είναι προφανώς η αποτελεσματικότητα της πολιτικής τους. Είναι ο φόβος, είναι η ικανότητα να ακυρώνουν τις μεγάλες δυνατότητες του λαού μας να παρεμβαίνει στα πράγματα, η προσπάθειά τους να τον ρίξουν στην κατάθλιψη. Σε όλα αυτά νομίζω οι οργανώσεις μας, τα στελέχη μας, όπου συμμετέχουμε θα πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε αυτό το αναγκαίο αγωνιστικό σθένος το οποίο θα μεταφραστεί σε μια ακαταμάχητη μαζική προσπάθεια για να μπορέσουμε να κάνουμε όσο το δυνατόν πιο λίγες τις ημέρες της κυβέρνησης.
- Κι ένα σχόλιο θα ήθελα για την ιθαγένεια. Είδαμε ότι ο Αντώνης Σαμαράς έσπευσε χθες να δώσει εντολές μετά την απόφαση του ΣτΕ για αυστηροποίηση του νόμου και όπως φαίνεται έχουν ξεχασθεί οι υποσχέσεις και οι κόκκινες γραμμές, κυρίως εκ μέρους της ΔΗΜ.ΑΡ., σχετικά με το νόμο.. για την αλλαγή του.
Κατ΄ αρχήν είναι μια συντηρητική προσέγγιση στο όλο θέμα. Είναι πράγματα τα οποία μπορούν να συμβαίνουν με τόση άνεση μόνο στην Ελλάδα. Δηλαδή παιδιά ανθρώπων οι οποίοι έχουν ζήσει εδώ, παιδιά τα οποία έχουν γεννηθεί εδώ, έχουν πάει στα ελληνικά σχολεία να τους αρνούνται την ιθαγένεια.
Εκείνο που σωστά νομίζω θέτετε στην ερώτησή σας είναι τις ευαισθησίες εκ μέρους της ΔΗΜ.ΑΡ. αλλά και μερίδας του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες φαίνεται ότι έχουν καταχωνιαστεί πια. Δεν μπορεί κανείς να τις αναγνώσει εύκολα. Η αντιμετώπιση του θέματος της ιθαγένειας των παιδιών των μεταναστών αποτελεί άλλη μία περίπτωση που αποτυπώνει τα χαρακτηριστικά της σημερινής κυβέρνησης, χαρακτηριστικά μια συντηρητικής κυβέρνησης όπου κυριαρχεί ο ακροδεξιός λόγος, όπου κάνει μια προσπάθεια καθημερινά –όπως θα έλεγε και ο κ. Βορίδης- να ανατρέψει την ηγεμονία της αριστεράς, εντός ή εκτός εισαγωγικών, μετά το ΄74. Είναι αυτοί οι πύρινοι λόγοι που ακούμε πολύ συχνά εντός του Κοινοβουλίου..
- Ακούσαμε και τον κ. Δένδια να λέει ότι θέλει να ξεμπερδέψει…
.. οτιδήποτε προοδευτικό υπήρξε, έστω και μειοψηφικό, στην ελληνική κοινωνία μετά τη μεταπολίτευση πρέπει να το ισοπεδώσουν.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS