Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για την παρουσία σας. Να ευχαριστήσω το δήμαρχο για τα καλά του λόγια. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δίνει ένα δύσκολο αγώνα σε εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες και δεν ξέρω καν αν αξίζει τον κόπο να ονομάζουμε αυτοδιοίκηση, γιατί η διοίκηση γίνεται αλλού, δεν γίνεται στις τοπικές κοινωνίες.
Να πω ότι βρισκόμαστε εδώ γιατί δεν έχουμε την αντίληψη ότι πρέπει να συνομιλούμε με τους απλούς, καθημερινούς πολίτες μόνο όταν έχουμε εκλογές. Συνήθως έτσι κάνουν τα κόμματα, έρχονται λίγες μέρες πριν την ψήφο. Σφίγγουν τα χέρια, δίνουν μεγάλες υποσχέσεις και μετά σας ξαναθυμούνται όταν ξαναπροκηρύσσονται εκλογές. Και στο μεσοδιάστημα οι υποσχέσεις πάνε χαμένες.
Επειδή είναι λίγος ο χρόνος, θα θυμάστε τι σας υποσχέθηκαν τον Μάη και τον Ιούνη. Πρέπει να ήταν το πιο ευχάριστο δίμηνο που είχε περάσει ο ελληνικός λαός την τελευταία τριετία. Η πιο ωραία εποχή ήταν. Το βράδυ βλέπατε τις ειδήσεις και δεν αισθανόσασταν τρόμο και θλίψη. Την ημέρα ακούγατε υποσχέσεις. Στα μπαλκόνια ακούγατε υποσχέσεις ότι, τέρμα οι περικοπές των συντάξεων, από δω και πέρα θα ζούμε με αξιοπρέπεια γιατί θα κάναμε, λέει, αναδιαπραγμάτευση, αρκεί να μην έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και μας οδηγήσει στη χρεοκοπία. Έτσι λέγανε. Και με το που βγήκανε, ξεχάσανε και την επαναδιαπραγμάτευση, ξεχάσανε και το τέρμα τις περικοπές των συντάξεων και των μισθών και συνέχισαν αυτή τη μεθοδευμένη χρεοκοπία του ελληνικού λαού.
Γιατί, αγαπητοί φίλοι και φίλες, χρεοκοπία δεν είναι κάτι θεωρητικό, δεν έχει να κάνει μόνο με τις τράπεζες. Όταν ο λαός μας και δη οι πιο αδύναμες εκείνες τάξεις ζουν με αναξιοπρέπεια, τότε δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι για ένα καλύτερο μέλλον.
Έβλεπα σήμερα σε όλες τις εφημερίδες, πριν έρθω σε σας, αυτές τις τραγικές εικόνες στο κέντρο της Αθήνας, εικόνες που θυμίζουν σε σας άλλες εποχές, γιατί εσείς περάσατε τις άλλες εποχές. Εμείς οι νεώτεροι ευτυχώς δεν τις έχουμε περάσει, αλλά δεν ξέρουμε τι μας περιμένει. Γι αυτό πιστεύουμε ότι κάτι πρέπει να κάνουμε να αλλάξει αυτή η πορεία. Έβλεπα λοιπόν αγρότες να μοιράζουν τρόφιμα για να αναδείξουν τα αιτήματά τους, άλλωστε από τα προϊόντα που παράγουν δεν κερδίζουν και πολλά. Αποφάσισαν λοιπόν να βγουν στο κέντρο της Αθήνας, μπροστά στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και να δώσουν δωρεάν, να μοιράσουν τα προϊόντα τους. Και έγιναν ουρές και σηκώθηκαν τα χέρια, μιλιούνια ο κόσμος για να πάρει μια σακούλα με ντομάτες ή ζαρζαβατικά. Αυτή είναι η εικόνα της Ελλάδας το 2013. Και αυτοί οι αργυρώνητοι κονδυλοφόροι των ΜΜΕ αντί να βγουν και να πουν, έλεος, ντροπή.. τι είπαν σήμερα; Αίσχος είπαν στους αγρότες γιατί αμαυρώνουν την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό. Πως θα έρθουν οι τουρίστες; Δεν τους ενδιαφέρει το γεγονός ότι χιλιάδες συμπολίτες μας δεν έχουν τη δυνατότητα να φάνε, τους ενδιαφέρει η εικόνα, μην αλλάξει η εικόνα. Όλα για την εικόνα. Τίποτε για την ουσία.
Εμείς λοιπόν ήρθαμε εδώ να σας μιλήσουμε για την ουσία και για το πώς θα αλλάξει και η ουσία και η εικόνα. Είναι ντροπή για τη χώρα μας να ζούμε αυτές τις σκηνές, σκηνές που θυμίζουν την εποχή της πείνας, της περίοδο της Κατοχής. Και ειδικότερα είναι ντροπή οι ηλικιωμένοι, οι απόμαχοι αυτής της ζωής, οι συνταξιούχοι να ζουν ως επαίτες. Γιατί το χειρότερο πράγμα που μπορεί να πάθει κανείς είναι να ζει με αναξιοπρέπεια. Και ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι με αυτές τις πολιτικές που έχουν εφαρμόσει, σας έχουν μετατρέψει στο να ζείτε με αναξιοπρέπεια. Γιατί, όταν δεν μπορείς να δώσεις χαρτζιλίκι στα εγγόνια σου, αυτό είναι αναξιοπρέπεια. Όταν από τροφοδότης της οικογένειας, έχεις καταντήσει να σε ζουν τα παιδιά σου, τα οποία όμως κι αυτά βιώνουν τον κίνδυνο το φάσμα της ανεργίας και πολλά απ΄ αυτά φεύγουν στο εξωτερικό. Γιατί φεύγει ο νέος κόσμος, φεύγει στο εξωτερικό. Η νέα γενιά ξεριζώνεται απ΄αυτό τον τόπο. Τότε καμιά ιλουστρασιόν όμορφη εικόνα, κανένα φτιασίδωμα απ΄ αυτά που κάνουν στις ειδήσεις στις 9 το βράδυ κι απ΄ αυτές τις όμορφες δηλώσεις που κάνουν σαν τους κλέφτες στον κήπο του Μαξίμου οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί μετά από κάθε συνάντησή τους δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα. Και ποια είναι η πραγματικότητα; Ότι σας είπαν ψέματα για άλλη μια φορά.
Σας είπαν δεν θα μειωθούν οι συντάξεις. Σας είπαν ότι θα επαναδιαπραγματευτούμε σκληρά. Και τι έκαναν μετά τις εκλογές; Έκοψαν τις συντάξεις –το καταλάβατε λίγες μέρες πριν όταν πήγατε να τις εισπράξετε. Οι συντάξεις έχουν μειωθεί από 5-20% και αν κανείς συνυπολογίσει και την αύξηση παρακράτησης φόρου και την αύξηση της φορολογίας, θα συνειδητοποιήσει ότι πλέον οι συντάξεις έχουν γίνει συντάξεις πείνας.
Το ερώτημα είναι μπορεί να αλλάξει αυτή η εικόνα ή αυτά τα οποία ζούμε δεν μπορούν να αλλάξουν και πρέπει να συμβιβαστούμε με τη μιζέρια.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, εμείς δεν θα σας πούμε ότι τα πράγματα είναι ρόδινα κι ότι μπορούμε με ένα μαγικό ραβδί να τα αλλάξουμε από τη μια μέρα στην άλλη. Μπορούμε όμως να πούμε ότι πρέπει να μπει ένα τέλος σ΄ αυτό τον κατήφορο. Και θα σας πούμε πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Πάρα πολύ συγκεκριμένα.
Εμείς είπαμε προεκλογικά ότι, εάν γίνουμε κυβέρνηση, θα πάμε στις Βρυξέλλες και θα πούμε, ως εδώ. Δεν μπορεί να οδηγείτε έναν ολόκληρο λαό στην εξαθλίωση επειδή εσείς δεν μπορείτε να πείτε την αλήθεια στους Γερμανούς πολίτες, δεν μπορεί να πείτε πριν τις γερμανικές εκλογές ότι απέτυχε το πρόγραμμά σας, δεν μπορείτε να πείτε και να δείτε ότι αυτό το σχέδιο δεν βγαίνει.
Και μας είπαν ότι μα.. θα.. μας βγάλουν από το ευρώ. Και ήταν μεγάλη απειλή που οδήγησε και πολλούς συμπολίτες μας την τελευταία στιγμή να αλλάξουν στάση. Ο φόβος, ο μεγάλος φόβος. Αλλά ο φόβος τώρα έχει περάσει στην απέναντι πλευρά. Γιατί αν η Ελλάδα έβγαινε από το ευρώ, την άλλη μέρα θα τρέχανε και δεν θα φτάνανε στις Βρυξέλλες και στη Γερμανία. Δείτε τώρα τι γίνεται στην Ισπανία, δείτε τι γίνεται στην Ιταλία. Δεν φταίνε οι Έλληνες γι αυτή τη συμφορά, ότι ήταν τεμπέληδες, όπως αισχρά τους συκοφάντησαν όσοι κυβερνούσαν τα τελευταία χρόνια. Φταίνε οι τραπεζίτες, φταίνε αυτοί που τα έφαγαν. Κι εμείς ένα πράγμα είπαμε στον ελληνικό λαό, θα διεκδικήσουμε αυτοί που τα έφαγαν να πληρώσουν. Όχι να κρατάμε τις λίστες με τους φοροφυγάδες δυόμισι χρόνια στα συρτάρια μας και να μην ζητάμε να πληρώσουν ούτε ένα ευρώ και να διεκδικούμε από τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς.
Και είπαμε –και το λέμε και τώρα- είπαμε ότι αυτή η πολιτική είναι λάθος και βγαίνουν τώρα οι ίδιοι και λένε ότι ήταν λάθος. Βγήκαν οι ίδιοι, οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ και είπαν, κάναμε λάθος. Ε, αφού κάνατε λάθος, γιατί το συνεχίζετε, είναι η απάντηση. Πού είναι η κυβέρνηση να βγει και να πει ότι κάνατε λάθος, ελάτε εδώ, πού είναι ο λογαριασμός; Θα δώσουμε πίσω τις συντάξεις στους συνταξιούχους, αφού κάνατε λάθος. Αφού είναι λάθος ο πολλαπλασιαστής, σας βγάζει ύφεση, να δώσουμε πρώτα σ΄ αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.
Εμείς λοιπόν αυτό διεκδικούμε και αυτό θα κάνουμε. Αφού κάνατε λάθος, το λάθος να διορθωθεί και απαιτούμε τώρα να διορθωθεί.
Πάει σήμερα ο πρωθυπουργός στις Βρυξέλλες. Τι θα τους πει; Κάνατε λάθος, ευχαριστώ, συνεχίζουμε; Συνεχίστε το λάθος; Το λάθος αυτό στοίχισε σε ανθρώπινες ζωές. Δεν μιλώ για την απελπισία, την απόγνωση, για τις αυτοκτονίες.. Μιλώ για τους ανθρώπους που ζουν μέσα στη θλίψη και στην ανέχεια.
Αυτό το λάθος λοιπόν ή θα διορθωθεί ή θα συνεχίζουμε να ζούμε με το λάθος.
Βέβαια δεν τους πειράζει και πολύ κάποιους. Γιατί θέλω να ξέρετε ότι σ΄ αυτές τις συνθήκες υπάρχουν ακόμα κάποιοι που κερδίζουν, που κερδίζουν εις βάρος των πολλών.
Ξέρετε τι γίνεται τώρα στην προσπάθεια να ιδιωτικοποιήσουν, λέει, δημόσιες επιχειρήσεις, ξέρετε τι σφαγή γίνεται ποιος θα πρωτοπάρει; Πλιάτσικο θα γίνει και εκεί.
Εμείς λέμε η δημόσια περιουσία, όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις που έχουν κέρδη να περάσουν στα ασφαλιστικά Ταμεία, να στηριχτούν τα ασφαλιστικά Ταμεία, να μην υπάρχει κίνδυνος αύριο να μειωθούν και άλλο οι συντάξεις. Γιατί μετά το PSI το λεγόμενο το κούρεμα τα έχουν διαλύσει τα ασφαλιστικά Ταμεία.
Εμείς λέμε να ενισχυθούν οι δημόσιες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας και κυρίως τα νοσοκομεία ο ΕΟΠΥΥ που καταρρέει. Γιατί έτσι όπως κατάντησαν τα δημόσια νοσοκομεία, μην σου τύχει. Αυτοί που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, αφήνονται στο έλεός τους. Αυτή είναι η χώρα για την οποία αγωνιστήκατε εσείς οι μεγαλύτεροι και για την οποία εμείς οι νεώτεροι πρέπει να έχουμε όραμα και προοπτική να ζήσουμε σ΄ αυτό τον τόπο;
Αγαπητοί φίλοι, εμείς δεν είμαστε εδώ για να δώσουμε υποσχέσεις. Υποσχέσεις ψεύτικες δίνουν οι άλλοι. Εμείς ήρθαμε εδώ για να σας πούμε ότι τώρα ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να φοβόμαστε. Να σταματήσει ο φόβος. Δεν έχουμε να δούμε τίποτα χειρότερο απ΄ αυτό στο οποίο μας έχουν οδηγήσει. Τίποτα χειρότερο από τις εικόνες των εξαθλιωμένων να συνωστίζονται για μια σακούλα με ζαρζαβατικά στο κέντρο της Αθήνας.
Κάποτε ένας μεγάλος ηγέτης, την εποχή του new deal είχε πει, ένα μόνο πράγμα πρέπει να φοβόμαστε κι αυτό είναι ο φόβος. Νομίζω ότι πρέπει να ξαναθυμηθούμε αυτά τα λόγια. Ένα μόνο πράγμα πρέπει να φοβόμαστε, τον φόβο. Αν ξεπεράσουμε τον φόβο, αν δούμε τις δυνάμεις που έχουμε στα χέρια μας, αν ενώσουμε δυνάμεις βέβαια, εάν πιστέψουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα, τα πράγματα θα αλλάξουν.
Εμείς είμαστε βέβαιοι ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Αυτός ο τόπος και εσείς, τα έχετε ζήσει οι περισσότεροι από σας, έχει περάσει και χειρότερα. Κάποιοι από σας εδώ έχετε ζήσει, έστω κι αν ήσασταν μικροί την εποχή του πολέμου, της κατοχής, του εμφύλιου σπαραγμού -και δεν πρέπει να οδηγηθούμε ξανά εκεί- της χούντας, δύσκολες εποχές. Πολλών από σας οι γονείς ήταν πρόσφυγες, έζησαν τον ξεριζωμό. Αυτός ο τόπος έχει περάσει και χειρότερα. Άντεξε όμως και προχώρησε μπροστά. Γιατί; Γιατί είχε ένα συλλογικό όραμα. Γιατί κάποιοι τις κρίσιμες στιγμές δεν φοβήθηκαν και δεν παραδόθηκαν.
Εμείς ελπίζουμε στη νέα γενιά αλλά και στους απόμαχους. Ελπίζουμε ότι η συμβολή των απόμαχων του μόχθου, των συνταξιούχων, των ηλικιωμένων θα είναι καθοριστική στο να αλλάξουν τα πράγματα. Όχι γιατί εσείς θα βγείτε μπροστά και θα διεκδικήσετε. Αυτά ανήκουν στους νεώτερους. Εσείς διεκδικήσατε και αγωνιστήκατε και κάνατε πολλά, αλλά είναι πάρα πολύ σημαντική η ηθική στήριξη, η δική σας συμμετοχή σ΄ αυτή την προσπάθεια να αλλάξουν τα πράγματα, με τη σοφία σας και την εμπειρία σας από τη ζωή.
Δεν μπορεί να αποδεχθούμε ότι θα ζούμε στη μιζέρια και την αναξιοπρέπεια. Κι εσείς δεν μπορεί να αποδεχθείτε ότι θα ζείτε με μια σύνταξη πείνας, που είναι φιλοδώρημα κι ότι θα σας ζουν τα παιδιά σας, που πολλά απ΄ αυτά αντιμετωπίζουν και το φάσμα της ανεργίας.
Εμείς λοιπόν δεν ήρθαμε να υποσχεθούμε. Ήρθαμε να δηλώσουμε σε εσάς, τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους, την αυτοπεποίθησή μας ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα, ότι είμαστε αποφασισμένοι να αλλάξουμε τα πράγματα. Κι ότι το πρώτο πράγμα που θα κοιτάξουμε είναι να αποκαταστήσουμε τη ζημιά που έχουν υποστεί οι πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Η αποκατάσταση των συντάξεων στα πρότερα επίπεδο προ του μνημονίου σταδιακά, η επανόρθωση δηλαδή των περικοπών των συντάξεων με προτεραιότητα στους χαμηλοσυνταξιούχους δεν είναι λαϊκισμός. Είναι το μέσο για να βγούμε από την κρίση. Αυτό πιστεύουμε εμείς. Γιατί η οικονομία δεν θα ξαναπάρει μπροστά αν δεν ξεκινήσει αυτός που ό,τι παίρνει το καταναλώνει να έχει τη δυνατότητα να καταναλώσει.
Όλα όσα ακούτε για επενδύσεις και ιδιωτικοποιήσεις που θα μας σώσουν είναι λόγια του αέρα. Αν ο χαμηλόμισθος, ο χαμηλοσυνταξιούχος δεν αποκτήσει στην τσέπη του, όχι πολλά λεφτά, αυτά που έχει ο καθένας για να ζήσει με αξιοπρέπεια, να δώσετε ένα χαρτζιλίκι στο εγγόνι σας να πάει να αγοράσει, δεν θα ξανακινηθεί η οικονομία.
Άρα αυτό που κάνουμε εμείς δεν είναι λαϊκισμός. Είναι το σχέδιό μας για την έξοδο από την κρίση. Η αποκατάσταση στις περικοπές των συντάξεων αποτελεί προτεραιότητα που πιστεύουμε ότι πρέπει αποτελέσει και να διεκδικηθεί άμεσα, ιδίως τώρα που παραδέχθηκαν το λάθος.
Άρα λοιπόν, επαναφέρω το ερώτημα, τι πάει να κάνει σήμερα ο πρωθυπουργός στις Βρυξέλλες; Να αποδεχθεί τη μείωση των κοινοτικών κονδυλίων για την Ελλάδα; Ή να τους πει, διακόψτε τη συνεδρίαση εδώ. Παραδέχθηκαν το λάθος, το παραδέχεστε κι εσείς; Ελάτε να το διορθώσουμε.
Και, τέλος, η δική μας η δέσμευση είναι ότι το κριτήριο στη δική μας πολιτική δεν θα είναι η αποκατάσταση των υψηλών εισοδημάτων. Το δικό μας κριτήριο στις αναγκαίες περικοπές των σπαταλών που πρέπει να γίνουν δεν θα είναι μονάχα η φαρμακευτική δαπάνη αλλά και η υγεία των συνταξιούχων. Γιατί ο ΕΟΠΥΥ καταρρέει και πρέπει να στηριχτεί, γιατί τα δημόσια νοσοκομεία καταρρέουν και πρέπει να στηριχτούν, γιατί για μας προτεραιότητα είναι ο άνθρωπος, οι άνθρωποι με τις ανάγκες τους και όχι οι αριθμοί.
Με αυτές τις σκέψεις, θέλω να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας και να σας πω ότι για μας η καθημερινή επαφή δεν είναι κάτι που γίνεται μονάχα όταν έχουμε εκλογές. Θα συνεχιστεί. Η καθημερινή επαφή θα μας διορθώσει κι εμάς να δούμε πράγματα τα οποία δεν μπορούμε να τα δούμε σε περίκλειστους τοίχους των γραφείων. Γι αυτό βρισκόμαστε εδώ και θα συνεχίσουμε αυτή την επαφή μας με τους ανθρώπους του μόχθου.
Και θέλω να κλείσω με ένα αισιόδοξο μήνυμα. Η δική σας γενιά έχει τραβήξει πολλά. Είμαι βέβαιος ότι η δική μου γενιά δεν θα τραβήξει τόσα όσα τραβήξατε εσείς. Όμως, παίρνοντας το παράδειγμα από τους δικούς σας αγώνες, θέλω και πρέπει να είμαι αισιόδοξος και για τις νεώτερες γενιές. Θα ξεπεράσουμε την κρίση με ενότητα, με συλλογικότητα, με κοινό όραμα και με αλληλεγγύη. Να σταθούμε δίπλα στον συνάνθρωπο, σ΄ αυτόν που έχει τα μεγαλύτερα προβλήματα Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να γίνουμε μια γροθιά και να αντέξουμε. Τα πάντα περνάνε από το μυαλό. Αν αυτό αντέξει και δεν μας κάνουν πλύση εγκεφάλου να ζούμε και να λειτουργούμε σαν στρατιωτάκια, τότε θα αντέξουμε Και όχι μόνο θα αντέξουμε. Θα την ξαναφτιάξουμε αυτή τη χώρα και θα την κάνουμε καλύτερη.
Να είστε καλά.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS