-«Κύριε Υπουργέ, επιχειρείτε να ψηφίσετε μία τροπολογία που υποτίθεται ότι επιδιώκει να καλύψει τα κακώς κείμενα. Ποια είναι τα κακώς κείμενα; Οι παλινωδίες της Κυβέρνησης αυτής και των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων για να εφαρμόσουν τις τροϊκανές επιταγές για την πώληση νησιών, νησίδων, ιδιωτικών ή δημοσίων.»
-«Πάρα πολύ εύκολα κεφάλαια οποιασδήποτε εθνικότητας ή οποιονδήποτε περίεργων συμφερόντων, μπορούν να ιδρύσουν στο Μόναχο, στο Παρίσι, οπουδήποτε μια εταιρεία offshore ή οτιδήποτε -η εθνικότητα δεν ελέγχεται διότι είναι η εθνικότητα του νομικού προσώπου - και μέσα από εκεί να αγοράσουν ό,τι θέλουν και να μην υπάρχει ούτε προστασία στην παραμεθόριο.»
-«Αποσύρετε την τροπολογία, μη χρεωθείτε εσείς επιλογές του κ. Στουρνάρα και της Τρόικα, γιατί έχετε μεγάλη ευθύνη. Αποσύρετέ την, για να μελετηθεί τουλάχιστον σε διαφορετικό πλαίσιο.»
Σας αποστέλλουμε, για ενημέρωσή σας, τα βασικά σημεία της ομιλίας του Θοδωρή Δρίτσα, Βουλευτή Α΄ Πειραιά και Νησιών ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Ε.Κ.Μ, κατά την διάρκεια της συζήτησης στην Ολομέλεια της Βουλής (13/2/2013) της με αριθμό 223/5/8.2.2013 τροπολογίας των Υπουργών Εθνικής Άμυνας και Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη σχετικά με την διαδικασία εκποίησης ενοχικών και εμπράγματων δικαιωμάτων σε ιδιωτικές και δημόσιες νησίδες:
«Κύριε Υπουργέ, επιχειρείτε να ψηφίσετε μία τροπολογία που υποτίθεται ότι επιδιώκει να καλύψει τα κακώς κείμενα. Ποια είναι τα κακώς κείμενα; Οι παλινωδίες της Κυβέρνησης αυτής και των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων για να εφαρμόσουν τις τροϊκανές επιταγές για την πώληση νησιών, νησίδων, ιδιωτικών ή δημοσίων.
Και επειδή ακριβώς βρίσκεστε σε αντιφάσεις μπροστά σε αυτή την ασθμαίνουσα τάση να ξεπουλήσετε τα πάντα, δεν μπορείτε να βρείτε νομικό πλαίσιο. Και από τη λύση Σκανδαλίδη πήγαμε στη ρύθμιση Πικραμένου, μετά στην ανατροπή της, δηλαδή στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης με τον κ. Τσαυταρή και τώρα έρχεται αυτό να δώσει –υποτίθεται- πλαίσιο κατοχύρωσης.
Και όμως δεν δίνει τίποτα από αυτά και όλα είναι στον αέρα, διότι η βασική κατεύθυνση που ακριβώς έρχεται στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και της επιβολής της τρόικας, είναι να ξεπουλήσετε τα πάντα. Από αυτή την άποψη, κανένα νομοθετικό πλαίσιο δεν μπορεί να σας διασώσει.
Ακόμα και οι δικαιοπραξίες στην παραμεθόριο που έχουν ρυθμιστεί με το ν.3978/2011, έχουν πάρα πολλά κενά, κύριε Υπουργέ –και το ξέρετε - διότι η απαγόρευση δικαιοπραξιών στην παραμεθόριο αίρεται για φυσικά ή νομικά πρόσωπα με ιθαγένεια ή έδρα, εντός των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών.
Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, είναι η «κερκόπορτα» και πάρα πολύ εύκολα κεφάλαια οποιασδήποτε εθνικότητας ή οποιονδήποτε περίεργων συμφερόντων, μπορούν να ιδρύσουν στο Μόναχο, στο Παρίσι, οπουδήποτε μια εταιρεία offshore ή οτιδήποτε -η εθνικότητα δεν ελέγχεται διότι είναι η εθνικότητα του νομικού προσώπου- και μέσα από εκεί να αγοράσουν ό,τι θέλουν και να μην υπάρχει ούτε προστασία στην παραμεθόριο.
Αυτή ακριβώς η ιστορία που έρχεστε τώρα να ρυθμίσετε, συνδέεται μάλλον με την καταγγελία ότι ήδη στη νήσο Τοκμάκια έξω από τη Λέσβο πουλήθηκε έκταση ή και ολόκληρο το νησί ή –εν πάση περιπτώσει- βρίσκεται στην τελική διαδικασία και μάλιστα ο αγοραστής είναι Τούρκος επιχειρηματίας.
Όλα αυτά, λοιπόν, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε τον εθνικό έλεγχο και τον έλεγχο του ελληνικού κράτους από άποψη στρατηγικών και εθνικών συμφερόντων αλλά ούτε και τα υπόλοιπα επίσης πολύ σοβαρά πεδία, όπως είναι οι περιοχές NATURA, η βιοποικιλότητα, οι βιότοποι, αφού πάρα πολλά από αυτά τα νησιά είναι οι διαδρομές των πτηνών.
Έχουμε τεράστιο όφελος από τη διατήρηση του οικοσυστήματος και τίποτα από αυτά ως δείκτης προστασίας δεν κατοχυρώνεται. Από αυτή την άποψη, τι να σου κάνει μια διαδοχική ρύθμιση που είναι βέβαιο ότι μετά από λίγο καιρό θα φέρετε κι άλλη. Όλα αυτά δε, τα λέω και καταθέτω στα Πρακτικά έγγραφο - ήδη από το 2011 - της Συντονιστικής Επιτροπής Συμβολαιογραφικών Συλλόγων Ελλάδας προς το Υπουργό Άμυνας κ. Μπεγλίτη, που θέτει ακριβώς όλα αυτά τα ζητήματα, τις αντιφάσεις του νομικού πλαισίου και τις καταστρατηγήσεις. Το καταθέτω στα Πρακτικά και είναι πολύ χρήσιμο να το δει κανείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας διαρκώς βρίσκεται μπροστά σε τέτοιες παλινωδίες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πέρα από τα ζητήματα της παραμεθορίου, η διαδικασία αυτή έρχεται τώρα να ρυθμίσει αυτά τα ζητήματα και για το δημόσιο, για τις ανήκουσες στο δημόσιο νησίδες οπουδήποτε και αν αυτές βρίσκονται. Αυτό σημαίνει ότι με τη ρύθμιση αυτή, «από το παράθυρο», ανάλογα με τους συσχετισμούς και τις ερμηνείες και σε συνδυασμό με όσα είπα προηγουμένως, μπορεί να περάσουν και οι αγοραπωλησίες και της παραμεθορίου.
Στη δε πρόβλεψη ότι γιʼ αυτά απαιτείται άδεια του Υπουργού Εθνικής Άμυνας και παρέχεται ύστερα από σύμφωνη γνώμη των Γενικών Επιτελείων, ποιών Γενικών Επιτελείων, όλων; Μα, σύμφωνα με την κάθετη δομή που έχει θεσμοθετηθεί πλέον στις Ένοπλες Δυνάμεις, ο συντονιστικός ρόλος του ΓΕΕΘΑ εξαπλούται και επί της δράσης και του ΓΕΣ και του ΓΕΝ και του ΓΕΑ. Και ο νόμος 3883 του 2010 καθιέρωσε ως αρμόδιο όργανο για όλες αυτές τις περιπτώσεις, όχι μόνο του το Γενικό Επιτελείο, αλλά το Συμβούλιο Άμυνας. Γιατί, κύριε Υπουργέ, δεν προβλέπεται τουλάχιστον το Συμβούλιο Άμυνας στο οποίο συμμετέχει ο Υπουργός και οι τέσσερις Αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων;
Από εκεί και πέρα, αυτή η πρώτη αναφορά στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη –και μάλιστα, λείπει σήμερα ο Υπουργός, ενώ συνυπογράφει την τροπολογία- τι εννοεί; Θα υπάρξει, λέει, κοινή υπουργική απόφαση; Με ποια κριτήρια για τόσο σοβαρά ζητήματα; Με ποια κριτήρια; Μένει στο κενό. Κύριε Υπουργέ, από πού θα διαμορφώνεται; Από τις αποφάσεις των Επιτελείων ή από την πιεστική εθνική ανάγκη, κατά τον κ. Γεωργιάδη και κατά τον κ. Τζαμτζή, να ξεφύγουμε από την κρίση διά του ξεπουλήματος των βραχονησίδων;
Και σας θυμίζω –αναφέρθηκε από τον κ. Ψυχάρη πριν- τη Σπετσοπούλα, που χρόνια ολόκληρα, για δεκαετίες, ναι, ήταν ένα ιδιωτικό νησί για κάποιο καπρίτσιο εκείνης της περιόδου, που όταν ήταν συνιδιοκτησία της γαλλικής εταιρείας και μετά της ΕΤΒΑ ήταν προσπελάσιμη στο κοινό και προσβάσιμη, γιατί είναι δημόσιο ελληνικό έδαφος, έστω και αν έχουν ιδιοκτησιακά δικαιώματα κάποια νομικά πρόσωπα ή ιδιώτες.
Ποια νησίδα είναι προσπελάσιμη όχι στο κοινό, αλλά στο Κράτος; Ποιος Σκορπιός και ποια Σπετσοπούλα τώρα ελέγχεται από το ελληνικό Κράτος; Σοβαρολογούμε; Και πολύ περισσότερο κάποιες άλλες σε ακόμα πιο απομακρυσμένες περιοχές.
Όλα αυτά είναι σοβαρά ζητήματα που δεν μπορεί να λύνονται με μια τέτοιου είδους τροπολογία που έρχεται με αυτόν τον τρόπο, διότι ανοίγουν κερκόπορτα και αυτό δεν είναι ένας φόβος και ένας κίνδυνος αφηρημένος.
Είναι ένα συγκεκριμένο νομικό, οικονομικό και πολιτικό πλέγμα που οδηγεί ακριβώς στην καταστρατήγηση διαρκώς. Κύριοι Υπουργοί της Εθνικής Άμυνας, κάθε μέρα θα βρίσκεστε μπροστά σʼ αυτές τις αντιφάσεις.
Αποσύρετε την τροπολογία, μη χρεωθείτε εσείς επιλογές του κ. Στουρνάρα και της Τρόικα, γιατί έχετε μεγάλη ευθύνη. Αποσύρετέ την, για να μελετηθεί τουλάχιστον σε διαφορετικά πλαίσια.
Κύριε Πρόεδρε, καταθέτω αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας πολλών Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.
Σας ευχαριστώ».
Με αφορμή αναφορά του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Πάνου Παναγιωτόπουλου σε πρόφατη επίσκεψή του στον Έβρο και τις «προσθήκες» που ο ίδιος έκανε στο αρχικό κείμενο της τροπολογίας, ο Θοδωρής Δρίτσας τόνισε μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να σταθώ στην αναφορά που κάνατε στο πρόσφατο ταξίδι σας στον Έβρο και στις ασκήσεις που παρακολουθήσατε και στα όσα είπατε. Δεν θέλω προφανώς να αμφισβητήσω τίποτα από όσα είπατε ή να μειώσω τη σημασία τους -κάθε άλλο!- όμως, συγκυριακά αυτό το διάστημα στις στρατιωτικές μονάδες του Έβρου είχαμε δύο τραγικά συμβάντα, δύο αυτοκτονίες, ενός λοχία και ενός οπλίτη.
Αυτό αναδεικνύει ένα θέμα που δεν έχει να κάνει μόνο με την τραγική διάσταση του συμβάντος αυτού καθʼ αυτού, αλλά ένα θέμα ευρύτερο, που όταν ένας Υπουργός Άμυνας επισκέπτεται αυτή την περιοχή δεν μπορεί να το αφήνει ασχολίαστο. Σταματώ εδώ.
Μπορεί ακόμα καλύτερη βελτίωση, κύριε Υπουργέ, να είναι ότι αυτή η απόφαση θα πρέπει να είναι απόφαση ομόφωνη του Συμβουλίου Άμυνας, όπου εκεί κρατούνται πρακτικά, υπάρχουν διαδικασίες, συγκαλείται το Συμβούλιο για αυτόν το λόγο και άρα αυτό -το πρότεινα ήδη στην ομιλία μου- δίνει ακόμα μεγαλύτερες εγγυήσεις.
Μπορεί, επίσης, για τα ισχύοντα μέχρι τώρα αλλά και για αυτά να αντιμετωπιστεί με νομικούς όρους και από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και από άλλα Υπουργεία η εισαγωγή του κριτηρίου της πραγματικής και όχι της καταστατικής έδρας των νομικών προσώπων. Αυτά, όντως, δίνουν μεγαλύτερες εξασφαλίσεις και δεν βλέπω καμία έγνοια για να εξαντληθούν όλες αυτές, που είναι ουσιώδεις ρυθμίσεις, εγγυητικές και δίνουν μεγαλύτερες δυνατότητες.
Όμως, το συνολικό ερώτημα παραμένει: Γιατί να πωληθούν αυτά τα νησιά; Όντως, θα έχουμε ανάπτυξη με την πώληση αυτών των νησιών; Ποια θα είναι η κοινωνική προστιθέμενη αξία για όλα αυτά; Έχετε παραδείγματα ότι στο Σκορπιό ή στο ένα ή στο άλλο ή και στα ιδιωτικά ακόμα και πολύ περισσότερο στα δημόσια δίνουν δυνατότητα ανάπτυξης;
Όσο δε για το Δίκαιο της Θάλασσας θέλω να πω και εγώ ότι μια λανθασμένη ερμηνεία παρουσιάστηκε εδώ. Καθόλου δεν κατοχυρώνει με αυτόν τον τρόπο. Κατοχυρώνει το Δίκαιο της Θάλασσας τα δυνάμενα να κατοικηθούν. Αυτό δεν απαιτεί να δημιουργούνται επιχειρηματικές και εμπορικές δραστηριότητες. Απʼ αυτήν την άποψη ούτε αυτό το επιχείρημα έχει καμία βάση.
Αν ήθελε η Κυβέρνηση πραγματικά να αναδείξει ζητήματα εγγυήσεων, θα περιελάμβανε σε αυτές τις εγγυήσεις εθνικού χαρακτήρα και εθνικής ασφάλειας, εκτός από το Υπουργείο Άμυνας -το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό, δεν εξηγήθηκε ακόμα- και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, όπως οι προηγούμενες ρυθμίσεις είχαν, και το ΥΠΕΧΩΔΕ, για την έγκριση της πώλησης τέτοιου είδους νησιών, με την οποία κατηγορηματικά και συνολικά διαφωνούμε έτσι και αλλιώς.
Όμως, αν θέλετε να μιλήσετε για εγγυήσεις, πρέπει να δείτε τέτοιου είδους πράγματα, διότι διαφορετικά η αντιμετώπιση της εθνικής κρίσης μπορεί να αναχθεί στην αγοραία επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται αυτές τις εποχές ως υπέρτατο εθνικό συμφέρον έναντι ενός συμφέροντος που το Επιτελείο Άμυνας θα είχε προκρίνει
Εμμένουμε στην πρόταση ονομαστικής ψηφοφορίας, διότι τα ζητήματα είναι ουσιώδη και δεν μπορεί κανένα από τα επιχειρήματα που εκτέθηκαν να τα διασκεδάσει.
Κύριε Υπουργέ, εγώ δεν ζήτησα προσωπικά δεδομένα για τους ανθρώπους που κατέληξαν με τον τρόπο που κατέληξαν. Ζήτησα σχόλιο επί των ευθυνών του Υπουργείου, της Πολιτείας για τις συνθήκες και επʼ αυτών δεν σχολιάσατε. Ελπίζω να το κάνετε στη συνέχεια.
Δεύτερον, όσον αφορά τις εγγυήσεις για τα ιδιωτικά νησιά που αναφερθήκατε τώρα και με καλείτε να συναινέσω, θα μπορούσε αυτοτελώς, ανεξάρτητα από τη συνολική μας θεώρηση του τι είναι ιδιωτικό, εφόσον μιλάμε για νησιά, να γίνει αποδεκτό. Εδώ, όμως, εισάγετε και δρομολογείτε την πώληση των δημοσίων νησίδων και εκεί είναι η Κερκόπορτα.»
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS