Στη χώρα μας η αλιεία γινόταν από αρχαιοτάτων χρόνων με δίχτυα αλλά και με τράτες . Με την πάροδο των χρόνων η τράτα εξελίχθηκε στη σημερινή βιτζότρατα η οποία μαζί με άλλα αλιευτικά εργαλεία περιλαμβάνεται στα λεγόμενα «δυναμικά εργαλεία αλίευσης».
Το 1979 με προεδρικό διάταγμα αποφασίσθηκε η σταδιακή απόσυρση των βιτζότρατων έως το 1996, με το σκεπτικό ότι μέχρι το 1996 θα είχαν ούτως ή άλλως «γεράσει» τα σκάφη και τα μηχανήματα.
Με τον «Κανονισμό της Μεσογείου» για κάθε βιτζότρατα που αποσύρονταν μέχρι το 2000, δίνονταν αποζημίωση 2.000.000 δρχ. Έτσι, από τις 1000 αρχικά βιτζότρατες απομένουν σήμερα περίπου 150.
Το 2006 η Ελλάδα υπέβαλε πρόταση παρέκκλισης για της βιτζότρατες η οποία έγινε αποδεκτή και δόθηκε παράταση που έληγε τον Απρίλιο του 2010.
Σύμφωνα με τον κανονισμό 1967/2006 και τα σχετικά μέτρα διαχείρισης για την βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στη Μεσόγειο που απορρέουν από αυτόν για τη χώρα μας, θα έπρεπε να έχει κατατεθεί από το 2007 εθνικό σχέδιο διαχείρισης για ορισμένους τύπους αλιείας μεταξύ των οποίων και η βιτζότρατα.
Το 2010, η Ελλάδα κατέθεσε σχέδιο για το αλιευτικό εργαλείο βιτζότρατα. Η επιτροπή που το εξέτασε, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτό δεν περιείχε επαρκή επιστημονικά δεδομένα και στόχους που να καλύπτουν όχι μόνο τον 1967/2006 αλλά και τις απαιτήσεις του Βασικού Κανονισμού 2371/2002. Έτσι αναφέρονταν ότι το εν λόγω σχέδιο δεν θα μπορούσε να κατατεθεί για γνωμοδότηση στην επιστημονική, τεχνική και οικονομική επιτροπή αλιείας.
Με επιστολή στις 31/5/2011 η Ε.Ε. υπενθύμισε στις Ελληνικές αρχές τις υποχρεώσεις τους και ζήτησε να υποβάλουν σχέδια διαχείρισης για τους τύπους αλιείας που αποτελούν αντικείμενο του άρθρου 19 του Μεσογειακού κανονισμού για τη Μεσόγειο Θάλασσα.
Οι Ελληνικές αρχές απάντησαν ότι σκοπεύουν να προβούν σε νέα συλλογή δεδομένων και να υποβάλουν νέο σχέδιο για τις βιτζότρατες τον Φεβρουάριο του 2012.
Εδώ, πρέπει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τον Κανονισμό 199/2008 τα κράτη μέλη της ΕΕ είναι υποχρεωμένα να υποβάλουν στη Γενική Δ/νση DG MARE της ΕΕ επιχειρησιακό πρόγραμμα συλλογής αλιευτικών δεδομένων χρηματοδοτούμενο κατά 50% από την ΕΕ, ώστε με στόχο την ενιαία διαχείριση των αλιευτικών πόρων των κρατών μελών της ΕΕ καθώς και τη συλλογή ομοιογενών και συγκρίσιμων στοιχείων να χαράσσεται κοινή αλιευτική πολιτική καθώς και κοινή Μεσογειακή Πολιτική.
Επειδή, αυτή η καθυστέρηση, μέχρι το σημείο της αδιαφορίας, έχει φέρει σε αδιέξοδο τους ελάχιστους εναπομείναντες μικροϊδιοκτήτες και εργαζόμενους στις βιτζότρατες,
Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
1) Ποιο το «σχέδιο δράσης» του υπουργείο για την αντιμετώπιση του προβλήματος των ανωτέρω σκαφών;
2) Αν έχει εκπονήσει κάποια μελέτη που να απαντάει με τεκμηρίωση στις απαιτήσεις τόσο του Μεσογειακού κανονισμού αριθμ.1967/2006, όσο και στο άρθρο 6 του Βασικού κανονισμού αριθμ.2371/2002;
3) Αν έχει δοθεί κάποια επίσημη απάντηση από τις Ελληνικές αρχές (Γενική Διεύθυνση Αλιείας) και ποια είναι, όσον αφορά στην πρόθεση εκ νέου κατάθεσης διαχειριστικού σχεδίου προς την ευρωπαϊκή επιτροπή για το εργαλείο βιτζότρατα.
4) Αν υπάρχουν άλλα κράτη μέλη της ΕΕ που έχουν κοινοποιήσει προς την ευρωπαϊκή επιτροπή σχετικό αίτημα για την τροποποίηση του Μεσογειακού κανονισμού 1967/2007.
5) Πόσες και τι είδους άδειες αλιείας τέτοιων σκαφών υπάρχουν στη χώρα μας μέχρι σήμερα κατά περιφερειακή ενότητα;
Οι ερωτώντες βουλευτές
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΚΑΛΟΓΕΡΗ ΑΓΝΗ
ΠΕΤΡΑΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΜΑΡΙΑ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS