Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είμαι πολύ χαρούμενος που το Τμήμα Φεμινιστικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ οργάνωσε αυτήν την Ημερίδα για να επεξεργαστεί θέσεις και προτάσεις που αφορούν στην έμφυλη διάσταση της κρίσης που βιώνουμε.
Και είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι σήμερα εδώ ανάμεσά σας, ανάμεσα σε εκπροσώπους ενός κινήματος που παρότι έχει δεχτεί τη λοιδορία και τη χλεύη που ελάχιστα κινήματα ιστορικά έχουν δεχτεί, εντούτοις έχει καταφέρει πολλά.
Έχει καταφέρει την αποδόμηση του βιολογικού ντετερμινισμού, έχει αναδείξει τις έμφυλες σχέσεις εξουσίας στην παραγωγή της γνώσης και τη διαμόρφωση κοινωνικών ταυτοτήτων και ρόλων, απευθύνοντας κόντρα στον καιρό ένα διαρκές κάλεσμα στην αναζήτηση νέων πρακτικών στην ουσιαστική εφαρμογή της ισότητας.
Και είμαι σίγουρος ότι σε αυτό το κάλεσμα όλα τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δηλώνουν παρόντες και παρούσες.
Γιατί δε νοείται αριστερή ταυτότητα δίχως φεμινιστική διάσταση, δίχως δηλαδή την αναγνώριση της γυναικείας υποτέλειας ως μορφή ανισότητας που δε χωρά στην κοινωνία που εμείς οραματιζόμαστε.
Θα ήθελα λοιπόν να ευχαριστήσω όλες τις συντρόφισσες και τους συντρόφους που εργάστηκαν για την διοργάνωση αυτής της Ημερίδας, το Τμήμα Φεμινιστικής Πολιτικής, την συντακτική ομάδα του «Εντός Φύλου».
Σας ευχαριστούμε που μας δίνετε την ευκαιρία να αναστοχαστούμε πάνω στους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα, να κατανοήσουμε τους τρόπους με τους οποίους η σεξουαλικότητα και η ανατομία χρησιμοποιήθηκαν ως εργαλεία από τους κατέχοντες την εξουσία, για να καθορίσουν και να περιορίσουν την κοινωνική και την πολιτική δημόσια δράση του μισού πληθυσμού του πλανήτη.
Γνωρίζω ότι στο πλαίσιο των ακαδημαϊκών φεμινιστικών ρευμάτων και κινημάτων έχει υπάρξει έντονος διάλογος τα τελευταία χρόνια σχετικά με τον επαναπροσδιορισμό του κινήματος, καθότι ο «φεμινισμός» έχοντας χρησιμοποιηθεί με έναν απαράδεκτα μονοσήμαντο τρόπο έχει καθιερωθεί παγκοσμίως ως «κακή λέξη».
Προχθές στη Βουλή ο πρωθυπουργός, ούτε λίγο ούτε πολύ, μίλησε υποτιμητικά για τη φεμινιστική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ-EKM.Με δυο λόγια μίλησε υποτιμητικά για το φεμινιστικό κίνημα. Εμείς του απαντάμε ότι όχι μόνο δεν μας δημιουργεί πρόβλημα η ύπαρξή του και εντός του κόμματός μας, αλλά είμαστε περήφανοι γιʼ αυτό. Είμαστε περήφανοι για το φεμινιστικό κίνημα.
Για ένα κίνημα το οποίο με αγώνες έως εσχάτων, συγκρότησε το κοινωνικό υποκείμενο «γυναίκες», στις οποίες παρέδωσε ως παρακαταθήκη, δικαιώματα που σήμερα λίγο πολύ, όλοι μας θεωρούμε δεδομένα.
Για ένα κίνημα το οποίο έχει καταφέρει, το να θεωρείται σήμερα δεδομένη η πρόσβαση των γυναικών στην εκπαίδευση.
Να θεωρείται αυτονόητο ότι η ενδοοικογενειακή κακοποίηση και ο βιασμός εντός γάμου αποτελούν ποινικά κολάσιμες πράξεις.
Που κατάφερε την αναγνώριση του βιασμού σε καιρό πολέμου ως πράξη γενοκτονίας,
Που δούλεψε και δουλεύει, ώστε ο βιασμός πέρα από άρθρο του ποινικού κώδικα, να αποτελεί και καταγγελλόμενο έγκλημα.
Ένα κίνημα, οι αγώνες του οποίου οδήγησαν στη δημιουργία κέντρων υποστήριξης και καταφύγιων κακοποιημένων ατόμων, τηλεφωνικών γραμμών βοήθειας, παιδικών σταθμών με ολοήμερο πρόγραμμα.
Ένα κίνημα που εργάζεται στην νομοθετική μεταρρύθμιση, ώστε το νομικό οπλοστάσιο να μη στρέφεται εναντίον των γυναικών.
Όλα αυτά αποτελούν πράγματα για τα οποία όλες και όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αισθανόμαστε περήφανοι.
Και είναι ο φεμινισμός που διεκδίκησε και τα κατέκτησε όλα αυτά.
Ένα τέτοιο κίνημα, λοιπόν, δε χρειάζεται επαναπροσδιορισμό αλλά επαναδιεκδίκηση.
Και αυτό είναι κάτι το οποίο μπορούμε και πρέπει να κάνουμε.
Μπορούμε και πρέπει να εργαστούμε για την αναγνώριση των προκαταλήψεων του μισογυνισμού και της ομοφοβίας, σε όλους τους τομείς και σε όλα τα επίπεδα επίπεδα, ώστε να διευρυνθεί το εύρος των μελών που αναγνωρίζουν τον εαυτό τους σε αυτό το κίνημα.
Γιατί ένα αμιγώς πολιτικό κίνημα που αγωνίζεται να ανατρέψει σχέσεις υποταγής και υποτέλειας, ένα κίνημα που διεκδικεί δικαιοσύνη, μας χωράει όλους και όλες.
Και ο στόχος της πρόκλησης της ανδρικής κυριαρχίας, που αποκαλούμε πατριαρχία, απαιτεί την συνεργασία με πολλούς άλλους αγώνες και δεν μπορεί παρά να επιτευχθεί στην σύμπλευση των φεμινιστικών κινημάτων με τα εργατικά και οικολογικά κινήματα.
Διότι είναι απολύτως σαφές ότι σήμερα είναι οι γυναίκες που υποφέρουν περισσότερο από την φτώχεια, την ανεργία, την οικονομική εξαθλίωση της κρίσης του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.
Και αν το αίτημα δεν είναι ξεκάθαρα η ανατροπή των ανισοτήτων που έχουν αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο του νεοφιλελεύθερου οικοδομήματος, τότε το αίτημα της ισότητας των φύλων θα συναντά διαρκώς τα όριά του.
Επιτρέψτε μου σε αυτό το σημείο να αναφερθώ στο σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας Ελευθεροτυπία που με συγκλόνισε. Το ρεπορτάζ της εφημερίδας αναφέρεται λοιπόν στις «τυχερές μητέρες» που επιλέγοντας να γεννήσουν το μωρό τους στο σπίτι τους κατάφεραν να αποσπάσουν το χρηματικό βοήθημα που καταβάλλει ο ΕΟΠΥΥ, αντί μαιευτικής περίθαλψης σε περίπτωση τοκετού εκτός νοσηλευτικού ιδρύματος. Κανονισμός που εφαρμόζεται από τον Δεκέμβριο του 2012 στο πλαίσιο του γενικότερου παραλογισμού της «ανασυγκρότησης» του συστήματος υγείας. Και αν και προφανώς κάθε γυναίκα έχει δικαίωμα να διαχειρίζεται το σώμα της και να επιλέγει ελεύθερα το χώρο όπου θα γεννήσει. Σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα όπου οι υγειονομικές υποδομές δεν επιτρέπουν την υποστήριξη για άμεση μεταφορά σε νοσοκομείο σε περίπτωση επιπλοκών. Σε μια χώρα όπου οι υγειονομικές παροχές δεν προσιδιάζουν σε αυτές των ευρωπαϊκών κρατών όπου ο τοκετός στο σπίτι αποτελεί εδώ και χρόνια επιλογή. Θεωρούμε ότι την καθοδήγηση των νέων μαμάδων σε αυτές τις επικίνδυνες για τα ελληνικά δεδομένα επιλογές, προσβολή προς την ίδια την έννοια της ζωής.
Παράλληλα θέλω να υπογραμμίσω ότι η γενικότερη διάλυση των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας δεν είναι ανεξάρτητη της δυναμικής των γυναικείων κινημάτων. Είναι μια απολύτως συντεταγμένη συστημική επιλογή με στόχο τη διεύρυνση του γυναικείου αποκλεισμού από το δημόσιο πεδίο και τις κοινωνικές διεκδικήσεις. Σε αυτήν την προσβολή στην πολιτική ιδιότητα των γυναικών, σε αυτές τις πρακτικές σίγασης των γυναικείων φωνών η φεμινιστική αριστερά θα απαντά με συντονισμένο αγώνα, δράσεις και πρωτοβουλίες όπως η σημερινή.
Και αν αυτή η θεματική θεωρείται ακόμα σήμερα αδιανόητη για τις ευρωπαϊκές δημόσιες σφαίρες, η φεμινιστική αριστερά παλεύει για να τη μετατρέψει σε απολύτως πολιτικό αίτημα και δράση.
Γιατί αυτό είναι ο φεμινισμός: το κίνημα που πολιτικοποιεί επί της ουσίας ζητήματα ζωής και θανάτου.
Κι αν τα στατιστικά στοιχεία των γυναικών που βιάζονται εβδομαδιαίως ή δολοφονούνται από βίαιους συντρόφους, που παρενοχλούνται σεξουαλικά στους χώρους εργασίας τους, δε θεωρούνται επαρκώς πολιτικά για τα δικά μας πολιτικά δεδομένα.
Ή δε θεωρούνται ισχυρά ζητήματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής, αλλά υλικό προοριζόμενο για συζήτηση στις τηλεοπτικές εκπομπές της «μεσημεριανής ζώνης», «γυναικεία θέματα» , «ελαφριά θέματα» σχεδόν αντικείμενο πλάκας στις παρέες, στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η φεμινιστική αριστερά οφείλει να τα φέρει στον πυρήνα των πολιτικών της προτάσεων.
Και θα ήθελα να κλείσω αυτόν τον σύντομο χαιρετισμό επιχειρώντας μια μικρή αυτοκριτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι σήμερα το κόμμα με το μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών βουλευτών στο κοινοβούλιο και είμαστε περήφανοι γιʼ αυτό. Αναγνωρίζουμε, όμως ,ότι αυτό δεν είναι αρκετό κι η αριστερά έχει τη δική της γυάλινη οροφή και έχει δρόμο μπροστά της μέχρι να πάψει να ανακαλεί σχήματα ασυμμετρίας και ανισότητας στην πολιτική της οργάνωση. Αυτήν την οροφή όμως θα την σπάσουμε μαζί.
Γιʼ αυτόν τον λόγο είναι επιβεβλημένη άμεσα σε όλες τις εκδηλώσεις, οργανώσεις και πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ η αξιοποίηση του γυναικείου δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, που υπάρχει στον χώρο της εργασίας, της νεολαίας, της επιστήμης, της διανόησης. Και, κυρίως, της ισόρροπης συμμετοχής των γυναικών τόσο στα όργανα εντός του κόμματος, όσο και στις εκλογικές διαδικασίες, μέχρι η ισότητα στη συμμετοχή να αποτελέσει καθεστώς στο χώρο μας.
Εύχομαι επιτυχία στη σημερινή ημερίδα.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS