Πριν ενάμιση μήνα περίπου καταθέταμε ερώτηση προς το Υπουργείο Παιδείας όπου ζητούσαμε απαντήσεις σχετικά με την κάλυψη του κενού που δημιουργήθηκε εκτάκτως στο Νηπιαγωγείο Ελληνικού και γενικότερα για τις προθέσεις του Υπουργείου “να αποκαταστήσει στοιχειωδώς την αξιοπιστία και τη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος, σταματώντας να αποφασίζει, ερήμην των μαθητών και της κοινωνίας, πάντα με γνώμονα τις περικοπές και όχι τις κοινωνικές ανάγκες;”.
Τελικά το Υπουργείο ύστερα από 1 μήνα απάντησε τα γνωστά και χιλιοειπωμένα: συνεργαζόμαστε με τις Περιφερειακές Διευθύνσεις και τις Διευθύνσεις Α/θμιας Εκπαίδευσης, έχουμε καλύψει το 80% των κενών αλλά σε κάθε περίπτωση οι πιστώσεις είναι εξαιρετικά περιορισμένες.
Κάθε φορά που η εκπαιδευτική κοινότητα και οι τοπικές κοινωνίες προσπαθούν να θέσουν τα προβλήματα της Εκπαίδευσης επί τάπητος το Υπουργείο Παιδείας υψώνει ένα απροσπέλαστο τείχος: δεν υπάρχουν πιστώσεις!
Με απλά λόγια η Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία έχει γίνει έρμαιο των μνημονιακών επιταγών για διάλυση και ισοπέδωση του κοινωνικού κράτους, για χάρη της “δημοσιονομικής εξυγίανσης”. Τα σχολεία μαραζώνουν, συγχωνεύονται, καταργούνται με χαρακτηριστική ευκολία, οι εκπαιδευτικοί απειλούνται με οικονομική εξόντωση, αργία, απόλυση, τα δωρεάν βιβλία εξαφανίζονται, η θέρμανση γίνεται με το σταγονόμετρο, η δωρεάν μεταφορά ξηλώνεται.
Ωστόσο, η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο! Αυτές οι πολιτικές πρέπει άμεσα να ανατραπούν από ένα ορμητικό πολιτικό ρεύμα διεξόδου, από ένα μαζικό κίνημα που θα συνενώνει τα σκόρπια ρυάκια αντίστασης σε ένα μεγάλο ποτάμι για να φύγουν οι Τρόικες Εσωτερικού και Εξωτερικού, για να ανασάνει ο τόπος. Οι αγώνες των μαθητών, των εκπαιδευτικών, των γονιών, μπορούν και πρέπει να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή τη μετάβαση προς την μεταμνημονιακή Ελλάδα.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS