Ο θάνατος του Ούγκο Τσάβες του ηγέτη της «Μπολιβαριανής» Επανάστασης και «Προέδρου των φτωχών», αποτελεί κρίσιμη καμπή για την ιστορία της Βενεζουέλας, της Λατινικής Αμερικής, καθώς και συνολικά για την υπόθεση της οικοδόμησης μιας «εναλλακτικής», μη καπιταλιστικής, σοσιαλιστικής προοπτικής.
Η «Μπολιβαριανή» Επανάσταση, απέσπασε τον πλούτο από τους κατέχοντες και τον μοίρασε στης γης τους κολασμένους. Δεν πέτυχε παντού αλλά σε κάθε ιστορική της φάση ενέπλεκε ακόμα περισσότερες μάζες στους σκοπούς της, ακόμα περισσότερους μαχητές στις τάξεις της. Ο Τσάβες εξελίχτηκε παράλληλα με την επανάσταση της οποίας ηγήθηκε. Η επανάσταση τον διαμόρφωνε και αυτός την καθοδηγούσε με τη σειρά του. Παρότι κατηγορήθηκε σαν αυταρχικός, όλες του οι ενέργειες, όλες του οι επιλογές είχαν δημοκρατική νομιμοποίηση, όλες βασίστηκαν στην θέληση των κινημάτων. Έγινε σύμβολο, αλλά δεν επέτρεψε ποτέ να γίνει ζωντανό μνημείο του εαυτού του.
Τι είναι εκείνο όμως το οποίο έκανε την επανάσταση στη Βενεζουέλα ξεχωριστή; Ήταν το ότι ξέσπασε στην αυγή της νέας χιλιετίας, όταν ο νικηφόρος νεοσυντηρητικός καπιταλισμός των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, του ρεβανσισού ενάντια στον κόσμο της εργασίας και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, έδειχνε το αποκρουστικό του πρόσωπο. Σʼ ένα κόσμο χωρίς εναλλακτικές, σʼ έναν κόσμο βαρβαρότητας χωρίς ελπίδα, ο Τσάβες και η επανάστασή του τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους. Αντιμετώπισαν την λυσσαλέα αντίδραση όλων των δυνάμεων της συντήρησης και των πολιτικών, στρατιωτικών, οικονομικών και ιδεολογικών τους μέσων. Έδειξαν ότι η πάλη για έναν άλλο κόσμο μπορεί να τον κάνει εφικτό!
Ενδεχομένως, ο «σοσιαλισμός του 21ου αιώνα» στο πλαίσιο του οποίου εντάχθηκε το πολιτικοοικονομικό και κοινωνικό πείραμα του λαϊκού κινήματος στη Βενεζουέλα να μην είναι τελικά ο δρόμος προς τον ουρανό. Ίσως να μην μπορέσει να επιβληθεί σαν ιδιαίτερο μοντέλο μη καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ίσως ακόμα η Μπολιβαριανή επανάσταση να μην μπορέσει νʼ αντέξει στην αντεπίθεση του ιμπεριαλισμού που θα ενταθεί, μετά τον θάνατο του ανθρώπου συμβόλου της. Τέλος, ίσως να μην μπορέσει να σταθεί ενώπιον της ιστορίας και να μην καταγραφεί τελικά στο σχήμα διαδοχής των τρόπων παραγωγής.
Ίσως, ίσως, ίσως… Ευτυχώς που άνθρωποι σαν τον Τσάβες δεν σκέφτονται και δεν ενεργούν με τα «μην», τα «δεν», τα «ίσως»! Γιʼ αυτό και το «τέλος της ιστορίας» δεν έρχεται ποτέ!
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS