«Πρέπει να θέσουμε ως στόχο μας μια νέου τύπου κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη και μια οικονομία που θα είναι στην υπηρεσία των ανθρώπων και των αναγκών τους».
Αυτό υποστήριξε, μεταξύ άλλων, ο βουλευτής Β΄ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και Δʼ Αντιπρόεδρος της Βουλής Γ. Δραγασάκης, μιλώντας στην διημερίδα με θέμα: «Έξοδος από την Κρίση: Η Πρόκληση της Εναλλακτικής Πορείας» που διοργάνωσαν το Ινστιτούτο Ερευνών & Πολιτικής Στρατηγικής και το LEVY INSTITUTE.
Όπως υποστήριξε ο κ. Δραγασάκης, η απάντηση στην κρίση με τα μνημόνια, τη λιτότητα και την εσωτερική υποτίμηση έχει οδηγήσει σε αυτοτροφοδοτούμενους φαύλους κύκλους, επιβεβαιώνοντας αυτό που από την αρχή ήταν γνωστό: «ότι η θεραπεία αποδείχθηκε πιο καταστροφική από την ίδια την αρρώστια». Μάλιστα οι συνθήκες αυτές καθιστούν ορατούς δύο σημαντικούς κινδύνους:
α) Ο πρώτος, πιο άμεσος, είναι η οικονομική παράλυση και η κοινωνική καταστροφή να πάρουν ακόμη μεγαλύτερες και τελικά ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
β) Ο δεύτερος κίνδυνος είναι η σημερινή, έκτακτη υποτίθεται, κατάσταση να μετεξελιχθεί σε μια διαρθρωτική κρίση διαρκείας, πολλών ετών ή και δεκαετιών, όπου η όποια ανάκαμψη, όποτε κι αν επέλθει, θα συνοδεύεται από κοινωνική εξαθλίωση, εκτεταμένη φτώχεια και υψηλή ανεργία.
Σύμφωνα με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, οι εξελίξεις αυτές καθιστούν επείγουσα την ανάγκη για αλλαγή πορείας σε ρήξη με τη στρατηγική των μνημονίων και εφαρμογή μιας νέας πολιτικής. Προς την κατεύθυνση αυτή πρέπει να συγκροτηθεί ένα ευρύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο που θα στηρίζεται σε τρεις «κοινούς τόπους»:
1) Ο πρώτος είναι η υπεράσπιση και η διεύρυνση της Δημοκρατίας ως θεμελιώδης προϋπόθεση για δημοκρατική έξοδο από την κρίση. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Δραγασάκης, «τέσσερις δεκαετίες μετά την πτώση της δικτατορίας βρισκόμαστε ξανά στην ανάγκη να υπερασπισθούμε τη Δημοκρατία ως προϋπόθεση για την έξοδο από την κρίση».
2) Ο δεύτερος είναι η εφαρμογή ενός προγράμματος άμεσης αναστροφής της καταστροφικής πορείας, ένα σχέδιο ανόρθωσης της κοινωνίας, μετασχηματισμού του κράτους και ανασυγκρότησης της οικονομίας. Στο πλαίσιο αυτό στη θέση του μνημονίου πρέπει να μπει ένα ολοκληρωμένο ανορθωτικό σχέδιο με στόχους τον τερματισμό της ύφεσης, τη λήψη δέσμης μέτρων για:
- την άμεση ανακούφιση των πολιτών, όπως η αποκατάσταση του κατώτατου μισθού στα πριν το μνημόνιο επίπεδά του, την κατάργηση των χαρατσιών και άλλων άδικων φόρων αρχίζοντας από τα νοικοκυριά χωρίς εισόδημα και χωρίς δουλειά, τους ανέργους, τα στρώματα με τις μεγαλύτερες ανάγκες,
- την άμεση έναρξη της υλοποίησης ενός συγκεκριμένου προγράμματος, ριζικών μεταρρυθμίσεων και διαρθρωτικών αλλαγών νέου τύπου στο κράτος, το φορολογικό σύστημα, τη δημόσια διοίκηση, το πολιτικό σύστημα κλπ,
- την επεξεργασία και την εφαρμογή ενός προγράμματος μακράς πνοής για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, την αναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων με στόχο τη διαγραφή ή την ακύρωση σημαντικού μέρους του χρέους,
- την επίτευξη μιας συμφωνίας που θα καθιστά το χρέος βιώσιμο όχι μόνο για τις αγορές αλλά για την ελληνική κοινωνία, και θα προβλέπει την εξυπηρέτηση του υπόλοιπου χρέους με ρήτρα ανάπτυξης.
3) Ο τρίτος είναι ο αναγκαίος διάλογος σχετικά με το περιεχόμενο ενός νέου υποδείγματος, οικονομικού, κοινωνικού και αξιακού, που θα αποτελέσει την μακροπρόθεσμη και βιώσιμη απάντηση στην κρίση και ταυτόχρονα τη βάση πάνω στην οποία θα ανοικοδομηθεί μια νέα, πέρα από την κρίση, κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας και δικαιοσύνης.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS