Είμαστε εδώ στον Σκοπευτήριο Καισαριανής. Στον τόπο που την Πρωτομαγιά του 1944, διακόσιοι αγωνιστές εκτελέστηκαν από τα στρατεύματα κατοχής.
Έχει σημασία να θυμόμαστε την ιστορία. Έχει σημασία να θυμόμαστε ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν πολιτικοί κρατούμενοι της δικτατορίας Μεταξά. Πολιτικοί κρατούμενοι οι οποίοι παραδόθηκαν κανονικά στους Γερμανούς κατακτητές, γιατί όπως ακούμε αρκετά συχνά σήμερα «το κράτος έχει συνέχεια».
Πολιτικοί κρατούμενοι που παραδόθηκαν στα δεσμά και το θάνατο γιατί ήταν επικίνδυνοι για την ναζιστική τάξη πραγμάτων.
Ήρωες οι οποίοι πέθαναν φωνάζοντας «Ζήτω η Ελλάδα» και «Ζήτω η Ελευθερία».
Το μετεμφυλιακό κράτος θέλησε να σβήσει αυτή τη Μνήμη. Ο λαός της Καισαριανής, όμως, και η Αριστερά έδωσαν μάχες για να την κρατήσουν τη μνήμη ζωντανή.
Δώσαμε μάχες για να μην αλλοιωθεί ο χώρος, για να αποδοθεί στον κόσμο, για να στηθεί ένα μνημείο της Εθνικής Αντίστασης.
Γιατί, σε αντίθεση με όλες τις χώρες που αντιστάθηκαν στον Ναζισμό, μνημείο της αντίστασης πουθενά στην Αθήνα δεν υπάρχει.
Ο λαός της Καισαριανής, όλες οι γενιές ενωμένες, από τους βετεράνους αγωνιστές του ΕΑΜ ΕΛΑΣ μέχρι τα παιδιά των σχολείων, αντιμετώπισε πολλές φορές δακρυγόνα, απειλές και δικαστήρια, για να υπερασπιστεί αυτόν εδώ τον τόπο.
Σήμερα είμαστε εδώ για μια ακόμα φορά για να δηλώσουμε με δυνατή και αποφασιστική φωνή:
Το Σκοπευτήριο είναι κομμάτι της ιστορίας του Λαού μας.
Δεν ανήκει ούτε στην αριστερά ούτε στη δεξιά. Ανήκει στο σύνολο του λαού μας.
Είναι Εθνικό μνημείο και θα το υπερασπιστούμε.
Δεν θα επιτρέψουμε να ξεπουληθεί αυτός ο συμβολικός τόπος.
Δεν θα επιτρέψουμε να σβηστεί η ιστορική μνήμη μιας από τις κορυφαίες σελίδες που έχουν γραφτεί σε αυτόν τον τόπο: Της Εθνικής μας Αντίστασης.
Πώς, όμως, να χαρακτηρίσει κανείς μία κυβέρνηση που βάζει ενοικιαστήριο στην Μακρόνησο και πωλητήριο στο σκοπευτήριο της Καισαριανής;
Δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο.
Οι ηρωικότερες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας του τόπου, ούτε πωλούνται, ούτε ενοικιάζονται. Κληροδοτούνται στις επόμενες γενιές.
Μαζί με το μήνυμα της αντίστασης και της αξιοπρέπειας.
Αν όμως ο στόχος της κυβέρνησης είναι να σβήσει την ιστορική μνήμη, τότε να ξέρουν ότι αυτή τη μάχη την έχουν από χέρι χαμένη. Ας το γνωρίζουν καλά αυτό και εκεί στο εκτροφείο των σκανδάλων που λέγεται ΤΑΙΠΕΔ. Ας γνωρίζουν ότι το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να το ξεχάσουν ότι θα βάλουν πωλητήριο στη μνήμη και στα μνημεία των αγώνων του λαού μας. Αλλιώς θα μας βρουν μπροστά τους. Θα μας βρουν στην πρώτη γραμμή της μάχης της μνήμης ενάντια στη λήθη, της μάχης της αξιοπρέπειας ενάντια στην υποτέλεια.
Και για να λέμε τα πράγματα όπως έχουν. Το πρόβλημα δεν είναι μόνον οι ιδιωτικοποιήσεις.
Ούτε η ανάγκη να περισώσουν την εξευτελιστική αποτυχία των Μνημονίων απολύοντας ανθρώπους και ξεπουλώντας ότι βρεθεί μπροστά τους.
Το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρότερο.
Είναι ότι έχουμε μια τρικομματική κυβέρνηση στην οποία κυρίαρχος εταίρος είναι η χειρότερη λαϊκιστική δεξιά που είδαμε από τη μεταπολίτευση και μετά.
Μια δεξιά καταρρέουσα και απελπισμένη που πιάνεται από τα μαλλιά της.
Μια δεξιά που αναγνωρίζει τον εαυτό της στο μετεμφυλιακό κράτος, στην εποχή του χωροφύλακα και των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων.
Είναι φυσικό, αυτή η δεξιά να θέλει να εξαλειφθεί κάθε ιστορική μνήμη σχετική με την Εθνική Αντίσταση.
Είναι φυσικό να ονειρεύεται την επιστροφή σε ένα αυταρχικό κράτος όπου οι πολίτες χωρίζονταν σε εθνικόφρονες και μιάσματα.
Το παράλογο είναι ότι αυτού του είδους η δεξιά, που πριν λίγα χρόνια θα ήταν μειοψηφία ακόμα και στο εσωτερικό της ΝΔ, σήμερα στηρίζεται σε δυο δεκανίκια, το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ, που θέλουν να αναπροσδιορίζονται στον προοδευτικό χώρο.
Αλλά προοδευτικός χώρος που στηρίζει τη πιο συντηρητική κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που φλερτάρει απροκάλυπτα με την ακροδεξιά και υιοθετεί προκειμένου να ψηφοθηρήσει στο χώρο της Χρυσής Αυγής, ακροδεξιά ρητορική, δεν μπορεί να υπάρξει.
Αυτή η δεξιά κυβέρνηση, λοιπόν, την τελευταία περίοδο εκτίθεται. Και εκθέτει τη χώρα.
Δεν αντέχει το βάρος ενός αντιρατσιστικού νομοσχεδίου. Ενός νόμου όχι για να τιμωρεί την αντίληψη και τη γνώμη του καθενός. Αλλά την συστηματική δράση που διεγείρει το μίσος και προκαλεί εγκλήματα.
Δεν αντέχει να το κάνει.
Και δεν αντέχει στην παραμικρή εκ δεξιών κριτική, ότι εγκαταλείπει την ξενοφοβική ακροδεξιά ιδεολογική καθαρότητα. Ότι κάνει έστω και στο ελάχιστο, αυτό που κάνουν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, για να προστατεύσει την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια των μεταναστών που ζουν στην χώρα μας.
Αυτή η πολιτική δεν είναι κατάντια μόνο για τη χώρα.
Δεν είναι μόνο όνειδος για το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ που τη στηρίζουν.
Είναι πισωγύρισμα και για την ίδια τη συντηρητική παράταξη της ΝΔ.
Αυτή η δεξιά, του κ. Σαμαρά, δεν έχει καμία σχέση με το μεσαίο χώρο των προηγούμενων ετών.
Πρόκειται για μια δεξιά παλαιάς κοπής, βγαλμένη από τη δεκαετία του 50, που σέρνεται πίσω από τους φασίστες της Χρυσής Αυγής.
Γίνεται ουρά τους.
Και προφανώς αυτή η πολιτική επιλογή δεν αποτελεί μόνο ιδεοληψία κάποιων φανατικών που βρίσκονται γύρω από τον πρωθυπουργό.
Αποτελεί επιλογή και του ιδίου.
Επιλογή ίσως φαινομενικά βολική αλλά επικίνδυνη.
Φαινομενικά βολική, γιατί επιχειρεί διαιρέσεις και συγκρούσεις πάνω στη παραδοσιακή ιδεολογική και πολιτική αντίθεση αριστεράς - δεξιάς, τη στιγμή που το μνημόνιο έχει διαλύσει τα πάντα και έχει ανασυγκροτήσει τις διαιρέσεις.
Έτσι, ίσως, σκέφτεται ο πρωθυπουργός, ο κόσμος θα πάψει να σκέφτεται ότι ο ίδιος είναι εντολοδόχος του μνημονίου, δηλαδή της καταστροφής.
Έτσι, ίσως, σκέφτεται ο πρωθυπουργός ο κόσμος θα πάψει να βλέπει την αιτία αλλά τα συμπτώματα.
Θα πάψει να τα βάζει με τους θύτες αλλά με τα θύματα.
Και θα ασχολείται όχι με το αν η κυβέρνησή του είναι έρμαιο της τρόικα, αλλά με το αν ανασυγκροτεί αποτελεσματικά, έστω και στο φαντασιακό επίπεδο, το μετεμφυλιακό κράτος.
Αυτή τη φορά όχι απέναντι στους κομμουνιστές, αλλά σε όσους αντιστέκονται, σε όσους απεργούν ή σε όσους έχουν διαφορετικό χρώμα και καταγωγή.
Είναι όμως εξαιρετικά επικίνδυνη αυτή η στρατηγική.
Εγκυμονεί το κίνδυνο μιας ανεξέλεγκτης κοινωνικής όξυνσης.
Εγκυμονεί το κίνδυνο να γυρίσει η χώρα δεκαετίες πίσω.
Να αναθερμάνει διχασμούς και διαιρέσεις που έχουμε αφήσει οριστικά πίσω στο παρελθόν.
Για αυτό φίλες και φίλοι
Εμείς σήμερα από το τόπο της θυσίας του λαού μας, στέλνουμε ένα μήνυμα ενότητας και όχι διχασμού.
Εμείς δεν έχουμε την παραμικρή πρόθεση να γυρίσουμε πίσω.
Τη παραμικρή πρόθεση να ανασυγκροτήσουμε την Αριστερά με εμφυλιακά συνθήματα.
Λέμε ξεκάθαρα: ο ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ υπερασπίζεται την ζωή και την αξιοπρέπεια των αδύναμων.
Χωρίς να εξετάζει αν είναι αριστεροί η δεξιοί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ υπερασπίζεται ένα σχέδιο απεμπλοκής από το Μνημόνιο, ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης που θα βγάλει τον τόπο από την κρίση.
Και αυτό δεν αφορά διαιρέσεις και διλήμματα του παρελθόντος.
Αλλά ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ υπερασπίζεται την δημοκρατία και την κριτική σκέψη.
Την ανάγκη να προχωρήσει αυτός ο τόπος με ενότητα και συνεννόηση.
Την ανάγκη να βάλουμε στο περιθώριο τα υπολείμματα του μετεμφυλιακού κράτους.
Και φυσικά τα υπολείμματα της ναζιστικής κατοχής και των δωσίλογων, που ξαναβγαίνουν από τις τρύπες τους, σαν τις κατσαρίδες στο παρατημένο σπίτι.
Όμως η επιστροφή στην παλιά διχαστική ιδεολογία δεν είναι αυτοσκοπός.
Είναι παγίδα.
Προσπαθεί να μπαλώσει και να κρύψει την νέα ιδεολογία. Την ιδεολογία του ξεπουλήματος, και της διάλυσης του κοινωνικού ιστού.
Η κυβέρνηση δικαιολογεί την εξαφάνιση του Σκοπευτηρίου μόνο στην δεξιά πτέρυγα της δεξιάς πτέρυγας της βάσης της.
Επισήμως, φοράει το κοστούμι του Στουρνάρα και διακηρύσσει την θρησκευτική της προσήλωση στις ιδιωτικοποιήσεις.
Την πίστη της ότι δημόσια αγαθά όπως η ενεργεία και το νερό, πρέπει να περάσουν στα χέρια των καπιταλιστών.
Και να αποτελέσουν κερδοφόρες δραστηριότητες, σε ένα σχέδιο ανάλογο αυτού που εφάρμοσαν για τους Ινδιάνους στην Βολιβία και το Μεξικό, αλλά και στην εργατική τάξη των ανεπτυγμένων ευρωπαϊκών χωρών, πετώντας το πιο αδύναμο κομμάτι της κοινωνίας έξω από αυτές τις υπηρεσίες.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ήθελαν να θυσιάσουν το Σκοπευτήριο, ως έναν οικοδομικό τετράγωνο μεταξύ των οδών τάδε και τάδε, χωρίς ο υφυπουργός να μπορεί αν να σηκώσει τα μάτια και να κοιτάξει στα ίσια τους βουλευτές μας.
Γι αυτό έκανε τόση εντύπωση ότι στην ερώτηση της Θεανώς Φωτίου, για το αν υπάρχει πρόθεση να παραχωρηθεί σε ιδιώτες το Σκοπευτήριο, ο λαλίστατος και ακατάληπτος εκπρόσωπος της κυβέρνησης κατέβασε το κεφάλι και δεν είπε τίποτα απολύτως.
Σήμερα όμως περιμένουμε μια επίσημη απάντηση.
Όχι από το ΤΑΙΠΕΔ αλλά από τη κυβέρνηση.
Όχι γιατί έχουμε να περιμένουμε τίποτα από αυτούς που σήμερα κυβερνάνε.
Από αυτούς που πήραν την ψήφο του λαού για να κυβερνήσουν απολογούμενοι στην τρόικα.
Αλλά γιατί είναι προφανές ότι υπάρχουν και όρια στην ισοπέδωση.
Εμείς από το τόπο της θυσίας δηλώνουμε με αποφασιστικότητα :
Θα είμαστε εδώ και θα υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια αυτής της κοινωνίας.
Τη συνοχή της.
Το δικαίωμά της να επιλέξει δρόμους που θα την βγάζουν από την κρίση.
Θα είμαστε όμως εδώ, και για να υπερασπιστούμε την ιστορική μνήμη και τους αγώνες αυτού του λαού.
Το σκοπευτήριο δεν θα το πειράξει κανείς.
Γιατί το σκοπευτήριο δεν ανήκει σε κανέναν, ανήκει σε όλο τον ελληνικό λαό.
Είναι και θα είναι συμβολικός τόπος της Εθνικής μας Αντίστασης.
Και κάθε αγώνας μας θα ξεκινάει από εδώ, με ένα λουλούδι στην μνήμη αυτών που έχυσαν εδώ το αίμα τους για την Ελευθερία.
Το μήνυμα μας είναι.
Δεν θα σας αφήσουμε να διαλύσετε τη χώρα.
Δεν θα σας αφήσουμε να απαλλοτριώσετε την ιστορική μνήμη
Δεν θα σας αφήσουμε να παίξετε παιχνίδια με την δημοκρατία και την ομαλότητα.
Το Μνημόνιο έχει τελειώσει. Έχετε τελειώσει και εσείς μαζί του.
Ο λαός θα πει την τελευταία λέξη.
Θα παλέψει για ζωή και αξιοπρέπεια, Θα ανοίξει τον δρόμο για ανάκαμψη και αλλαγή.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS