Θέλω να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας. Σήμερα, είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ ένα πολύ σημαντικό νοσοκομείο που είναι ένα από τα μεγαλύτερα παιδιατρικά νοσοκομεία της Ευρώπης και φυσικά ένα νοσοκομείο που αποτελεί ναυαρχίδα του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Συζήτησα με τη Διοίκηση, συζήτησα με το Σωματείο των εργαζομένων.
Με δυο λόγια, πρέπει να σας πω ότι ήρθα εδώ να δω και είδα με τα μάτια μου το success story του κ. Σαμαρά. Ποιο είναι αυτό το success story; Να ψάχνουν να βρουν τον τρόπο που θα φτιάξουν πρωτογενή πλεονάσματα, συρρικνώνοντας όμως τις δαπάνες για την κοινωνική φροντίδα και μετατρέποντας τα δημόσια νοσοκομεία σε χώρους όπου για να μπορέσουν στοιχειωδώς να παράσχουν φροντίδα στους πολίτες οι νοσηλευτές, οι γιατροί και το διοικητικό προσωπικό υπερβαίνουν τον εαυτό τους. Εάν σήμερα τα νοσοκομεία κρατιούνται όρθια στη χώρα μας, αυτό οφείλεται σε ηρωικές προσπάθειες κάποιων ανθρώπων που η επίσημη συζήτηση σε μέσα ενημέρωσης και αλλού, τους θέλει να είναι τεμπέληδες, τους θέλει να είναι υπεύθυνοι για την κρίση, τους θέλει να είναι αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι που ευθύνονται για όλα, υπεράριθμοι.
Φίλες και φίλοι,
Η πραγματικότητα είναι ότι τα δημόσια νοσοκομεία και το Εθνικό Σύστημα Υγείας στη χώρα μας είναι ένα βήμα πριν την κατάρρευση και ότι αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική της συρρίκνωσης των δαπανών για την υγεία, θα φτάσουμε πολύ γρήγορα σε τριτοκοσμικές καταστάσεις.
Βεβαίως, κάποιοι θέλουν να μετατρέψουν τη χώρα σε αποικία χρέους και ήδη το έχουν κάνει αυτό και εσείς οι εργαζόμενοι είστε αυτοί που 3 χρόνια τώρα παρακολουθείτε βήμα προς βήμα την απαξίωση του δημόσιου συστήματος υγείας. Την απαξίωση του επιστημονικού δυναμικού. Την απαξίωση του κόσμου της εργασίας. Την απαξίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Είδατε το εισόδημά σας να μειώνεται δραματικά. Είδατε το δημόσιο σύστημα υγείας να απαξιώνεται μεθοδικά.
Πρώτο μέρος αυτού του σχεδίου ήταν η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή η μείωση των μισθών σας. Δεύτερο μέρος ήταν η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών και σε ό,τι σας αφορά της δημόσιας υγείας και γενικότερα της κοινωνικής πρόνοιας. Τρίτο στάδιο είναι αυτό που έρχεται και είναι η κλοπή της δημόσιας περιουσίας.
Σήμερα, θα διαβάσατε στις εφημερίδες πρωτοσέλιδους τίτλους ομολογίας αποτυχίας από το ΔΝΤ. Όλα λέει ήταν λάθος. Λάθος η λιτότητα. Λάθος το κούρεμα. Λάθος η πολιτική που ακολουθούμε. Όλα ήταν λάθος. Προσέξτε, όμως, δεν λένε mea culpa. Λένε κάναμε λάθος, αλλά συνεχίστε το λάθος. Συνεχίστε να κάνετε λάθος. Εδώ υπάρχει μια αντίφαση. Από τη μια, έχουμε το ΔΝΤ να λέει λάθος. Και από την άλλη, έχουμε των πρωθυπουργό να λέει: η Ελλάδα είναι η ιστορία της επιτυχίας. Ή είναι λάθος ή είναι επιτυχία. Εκτός αν κάποιοι θεωρούν επιτυχία το γεγονός ότι εφαρμόζουμε το λάθος. Διότι την ίδια στιγμή που το ΔΝΤ λέει κάναμε λάθος, βγαίνει η κ. Λαγκάρντ χθες και λέει: τι καλός που είναι ο πρωθυπουργός που το εφαρμόζει. Βέβαια, θα σας πως την αλήθεια, αν κάποιος έχει να λένε καλά λόγια γιʼ αυτόν, η κ. Λαγκάρντ, ο κ. Σόιμπλε θα πρέπει να σκεφτεί και μια δεύτερη φορά. Δείξε τους φίλους σου, να σου πως ποιος είσαι, λέει μια παροιμία.
Αλλά αυτό που ζούμε είναι ένας παραλογισμός. Μια κοινωνία που πετάει του ηλικιωμένους στον καιάδα και οδηγεί τους νέους ανθρώπους στην απόγνωση και δεν έχει την έγνοια της φροντίδας για τα παιδιά, είναι μια κοινωνία που πρέπει να την ρίξουμε εμείς στον καιάδα.
Φίλες και φίλοι,
Δεν θα πω σε σας κάτι καινούργιο αν σήμερα προσπαθήσω να αποδομήσω αυτήν την επίπλαστη αισιοδοξία που προσπαθεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης σε σχέση με την επιτυχία της οικονομίας. Θα σας πω μονάχα ότι για εμάς σημασία δεν έχουν τόσο κάποιοι αριθμοί που κι αυτοί είναι αρνητικοί και κάποιοι δείκτες που εμφανίζουν ότι είμαστε για 5η συνεχή χρονιά σε ύφεση και έχουμε χάσει το 25% περίπου του ΑΕΠ και κάτι τέτοιο δεν έχουμε δει παρά μόνο σε συνθήκες πολέμου. Θα σας πω ότι πίσω από τους δείκτες και τους αριθμούς κρύβονται άνθρωποι. Και δεν έχει κανένα νόημα να μιλάμε για δείκτες, ακόμα και αν αυτοί ευημερούσαν που δεν ευημερούν, όταν οι άνθρωποι δυστυχούν.
Και τι να το κάνει κανείς, αν κάποια στιγμή εμφανιστεί πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό του κ. Στουρνάρα, όταν αυτό θα στηρίζεται στο αίμα και τις θυσίες των εργαζομένων, όταν αυτό θα στηρίζεται σε δημόσια νοσοκομεία που θα έχουν καταρρεύσει και όταν θα υπάρχουν παιδιά ασφαλισμένων που θα έρχονται στο νοσοκομείο ΠΑΙΔΩΝ, αλλά επειδή έχει λήξει η φορολογική τους ενημερότητα, διότι δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν την ασφάλισή τους, δεν θα μπορούν να νοσηλευτούν. Η μεγάλη πλειοψηφία των αυτο-απασχολούμενων, των μικρομεσαίων επαγγελματιών δεν μπορούν πια να καλύψουν την ασφαλιστική τους ενημερότητα, διότι είναι άνεργοι παρά το γεγονός ότι λογίζονται ως αυτο-απασχολούμενοι.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά σε ένα εκρηκτικό κοινωνικό πρόβλημα. Σε ένα εκρηκτικό κοινωνικό πρόβλημα που παίρνει διαστάσεις απειλής και για τη δημόσια υγεία. Διότι όταν κανείς δεν μπορεί να εμβολιάσει τα παιδιά του και δεν τα εμβολιάζει γιατί δεν έχει να πληρώσει και δεν είναι ασφαλισμένος, αυτό εγκυμονεί κινδύνους για τη μετάδοση ασθενειών και στα παιδιά αυτών που έχουν τη δυνατότητα να εμβολιαστούν. Σε ένα εκρηκτικό κοινωνικό πρόβλημα που αφορά στον πυρήνα του κρίσιμου αξιακού ερωτήματος εάν η υγεία είναι δημόσιο αγαθό στο οποίο πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι άνθρωποι ή είναι εμπόρευμα. Εάν υιοθετήσουμε τη λογική του ότι πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας πρέπει να έχουν μονάχα όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα, τότε δεν οδηγούμαστε απλά πολλές δεκαετίες πίσω, αλλά οδηγούμαστε στο μεσαίωνα.
Και επειδή η Ελλάδα επιλέγει ως ένα πείραμα σε αυτήν την κρεατομηχανή των ομολογούντων σήμερα του λάθους του ΔΝΤ, εγώ σήμερα έχω να σας πω μονάχα ένα πράγμα. Δεν έχουμε άλλη προοπτική, παρά μονάχα να αντισταθούμε και να σταματήσουμε εμείς το λάθος. Άμα είναι να περιμένουμε να σταματήσει το λάθος από μόνο του, αν είναι να περιμένουμε πότε αυτοί οι οποίοι μας οδήγησαν σε αυτή την καταστροφή θα αποκτήσουν συναισθήματα φιλανθρωπίας απέναντί μας για να σταματήσουν το λάθος ή πότε θα συνειδητοποιήσει αυτή η κυβέρνηση ότι δεν μπορεί να μας κοροϊδεύει και από πάνω, λέγοντάς μας ότι ακολουθεί τη συνταγή της επιτυχίας, είμαστε χαμένοι.
Φίλες και φίλοι,
Απευθύνομαι σε εσάς που τα τελευταία χρόνια έχουν δει πολλά τα μάτια σας. Και επαναλαμβάνω ότι δεν είναι μόνο η μείωση του εισοδήματος. Είναι ότι ζείτε καθημερινά σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες. Είδατε αυτά τα 3 χρόνια ένα πρωτοπόρο δημόσιο φορέα, το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, να συρρικνώνεται και να υποχρηματοδοτείται και να μπαινοβγαίνει στις λίστες των υπό κατάργηση οργανισμών. Ένα Ινστιτούτο που ήταν τομή για τη δημόσια υγεία όταν ιδρύθηκε το 1965, το οποίο συντελεί ένα πολύ σημαντικό ρόλο στο χώρο της δημόσιας υγείας, καθώς ελέγχει κάθε παιδί που γεννιέται σήμερα στη χώρα μας και προλαμβάνει ασθένειες εγκαίρως.
Ταυτόχρονα, είδατε να οδηγείται στην κατάργηση αυτό το προληπτικό ανιχνευτικό πρόγραμμα νεογνών, διότι στις μέρες μας είναι πολυτέλεια. Είδατε να συγχωνεύονται νοσοκομεία, να εξαφανίζονται τα κονδύλια της εφημέρευσης και τους νέους οργανισμούς να είναι απλά το μέσο για απολύσεις γιατρών και νοσηλευτικού και διοικητικού προσωπικού. Και το πιο τραγικό είναι ότι είδατε στην Ελλάδα της ανθρωπιστικής κρίσης, λόγω απόλυτης οικονομικής ένδειας, να εγκαταλείπονται παιδιά στο νοσοκομείο. Και όπως μου είπαν πριν από λίγο, είναι πάνω από 30 παιδιά τα οποία ο εισαγγελέας τα φέρνει εδώ, τα εγκαταλείπουν οι οικογένειές τους και κατά το ήμισυ είναι παιδιά αλλοδαπών και είναι παιδιά όπου οι οικογένειές τους δεν μπορούν να τα θρέψουν. Τι άλλο να σκεφτεί κανείς; Τι άλλο να δει κανείς για να συνειδητοποιήσει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης.
Δεν θα πω παραπάνω για να αποδομήσω την ιστορία της επιτυχίας. Θα σας πω μονάχα αυτό που είπα τη Δευτέρα στη Δραπετσώνα, παρουσιάζοντας τα 8 σημεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για την αντιμετώπιση της φτώχειας και της ανθρωπιστικής κρίσης. Με μεγάλη ειλικρίνεια είπα ότι ένα χρόνο πριν στην Αθηναΐδα σας παρουσιάσαμε το σχέδιο για το σταμάτημα της καταστροφής και την ανοικοδόμηση της χώρας. Δηλαδή, πριν ένα χρόνο είχαμε ως προτεραιότητα και σχέδιο να σταματήσει η καταστροφή και γρήγορα να φτάσουμε στα επίπεδα πριν. Σήμερα, όμως δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο γιατί η καταστροφή βαθαίνει. Άρα, πρώτη προτεραιότητά μας τώρα είναι να επουλώσουμε τις μεγάλες πληγές. Θα πω, λοιπόν, αυτό που είπα στη Δραπετσώνα και κατά την άποψή μου είναι ο πυρήνας της εναλλακτικής μας αντίληψης. Αν κάποιοι χρωστάνε σε δανειστές, σε μεγάλα funds και πιστεύουν όμως ότι, προκειμένου να αποπληρώσουν αυτό το χρέος, θα βάλουν στόχο να διαλύσουν τον τόπο και να εξουθενώσουν τους ανθρώπους αυτού του τόπου, πληρώνοντας ένα χρέος παράνομο και απεχθές για εμάς προτεραιότητα είναι ένα άλλο χρέος. Το χρέος απέναντι στους ανθρώπους που ζουν σε αυτή τη χώρα. Εμείς χρωστάμε στον απλό πολίτη αυτού του τόπου. Για εμάς χρέος πρωτίστως υπάρχει απέναντι στους ανθρώπους. Πρώτα, λοιπόν, θα εξασφαλίσουμε ότι θα πληρώνονται αξιοπρεπώς μισθοί και συντάξεις. Πρώτα θα εξασφαλίσουμε ότι θα μπορούν τα δημόσια νοσοκομεία να στέκονται όρθια. Πρώτα θα εξασφαλίσουμε δεν θα λιποθυμούν τα παιδιά στα σχολεία. Πρώτα θα εξασφαλίσουμε ότι ο καθένας και η καθεμιά, ανεξάρτητα αν έχει ή δεν έχει οικονομική δυνατότητα, θα μπορεί να έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και μετά θα ξεπληρώσουμε τα πανωτόκια, τους τόκους, τα ομόλογα και αυτό το μεγάλο χρέος που δημιούργησαν και μας το έχουν βάλει σαν κόμπο στο λαιμό.
Μη βιαστεί να πει κανείς ότι αυτό είναι μεγαλοστομία. Οι ίδιοι που 3 χρόνια τώρα μας οδηγούν σε αυτόν τον κατήφορο παραδέχονται το λάθος. Και είναι οι ίδιοι που έχουν ήδη προδιαγράψει ότι θα πάνε σε κούρεμα χρέους. Αλλά θέλουν να πάνε σε κούρεμα χρέους όταν θα έχουν ισοπεδώσει την κοινωνία, θα έχουν περάσει όλες τις νεοφιλελεύθερες μεθοδεύσεις, δηλαδή όλα τα σχέδια που εμπεριέχει αυτό το δόγμα του σοκ που εφαρμόζεται στη χώρα γιατί από αυτά κάποιοι θα κερδίσουν. Όταν το σύστημα υγείας θα ισοπεδωθεί και θα είναι παράπλευρη απώλεια το γεγονός ότι κάποιες χιλιάδες άνθρωποι δεν θα έχουν φροντίδα υγείας, αλλά κάποια ιδιωτικά συμφέροντα θα κερδοσκοπούν στο χώρο της υγείας και θα καλύπτουν τις δημόσιες υπηρεσίες ιδιωτικά κέντρα.
Άρα, λοιπόν, μη νομίζετε ότι αυτό που σας λέω είναι κάτι υπερβολικό και λαϊκισμός, όπως κάποιοι προτρέχουν να πουν. Γιατί είναι λένε λαϊκισμός να μην λιποθυμούν τα παιδιά στα σχολεία και να μην πεθαίνουν στα νοσοκομεία, επειδή οι γονείς τους δεν έχουν ασφαλιστική κάλυψη. Εμείς λέμε ότι οι ανθρώπινες και οι κοινωνικές ανάγκες δεν είναι λαϊκισμός. Είναι ανθρωπιά. Και αν αυτοί είναι ρεαλιστές και μη λαϊκιστές τότε εμείς ως μοναδικό ρεαλισμό έχουμε τις ανάγκες της κοινωνίας.
Θα μας πάνε, λοιπόν, σε κούρεμα χρέους, αλλά θα μας πάνε σε κούρεμα χρέους έχοντας ισοπεδώσει την κοινωνία, έχοντας περάσει όλα τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και κυρίως έχοντας λεηλατήσει και εκποιήσει τη δημόσια περιουσία. Εμείς, λοιπόν, λέμε ως εδώ. Και λέμε ως εδώ, διότι κάθε μέρα που περνάει, κάνει τα πράγματα χειρότερα. Πριν ένα χρόνο είχαμε τη δυνατότητα να σταματήσουμε την καταστροφή και να επιστρέψουμε σιγά-σιγά στην κατάσταση πριν το μνημόνιο. Σήμερα, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Εάν σας ξαναδώ σε ένα χρόνο και έχουμε την ίδια κυβέρνηση να εφαρμόζει το λάθος και να παίρνει συγχαρητήρια, θα είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα.
Γιʼ αυτό εμείς λέμε ότι απέναντι στην προοπτική της εξαθλίωσης πρέπει να μπει ένα τέλος. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε ότι μετά από 3 χρόνια καταστροφής, περικοπών σε συντάξεις και μισθούς, διάλυσης του κοινωνικού κράτους αυτή η κυβέρνηση ετοιμάζει ένα 4ο μνημόνιο. Ένα νέο μνημόνιο πάνω στο μνημόνιο. Νέα δάνεια πάνω στα δάνεια.
Προχθές ο πρωθυπουργός μάθαμε ότι έστειλε και επιστολή στην κ. Λαγκάρντ του λάθους. Γιʼ αυτούς, όμως, το λάθος είναι μια παράπλευρη απώλεια. Το ότι δυστυχεί ένας ολόκληρος λαός είναι μια παράπλευρη απώλεια. Έστειλε επιστολή καλών προθέσεων. Και τι έλεγε στην επιστολή; Ότι είμαστε έτοιμοι να υιοθετήσουμε μέτρα τα οποία μπορεί να καταστούν κατάλληλα για τον σκοπό αυτό εάν μεταβληθούν οι περιστάσεις. Να υιοθετήσουμε μέτρα. Νέα μέτρα. Για πόσο καιρό, όμως θα τους επιτρέπουμε να μας εκβιάζουν και να μας τρομοκρατούν; Αυτό είναι το κύριο ερώτημα. Για πόσο καιρό ακόμα θα τους αφήνουμε να ισοπεδώνουν τα σχολεία, τα νοσοκομεία, να εκποιούν τη δημόσια περιουσία, να διαλύουν την κοινωνία;
Φίλες και φίλοι,
Στο χώρο της υγείας συγκρούονται όχι τώρα, αλλά και πριν το μνημόνιο δύο κόσμοι. Το δίπολο υγεία – δικαίωμα ή υγεία – εμπόρευμα. Για τον ΣΥΡΙΖΑ η υγεία είναι δικαίωμα, είναι αξία, είναι θεμελιακός αναφαίρετος κοινωνικός στόχος. Είναι κοινωνικός στόχος που συμβάλει στην προστασία της κοινωνίας και εγγυάται τη φροντίδα για όλους τους ανθρώπους , ανεξάρτητα από την οικονομική δυνατότητα ή το χρώμα ή το αίμα. Γιʼ αυτό και δεν πρόκειται ποτέ -και αυτή αν θέλετε είναι η βασική μας υπόσχεση – κανέναν μόνο του απέναντι στην κρίση.
Δεν είναι η πρώτη φορά που μας βλέπετε εδώ. Έχουμε συναντηθεί πολλές φορές. Έχουμε συναντηθεί σε μεγάλους κοινωνικούς αγώνες. Θα στηρίξουμε τον αγώνα σας να σταματήσει το νοσοκομείο να λειτουργεί με οριακό αριθμό προσωπικού. Θα αγωνιστούμε μαζί σας και δεν θα λύσουμε εμείς τα προβλήματα. Διότι εδώ υπάρχει μια ιδιομορφία. Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και κοινωνία στον καναπέ είναι μια εγγυημένη αποτυχία. Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και επιτυχία κοινωνικής ανατροπής σημαίνει ότι η κοινωνία θα είναι στο πόδι. Ότι θα ενταθούν οι αγώνες. Και οι αγώνες αυτοί θα είναι για ένα σύγχρονο και επαρκή οργανισμό του νοσοκομείου. Δεν μπορεί να έχουμε έναν οργανισμό της δεκαετίας του ΄80 ο οποίος είναι ελλιπής και είναι κοντά στο 70% και είναι ήδη ξεπερασμένος, αλλά και αν δεν είναι ξεπερασμένος είναι στο 70%. Θα αγωνιστούμε για έναν επαρκή οργανισμό του νοσοκομείου που δεν θα είναι προθάλαμος απολύσεων και συγχωνεύσεων, αλλά θα συμφωνείται από κοινού με τους εργαζόμενους, νοσηλευτές και γιατρούς και θα βοηθά στη λειτουργία του νοσοκομείου. Θα αγωνιστούμε για αυτοτελές τμήμα επειγόντων περιστατικών που θα λειτουργεί αυτόνομα, με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που θα προκύψει από τις αναγκαίες νέες προσλήψεις στο χώρο της υγείας.
Δεν είμαστε τρελοί. Ας έρθει η κ. Λαγκάρντ του λάθους που επαινεί το success story του λάθους να δει πόσοι ασθενείς αντιστοιχούν σε μια νοσηλεύτρια. Για εμάς η ανάγκη να γίνουν προσλήψεις, όχι γενικά στο δημόσιο τομέα και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο δημόσιος τομέας χρειάζεται ριζική αναδιοργάνωση και δεν θα απολογηθούμε εμείς γιʼ αυτό το δημόσιο τομέα που το έφτιαξαν κατʼ εικόνα και κατʼ ομοίωσι τα κόμματα εξουσίας με πελατειακές σχέσεις. Να είμαστε, όμως, ειλικρινείς δεν μπορείς να έχεις μια λογική εξοθορλογισμού του δημόσιου τομέα, της ανασυγκρότησή του με οριζόντιες περικοπές. Υπάρχουν πράγματι νευραλγικοί τομείς που χρειάζονται ενίσχυση. Και τέτοιοι τομείς είναι τομείς κοινωνικής φροντίδας και ιδίως το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Θα αγωνιστούμε για καθιέρωση ασφαλούς, δίκαιου και ποιοτικού συστήματος εφημεριών με επαρκή κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό, με σεβασμό στους γιατρούς και στο νοσηλευτικό προσωπικό, με σεβασμό πάνω απʼ όλα στους ασθενείς. Θα αγωνιστούμε για ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στα νοσοκομεία. Για έλεγχο και νοσηλευτική αντιμετώπιση των ανασφάλιστων, των απόρων, των άστεγων και για την κατάργηση των 5 ευρώ στα εξωτερικά ιατρεία. Διότι, ιδίως τα επείγοντα περιστατικά πρέπει να αντιμετωπίζονται ανεξάρτητα από το αν ο ασθενής έχει ή δεν έχει την οικονομική δυνατότητα.
Θέλω να σας ενημερώσω ότι το τμήμα Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ έχει επεξεργαστεί και θα σας καταθέσει πολύ σύντομα μια εναλλακτική πρόταση για την αναμόρφωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου συστήματος αναβαθμισμένων υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας.
Η πρότασή μας πάνω απʼ όλα αποτελεί πρόταση διεκδίκησης και πάλης. Μην περιμένετε ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι μια σαν τις άλλες περιπτώσεις. Η εναλλαγή στη διακυβέρνηση που σύντομα θα έρθει δεν είναι μια απλή εναλλαγή όπως την είδαμε στο παρελθόν ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Θα είναι αλλαγή καθεστώτος. Αυτό το καθεστώς που ρήμαξε τη χώρα και την πέταξε στα βράχια και ακόμα της κατατρώει τα σωθικά θα δώσει τη θέση του σε μια νέα ελπίδα, η οποία όμως για να κρατηθεί ζωντανή χρειάζεται τη δική σας συμμετοχή και τη δική σας στήριξη. Τους δικούς σας αγώνες.
Για να είναι υλοποιήσιμη η πρότασή μας προϋποθέτει τη δημιουργία ενός κοινού μετώπου για την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής στο χώρο της υγείας, αλλά και για την ανατροπή νεοφιλελεύθερων παρεμβάσεων που έχουν εγκαθιδρυθεί στο χώρο της υγείας, προκειμένου να υπερασπιστούμε το δημόσιο χαρακτήρα του συστήματος υγείας κα να βελτιώσουμε την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Και, βεβαίως, και την ανατροπή κατεστημένων νοοτροπιών στο χώρο της υγείας. Κάτι που αφορά και τη στάση συνολικά της κοινωνίας, αλλά και τη στάση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Εάν σε όποια κι αν είναι η ερώτηση, η απάντηση είναι ο άνθρωπος, πρέπει ο άνθρωπος να είναι πάνω από τα κέρδη. Δεν θα μπορέσουμε να στήσουμε μια κοινωνία αλληλεγγύης και δικαιοσύνης αν πίσω από τον άνθρωπο και τις ανάγκες του βλέπουμε το κέρδος.
Η υγεία είναι ένας κατʼ εξοχήν χώρος όπου αυτή η αξία χτυπήθηκε, πολεμήθηκε και έχουμε όλοι ευθύνη για την ανοχή μας στο γεγονός ότι αυτή η αξία χτυπήθηκε. Αλλαγή νοοτροπίας σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και άρα με το λαό στην εξουσία, επίορκοι γιατροί και όπου υπάρχουν οι ίδιοι οι γιατροί θα είναι που θα τους απομονώνουν. Επίσης, δεν θα υπάρχει περίπτωση όπου κάποιος θα έρχεται σε ένα δημόσιο νοσοκομείο και δεν θα του παρέχεται ιατρική φροντίδα επειδή δεν θα έχει πληρώσει. Δεν θα υπάρχουν τέτοια περιστατικά. Και θα υπάρχουν αξιοπρεπείς σχέσεις εργασίας και μισθοί, συνθήκες εργασίας, διότι προτεραιότητα για εμάς είναι να ανασυγκροτήσουμε το κοινωνικό κράτος και τις κοινωνικές υπηρεσίες. Μπορεί να είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Δεν θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη να φτάσουμε στα επίπεδα μισθών που είχαμε πριν το μνημόνιο. Αλλά το να ξανακτίσουμε ένα κοινωνικό κράτος σε δίκαια θεμέλια αυτό είναι δέσμευση, υπόσχεση και θα είναι το πεδίο στο οποίο θα κριθούμε. Και θα κριθούμε όλοι μαζί, διότι θα είναι κοινή αυτή η προσπάθεια.
Σας καλώ να ξεκινήσουμε μαζί αυτήν την αντεπίθεση. Να πάρουμε πίσω όσα μας έκλεψαν, κυρίως όμως να πάρουμε πίσω την αξιοπρέπειά μας. Δεν ζητάμε πολλά. Την αξιοπρέπειά μας να πάρουμε πίσω από αυτούς που μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μούτρα μας, λέγοντας ότι έκαναν σε όλα λάθος, αλλά παρʼ όλα αυτά όλα πάνε καλά και το πρόγραμμα πετυχαίνει. Διότι, δεν έχω ξαναδεί πρόγραμμα που να πετυχαίνει πάνω στο λάθος. Σαν τον ασθενή που απεβίωσε, ενώ, κατά τʼ άλλα, η εγχείρηση πέτυχε. Το ζήτημα είναι να μην πεθάνει ο ασθενής. Να τον προλάβουμε. Και ίσα που τον προλαβαίνουμε αν αντισταθούμε αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας και αν ανατρέψουμε αυτή την πολιτική. Και δεν θα είναι μακριά αυτή η ώρα που θα ανατραπεί.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS