Φίλες και φίλοι, αυτό το οποίο ζούμε στην Εύβοια, στη Χαλκίδα και ευρύτερα στην Εύβοια είναι η κοινωνική ερημοποίηση. Ένας τόπος που έσφυζε από ζωή και παραγωγή, που έσφυζε από παραγωγικές δραστηριότητες, σήμερα τον έχουν μετατρέψει σε έρημο τόπο. Ερημοποιήθηκε η Εύβοια γιατί αυτοί που μας κυβερνούν αποφάσισαν να ξεπουλήσουν τη χώρα, την προοπτική της, τους εργαζόμενους, τους ανθρώπους αυτής της χώρας προκειμένου οι ίδιοι να κερδίσουν τη δυνατότητα να γαντζωθούν στην εξουσία.
Ο πρωθυπουργός γυρνάει δεξιά και αριστερά και μιλάει για επενδύσεις. Η καλύτερη επένδυση που μπορούσε να γίνει σ΄ αυτόν τον τόπο είναι η επένδυση στο έμψυχο δυναμικό και στην εργασία, στους εργαζόμενους. Ψάχνει να βρει επενδυτές από το εξωτερικό που θα έρθουν έναντι πινακίου φακής να αγοράζουν φιλέτα του δημοσίου και οργανισμούς κερδοφόρους, αλλά η αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος κερδοφόρων Οργανισμών ή φιλέτων του δημοσίου δεν αποτελούν παραγωγικές επενδύσεις. Κάποιες λίγες θέσεις εργασίας κακοπληρωμένες δεν απαντούν στο πρόβλημα. Αντί λοιπόν να αναζητά επενδυτές δεξιά και αριστερά, δεν κάθεται να δει ότι η μία μετά την άλλη οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις εγκαταλείπουν τη χώρα. Δεν κάθεται να δει εδώ στη Χαλκίδα, στην Εύβοια συνολικά, στην ευρύτερη αυτή βιομηχανική περιοχή ανάμεσα στο Σχηματάρι, τη Θήβα και τη Χαλκίδα, ότι έχουμε μια πρωτοφανή αποβιομηχάνιση, ότι έχει φτάσει η ανεργία στην ευρύτερη περιοχή κοντά στο 40% και ιδιαίτερα η ανεργία των νέων στο 70%.
Φίλες και φίλοι πρέπει να δούμε την πραγματικότητα κατάματα. Αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα τους άνεργους ως μια στατιστική. Έρχονται οι κυνικοί τρομοκράτες και τεχνοκράτες της τρόικας και ζητάνε απολύσεις με τη σέσουλα λες και μετράνε στραγάλια, όχι ανθρώπους. Ζητάνε ανθρωποθυσίες που σε τίποτα δεν θα συμβάλουν στο να αντιμετωπίσουμε το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας και να βγούμε από την κρίση. Ζητάνε όμως απολύσεις γιατί είναι δογματικοί σε μια νεοφιλελεύθερη συνταγή. Ζητάνε απολύσεις γιατί είναι οι γκουρού της καταστροφής. Και παρά το γεγονός που οι ίδιοι παραδέχονται ότι αυτό το πρόγραμμα είναι αδιέξοδο και ότι είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη αλλά και στη σύγχρονη παγκόσμια οικονομική ιστορία που μετά από τρία χρόνια προγράμματος θυσιών και λιτότητας αντί να μειώσει το χρέος, το αύξησε το χρέος. Μπήκαμε στην κρίση με χρέος 110% του ΑΕΠ, έχει φτάσει στο 170%. Και βγαίνουν και οι ίδιοι στο ΔΝΤ και παραδέχονται ότι το πρόγραμμα είναι αποτυχημένο και έκαναν λάθος και την ίδια στιγμή έχουν το θράσος να έρχονται εδώ και να ζητάνε περισσότερα.
Αλλά έχουμε έναν πρωθυπουργό που μαζί με τη νέα του συνιστώσα, το μνημονιακό κόμμα του κ. Βενιζέλου, ως άλλοι Νέρωνες κάθονται από μακριά και βλέπουν την καταστροφή. Δεν παρεμβαίνουν, παρά μονάχα οργανώνουν φιέστες για να βαφτίσουν το ψάρι κρέας, να μετατρέψουν αυτή την ιστορία της αποτυχίας και της καταστροφής σε ιστορία επιτυχίας. Αλλά έχουν φτάσει σ΄ ένα σημείο παραλογισμού.
Άκουσα προχθές τον ίδιον τον πρωθυπουργό να λέει ότι αυτοί που φταίνε που οδηγηθήκαμε ως εδώ δεν ήταν αυτοί που μας κυβέρνησαν, αλλά αυτοί που δεν μας κυβέρνησαν, εσείς δηλαδή. Θα σας ζητήσει και τα ρέστα σε λίγο που είχατε την αξίωση να ζείτε με έναν μισθό αξιοπρέπειας. Δεν φταίνε αυτοί που μας κυβέρνησαν και οδήγησαν τη χώρα στα βράχια, δεν έχουν ευθύνες. Δεν φταίνε αυτοί που οργάνωσαν σκάνδαλα στο Χρηματιστήριο, στο Βατοπέδι, στα δομημένα ομόλογα, αυτοί που έπαιρναν τις μίζες από τα ταμεία της Siemens, αυτοί που έβγαζαν χρήματα στο εξωτερικό ή κάλυπταν αυτούς που έβγαζαν δισεκατομμύρια στο εξωτερικό. Δεν φταίνε αυτοί. Φταίνε αυτοί που δεν κυβέρνησαν τη χώρα. Αυτή η ατάκα πράγματι θα μείνει στην ιστορία. Δεν έχει υπάρξει ποτέ άλλοτε πρωθυπουργός που έστω να μην παραδεχτεί τα λάθη και τις αδυναμίες αυτών που κυβέρνησαν ως τώρα και μάλιστα ο πρωθυπουργός μιας χώρας που βρίσκεται σε τραγικό αδιέξοδο και ρίχνει την ευθύνη στους άλλους και ιδίως σε όλους όσοι αγωνίζονται για αξιοπρέπεια, για μισθούς αξιοπρεπείς, για μια ζωή με αξιοπρέπεια, αξιοπρέπεια που μας την έχουν κλέψει και πρέπει να την επαναδιεκδικήσουμε.
Είχα τη δυνατότητα σήμερα να συνομιλήσω εδώ στο Εργατικό Κέντρο με τους επικεφαλής των συνδικάτων των εργαζομένων που έχουν γίνει πια συνδικάτα της ανεργίας, με τους ανθρώπους που μου εξιστόρησαν αυτή την ιστορία της καταστροφής που εξυφαίνεται εδώ και τρία χρόνια στην ευρύτερη περιοχή με παραγωγικές επιχειρήσεις οι οποίες ακόμη και σήμερα έχουν να σταθούν να εγκαταλείπονται στην τύχη τους γιατί τα αφεντικά παίζουν κερδοσκοπικά παιχνίδια και γιατί οι μνημονιακοί νόμοι τους επιτρέπουν να παίζουν τα μνημονιακά τους παιχνίδια στην πλάτη των εργαζόμενων. Όλοι οι νόμοι που θεσπίστηκαν τα τελευταία τρία χρόνια είχαν ως βασικό στόχο να αφαιρέσουν το θεσμικό εκείνο πλαίσιο ,που προστάτευε την εργασία στην Ελλάδα και να δώσουν τη δυνατότητα σε πολυεθνικές αλλά και ντόπιες επιχειρήσεις να εκμεταλλεύονται τον εργαζόμενο, να τον απολύουν και να τον ξαναπροσλαμβάνουν με χαμηλότερο μισθό, γιατί βασικός στόχος του μνημονιακού πειράματος ήταν η μετατροπή της Ελλάδας σε μια αποικία χρέους με αποικιακές σχέσεις τύπου Ανατολικής Ευρώπης και Νοτιοανατολικής Ασίας, με μισθούς Ανατολικής Ευρώπης και εργασιακές σχέσεις Νοτιοανατολικής Ασίας. Αυτό είναι το πείραμα που στήθηκε αυτά τα τρία χρόνια στις πλάτες του ελληνικού λαού.
Το ερώτημα όμως φίλες και φίλοι είναι ένα. Υπάρχει διέξοδος, υπάρχει δυνατότητα να αναπνεύσουμε ξανά, να ελπίσουμε ξανά; Εμείς απαντάμε ότι ναι, υπάρχει. Αρκεί να πιστέψουμε στη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας, αλλά και στο ότι η μοναδική ελπίδα και μοναδική σανίδα σωτηρίας είναι τα δικά μας τα πόδια και οι δικές μας οι πλάτες. Η λύση δεν θα έρθει ούτε από τον βορρά, ούτε από την ανατολή, ούτε από τη δύση. Τη λύση θα τη δώσουμε εμείς. Χρειάζεται όμως να πούμε ένα μεγάλο όχι στις κυβερνήσεις της καταστροφής, χρειάζεται να στείλουμε στο σπίτι τους αυτούς που κατέστρεψαν τη χώρα και κυρίως αυτούς τους κυνικούς τεχνοκράτες που έρχονται και ζητάνε θυσίες. Την τρόικα, τους εκπροσώπους του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Κομισιόν, που έρχονται εδώ και ζητάνε νέες θυσίες από τον ελληνικό λαό που έχει γονατίσει.
Φίλες και φίλοι πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι βράζουμε σε ένα καζάνι. Δεν υπάρχει πια διαχωρισμός ανάμεσα σε αυτούς που είναι στον δημόσιο ή τον ευρύτερα δημόσιο τομέα και σε αυτούς που είναι στον ιδιωτικό τομέα. Και ένας από τους λόγους που θελήσαμε να έρθουμε σήμερα εδώ, σε αυτή την ερημωμένη περιοχή της Χαλκίδας και της Εύβοιας συνολικότερα, είναι για να αναδείξουμε ότι η κατάσταση είναι τραγική και ότι για μας όπου υπάρχει ένας άνθρωπος που κάνει τη δουλειά του ή που κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του, έχει ίδια αξία, αλλά να αναδείξουμε και την τεράστια υποκρισία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, που ποτέ δεν προβάλουν τον αγώνα και τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων για δουλειά, αλλά και των τηλε-εισαγγελέων καθώς και των πολιτικών μας αντιπάλων που βρίσκονται λαλίστατοι στα τηλεοπτικά παράθυρα και μας λένε: «γιατί ασχολείστε με τους απολυμένους στην ΕΡΤ, που είναι του ευρύτερου δημόσιου τομέα και δεν ασχολείστε με τους απολυμένους στον ιδιωτικό τομέα».
Εμείς τους ρωτάμε, πού είναι αυτοί οι κύριοι, που απολύονται δεκάδες εργαζόμενοι εδώ στη Χαλκίδα, πού είναι να έρθουν να σταθούν στο πλευρό των εργαζόμενων στα τσιμέντα Χαλκίδας, της Λάρκο, της Νεοσέτ, της ΣΕΛΜΑΝ, πού είναι να έρθουν να στηρίξουν τον αγώνα των εργαζομένων για δουλειά. Τον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων για δουλειά. Η ΣΕΛΜΑΝ από 1.200 εργαζόμενους έχει φτάσει σήμερα να έχει 90 και αυτοί απλήρωτοι από τον Αύγουστο.
Η Λάρκο με 1.050 εργαζόμενους βρίσκεται στα χέρια μιας διοίκησης που θέλει να την κλείσει, να την καταστρέψει, παρότι διαχειρίζεται τον εθνικό μας πλούτο. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι εάν τους αφήσουμε να συνεχίσουν αυτή την πορεία καταστροφής θα θέσουν και ως προαπαιτούμενο για κάποια από τις επόμενες δόσεις που θα πάρουν οι τοκογλύφοι και την ιδιωτικοποίηση, την πλήρη αποκρατικοποίηση της Λάρκο.
Στη Νεοσέτ 130 εργαζόμενοι σήμερα είναι απλήρωτοι για 12 μήνες. Στην Ελληνική Σωληνουργεία 21 μήνες απλήρωτοι. Και βεβαίως ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Ο κατάλογος της καταστροφής και της αποδιάρθρωσης της παραγωγικής βάσης.
Εμείς φίλες και φίλοι δεν ερχόμαστε εδώ απλά για να καταγγείλουμε αυτό το έγκλημα απέναντι στην ελληνική οικονομία, γιατί είναι έγκλημα όταν διαλύεις την παραγωγική βάση. Δεν μπορεί να σώσεις τη χώρα όταν της οδηγείς σε ποσοστά ανεργίας 35%, δεν μπορείς να σώσεις τη χώρα δολοφονώντας τους εργαζόμενους. Και με μοναδικό γνώμονα τη σωτηρία των τραπεζών, που έχουν χρεοκοπήσει.
Εμείς ερχόμαστε εδώ για να σας πούμε όχι μόνο αυτά που βιώνετε, αυτά που ζείτε, αλλά για να σας πούμε ότι έχουμε σχέδιο για να κρατηθεί ζωντανός ο παραγωγικός ιστός της χώρας. Το μόνο που σας ζητάμε είναι να κρατήσετε ανοιχτά τα εργοστάσιά σας, σαν να είναι δική σας περιουσία, διότι όπου να ναι αυτή η ετοιμόρροπη μνημονιακή κυβέρνηση δεν θα αντέξει. Θα πέσει και μάλιστα με πάταγο και τότε θα έρθει η ώρα που μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή, θα καταργήσει τους μνημονιακούς νόμους που δίνουν ασυλία στο μεγάλο κεφάλαιο και θα προστατεύσει την εργασία. Εμείς σχεδιάζουμε δύο πράγματα. Πρώτον ένα αναπτυξιακό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, που θα αφορά την ευρύτερη αυτή περιοχή που περικλείεται ανάμεσα στο τρίγωνο Σχηματαρίου – Θήβας – Χαλκίδας, σε μία περιοχή που μπορεί να είναι αναπτυξιακός πυλώνας για τη χώρα, διότι εδώ έχουμε εργοστάσια που μπορεί να είναι βιώσιμα, που μπορεί να είναι ανταγωνιστικά, όχι βεβαίως για να παίζουν κάποιοι κερδοσκοπικά παιχνίδια και να βγάζουν εκατομμύρια, αλλά για να μπορούν οι οικογένειες να ζουν με τον μόχθο τους.
Το δεύτερο, θα αλλάξουμε το θεσμικό πλαίσιο και θα απαιτήσουμε τα χρωστούμενα από το κράτος σε επιχειρηματίες, αν δεν τα δώσουν θα δώσουμε τη δυνατότητα στους ίδιους τους εργαζόμενους να πάρουν στα χέρια τους τα εργοστάσια, να πάρουν στα χέρια τους την παραγωγική βάση της χώρας.
Αυτοί που προχωρούν σε ανθρωποθυσίες δεν πρόκειται να κοιτάξουν πίσω από τους αριθμούς, τους ανθρώπους και τα προβλήματά τους, έχουν σχέδια επί χάρτου για να κλείσουν την παραγωγική βάση της χώρας και τα εργοστάσια, εμείς έχουμε σχέδιο να ανοίξουμε τα εργοστάσια. Το δικό μας σχέδιο είναι σχέδιο για να ξανακερδίσουμε την εργασία σε αυτό τον τόπο και αυτός πρέπει να είναι ο νέος εθνικός στόχος, το νέο συλλογικό εθνικό μας όραμα, να ξανακερδίσουμε την εργασία. Δεν μπορεί να υπάρξει σωτηρία της χώρας και της οικονομίας, ούτε ανάπτυξη, με 30 και 40% ανεργίας.
Φίλοι και φίλες θα ήθελα να εξάρω το γεγονός ότι χθες και προχθές είδα από το διαδίκτυο, διότι εκεί μας έχουν καταντήσει, να ψάχνουμε να βρούμε το σήμα εκπομπής της δημόσιας τηλεόρασης από τους υπολογιστές μας, διότι έκοψαν μέσα μία νύχτα και δεν συμμορφώνονται με τις αποφάσεις της δικαιοσύνης, έκοψαν το σήμα της δημόσιας τηλεόρασης, είδα λοιπόν τους εργαζόμενους που αγωνίζονται για δουλειά και για ζωή και δικαιώματα στα τσιμέντα της Χαλκίδας, να βρίσκονται αλληλέγγυοι στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ.
Είδαν λοιπόν τους εργαζόμενους που αγωνίζονται για δουλειά και για ζωή και δικαιώματα, στα τσιμέντα της Χαλκίδας, να βρίσκονται αλληλέγγυοι στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό μήνυμα, οι αντίπαλοί μας έχουν με το μέρος τους τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διότι αυτό το σύστημα της φαυλοκρατίας έχει στηθεί με βάση αυτό το τρίγωνο της αμαρτίας τράπεζες – πολιτικό σύστημα- μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Δεν αναδεικνύουν τα αιτήματά σας, δεν αναδεικνύουν τις εικόνες της παραγωγικής αποδιάρθρωσης, το μόνο που αναδεικνύουν είναι τα ψευδεπίγραφα σενάρια επιτυχίας των μνημονιακών κυβερνήσεων, που πέφτουν η μία μετά την άλλη σαν τραπουλόχαρτο. Το δικό μας όπλο είναι η αλληλεγγύη και αυτό το όπλο πρέπει να το κρατήσουμε ψηλά. Κανένας μόνος του απέναντι στην κρίση. Και η αλληλεγγύη πρέπει να είναι ένα από τα σημαντικότερα όπλα αλλά και σχέδια που έχουμε, για να αντιμετωπίσουμε την κρίση.
Διότι φίλες και φίλοι το επόμενο διάστημα θα πρέπει να δούμε ξεχωριστά την κοινωνία της Χαλκίδας, της Εύβοιας και της ευρύτερης περιοχής. Διότι υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας και δίπλας μας που είναι απλοί αριθμοί και έχουν ανάγκη να ζήσουν, έχουν ανάγκη τα παιδιά τους να πηγαίνουν στο σχολειό και να μην λιποθυμούν από την πείνα, που έχουν δικαίωμα σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη παρά το γεγονός ότι είναι ανασφάλιστοι γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές. Άρα, για εμάς αποτελεί προτεραιότητα ένα σχέδιο αλληλεγγύης σε όσους έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη σήμερα. Να στηρίξουμε τους πιο αδύναμους. Ένα ειδικό πρόγραμμα ανακούφισης ανέργων για την ευρύτερη βιομηχανική περιοχή με απευθείας χρηματοδότηση από την ΕΕ.
Τα κονδύλια από την ΕΕ του ΕΣΠΑ δεν μπορεί να πηγαίνουν για να χρηματοδοτούν τα σχέδια πελατειακών σχέσεων των ευνοημένων επιχειρήσεων, όπως γίνεται σήμερα. Ξέρετε ποιοι παίρνουν τη μερίδα του λέοντος στα προγράμματα απασχόλησης της ΕΕ; Δυο επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Η ειρωνεία είναι ότι μια εξ' αυτών είναι αυτή που στη Χαλκιδική βρίσκεται απέναντι στην τοπική κοινωνία, διότι έχει σχεδιάσει μια δήθεν επένδυση που δεν θα αποφέρει δεκάρα τσακιστή στον ελληνικό λαό, αλλά θα βγάζει δις για αυτούς που είναι η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου εκεί που αποφέρει απ' ό,τι λένε οι επιστήμονες τεράστιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Τα κονδύλια του ΕΣΠΑ θα πρέπει να κατευθυνθούν για να στηρίξουν την κοινωνία εκεί όπου έχει ανάγκη και κυρίως για να ανακουφίσουν τους άνεργους.
Πέραν αυτού, όμως, πρέπει να υπάρξει και μια ευρύτερη κινητοποίηση. Όλων των φορέων και της κοινωνίας. Και εδώ πρέπει να συνεργαστούμε με όλους όσους έχουν θέληση να βοηθήσουν πέρα και έξω από αγκυλώσεις με κοινωνικές ομάδες εθελοντισμού, με την ίδια την Εκκλησία όπου αυτή έχει και πολύπλευρη δράση και ανοιχτόμυαλη και βεβαίως να στηρίξουμε τις προσπάθειες των δεκάδων κινήσεων σε όλη την Ελλάδα που αφιλοκερδώς και εθελοντικά οργανώνουν δράσεις αλληλεγγύης στο πλαίσιο της ευρύτερης αυτής ομπρέλας της Αλληλεγγύης για Όλους που ξεδιπλώνει τις δράσεις της σε όλη την Ελλάδα.
Χρειάζεται, όμως, πέρα από την αλληλεγγύη, να επεξεργαστούμε ένα ειδικό αναπτυξιακό πρόγραμμα για την ευρύτερη περιοχή που πρέπει να λαμβάνει υπόψη του ένα διαφορετικό παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο. Πρέπει να περιλαμβάνει το σχεδιασμό για την ολοκλήρωση του βιομηχανικού βιοτεχνικού πάρκου της Χαλκίδας ώστε στη μετα-μνημονιακή Ελλάδα να έχουμε χωροθέτηση και υποδομές για αυτές τις δραστηριότητες, που πρέπει να περιλαμβάνει την προσπάθειά μας προκειμένου να συνεχίσουν τη λειτουργία τους οι βιομηχανικές μονάδες με στόχο να μη χαθεί ούτε μια θέση εργασίας, χωρίς εκπτώσεις νομιμότητας σε σχέση με τους εργασιακούς νόμους και τα δικαιώματα. Αυτό για εμάς σημαίνει χωρίς εκπτώσεις σε σχέσεις με τους πραγματικούς εργασιακούς νόμους και το πραγματικό εργασιακό πλαίσιο και όχι αυτό που έχουν τώρα φτιάξει που είναι ένα εργολαβικό πλαίσιο.
Η βασική μας δέσμευση ότι θα επαναφέρουμε τους εργασιακούς νόμους και το νομικό πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων που υπήρχε στην Ελλάδα για 60 και πλέον χρόνια και καταργήθηκε τα τελευταία χρόνια από τις πρώτες κιόλας μέρες που μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας θα πάρει την εντολή από το λαό ώστε να σταματήσει την καταστροφή και να οργανώσει την ανοικοδόμηση της χώρας. Αλλά, ταυτόχρονα, θα επιδιώξουμε μέσα από ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης, μέσω ενός τραπεζικού πυλώνα επιχειρησιακών προγραμμάτων υπό δημόσιο έλεγχο να δώσουμε ξανά ζωή στην ερειπωμένη βιομηχανική περιοχή της Εύβοιας.
Μας ρωτάνε, όμως, πάρα πολλοί. Ωραίες είναι αυτές οι θέσεις, αλλά πως θα τα καταφέρετε; Που θα βρείτε τα λεφτά; Έχει ενδιαφέρον να μας ρωτάει αυτό ο απλός πολίτης που εξαπατήθηκε πριν από λίγα χρόνια από κάποιους που έλεγαν λεφτά υπάρχουν και εννοούσε λεφτά υπάρχουν στις τσέπες σας. Και σας ρήμαξαν, όπως μας ρήμαξαν όλους, αλλά πρώτα και κύρια τους εργαζόμενους. Διότι, σε αυτή τη χώρα φορολογήθηκε η φτώχεια και όχι ο πλούτος. Ο πλούτος έμεινε αφορολόγητος. Κρυβόταν στα συρτάρια του κ. Βενιζέλου και του κ. Παπακωνσταντίνου ο πλούτος αφορολόγητος.
Εμείς, δεν λέμε λεφτά υπάρχουν. Εμείς λέμε ένα απλό πράγμα και θα το πούμε όσες φορές χρειαστεί για να το καταλάβουν αυτοί που πρέπει να το καταλάβουν. Για εμάς το πρώτο και κύριο χρέος που αναγνωρίζουμε είναι το χρέος μας ως πολιτεία απέναντι στο λαό που πρέπει να ζει με αξιοπρέπεια. Το χρέος στα νέα παιδιά που φεύγουν κατά χιλιάδες μετανάστες στο εξωτερικό να μπορέσουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια σε αυτή τη χώρα. Το χρέος απέναντι στον απόμαχο της ζωής, τον συνταξιούχο που δεν έχει 10 ευρώ να δώσει χαρτζιλίκι στα εγγόνια του και πια δεν έχει να αγοράσει φάρμακα. Το χρέος να έχουμε δημόσια νοσοκομεία να μπορούν να στηρίξουν τον άρρωστο όταν αρρωστήσει. Το χρέος μας απέναντι στους συνανθρώπους μας που ψάχνουν να βρουν αποφάγια στα σκουπίδια γιατί εκεί μας έχουν καταντήσει. Αυτό είναι το δικό μας χρέος.
Βεβαίως, υπάρχει και το δημόσιο χρέος και οι δόσεις στους τοκογλύφους, στη διεθνή τοκογλυφία και την εγχώρια διαπλοκή που κερδίζει από αυτή την κατάσταση. Και ξέρετε για ποιο χρέος μιλώ. Για το χρέος που οι μνημονιακές κυβερνήσεις ξεπληρώνουν παίρνοντας με το σταγονόμετρο τις δόσεις. Παίρνουν δόσεις και μάλιστα κουρεμένες όχι για να ρίξουν λεφτά στο δημόσιο προϋπολογισμό, όχι για να στηρίξουν παραγωγικές δραστηριότητες, αλλά παίρνουν δόσεις κι αυτές κουρεμένες για να ξεπληρώνουν τόκους και χρεολύσια ομολόγων που αγόρασαν οι οικονομικοί δολοφόνοι και τα μεγάλα τραπεζικά fund του εξωτερικού στο 40% της αξίας τους και τώρα εμείς τα ξεπληρώνουμε στο ακέραιο. Από αυτή την κοινωνική λεηλασία και την ερήμωση , από την ανθρωπιστική κρίση που βιώνει ο μέσος έλληνας κάποιοι επωφελούνται και κερδίζουν δις.
Εμείς λέμε ένα πράγμα κι ας το ακούσουν καλά και θα το πούμε χιλιάδες φορές για να το καταλάβουν. Εμείς το μόνο χρέος που αναγνωρίζουμε είναι το χρέος απέναντι στον ελληνικό λαό που πρέπει να ζει με αξιοπρέπεια και όχι το χρέος απέναντι στη διεθνή τοκογλυφία. Ξέρουμε ότι θα μας απειλήσουν. Ξέρουμε ότι θα μας πουν ότι θα σας κόψουμε τη χρηματοδότηση. Θα πυροβολήσετε τα πόδια σας. Η χρηματοδότηση πηγαίνει κατευθείαν για να πληρώνει τους τόκους και τα χρεολύσια. Και κυρίως το λέμε στην κ. Μέρκελ που έχει εκλογές. Και βεβαίως εκεί δεν έχει αντίπαλο. Εδώ είναι ο αντίπαλός της. Εσείς και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο αντίπαλός της. Τους λέμε και να το ξέρουν. Όσα νεύματα κι αν κάνετε στους εκλεκτούς σας εδώ για να συνεχίζουν να σας στηρίζουν, οι εκλεκτοί σας δεν έχουν πολιτικό χρόνο. Ο πολιτικός τους χρόνος τελείωσε. Εξαπάτησαν τον ελληνικό λαό. Οδήγησαν την ελληνική κοινωνία σε εξαθλίωση. Δεν θα τους αφήσει ο λαός όχι εμείς να ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο. Κοντοζυγώνει η ώρα που όλοι μαζί θα βάλουμε πλάτη για ξαναχτίσουμε την Ελλάδα, να ανασυγκροτήσουμε την παραγωγική βάση, να προστατέψουμε την εργασία, να ξανακερδίσουμε την εργασία σε αυτόν τον τόπο. Με αξιοπρέπεια, με σχέδιο, με αυτοπεποίθηση μπορούμε να ξαναχτίσουμε τη χώρα σε μια στέρεη βάση, σε μια βάση ηθικής. Διότι το βασικό στοιχείο που μας διαφοροποιεί είναι αυτό που προσπάθησε να αντιστρέψει μάταια ο πρωθυπουργός με αυτό το αμίμητο ότι δεν φταίνε αυτοί ως κυβέρνηση, αλλά φταίνε αυτοί που δεν κυβέρνησαν. Δεν θέλω να πω ότι το βασικό στοιχείο που μας διαφοροποιεί είναι ότι εμείς δεν κυβερνήσαμε. Αυτό που μας διαφοροποιεί είναι ότι εμείς είμαστε η δύναμη των αξιών, εμείς έχουμε και τη συνείδηση και τα χέρια και την καρδιά καθαρή. Δεν έχουμε λερωθεί και δεν θα λερωθούμε. Δεν είμαστε κομμάτι της διαπλοκής και της διαφθοράς. Και δεν θα γίνουμε κομμάτι της διαπλοκής και της διαφθοράς. Ας τους αφήσουμε να συμμαχούν μαζί αυτοί που κατέστρεψαν τη χώρα και με τη διαπλοκή που τη λεηλάτησε και ας συμμαχήσουμε όλοι μαζί οι υπόλοιποι, πέρα και έξω από ιδεολογικές διαφορές που μπορεί να έχουμε, διότι αυτή τη στιγμή αυτό που μας ενώνει είναι η ανάγκη να ζώσουμε τη χώρα. Δηλ, την κοινωνία, την εργασία, την αξιοπρέπεια και όχι τις τράπεζες και τους τραπεζίτες. Με μια νέα λαϊκή συμμαχία μπορούμε να ξαναχτίσουμε τη χώρα. Θα είναι δύσκολος, επίπονος δρόμος, αλλά θα είναι δρόμος δημιουργικός με προοπτική, αίσιο τέλος και μπορεί να μας οδηγήσει ξανά σε αισιοδοξία, ελπίδα, αξιοπρέπεια.
Μη χάσετε το κουράγιο σας. Μη χάσετε τη δύναμή σας. Και κυρίως μην εγκαταλείψετε τον αγώνα. Κρατήστε ανοιχτά τα εργοστάσια . Είναι δική σας περιουσία. Είναι περιουσία του λαού. Διαφυλάξτε αυτή την περιουσία. Πολύ σύντομα θα αλλάξει το νομικό πλαίσιο. Μια μεγάλη θεσμική αλλαγή θα έρθει στη χώρα. Δεν μπορούν να αντέξουν πολύ όλοι όσοι σπέρνουν την καταστροφή και τον τρόμο. Και κυρίως να δώσουμε ενίσχυση και ανάσα, προοπτική και ελπίδα στα νέα παιδιά, στους νέους ανθρώπους, σε αυτούς που φεύγουν στο εξωτερικό. Εδώ θα μείνουμε. Όλοι μαζί θα δουλέψουμε σκληρά για να ξαναχτίσουμε αυτή τη χώρα. Αυτή η χώρα ανήκει σε εμάς. Δεν ανήκει στους τοκογλύφους. Δεν ανήκει στους εργοδότες που κλείνουν τα εργοστάσιά τους για να τα πάνε σε άλλες χώρες. Ανήκει σε εμάς. Καλή δύναμη.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS