Η ΕΥΔΑΠ, από την ίδρυσή της το 1980, έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα διαχείρισης και διανομής πόσιμου νερού στην ευρύτερη περιοχή Αθήνας και νήσων, καθώς και τη διαχείριση των οικιακών υγρών αποβλήτων και oμβρίων υδάτων. Απασχολεί περί τους 2.300 εργαζόμενους ως επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό και – παρά τις όποιες λειτουργικές αδυναμίες – εκτελεί με συνέπεια το έργο της, έχοντας ως κριτήριο την κοινωνική σπουδαιότητα που έχει το νερό και η διαχείριση των υγρών αποβλήτων για την κοινωνία. Η ΕΥΔΑΠ, με την τεράστια εμπειρία που έχει αποκτήσει κατά την τριακονταετή και πλέον λειτουργία της, αποτελεί για την Αθήνα και τα νησιά και γενικότερα για την ελληνική οικονομία μια στρατηγικής σημασίας εταιρία δημόσιου χαρακτήρα.
Τα τελευταία χρόνια οι διορισμένες από τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας διοικήσεις της ΕΥΔΑΠ, μεθοδικά και απροσχημάτιστα ετοιμάζουν το έδαφος για να την περάσουν στα χέρια ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων. Έτσι προχώρησαν στην συστηματική “απενεργοποίηση” - βλ. κατάψυξη – μεγάλου μέρους του επιστημονικού και τεχνικού της δυναμικού, τον περιορισμό τόσο του όγκου όσο και του πεδίου δραστηριοτήτων των /εργατοτεχνιτών της, σε ουσιαστικά φωτογραφικές αναθέσεις εργολαβιών σε ιδιώτες επιχειρηματίες, καθώς και σε συνεχείς εξωτερικές συνεργασίες με εταιρίες και “συμβούλους” πάσης φύσεως της αγοράς.
Οι πρόσφατες αποφάσεις της Διοίκησης της ΕΥΔΑΠ είναι φανερό ότι εντάσσονται στην παραπάνω μεθόδευση. Συγκεκριμένα, με την 1111/8/2013 απόφαση του ΔΣ, δίνεται πλέον απροκάλυπτα η δυνατότητα προσλήψεων από τον Διευθύνοντα Σύμβουλο και το Διοικητικό Συμβούλιο Εξωτερικών Συμβούλων, με στόχο την “από τα μέσα” υποβοήθηση της υπόθεσης ιδιωτικοποίησης της εταιρίας και του νερού, που καταναλώνει η πλειοψηφία των πολιτών της χώρας, ενώ ταυτόχρονα τριπλασιάζεται το ποσό για απευθείας αναθέσεις εργολαβιών από τις 50.0000 ευρώ που ίσχυε μέχρι τώρα στις 150.000. Όλοι ξέρουμε καλά τι σημαίνει “απευθείας αναθέσεις”. Με την παραπάνω απόφαση, η Διοίκηση χρησιμοποιεί ταυτόχρονα μέσα και πόρους της ίδιας της ΕΥΔΑΠ, για να παραδώσει, χωρίς κωλύματα, έτοιμο και φθηνό λάφυρο την εταιρία στα χέρια των μεγάλων ιδιωτικών εταιριών νερού, που σήμερα διώκονται με την επαναδημοτικοποίηση του νερού από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης .
Πέραν τούτου, η 18121 – 10/7/2013 η απόφαση του ΔΣ για την δημοπράτηση του έργου “Συντήρησης και Διαχείριση του ΚΕΛΨ για την επόμενη πενταετία” (έργο ύψους 270.000.000 ευρώ) και ο φωτογραφικός τρόπος με τον οποίο γίνεται, εγείρει σοβαρά ζητήματα, αν λάβουμε υπόψη ότι από την ανάθεση του έργου το 2009 στην “Κοινοπραξία Εταιριών ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ – ΑΘΗΝΑ ΑΤΕ – Γ&Κ Γκολιόπουλος ΑΤΕ” και μετά, η ΕΥΔΑΠ, τυπικά και ουσιαστικά, έχει εξοστρακιστεί από κάθε ουσιαστικό έλεγχο αλλά και από την διαχειριστική τεχνογνωσία του ΚΕΛΨ, χωρίς να έχει δικαίωμα πραγματοποίησης δικών της δειγματοληψιών.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, τα οποία αντιστρατεύονται τον οικονομικό και κοινωνικό χαρακτήρα που είχε και οφείλει να έχει η ΕΥΔΑΠ και τα οποία λειτουργούν σωρευτικά με προηγούμενες αποφάσεις των Διοικήσεων της εταιρίας στην εκ των έσω διευκόλυνση και επιτάχυνση της ιδιωτικοποίησής της,
Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
Συναινεί τελικά η κυβέρνηση στην διαφαινόμενη απαξίωση της ΕΥΔΑΠ ώστε να φθάσει, με κάθε τρόπο και κόστος, ως φθηνό λάφυρο στα χέρια ιδιωτικών συμφερόντων;
Μπορεί η κυβέρνηση να μας εξηγήσει γιατί είναι απαραίτητοι οι εξωτερικοί σύμβουλοι και οι εξωτερικές εργολαβίες, όταν η εταιρία διαθέτει επαρκές και ιδιαίτερα έμπειρο επιστημονικό και εργατοτεχνικό δυναμικό; Και, εν πάση περιπτώσει, μπορεί να μας διευκρινίσει ποιο είναι το εργασιακό μέλλον που σχεδιάζει για τους 2.300 εργαζόμενους της ΕΥΔΑΠ με την συστηματική και διαρκώς διευρυμένη ανάθεση εργολαβιών σε ιδιώτες.
Προς τι και γιατί όλη αυτή η βιασύνη φωτογραφικής προκήρυξης - ανάθεσης σε συγκεκριμένη εταιρία της διαχείρισης του ΚΕΛΨ για την επόμενη πενταετία, από τη στιγμή που η ΕΥΔΑΠ αποκλείεται από κάθε ουσιαστικό έλεγχο και τεχνογνωσία; Έχει εκπονηθεί μελέτη κόστους, και μάλιστα με συγκριτικές αναφορές σε αντίστοιχες τιμές άλλων χωρών, ώστε να υπάρχει σαφής εικόνα για το πόσο είναι το όφελος ή η ζημιά με τις συγκεκριμένες αναθέσεις;
Πως γίνεται το κόστος της εργολαβίας της Ψυτάλλειας από τα 26.000.000 ευρώ να φθάνει ξαφνικά στα 50.000.000, και μάλιστα με πρόθεση μείωσης του προσωπικού από τους 220 εργαζόμενους στους 170; Μπορεί από μόνη της η μεσολάβηση της λειτουργίας μονάδας ξήρανσης να το δικαιολογήσει;
Οι ερωτώντες βουλευτές
Νάντια Βαλαβάνη
Δημήτρης Γελαλής
Απόστολος Αλεξόπουλος
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS