1. Με βάση όλα τα δεδομένα- το ποσοστό εκλογής σας, τον συσχετισμό στην Κεντρική Επιτροπή, την απόφαση για τις συνιστώσες-, αισθάνεστε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει πράγματι πιο ενωμένος από το συνέδριό του; Χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις;
Στο Συνέδριο αυτό, οι δυνάμεις που συναποτελούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ και οι χιλιάδες ανένταχτοι που έχουν οργανωθεί στις γραμμές του, αποφάσισαν τον μετασχηματισμό του σε ενιαίο κόμμα. Από αυτή την πλούσια και γόνιμη διαδικασία, ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε ακόμα πιο ενωμένος και ώριμος. Υπάρχει ένα νέο κόμμα. Ενιαίο και συγκροτημένο. Δεσμευόμαστε όλοι από το καταστατικό και τις αποφάσεις του. Χωρίς αστερίσκους. Αλλά με το αστέρι της αριστεράς ψηλά. Το μεγάλο ιστορικό βήμα, η γέννηση του νέου ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, σηματοδοτεί την αποφασιστικότητα όλων μας να κάνουμε ένα βήμα μπροστά, να κάνουμε την υπέρβαση, να αποδείξουμε την ετοιμότητά μας να αναλάβουμε την ευθύνη της διακυβέρνησης και της κοινωνικής σωτηρίας.
2. Γενικά πιστεύετε ότι τα αποτελέσματα του συνεδρίου επιβραβεύουν τις βασικές σας επιλογές για την οργανωτική και πολιτική ταυτότητα του νέου κόμματος; Η αποτυχία εκλογής στην ΚΕ σημαντικών ανθρώπων του σοσιαλιστικού χώρου είναι πλήγμα στη στρατηγική σας;
Το βήμα προς την συγκρότηση ενιαίου κόμματος επιβλήθηκε από τα πράγματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στο προσκήνιο με την εντολή και την στήριξη μιας δοκιμαζόμενης κοινωνίας, που προσπαθεί να αντιμετωπίσει και να ανατρέψει το Μνημόνιο. Είναι λοιπόν απαίτηση των καιρών η δημιουργία ενός μαζικού κόμματος της Αριστεράς, που θα είναι πολυτασικό και δημοκρατικό, και αποτελεσματικό στην πολιτική του δράση. Έγινε πλούσια συζήτηση γύρω από αυτά τα θέματα στο συνέδριο. Η συνισταμένη όλων μας είναι ότι χρειαζόμαστε ένα κόμμα που θα στηρίξει και θα δώσει ώθηση στους κοινωνικούς αγώνες, θα δράσει καταλυτικά για την ενότητα της Αριστεράς, και θα συγκροτήσει την πολιτική και κοινωνική συμμαχία που απαιτείται για την ανατροπή του Μνημονίου. Εσωτερικά λειτουργικό αλλά και αποτελεσματικό-πλειοψηφικό με τις συμμαχίες του.
Το άνοιγμά μας στο σοσιαλιστικό χώρο είναι επιλογή αδιαπραγμάτευτη και μακράς πνοής. Είναι πυλώνας της στρατηγικής που δοκιμάστηκε και μας έφερε εδώ που μας έφερε. Θα συνεχιστεί με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.
3. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι στο συνέδριο διακινδυνεύσατε πολλά ως προς τη συνοχή του κόμματός σας. Ισχύει; Κι αν ισχύει, γιατί; Υπήρξε σύγκρουση με το Μανώλη Γλέζο; Μήπως απλώς πήγατε από τις δεκατρείς στις δύο συνιστώσες (πλειοψηφία και αριστερή πλατφόρμα;)
Προσωπικά δεν αισθάνθηκα ούτε λεπτό να διακυβεύεται η συνοχή του κόμματος. Οι λειτουργίες μας είναι πολιτικές, τα συνέδριά μας ανοιχτά και δημοκρατικά, και οι διαφορετικές απόψεις δεν θεωρούνται πρόβλημα αλλά πλούτος. Ήταν ένα εξαιρετικά ζωντανό συνέδριο, και αυτό φάνηκε από το πόσος κόσμος το παρακολουθούσε καθʼ όλη του τη διάρκεια. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα μπορούσε να τεθεί θέμα συνοχής, ειδικά σε μια συγκυρία που η κοινωνία περιμένει ακόμα περισσότερα από εμάς. Τα κόμματα είναι πυλώνες της δημοκρατίας και μακάρι όλα τα κόμματα να είχαν τέτοιες ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες. Η εξέλιξη του Συνεδρίου ήταν ανέλπιστα θετική. Ξεκινήσαμε με ανοιχτές διαφωνίες, που δεν τις κρύψαμε κάτω από το τραπέζι και καταλήξαμε μετά από σύνθεση και κυρίως μετά από την παρέμβαση των 3.500 αντιπροσώπων, σε ενιαία γραμμή. Έτσι, το Συνέδριο μας βγάζει πιο ενωμένους και πιο δυνατούς από ποτέ. Η δεύτερη ομιλία του Μανώλη και η αποδοχή από μέρους του της πρότασης της πλειοψηφίας δείχνει μεγαλείο ψυχής αλλά και αποφασιστικότητα να προχωρήσουμε μπροστά ενωμένοι. Κάποιοι είπαν ότι είχαμε σχεδιάσει ένα happy end. Ότι επίτηδες στήσαμε τη διαφωνία. Αυτή είναι η ομορφιά του ΣΥΡΙΖΑ: Όλα ανοιχτά αλλά πάνω από όλα η ενότητα. Τα ποσοστά της μειοψηφούσας άποψης είναι ένα θετικό μήνυμα. Σε αυτό το κόμμα όλοι πρέπει να βρίσκουν τον εαυτό τους και να αισθάνονται άνετα, ¨όχι ασφυκτικά. Είναι θετικό που δεν υπήρξε ταύτιση των στοιχίσεων στην ψηφοφορία για τον πρόεδρο και για την ΚΕ. Ακόμα πιο θετικό ότι οι αποφάσεις μας είναι σαφείς και δημιουργούν ένα σαφές πλαίσιο για το νέο ενιαίο ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ.
4. Οι δημοσκόποι και οι πολιτικοί αναλυτές επεσήμαιναν μέχρι τώρα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πάσχει από έλλειμμα «κυβερνησιμότητας». Πιστεύετε ότι το συνέδριο, αλλάζει αυτή την εικόνα;
Το έλλειμμα «κυβερνησιμότητας» του ΣΥΡΙΖΑ είναι σε μεγάλο βαθμό ένα εφεύρημα των συστημικών ΜΜΕ, στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν το πολιτικά χρεοκοπημένο μπλοκ του Μνημονίου. Από την δική της πλευρά, η κοινωνία αναγνωρίζει ότι έχουμε δουλέψει το πολιτικό μας πρόγραμμα με εξαιρετικά αξιόπιστο τρόπο από την πρώτη στιγμή της κρίσης. Ωστόσο η διαδικασία εμβάθυνσης δεν σταματάει ποτέ. Η συνεδριακή διαδικασία βοήθησε στο να συντεθούν απόψεις, και να αποσαφηνιστούν από κάθε πλευρά οι προγραμματικές μας θέσεις. Διότι αυτά που λέμε, πολύ σύντομα θα κληθούμε να τα εφαρμόσουμε.
5. Γενικώς, ως αξιωματική αντιπολίτευση, ως κόμμα εξουσίας τελικά, αισθάνεστε πιο έτοιμοι να προκαλέσετε επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων, πτώση της κυβέρνησης, προσφυγή σε εκλογές; Θέλετε, επιδιώκετε, μπορείτε να επιβάλετε κάτι τέτοιο;
Είμαστε έτοιμοι εδώ και καιρό. Απλώνουμε χέρι συνεργασίας στις άλλες δυνάμεις της αριστεράς. Δεν θα περιμένουμε αυτούς που επιμένουν στην άρνηση για να κυβερνήσουμε. Τις εκλογές τις έχουμε ζητήσει εδώ και καιρό από τότε που η κυβέρνηση πέρασε απροκάλυπτα από την «επαναδιαπραγμάτευση», στην πιστή και απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου. Τις εκλογές θα τις επιβάλλει η κοινωνία. Η πολιτική των Μνημονίων βρίσκεται σε απόλυτο αδιέξοδο. Καταστρέφει τον κοινωνικό ιστό και την πραγματική οικονομία, χωρίς το παραμικρό αντίκρισμα. Η τρικομματική κυβέρνηση έπεσε, αποτυγχάνοντας να ικανοποιήσει στην πλάτη της Δημόσιας Τηλεόρασης την απαίτηση του Μνημονίου για απολύσεις. Η νέα κυβέρνηση βρίσκεται σε κατάσταση εξαιρετικής πολιτικής αδυναμίας. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι ισχνή, και η συνοχή της διασφαλίζεται με απειλές και εκβιασμούς. Την ίδια ώρα η μια αποτυχία διαδέχεται την άλλη, και τα μέτρα γίνονται όλο και πιο εγκληματικά. Δεν πρόκειται να πάει μακριά αυτή η κατάσταση.
6. Ανεξάρτητα από τις δικές σας προθέσεις, ποιος εκτιμάτε ότι είναι ο χρονικός ορίζοντας της κυβέρνησης Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ; Άντεξε σε ένα ακόμη μνημόνιο (σ.σ. υπό την αίρεση της ψηφοφορίας της Τετάρτης). Ποια θα είναι η επόμενη δοκιμασία αντοχής της;
Έχουν βασίσει όλες τους τις ελπίδες στην καλή θέληση της γερμανικής ηγεσίας, μετά τις δικές τους εκλογές. Έτσι, μετά τις Γερμανικές εκλογές, το success story του κ. Σαμαρά τελειώνει ακόμα και ως ανέκδοτο. Η τρόικα θα έρθει με νέα μέτρα, ακόμα πιο σκληρά και αδιανόητα, και η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει αντοχές να τα περάσει.
7. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι στο επόμενο τεστ αντοχής η κυβέρνηση αποτυγχάνει και οι εκλογές είναι αναπόφευκτες. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ τις κερδίζει, αλλά χωρίς αυτοδυναμία, και παίρνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Με ποιους; Ποιοι είναι οι δυνητικοί σύμμαχοι μιας κυβέρνησης της Αριστεράς; Και ποια είναι η εναλλακτική λύση διακυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν προκύπτει κυβέρνηση της Αριστεράς;
Θεωρώ οτι η δυναμική που θα βγάλει τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο, είναι σε θέση να διαμορφώσει και κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Είτε με την πιθανή αυτοδυναμία, είτε με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς. Εμείς σε κάθε περίπτωση θα επιδιώξουμε την ευρύτερη δυνατή σύγκλιση σε προοδευτική αντιμνημονιακή κατεύθυνση, και πάντα στην βάση της πολιτικής αξιοπιστίας.
8. Πάμε στο πρόγραμμά σας, τώρα. Λέτε στην πολιτική απόφαση: «Ακυρώνουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους». Πώς; Μονομερώς; Χωρίς διαβούλευση με την τρόικα και τους δανειστές; Πώς συνδέεται η ακύρωση των μνημονίων με αυτό που ορίζετε στην απόφαση ως «επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων»;
Το δημοκρατικά εκλεγμένο κοινοβούλιο έχει κάθε δικαίωμα να νομοθετεί. Και αυτό το δικαίωμα δε θα το απεμπολήσει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Η Ελλάδα λοιπόν θα ακυρώσει το μνημόνιο. Χρειαζόμαστε λοιπόν μορατόριουμ στην αποπληρωμή των τόκων, διαγραφή ενός μέρους του χρέους και τα περιθώρια που χρειάζονται για να μπορέσουμε να ξαναγίνουμε παραγωγικοί. Αυτό είναι η επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων. Δεν πρόκειται για ελεημοσύνη. Είναι χρήματα που επιστρέφονται. Και η επαναδιαπραγμάτευση συμφέρει όλες τις πλευρές, όταν η άλλη εναλλακτική είναι το ντόμινο που θα προκληθεί από μια πιθανή εμπλοκή ανάμεσα στα δύο μέρη.
9. Με την ευκαιρία, ποια είναι η ουσία της αντιπαράθεσης που καταγράφηκε στο συνέδριο ανάμεσα στην πρόταση για «ολική διαγραφή του χρέους» και «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του», που έγινε και απόφαση; Αφού και το ένα και το άλλο ουσιαστικά οδηγεί σε «στάση πληρωμών», τί τα διαφοροποιεί; Μήπως η προσέγγιση της «μερικής διαγραφής» υπονοεί μια συναινετική διαπραγμάτευση με τους δανειστές;
Η θέση για ολική διαγραφή του χρέους, ξεχνά ότι το χρέος είναι ταξικό και δίνει συγχωροχάρτι σε αυτούς που το δημιούργησαν πλουτίζοντας. Είναι λοιπόν αντί να το σβήσουμε λογιστικά, να φορολογήσουμε αυτούς που πλούτισαν φορτώνοντας το λαό με χρέος. Αυτός ο συσσωρευμένος πλούτος αν δεν φορολογηθεί για να σβήσει το χρέος, θα έρθει ως «επένδυση» διαμορφώνοντας νέες απαιτήσεις από το μελλοντικό προϊόν, ακόμα και αν το χρέος έχει διαγραφεί. Αν φορολογηθεί αυτός ο πλούτος δεν γλιτώνουμε μόνο λογιστικό χρέος, αλλά και μελλοντικούς τόκους. Η επιλογή λοιπόν ήταν, διαγράφουμε και ξεχνάμε ολόκληρο το χρέος ή ζητάμε να το πληρώσουν αυτοί που το δημιούργησαν; Δίνουμε συγχωροχάρτι στους πλουτήσαντες από τη δημιουργία του ή τους φορολογούμε. Το συνέδριο μας επέλεξε το δεύτερο.
10. Πώς θα αντιδράσετε ως κυβέρνηση αν βρείτε «τείχος αδιαλλαξίας» από τους δανειστές; Λέτε πως θα αντιμετωπίσετε τους εκβιασμούς «με όλα τα δυνατά μέσα», και ότι είστε έτοιμοι να αναμετρηθείτε «με τη δυσμενέστερη εξέλιξη». Δηλαδή;
Η Ελλάδα έχει πάρει με τα Μνημόνια περίπου 210 δις, από τα οποία περίπου τα 200, έχουν κατευθυνθεί σε τράπεζες και σε αποπληρωμές ομολόγων και τόκους. Κάτι ανάλογο συμβαίνει ή θα συμβεί και με όποια άλλη χώρα μπαίνει στο χορό των μνημονίων. Άρα μια νίκη μας δε θα φέρει το ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην Ευρώπη. Αλλά ολόκληρη την Ευρώπη μπροστά σε κρίσιμες επιλογές. Ήδη στο νότο, κοιτούν την Ελλάδα και βλέπουν σκηνές από το δικό τους μέλλον. Θα αλλάξει λοιπόν και το τοπίο της συζήτησης, και ο συσχετισμός και η συνολικότερη ατμόσφαιρα. Δεν είμαστε και δε θα είμαστε μόνοι.
11. Ορισμένοι σας καταλογίζουν ότι ως ΣΥΡΙΖΑ κινείσθε εκ του ασφαλούς, με την έννοια ότι ο δανεισμός από τους εταίρους ολοκληρώνεται κι επομένως, στην πράξη, θα έχετε να χειριστείτε μια μετα-μνημονιακή εποχή. Πώς το σχολιάζετε;
Το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Αν συνεχίσουμε έτσι, θα υπάρξει και νέο Μνημόνιο, ο Σόιμπλε άλλωστε το είπε ξεκάθαρα. Η Ελλάδα, με σωρευτική ύφεση 25% και με την οικονομία της κατεστραμμένη, δεν μπορεί να βγει στις αγορές. Και αυτό δεν οφείλεται στις διαρθρωτικές μας αδυναμίες, αλλά στις καταστροφικές επιπτώσεις του ίδιου του Μνημονίου. Όχι στην ασθένεια, αλλά στο φάρμακο. Επομένως δεν υπάρχει τζάμπα success story. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να σταματήσουμε τώρα τα Μνημόνια και να βαδίσουμε σε εντελώς διαφορετικό δρόμο.
12. Τα μνημόνια έχουν δημιουργήσει ορισμένα τετελεσμένα. Για παράδειγμα, η αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος. Εσείς μιλάτε για ιδιοκτησία και έλεγχο του δημοσίου. Αυτό σημαίνει ακύρωση όλων των εξαγορών που έχουν συντελεστεί; Γενικώς, στο σχέδιό σας για το τραπεζικό σύστημα χωράει και ιδιωτικός τομέας;
Αυτή τη στιγμή δεν επιχειρείται ένα»άνοιγμα αγοράς» ή απλά κάποια «μερική ιδιωτικοποίηση». Επιχειρείται η συνολική-καθολική απόσυρση του δημοσίου από μια σειρά κρίσιμους τομείς. Αυτά είχαν επιχειρηθεί μόνο στη Χιλή του Πινοσέτ. Εκεί, εκτός του ότι η επιλογή προϋπέθετε το βούλιαγμα της χώρας στο αίμα, αποδείχτηκε ότι είναι μια επιλογή ακραία καταστροφική συνολικά για την κοινωνική συνοχή και την οικονομία. Αυτή λοιπόν την επιλογή θα την εμποδίσουμε
13. Και με τις ιδιωτικοποιήσεις που έχουν γίνει; Θα επανεξεταστούν όλες; Και ο ΟΠΑΠ, και ο ΔΕΣΦΑ;
Θα επανεξεταστούν όλες, και θα μπουν στο μικροσκόπιο και οι όροι με τους οποίους έχει εκχωρηθεί η περιουσία του δημοσίου. Γιατί υπάρχει μια διάχυτη οσμή διαφθοράς και διαπλοκής σε αυτές τις υποθέσεις, που δεν μπορεί να περάσει έτσι. Προφανώς η ανάκτησή τους δεν είναι απλή διαδικασία ούτε από νομικής ούτε από οικονομικής άποψης. Αλλά δεν θα αφήσουμε τίποτα να περάσει έτσι. Δεν θα υπάρξει ούτε βήμα πίσω, στην υπεράσπιση και στην διεκδίκηση των συμφερόντων του δημοσίου.
14. Στο σχέδιό σας για την παραγωγική ανασυγκρότηση ποιος είναι ο ρόλος που επιφυλάσσετε για τον ιδιωτικό τομέα;
Εμείς θέλουμε μια ανάπτυξη που θα δημιουργεί αξιοπρεπείς θέσεις απασχόλησης, θα διαχέει τα οφέλη της στην κοινωνία και θα σέβεται το περιβάλλον. Σε μια τέτοια ανάπτυξη μπορεί να παίξει ρόλο και ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας. Ο δημόσιος τομέας μετά από μια σοβαρή παραγωγική ανασυγκρότηση. Και ο ιδιωτικός τομέας, αν αξιοποιήσει πραγματικά παραγωγικά, πλεονεκτήματα όπως η προηγμένη τεχνολογία, η καινοτομία και η έρευνα, αντί να κυνηγάει υψηλές κερδοφορίες μέσα από το αφορολόγητο, τους μισθούς Κίνας και τις αποικιοκρατικής έμπνευσης Ειδικές Οικονομικές Ζώνες.
15. Υπόσχεστε επαναφορά και αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων και αποκατάσταση των κατώτατων μισθών και συντάξεων στα προ μνημονίου επίπεδα. Το ερώτημα που θα σας θέσει η άλλη πλευρά είναι όχι μόνο το «με τι λεφτά;», αλλά και πώς μια οικονομία που έχει επισωρεύσει ύφεση 25% σε λίγα χρόνια θα αντέξει ένα αντίστροφο σοκ αύξησης μισθών…
Θα επαναφέρουμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, όπως ισχύουν σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Επίσης θα επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό εκεί που βρισκόταν το 2009, και θα καταργήσουμε όλους τους νόμους των Μνημονίων που διευκολύνουν τις απολύσεις. Δεν χρειάζεται δημόσιο χρήμα για αυτά. Η έξοδος από την κρίση απαιτεί ούτως η άλλως να αυξηθούν οι μισθοί. Έτσι θα αυξηθεί η ζήτηση και θα κινηθεί η εσωτερική αγορά. Επομένως δεν είναι μόνο προς το συμφέρον των εργαζομένων αλλά και των ίδιων των επιχειρήσεων. Επιπλέον η θέση των επιχειρήσεων δεν εξαρτάται μόνο από τους μισθούς, αλλά και από μια σειρά άλλους παράγοντες, όπως η φορολογική πολιτική, η αναπτυξιακή πολιτική, και προπάντων η απαλλαγή της οικονομίας από τα παράλογα υφεσιακά μέτρα του Μνημονίου.
16. Προχθές πέρασε από την Αθήνα ο κ. Σόιμπλε. Με τον οποίο έχετε συναντηθεί στο Βερολίνο. Τι θα του λέγατε αυτή τη φορά, αν είχατε την ευκαιρία μιας δεύτερης συνάντησης, στην Αθήνα;
Ότι το κατοχικό δάνειο και οι αποζημιώσεις είναι απαράγραπτη υποχρέωση της χώρας του. Ότι η αποτυχία του Μνημονίου είναι γύρω του. Στις αυτοκτονίες, στα μαγαζιά που κλείνουν, στην κοινωνική καταστροφή. Ότι το χρέος παρ όλα αυτά δεν είναι βιώσιμο και ο ίδιος το ξέρει. Ότι ζητάνε από τον ελληνικό λαό λεφτά που δεν έχει. Ότι σε περιβάλλον με 30% ανεργία δεν μπορείς να βάζεις το ένα χαράτσι πάνω στο άλλο, γιατί απλά δεν θα το εισπράξεις. Και θα του έδινα ένα αντίγραφο της έκθεσης του ΔΝΤ, που κάνει ότι δεν το βλέπει. Θα του συνιστούσα επίσης να μην σχεδιάζει τίποτα με ορίζοντα πέρα από τις ελληνικές εκλογές, πράγμα πού επίσης νομίζω ότι ξέρει πολύ καλά ήδη.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS