Η θερινή ραστώνη της Αθήνας έχει πια χαθεί. Φρόντισαν γιʼ αυτό οι μνημονιακοί κυβερνήτες– τοποτηρητές των δανειστών που προωθούν τα μέτρα της καταστροφής και του κοινωνικού ολέθρου κατακαλόκαιρο, ευελπιστώντας στον αιφνιδιασμό των παραζαλισμένων υπηκόων, οι οποίοι ωστόσο δεν παραιτούνται και δεν παραδίδονται αμαχητί.
Γιʼ αυτό και τώρα η επίσκεψη του Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας κ. Σόϊμπλε στην Αθήνα, διεξάγεται υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Η πυκνότητα των μέτρων ασφάλειας είναι πρωτοφανής. Κλούβες, περίπολα, μπλόκα, μοτοσικλετιστές, όλα συντείνουν στην εικόνα μιας κατεχόμενης πόλης. Με απόφαση του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή Αττικής, απαγορεύονται οι «δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις» και βέβαια οι πορείες. Το κέντρο της πρωτεύουσας ουσιαστικά είναι απαγορευμένη ζώνη, τελεί υπό καθεστώς αποκλεισμού μέχρι τις οκτώ το βράδυ, για να μην ενοχληθεί ο εκλεκτός «φίλος», ο επικυρίαρχος, από τους ανυπόταχτους και ανήσυχους ιθαγενείς Κλειστοί παραμένουν οι σταθμοί του μετρό σε Σύνταγμα και Ευαγγελισμό, Κατεχάκη και Μέγαρο Μουσικής, τα δρομολόγια του τραμ δεν φτάνουν στο Σύνταγμα, ενώ έγιναν και πρόσθετες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις.
Ο περιορισμός της κυκλοφορίας μας οδηγεί σχεδόν αυτόματα σε συνειρμούς σύγκρισης με περιόδους κατοχής, δικτατορίας, εκτροπής. Την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός των αλλεπάλληλων success stories προβάλλει σαν εθνικό επίτευγμα την ενδεχόμενη, αλλʼ όχι και εξασφαλισμένη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Παρουσιάζεται έτσι η μείωση αυτή, σχεδόν σαν ένα δωράκι των Σόϊμπλε και Μέρκελ. Και τι είδους κυβέρνηση είναι αυτή που δεν μπορεί να καθορίσει την τιμή του μουσακά στα εστιατόρια και τις ταβέρνες της επικράτειας και μάλιστα εν μέσω τουριστικής περιόδου; Κυβέρνηση υπαλλήλων της τρόικας θα μπορούσε να πει κανείς. Δεν θα πρέπει όμως να παρασυρθούμε από τα φαινόμενα. Τα δρακόντεια μέτρα στην διαδρομή του κ. Σόιμπλε δεν είναι στρατός κατοχής. Δεν έρχεται κάποιος γκαουλάιτερ να ελέγξει τους ντόπιους υπαλλήλους του. Δεν πρέπει να θεωρήσουμε τους εταίρους της δικομματικής κυβέρνησης απλά σαν όμηρους των ξένων. Ο κ. Σόϊμπλε δεν έρχεται μόνον να πάρει ή να δώσει. Έρχεται να οργανώσει την μοιρασιά των λαφύρων μέσω νέων μνημονίων και με τους ντόπιους εταίρους του. Βέβαια αυτός θα πάρει τη μερίδα του λέοντος…
Η κυβέρνηση και τα κορυφαία στελέχη της είναι συνένοχοι, συνεργάτες και συνέταιροι των δανειστών. Είναι κι αυτοί μέρος της επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στην εργασία, ενάντια στα λαϊκά στρώματα και στους μικρομεσαίους που χειμάζονται. Ο κ. Σόιμπλε δεν έχει περισσότερη ανάγκη φύλαξης απʼ ότι αυτοί οι ίδιοι. Είναι το μνημονιακό καθεστώς που φυλάνε περισσότερο οι δυνάμεις του Αττικάρχη. Το φυλάνε από τα θύματά του, γιατί φοβούνται την οργή τους και τρέμουν και στη σκέψη ακόμα της αντίστασης και των «δημόσιων υπαίθριων συναθροίσεων» τους.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS