«Στη συνέντευξή του ο κ. Βενιζέλος ισχυρίζεται, πρώτον, ότι η ελληνική στάση σε σχέση με τη Συρία “συγχρονίζεται με τη στάση μας σε σχέση με την Αίγυπτο”. Ωστόσο, η Αίγυπτος, δια στόματος του υπουργού Εξωτερικών, Ναμπίλ Φάχμι, έχει απορρίψει τη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, εμμένοντας στο ότι η μόνη λύση είναι η πολιτική. Αντιθέτως η Ελλάδα, δια στόματος του κ. Βενιζέλου, έχει ταχθεί αναφανδόν υπέρ στρατιωτικής επιχείρησης πριν καν αυτή συγκεκριμενοποιηθεί. Πώς θα εξηγήσει την ελληνική, υπέρ της στρατιωτικής επέμβασης, θέση κατά την επίσκεψή του την Πέμπτη, στον αιγύπτιο ομόλογό του;
Δεύτερον, αναφέρεται σε “συνεχείς και έντονες διπλωματικές επαφές με στόχο την ειρήνη και τη σταθερότητα”: πώς επιτυγχάνεται ο στόχος αυτός από τη στιγμή που η χώρα μας έχει επιλέξει δημόσια το στρατόπεδο του πολέμου;
Τρίτον: είναι δικαίωμα της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου να μην ανακοινώνει τις ενέργειές της. Ωστόσο αυτή η αντιδημοκρατική στάση είναι αποκαλυπτική του πώς αντιλαμβάνεται την άσκηση (και) της εξωτερικής πολιτικής: εν κρυπτώ, μακριά από τη βάσανο της δημόσιας κριτικής, μακριά από τη Βουλή. Οι λόγοι είναι φανεροί κι έχουν να κάνουν με τη μαζική, λαϊκή απόρριψη μιας πολιτικής που καθιστά την Ελλάδα κρίκο της αλυσίδας του πολέμου.
Αντί για εν κρυπτώ διαβουλεύσεις περί πολεμικής εμπλοκής, η Ελλάδα χρειάζεται μια ενεργητική πολιτική ειρήνης, με σεβασμό του διεθνούς δικαίου, του ΟΗΕ, μακριά από τον ατλαντισμό, με πρωτοβουλίες που θα αναβαθμίζουν πραγματικά τη διεθνή της θέση».
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS