Skip to main content.
Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς
04/09/2013

Συνάντηση της ΕΕΚΕ ΥΠΕΚΑ του ΣΥΡΙΖΑ με το Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων ( ΠΕΔΔΥ)

Συνάντηση πραγματοποιήθηκε χτες μεταξύ των βουλευτών  της ΕΕΚΕ ΥΠΕΚΑ του ΣΥΡΙΖΑ, Ηρώς Διώτη, Αφροδίτης Θεοπεφτάτου,  Κατερίνας Ιγγλέζη και Χαράς Καφαντάρη, με το Δ.Σ της Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων με αφορμή το  οργανόγραμμα του κατʼ ευφημισμόν Υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής.  Στην συνάντηση αυτή διαπιστώθηκε ξανά μέσα από την συζήτηση με τους εργαζόμενους ότι σʼ ένα ήδη προβληματικό πλαίσιο διασποράς αρμοδιοτήτων για την δασική πολιτική, τη διαχείριση των δασών και τους δασικούς χάρτες, στην πορεία μιας συστηματικής αποψίλωσης των δασικών υπηρεσιών από προσωπικό κάθε βαθμίδας και αρμοδιότητας, έρχεται μια πρόταση διοικητικής αναδιοργάνωσης που απομειώνει πρακτικά ακόμα περισσότερο τη δυνατότητα των δασικών υπηρεσιών να διαδραματίσουν τον ρόλο τους ως εγγυητές των δασών, δηλαδή ενός προστατευτέου αντικειμένου και δημόσιας περιουσίας έναντι οποιουδήποτε καταπατητή.

Συγκεκριμένα τους αφαιρούνται de facto τα καθήκοντα – αρμοδιότητες της δασοπροστασίας, του σχεδιασμού των δασικών χαρτών και της διαχείρισης των δασών. Ακόμα πιο συγκεκριμένα η κατάρτιση δασικών χαρτών πέρασε ήδη στην ΕΚΧΑ ΑΕ, ο έλεγχός τους στην ουσία πέρασε επίσης στην ΕΚΧΑ ΑΕ, η λαθροθηρία εποπτεύεται από κυνηγετικούς συλλόγους (που επιδοτούνται από το κράτος!) και όχι από την θηροφυλακή η οποία διαλύθηκε, το δασικό φυτώριο, το πιο κομβικό για τις προοπτικές αναδάσωσης οδηγείται σε οριστικό κλείσιμο και πράγμα που προφανώς σημαίνει κι άλλες απολύσεις  κ.ο.κ.

Σε μια χώρα στην οποία τα δάση, ένας από τους σπουδαιότερους φυσικούς πόρους είτε απʼ τη σκοπιά της οικολογικής ισορροπίας, είτε απʼ τη σκοπιά της κλιματικής αλλαγής, είτε απʼ τη σκοπιά της ποιότητας ζωής, είτε τέλος, απʼ τη σκοπιά της δασοπονίας και της σχέσης τους με παραγωγικές δραστηριότητες του πρωτογενούς τομέα, αντιμετωπίζονται ως κοινό οικόπεδο. Σε μια χώρα στην οποία τα δάση, με βάση το τεκμήριο κυριότητας υπέρ του δημοσίου, αντιπροσωπεύουν ποσοστό μεγαλύτερο του 70% της ελληνικής επικράτειας, το κράτος απομειώνει τον εαυτό του ως προς την υπευθυνότητά του γιʼ αυτή του την πολύτιμη περιουσία.

Η τελευταία κίνηση που σχετίζεται με την αιφνίδια νέα πρόταση διοικητικής αναδιοργάνωσης – συρρίκνωσης των υπηρεσιών στο εσωτερικό του ΥΠΕΚΑ, αλλά και διασποράς-μεταφοράς αντικειμένων σε άλλα Υπουργεία πέρα από το να προκαλεί το κοινό αίσθημα εργαζόμενων, επιστημονικής κοινότητας και πολιτών, προκάλεσε εξάλλου και την αγανάκτηση ακόμα και του Ειδικού Γραμματέα ο οποίος υπέβαλε ήδη την παραίτησή του.

Είναι σαφές ότι στην παρούσα συγκυρία και υπό το πρίσμα των μνημονιακών επιλογών για την «ανάπτυξη», τα δάση (όπως και οι αιγιαλοί κ.ο.κ.) δεν συνιστούν τίποτε άλλο παρά πολύτιμη δημόσια γη που με ευθύνη του ίδιου του δημοσίου που συντεταγμένα αυτοκαταργείται, μπορεί να παραχωρείται δωρεάν σε ενδιαφερόμενους «επενδυτές»-καταπατητές. Με αυτή την έννοια οι όποιες υπηρεσίες, το όποιο θεσμικό πλαίσιο, οι όποιες επιστημονικά ορθολογικές επιλογές σχεδιασμού, διαχείρισης, προστασίας, δεν είναι παρά εμπόδια γιʼ αυτόν τον πρόδηλο τελικό στόχο. Σε ό,τι μάλιστα αφορά το θεσμικό καθεστώς, στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η πολλοστή αναθεώρησή του με αλλαγή από τη μια του ορισμού του δάσους  με τρόπο που θα εξασφαλίζει το συνταγματικά σύννομο ως προς το ΣτΕ, και ξεχείλωμα από την άλλη των επιτρεπτών επεμβάσεων που ανοίγει την πόρτα σε οποιαδήποτε ασύμβατη και εκτός κλίμακας χρήση εντός δασικών εκτάσεων (από καζίνα μέχρι και διϋλιστήρια!).

Οι εργαζόμενοι Δασολόγοι έθεσαν για άλλη μια φορά το ζήτημα που διαρκώς και ορθά  θυμίζουν  από κάθε άποψη, επιστημονική, διοικητική και άλλη ότι αυτό που πρέπει να γίνει για να μπορεί να υπάρξει πραγματική δασική πολιτική σε αυτή τη χώρα είναι η συγκέντρωση όλων των αρμοδιοτήτων για τα δάση σε μία δημόσια κάθετη διοικητική δομή καθώς και η  ανάγκη διεπιστημονικής στελέχωσης και χρηματοδότησης  ώστε να ανταποκριθούν επαρκώς σε όλες τις ανάγκες διαχείρισης και προστασίας ανάλογα με τα φυσικά χαρακτηριστικά κάθε περιοχής και τις τρέχουσες κοινωνικο-οικονομικές ανάγκες. Προφανώς στις παρούσες συνθήκες μάλλον δεν έχει νόημα να θυμίσει κανείς και την ανάγκη εμπλοκής των τοπικών κοινωνιών στον σχεδιασμό και υλοποίηση της διαχείρισης και προστασίας του δασικού πλούτου και των φυσικών πόρων της χώρας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τους δίκαιους αγώνες των εργαζομένων που συστηματικά χρόνια τώρα καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για την προστασία  του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας και θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο από τη μια να αποτρέψει τα κυβερνητικά σχέδια λεηλασίας και παράδοσης της δημόσιας περιουσίας σε «επενδυτές» κάθε είδους  και παράλληλα να επανασχεδιάσει την δασική πολιτική στην κατεύθυνση της προστασίας και ορθής διαχείρισή της με κοινωνικό έλεγχο προς όφελος του κοινού καλού.

To Γραφείο Τύπου