Τον Μάιο του 2010, ψηφίστηκε ο νόμος 3848 (ΦΕΚ 71Α΄ 19/5/2010) που εισήγαγε τις απολύσεις χωρίς αιτιολόγηση στα ιδιωτικά σχολεία. Από τότε ο κλάδος των ιδιωτικών εκπαιδευτικών βρίσκεται υπό διωγμό.
Με τη νομολογία που ακολουθήθηκε όμως, αφαιρέθηκε από την πολιτεία κάθε δυνατότητα ουσιαστικού ελέγχου της λειτουργίας των ιδιωτικών σχολείων, καταστρατηγώντας το άρθρο 16 του Συντάγματος. Διαλύθηκαν οι εργασιακές σχέσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, μετατράπηκαν τα ιδιωτικά σχολεία σε πεδία ωμών εκβιασμών των ιδιοκτητών προς τους εκπαιδευτικούς για απόκτηση μεγαλύτερων κερδών ακόμη και σε περίοδο κρίσης και άνοιξε ο δρόμος για ανάλογες ρυθμίσεις στο σύνολο του ιδιωτικού τομέα. Πρόκειται για την κατάληξη μιας μακράς πορείας εργασιακής επισφάλειας που βιώνουν οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί τα τελευταία χρόνια, η οποία κορυφώθηκε με το «νόμο Διαμαντοπούλου» με την εισαγωγή των αναιτιολόγητων απολύσεων ( χωρίς τη δυνατότητα απορρόφησης στη δημόσια εκπαίδευση εκπαιδευτικών με πολυετή προϋπηρεσία, την παροχή του δικαιώματος στους σχολάρχες της αυθαίρετης μείωσης των ωραρίων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και την ουσιαστική αφαίρεση του δικαιώματος των εκπαιδευτικών να καταγγείλουν τη βλαπτική μεταβολή της μισθολογικής τους κατάστασης και τον δραστικό περιορισμό του δικαιώματός τους να απολύουν.
Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί παραδόθηκαν στο διευθυντικό δικαίωμα του επιχειρηματία, ο οποίος μπορεί ελεύθερα πλέον να τους απολύει ή να μειώνει το ωράριό τους, ενώ οι ίδιοι παρέχουν δημόσιες υπηρεσίες όπως:
- υπογραφή ισότιμων απολυτηρίων τίτλων στους μαθητές,
- επιτήρηση στις πανελλαδικές εξετάσεις, εξέταση φυσικώς αδυνάτων, διόρθωση γραπτών δοκιμίων στις εισαγωγικές εξετάσεις για τα ΑΕΙ
- στελέχωση του ευρύτερου δημόσιου τομέα ή δομών διά βίου μάθησης
- οι εκπαιδευτικοί των σχολείων με οργανικές θέσεις έχουν δυνατότητες αξιολόγησης, επιμόρφωσης και συνταξιοδοτικό καθεστώς αντίστοιχα με του δημοσίου
Η αναίρεση του ρόλου των ιδιωτικών εκπαιδευτικών πλήττει την ίδια τη νομιμότητα της λειτουργίας των ιδιωτικών σχολείων.
Με το άρθρο 13 του ν. 2986/2002 είχε επέλθει μια κάποια εργασιακή διασφάλιση και έτσι κατέστη δυνατό μια σωρεία παρανομιών να καταγγελθούν στην τότε Υπουργό Παιδείας. Η σχετική εισαγγελική δίωξη σε μια περίπτωση φθάνει το βαθμό κακουργήματος (Τα Νέα, 12/5/2010). Συγκεκριμένα καταγγέλθηκε: α) η «έκδοση αργυρώνητων παράνομων πτυχίων από ιδιωτικά τεχνικά εκπαιδευτήρια της Ηπείρου (Άρτα) και της Θεσσαλίας (Λάρισα, Τρίκαλα)», β) «διαρροή θεμάτων στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο “Μπουγά”, στην Καλαμάτα», γ) «αποκάλυψη, ύστερα από καταγγελία συναδέλφων εκπαιδευτικών προς την ΟΙΕΛΕ, από τα ΜΜΕ του σκανδάλου εξαγοράς και διαρροής θεμάτων στις εξετάσεις Ι.Β. στο Λύκειο “Ζηρίδη” το Μάιο του 2009. Είναι άλλωστε ενδεικτική αυτού του κλίματος η απόφασή του 622/2010 του ΣτΕ όπου επισημαίνεται ότι η διασφάλιση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών της ιδιωτικής εκπαίδευσης (άρθρ.13 ν.2986/2002) ενισχύει τις αντιστάσεις τους στις πιέσεις της αγοράς και αποβαίνει υπέρ της ποιότητας της εκπαίδευσης που παρέχουν. Αντίθετα, με το σύνολο της μνημονιακής νομολογίας επέρχεται η αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών με τις αναιτιολόγητες καταγγελίες σύμβασης αορίστου χρόνου. Η εν λόγω δυνατότητα που παρέχεται στους εργοδότες είναι βέβαιο ότι θα έχει επιπτώσεις στη συνείδηση του λειτουργού, όπως το Σύνταγμα την επιβάλλει, οδηγώντας τους στο δίλημμα: παραίτηση ή απόλυση;
Το καλοκαίρι που πέρασε, ο Υπουργός Παιδείας εξέδωσε εγκύκλιο, την Φ.18/93893/Δ5/12-7-2012, με θέμα «Εφαρμογή των διατάξεων της ΠΥΣ 6/28-02-2012 (Α,38)», με την οποία, επεδίωξε να καταργήσει όλες τις νομοθετικές εγγυήσεις που ρυθμίζουν την εποπτεία του κράτους επί των ιδιωτικών σχολείων και τις σχέσεις εργασίας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Σημειώνεται, ότι, το Συμβούλιο της Επικρατείας, με την απόφαση 380/2013 της Επιτροπής Αναστολών, ανέστειλε την εφαρμογή της εν λόγω εγκυκλίου, μέχρι την εκδίκαση επί της ουσίας της υπόθεσης, στις 15 Οκτωβρίου.
Υπογραμμίζεται ότι ο «Σύνδεσμος Ιδρυτών Ελληνικών Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων» έχει καταθέσει στο ΣτΕ παρέμβαση υπέρ του Υπουργού Παιδείας και κατά της με αριθμό 3360/2013 Αίτησις Ακυρώσεως που εξέδωσε το ΣτΕ και κατά της ΟΙΕΛΕ, όπου αναφέρονται επακριβώς τα εξής: « Οι ρυθμίσεις αυτές (Ν. 682/1977) κατέληγαν να παρέχουν στους εκπαιδευτικούς προστασία ιδιαίτερα προνομιακή σε σχέση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Πράγματι, οι εν λόγω διατάξεις καθιστούσαν αδύνατη την καταγγελία μίας εργασιακής σχέσης για οικονομοτεχνικούς λόγους, για λόγους που εξυπηρετούν ανάγκες περιορισμού του προσωπικού, ανάγκες οργανωτικών ή διαρθρωτικών αλλαγών της σχολικής επιχείρησης στο πλαίσιο της άσκησης του εργοδοτικού δικαιώματος του εργοδότη».
Με την παρέμβασή τους οι επιχειρηματίες απαιτούν τη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού έτους με βάση τις ανάγκες του επιχειρηματικού σχεδίου τους, που καθορίζεται αποκλειστικά από τις οικονομικές-χρηματοοικονομικές και ανταγωνιστικές παραμέτρους, χωρίς να κυριαρχεί η παιδαγωγική και εκπαιδευτική αποστολή της σχολικής μονάδας.
Σύμφωνα με τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Γιώργο Κατρούγκαλο, «εάν η εγκύκλιος αυτή εφαρμοζόταν, οποιοσδήποτε εκπαιδευτικός θα μπορούσε να απολύεται χωρίς αιτία, οποτεδήποτε, ακόμη και στο μέσο της σχολικής χρονιάς, χωρίς κανένα έλεγχο νομιμότητας από τα αρμόδια υπηρεσιακά συμβούλια του Υπουργείου». Η απόφαση του ΣτΕ επιβεβαιώνει ότι «η Παιδεία αποτελεί προστατευόμενο από το Σύνταγμα κοινωνικό αγαθό και όχι απλό εμπόρευμα» αλλά και «την πάγια νομολογία κατά την οποία η απόλυση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών πρέπει να είναι αιτιολογημένη και η νομιμότητας της να κρίνεται από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια του Υπουργείου Παιδείας», ώστε «να μπορούν απερίσπαστοι να εκτελούν τα καθήκοντά τους για την αποτελεσματικότερη εκπλήρωση του σκοπού της παιδείας, ο οποίος έχει αναχθεί σε συνταγματικό λόγο δημοσίου συμφέροντος.»
Κατά συνέπεια οι ειδικές ρυθμίσεις για τις σχέσεις εργασίας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών αποτελούν αρμοδιότητα που επιβάλλεται από το ίδιο το Σύνταγμα και, επομένως δεν μπορούν να αμφισβητηθούν ούτε από τον κοινό νομοθέτη, πολύ περισσότερο από μια απλή εγκύκλιο.
Κατόπιν των παραπάνω στοιχείων:
Ερωτάται ο κ. Υπουργός
Θα αποσύρετε έστω και την τελευταία στιγμή λαμβάνοντας υπόψη και την απόφαση 380/2013 της Επιτροπής Αναστολών του Σ.τ.Ε., αλλά και τις απόψεις των έγκριτων νομικών της χώρας και να άρετε την εφαρμογή του Φ.18/93893/Δ5/12-7-2013;
ΟΙ ΕΡΩΤΩΝΤΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
Θεανώ Φωτίου
Γιάννης Αμανατίδης
Ευγενία Βαμβακά
Έφη Γεωργοπούλου-Σαλταρη
Παναγιώτα Δριτσέλη
Μαρία Κανελλοπούλου
Τάσος Κουράκης
Γιώργος Πάντζας
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS