Σύμφωνα με τη ΥΑ 11308 (ΦΕΚ 1964Β 21/12/2010) παρ 3. «ενισχύονται συστήματα αξιοποίησης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με αποκλειστικό σκοπό την κάλυψη των αναγκών της γεωργικής εκμετάλλευσης του δυνητικού δικαιούχου σε ηλεκτρική ενέργεια, θέρμανση, ψύξη ή ζεστό νερό και μέχρι εγκατεστημένης ισχύος 40kW».
Η συγκεκριμένη ρύθμιση προέκυψε μετά συντονισμένες προσπάθειες των φορέων των παραγωγών αλλά και του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων προκειμένου να επιτευχθεί μια μερική έστω αναπλήρωση του εισοδήματος ιδιαίτερα των καπνοπαραγωγών λόγω της περικοπής της επιδότησης του καπνού και της μεταφοράς ποσοστού 50% αυτής στον 2° Πυλώνα της ΚΑΠ.
Κατά συνέπεια είναι απαραίτητο να ρυθμιστεί πλήρως το θέμα της ενίσχυσης εγκαταστάσεων αγροτικών φωτοβολταϊκών, έτσι ώστε η προσπάθεια αναπλήρωσης του απολεσθέντος εισοδήματος να μην ακυρώνεται στη πράξη από γραφειοκρατικές αγκυλώσεις.
Η προτεινόμενη ρύθμιση ανταποκρίνεται πλήρως στις σημερινές ανάγκες των αγροτικών εκμεταλλεύσεων και τις απαιτήσεις προδιαγραφές της σύγχρονης τεχνολογίας, χωρίς ταυτόχρονα να αντίκειται στις διατάξεις της υφιστάμενης νομοθεσίας, όπως τεκμηριώνεται και από τη διεξοδική ανάλυση που ακολουθεί.
Πιο συγκεκριμένα, αναφορικά με την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ διακρίνονται δύο κύριες κατηγορίες:
Α) ο αυτοπαραγωγός που παράγει ηλεκτρική ενέργεια από μονάδες Α.Π.Ε., κυρίως για δική του χρήση και διοχετεύει τυχόν πλεόνασμα της ενέργειας αυτής στο Σύστημα ή στο Δίκτυο
Β) ο ανεξάρτητος παραγωγός που παράγει ηλεκτρική ενέργεια από μονάδες Α.Π.Ε., διοχετεύοντας τη στο σύνολο της στο Σύστημα ή στο Δίκτυο
Και οι δυο παραπάνω κατηγορίες παραγωγών συμμετέχουν στην σταδιακή διείσδυση των Α.Π.Ε. στην ηλεκτροπαραγωγή της χώρας μας αντικαθιστώντας τις συμβατικές μη ανανεώσιμες και ρυπογόνους πηγές ενέργειας.
Αντίστοιχα και στις δύο περιπτώσεις είτε άμεσα (αυτοπαραγωγός) είτε έμμεσα (αν. παραγωγός) γίνονται αποδέκτες - καταναλωτές της ενέργειας την οποία παράγουν.
Στη μεν περίπτωση του αυτοπαραγωγού η κατανάλωση αυτή είναι άμεση καθώς η παραγόμενη ενέργεια διοχετεύεται κατευθείαν στην γεωργική δραστηριότητα στη δε περίπτωση του ανεξάρτητου παραγωγού είναι έμμεση καθώς η ενέργεια διοχετεύεται στο δίκτυο, από όπου τροφοδοτούνται οι εγκαταστάσεις της γεωργικής δραστηριότητας.
Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις ενδέχεται η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας να υπερκαλύπτει τις αντίστοιχες ανάγκες τις γεωργικής εκμετάλλευσης. Η παραγόμενη όμως επιδοτούμενη ενέργεια που αφορά αποκλειστικά στην κάλυψη των αναγκών της γεωργικής εκμετάλλευσης του δυνητικού δικαιούχου καθορίζεται πλήρως από την αντίστοιχη εγκεκριμένη ενεργειακή μελέτη που έχει υποβληθεί, με το επενδυτικό του αίτημα.
Κατά συνέπεια δεν υφίσταται λόγος κατασκευής δύο ξεχωριστών, ανεξάρτητων φωτοβολταϊκών σταθμών από κάθε δυνητικό δικαιούχο (ένας για την κάλυψη των αναγκών της εκμετάλλευσης και ένας για τη πλεονάζουσα ενέργεια) δεδομένου ότι η επιδοτούμενη ενέργεια / ισχύς προσδιορίζεται από την υποβληθείσα με το επενδυτικό αίτημα ενεργειακή μελέτη ενώ παράλληλα δεν υπάρχει δυσκολία κατάτμησης του κόστους εγκατάστασης του φ/β σταθμού καθώς παγκοσμίως η σχετική δαπάνη προσδιορίζεται ανά kW εγκατεστημένης ισχύος.
Επισημαίνεται τέλος ότι οι αγροτικές εγκαταστάσεις που απαιτούν ηλεκτρική ή άλλη ενέργεια για τη λειτουργία τους βρίσκονται στην πλειοψηφία τους διάσπαρτες σε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους και η άμεση τροφοδότηση τους από έναν φωτοβολταϊκά σταθμό θα απαιτούσε την εγκατάσταση δικτύου αντίστοιχου της ΔΕΗ, ανεβάζοντας κατακόρυφα το κόστος παραγωγής. Επιπλέον και επειδή η παραγωγή ενέργειας από φωτοβολταϊκούς σταθμούς εξαρτάται άμεσα από τις καιρικές συνθήκες, για τη καθημερινή, ομαλή τροφοδοσία των εγκαταστάσεων των αγροτικών εκμεταλλεύσεων θα ήταν απαραίτητη η χρήση συσσωρευτών υψηλού κόστους με αποτέλεσμα την σημαντική επιβάρυνση του κόστους της αγροτικής παραγωγής και τη δημιουργία σοβαρών προβλημάτων ανταγωνιστικότητας στις εκμεταλλεύσεις αυτές. Κατά συνέπεια η σύνδεση των παραπάνω φβ σταθμών με το δίκτυο, παρέχει στους αγρότες τη δυνατότητα αφενός να τροφοδοτούν σε συνεχή βάση το σύστημα διανομής ηλεκτρικής ενέργειας και αφετέρου να καλύπτουν με ασφάλεια τις ενεργειακές τους ανάγκες (ιδιαίτερα εκείνες της αιχμής) χωρίς την κοστοβόρα χρήση συσσωρευτών.
12. Στην παράγραφο 3 του Άρθρου 19 της ΥΑ11308 /2010 (Β' 1964) προστίθεται εδάφιο ως εξής:
«Ειδικά για τις περιπτώσεις φωτοβολταϊκών συστημάτων ισχύος έως 100kW, που έχουν υλοποιηθεί από κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, ενισχύονται, μέχρι την ισχύ των 40kW και συστήματα ανεξάρτητων παραγωγών, η παραγόμενη ενέργεια των οποίων διαχέεται στο δίκτυο και όχι απευθείας στη γεωργική εκμετάλλευση. Η ποσότητα της παραγόμενης από τα παραπάνω συστήματα ενέργειας που αντιστοιχεί στις καταναλώσεις της εκμετάλλευσης καθορίζεται από τη μελέτη προσδιορισμού των αναγκών της γεωργικής εκμετάλλευσης του δυνητικού δικαιούχου, σε ηλεκτρική ενέργεια, θέρμανση, ψύξη ή ζεστό νερό.»
Αθήνα 11/10/2013
Οι προτείνοντες βουλευτές
Πετράκος Αθανάσιος
Ουζουνίδου Ευγενία
Αλεξόπουλος Απόστολος
Αμμανατίδου Λίτσα
Αποστόλου Βαγγέλης
Διώτη Ηρώ
Θεοπεφτάτου Αφροδίτη
Καφαντάρη Χαρά
Κοδέλας Δημήτρης
Παπαδημούλης Δημήτρης
Σταθάκης Γιώργος
Συρμαλένιος Νίκος
Γάκης Δημήτριος
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS