Βάσει των διατάξεων του άρθρου 18, παρ. 3 του Ν. 3144/03 ορίζεται μεταξύ άλλων ότι «Επαγγελματίες, βιοτέχνες και έμποροι, που ασκούν επαγγελματική ή βιοτεχνική δραστηριότητα σε περιοχές κάτω των 1.000 κατοίκων στους νομούς που ορίζονται στο προηγούμενο εδάφιο –Αττικής, Βοιωτίας, Εύβοιας, Κορινθίας, Αχαΐας και Θεσσαλονίκης- υπάγονται από 1.1.2003 στην υποχρεωτική ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε. βάσει εισοδηματικών κριτηρίων, σύμφωνα με όσα ορίζονται στα εδάφια α΄, β΄ και γ΄ της Παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου.».
Κάτοικοι όμως σύμφωνα με την έννοια του νόμου, αλλά και τη πραγματική έννοια, είναι όσοι κατοικούν μόνιμα σε μία περιοχή, και όχι όσοι απεγράφησαν, επειδή κατά την ημέρα της απογραφής ευρίσκοντο στη περιοχή. Πέραν αυτού, ο νομοθέτης θέλοντας να εφαρμόσει την υποχρεωτική ασφάλιση πέραν των 1.000 κατοίκων, δεν μπορεί κατά την ορθή ερμηνεία, παρά να εννοεί κατʼ ανάγκη τον μόνιμο πληθυσμό, ο οποίος αν είναι μόνιμα πάνω από 1.000 κατοίκους δικαιολογεί έστω μια σοβαρή και όχι περιστασιακή επαγγελματική δραστηριότητα, η οποία και επιτρέπει συνακόλουθα στο σύνολο των συναλλασσόμενων διάφορες εμπορικές δραστηριότητες οι οποίες να έχουν κάποιο κέρδος που δικαιολογεί στον επαγγελματία το βάρος των ασφαλιστικών υποχρεώσεων αυτού προς τον ΟΑΕΕ. Διαφορετικά, δε θα ετίθετο το όριο των 1.000 κατοίκων, αλλά θα υποχρεώνονταν όλοι οι έμποροι και οι βιοτέχνες σε υποχρεωτική ασφάλιση που όμως δεν θα ανταποκρινόταν στην ελάχιστη δυνατότητα αυτών να καταβάλλουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Ωστόσο, ερμηνεύοντας εσφαλμένα τις διατάξεις του Ν. 3144/03, επαγγελματίες πολλών χωριών έχουν υπαχθεί στην υποχρεωτική ασφάλιση στον ΟΑΕΕ, με αυθαίρετη απόφαση του ίδιου Οργανισμού, καθώς ο Ν. 3144/03 δεν προβλέπει ποιος πληθυσμός πρέπει να ληφθεί υπόψη, ο πραγματικός ή ο μόνιμος, και κατά παράβαση του Νόμου ο Ο.Α.Ε.Ε. λαμβάνει υπόψη τον πραγματικό αριθμό κατοίκων, ερμηνεύοντας τον Νόμο ώστε να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του ίδιου του Οργανισμού. Πρέπει να επισημανθεί, ότι η ερμηνεία αυτή, για την οποία ο Ο.Α.Ε.Ε. δεν έχει καμία δικαιοδοσία, αντίκειται στη θεμελιώδη αρχή του ασφαλιστικού δικαίου, σύμφωνα με την οποία οι διατάξεις των νόμων πρέπει να ερμηνεύονται υπέρ του καλώς εννοούμενου συμφέροντος του ασφαλισμένου.
Συνέπεια της ανωτέρω αυθαιρεσίας είναι η δημιουργία μείζονος κοινωνικοοικονομικού προβλήματος στις οικογένειες των επαγγελματιών οι οποίοι υπήχθησαν αυθαιρέτως και παρανόμως στην υποχρεωτική ασφάλιση στον ΟΑΕΕ, εκ των οποίων πολλοί από το 2004 έως σήμερα οφείλουν δυσβάστακτα ποσά στον ΟΑΕΕ τα οποία αδυνατούν να καταβάλουν πλέον λόγω της οικονομικής κρίσης. Πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι οι εναπομείναντες επαγγελματίες στα μικρά χωριά δεν κάνουν πλέον καμία συναλλακτική πράξη, με αποτέλεσμα να μην εισπράττουν καν τα έξοδα λειτουργίας αυτών, γεγονός που οδηγεί αρκετούς επαγγελματίες είτε στην άσκηση επικουρικών επαγγελμάτων, είτε στο κλείσιμο των καταστημάτων τους, με αποτέλεσμα τον πλήρη οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό των περιοχών.
Με βάση τα ανωτέρω,
Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
Σε ποιες ενέργειες προτίθενται να προβούν ώστε στους Νομούς που αναφέρονται στο άρθρο 18 παρ. 3 –Αττικής, Βοιωτίας, Εύβοιας, Κορινθίας, Αχαΐας και Θεσσαλονίκης- του Ν. 3144/03 για τις περιοχές στις οποίες ο μόνιμος αριθμός είναι μικρότερος των 1.000 κατοίκων με βάση τις απογραφές του 2001 και 2011 να τροποποιηθούν οι διατάξεις του Ν. 3144/03 περί υποχρεωτικής ασφάλισης στον Ο.Α.Ε.Ε. καθώς και να διαγραφούν οι καταχρηστικές οφειλές που έχουν επιβληθεί στους επαγγελματίες;
Ο ερωτών βουλευτής
Σταθάς Γιάννης
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS