«Με την ερώτηση που έκανα στον Αντιπρόεδρο της Ε.Ε. Όλι Ρεν στη Διακοινοβουλευτική Συνδιάσκεψη στο Βίλνιους της Λιθουανίας, επεδίωξα να ξεκαθαρίσει το τοπίο στην Ελλάδα σε σχέση με τη ρητορική της κυβέρνησης ότι τα Μνημόνια τελειώνουν και να καταδείξω τα σχέδια της Τρόικας για τη χώρα μας - με επίκεντρο ένα δημόσιο χρέος, που φέτος θα ισοδυναμεί με το 175,5% του ΑΕΠ ή περισσότερα από 320 δις. Δεν υπάρχει περίπτωση να αποπληρωθεί το 75% ενός τέτοιου χρέους – όρος, που απαιτείται για να τερματιστεί το καθεστώς «ενισχυμένης επιτήρησης», που περιμένει τη χώρα - οποτεδήποτε, όσα χρόνια κι αν περάσουν, βαθειά μέσα στον 21ο αιώνα.
Πράγματι, η απάντηση του κ. Όλι Ρεν, που επιβεβαιώνει την εφαρμογή στο διηνεκές ενός μηχανισμού ανάλογου με αυτόν της Τρόικας, όπως τον ξέρουμε στην Ελλάδα μέχρι σήμερα, με Μνημόνιο Μακροοικονομικής Προσαρμογής και τακτικές τετράμηνες αξιολογήσεις με «νέα μέτρα», ήταν απολύτως αποκαλυπτική.
Σχεδιάζουν μια Ελλάδα-αποικία χρέους για πολλές δεκαετίες, την ίδια στιγμή που η Ελληνική κυβέρνηση ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία του Ελληνικού λαού, «τσεκουρώνει» μισθούς, συντάξεις, παιδεία, υγεία, πρόνοια και πολιτισμό κι «εξαντλεί» πλήρως φορολογικά τους εργαζόμενους επιβάλλοντας νέους φόρους με τη φορολόγηση και της πιο μικρής ακίνητης περιουσίας και στους φτωχότερους ακόμα ανάμεσα στους Έλληνες.
Φυσικά, αυτά τα σχέδια δεν πρόκειται να περάσουν. Επειδή είναι αδύνατον νʼ αποδεχθεί ο ελληνικός λαός ότι η μόνη προοπτική που υπάρχει είναι να ζουν οι σημερινές και οι αυριανές γενιές σε συνθήκες εξαθλίωσης.
Το καθεστώς «αυξημένης επιτήρησης» δεν αφορά βέβαια μόνο στην Ελλάδα, αλλά σʼ όλες τις χώρες με Μνημόνια. Κι αυτό αποτελεί τη βάση για κοινή δράση λαών και χωρών. Οι πολιτικές λιτότητας, που αποτελούν τον πυρήνα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναπαράγουν την ύφεση, ρίχνουν στη φτώχεια τους λαούς και τροφοδοτούν την αναβίωση φασιστικών και νεοναζιστικών δυνάμεων. Γι αυτό και δε μπορούν να έχουν μέλλον συνολικότερα στην Ευρώπη.
Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/Αριστεράς δε θα καταργήσει μόνο τα Μνημόνια στην Ελλάδα, αλλά μπορεί νʼ αποτελέσει καταλύτη για γενικότερες εξελίξεις σε σχέση με τις ευρωπαϊκές πολιτικές λιτότητας και τη θεσμοποίηση και μονιμοποίηση τους μέσω των μηχανισμών «ενισχυμένης επιτήρησης». Τελικά, το πιθανότερο είναι ότι η ιστορία θα δείξει ότι ανατροπή στην Ελλάδα κι αλλαγή στην Ευρώπη, πάνε μαζί».
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS