Η 25η Νοέμβρη αποτελεί τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.
Όμως αυτή η μέρα δεν είναι μόνο μια επέτειος μνήμης, αυτή η μέρα φανερώνει το σύγχρονο παρόν της υφιστάμενης βίας κατά των γυναικών και την επείγουσα ανάγκη οι συνθήκες αυτές να ανατραπούν. Συζυγοκτονίες. Βιασμοί. Σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία. Διακίνηση γυναικών με σκοπό την πορνεία. Εκμετάλλευση, οικονομική και σεξουαλική, μεταναστριών. Η βία κατά των γυναικών δεν κάνει διακρίσεις και τη συναντάμε παντού: στο σπίτι, στο δρόμο, στη δουλειά, στο σχολείο, στην πολιτική, τη μέρα και τη νύχτα, σε ανήλικες, ενήλικες και ηλικιωμένες. Έχει τις ρίζες της στις πατριαρχικές αντιλήψεις εξουσίας ανάμεσα στα δύο φύλα που επιβιώνουν μέχρι σήμερα και αποτελούν επίδειξη κυριαρχίας και ελέγχου του γυναικείου σώματος.
Παράλληλα, οι γυναίκες βιώνουν την οικονομική βία ενός συστήματος που τις εξαθλιώνει. Η ανεργία των γυναικών αγγίζει το 32%, ενώ για τις νέες φθάνει το εξωφρενικό 65%. Αν σε αυτά τα ποσοστά προσθέσουμε τα στοιχεία της γραμμής SOS για την ψυχοκοινωνική στήριξη και συμβουλευτική σε γυναίκες θύματα βίας στο διάστημα 11/3/2011 έως 11/3/2013 είναι πρόδηλο το εκρηκτικό μείγμα που προκύπτει για το μισό της κοινωνίας, τις γυναίκες. Από το σύνολο των κλήσεων της γραμμής SOS, το 74% αφορούσαν καταγγελίες έμφυλης βίας των ίδιων των κακοποιημένων των γυναικών, το 78% περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, ενώ το 62% δήλωναν μητέρες!
Οι κατακτήσεις των γυναικών που κερδήθηκαν μετά από πολύχρονους αγώνες του φεμινιστικού κινήματος, σήμερα κατακρεουργούνται. Η οπισθοδρόμηση των γυναικών, θα σημάνει την οπισθοδρόμηση όλης της κοινωνίας και τον αφανισμό των δικαιωμάτων κάθε κοινωνικής ομάδας που ιστορικά έχει βιώσει και βιώνει την καταπίεση, όπως οι μετανάστριες, και οι μετανάστες, όπως η ΛΟΑΤ κοινότητα. Αν και διεθνώς έχει αναγνωριστεί ότι η βία λόγω φύλου συνιστά παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η κυβέρνηση ¨ενδιαφέρεται" μόνο για την περιστολή κάθε κοινωνική παροχής. Αγνοεί επιδεικτικά όλες τις διεκδικήσεις του φεμινιστικού κινήματος και των γυναικείων οργανώσεων. Καμία μέριμνα, καμία χρηματοδότηση δομών στήριξης κακοποιημένων γυναικών, ούτε εκπαίδευση των εμπλεκόμενων φορέων στον τρόπο υποδοχής και αντιμετώπισης γυναικών που έχουν υποστεί βία. Το αποτέλεσμα είναι τα κέντρα υποδοχής και υποστήριξης να είναι ελάχιστα, ενώ περισσότερες γυναίκες δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή τους, και όσες τη γνωρίζουν δεν νοιώθουν άνετα να προσφύγουν σε αυτά αφού δεν υπάρχει ενημέρωση.
Η βάρβαρη πολική της λιτότητας με ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και όλων των κυβερνήσεων των μνημονίων, διέλυσαν όλες τις κοινωνικές δομές, προχώρησαν στο ξερίζωμα του δημόσιου τομέα. Άφησαν τις γυναίκες χωρίς δικαιώματα, στο έλεος ενός ιδιωτικού τομέα που τις εξαθλιώνει, υφαρπάζοντας κάθε οικονομική τους ανεξαρτησία, κάθε συλλογικό κεκτημένο, ασκώντας τους καθημερινά βία μέσω των εκβιασμών, της σεξουαλικής παρενόχληση, της ελαστικοποίησης του ωραρίου, της ανασφάλιστης εργασίας, της απόλυσης λόγω εγκυμοσύνης. Μέσω αυτών των βάρβαρων πολιτικών εκτράφηκε και εκτρέφεται το τέρας του φασισμού, που θέλει τις γυναίκες στο σπίτι να αναπληρώνουν το κοινωνικό κράτος, να φροντίζουν αποκλειστικά τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, αποδεχόμενες τη σιωπή, την κυριαρχία του άντρα στο δημόσιο χώρο ως κάτι "φυσικό".
Για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί δέσμευση η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών και η καταπολέμηση κάθε είδους διάκρισης μέσα από μέτρα που θα κατοχυρώνουν την ουσιαστική ισότητα των φύλων. Η αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών, αλλά και των αιτιών που την παράγουν αποτελούν άμεση προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ενιαίος νόμος για τη βία κατά των γυναικών, είναι επιτακτική ανάγκη να υλοποιηθεί. Ένας νόμος που θα καλύπτει τη βία τόσο εντός όσο και εκτός οικογενειακού πλαισίου, στην εργασία, στην κοινωνία. Που θα εγγυάται την ισότιμη προστασία και το δικαίωμα όλων ανεξαιρέτως των γυναικών (ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού, γλώσσας) σε ουσιαστικά μέτρα προστασίας, υποστήριξης και αποκατάστασης (πρόληψη, υγεία, κατοικία, κοινωνική και δικαστική βοήθεια, εκπαίδευση, απασχόληση, συμβουλευτική υποστήριξη και νομική βοήθεια).
Η 25η Νοέμβρη δεν μπορεί να είναι μια επέτειος, γιατί η ίδια η ιστορία των γυναικών δείχνει ότι μόνο με συλλογικούς αγώνες, με πάλη μπορούν να αποκτήσουν φωνή τα δικαιώματα των πιο καταπιεσμένων κομματιών της κοινωνίας.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS