Σε μια νομοθετική διαδικασία πλήρους απαξίωσης και υποβάθμισης του Κοινοβουλίου, η κυβέρνηση επανέφερε τους ίδιους χιλιοειπωμένους εκβιασμούς προς τον ελληνικό λαό και έστρωσε το έδαφος για ακόμα πιο βάρβαρα και αδιέξοδα μνημονιακά μέτρα.
Η κρυφή ατζέντα της κυβέρνησης για νέες απολύσεις, νέους φόρους, νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, αποκαλύφθηκε πλήρως στη συζήτηση για την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Οι τροπολογίες Μανιτάκη για κατάργηση της προσωρινής προστασίας των εργαζομένων και Βρούτση για μείωση στις συντάξεις του ΟΑΕΕ, που αποσύρθηκαν μέχρι να επανέλθουν δριμύτερες, καθώς και η τροπολογία εμπνεύσεως Βενιζέλου για την απασχόληση των ανέργων συνιστούν το μνημονιακό καμβά όπου θα ξεδιπλωθεί το ταλέντο της κυβέρνησης τους επόμενους μήνες, ισοπεδώνοντας πλήρως τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του ελληνικού λαού.
Τα μεροκάματα των 19 ευρώ και των 17 ευρώ για τους νέους εργαζόμενους καθώς και η μείωση των εργοδοτικών εισφορών συνιστούν την πρόβα τζενεράλε των νέων αντιδραστικών σχεδίων διάλυσης κάθε ίχνους εργασιακών δικαιωμάτων και περαιτέρω μείωσης των μισθών. Με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας και όχημα τις μνημονιακές δεσμεύσεις, η κυβέρνηση εξυπηρετεί τα εργοδοτικά σχέδια και καταστρέφει τις δυνατότητες της χώρας για ανάπτυξη και παραγωγική ανασυγκρότηση, εξαθλιώνοντας τους εργαζόμενους.
Εκτός, όμως, από το να εμφανίζεται σε ανούσιες επικοινωνιακές φιέστες για να δώσει κούφιες ελπίδες για «επανεκκίνηση», τι έχει να πει ο πρωθυπουργός για τα κοινωνικά και οικονομικά ερείπια που αφήνει η μνημονιακή πολιτική; Για το δημόσιο χρέος που συνεχίζει να αυξάνεται παρά τις περί αντιθέτου διαβεβαιώσεις; Για τις 800.000 θέσεις εργασίας που έχουν καταστραφεί τα τελευταία τρία χρόνια; Για την κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων και τη διάλυση των δημόσιων αγαθών της υγείας και της παιδείας;
Πόσο θα συνεχίσει ο πρωθυπουργός να κρύβεται από το ελληνικό Κοινοβούλιο, πανικοβλημένος και αδύναμος να δικαιολογήσει στο ελάχιστο τις καταστροφικές επιπτώσεις του μνημονίου, που ο ίδιος διακήρυττε την επαναδιαπραγμάτευσή του;
Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συνέχισης στον ίδιο καταστροφικό δρόμο των μνημονίων. Το μνημόνιο είναι ασύμβατο με κάθε έννοια ανάπτυξης, επενδύσεων, κοινωνικού κράτους. Και ως τέτοιο πρέπει να σταλεί στο χροντούλαπο της ιστορίας μαζί με τους υποστηρικτές του.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS