Ένα ακόμη επεισόδιο της γνωστής σειράς «εμπόριο ελπίδας» αποτέλεσε η ανακοίνωση για την εκτέλεση του προϋπολογισμού του πρώτου τριμήνου του έτους.
Μια πιο ενδελεχής ματιά στα στοιχεία αποκαλύπτει το σαθρό «λογιστικό» υπόβαθρο των κυβερνητικών θριαμβολογιών, την ουσιαστική ταξική στόχευση του μνημονιακού προγράμματος και τους υπαρκτούς κινδύνους για την πραγματική εξέλιξη της εκτέλεσης του προϋπολογισμού τους μήνες που ακολουθούν.
Κατʼ αρχάς η συνεχιζόμενη ύφεση της ελληνικής οικονομίας και το ύψος - ρεκόρ της ανεργίας προκαλούν επιδείνωση στο σκέλος των εσόδων (απόκλιση από τους στόχους 348 εκατ.? στα προ φόρων έσοδα και 506 εκατ.? στους έμμεσους φόρους), γεγονός που αυξάνει τις πιθανότητες λήψης νέων μέτρων (ή επέκτασης των υφισταμένων) το προσεχές διάστημα.
Σχετικά με την εμφανιζόμενη εξοικονόμηση δαπανών, αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στη μείωση μισθών και συντάξεων, καθώς και στον περιορισμό της απαραίτητης χρηματοδότησης για την κάλυψη βασικών κοινωνικών αναγκών, αποδεικνύοντας την ταξική στόχευση του ακολουθούμενου προγράμματος.
Την ίδια στιγμή, οι φόροι στα νομικά πρόσωπα περιορίζονται στο πρώτο τρίμηνο στα 21 εκατ.?, ενώ η κυβέρνηση προχώρησε σε επιστροφές φόρων παρελθόντων ετών προς οργανισμούς και επιχειρήσεις συνολικού ύψους 570 εκατ.?, που ωστόσο «λογιστικά» εξαιρούνται από το ισοζύγιο του προϋπολογισμού για το τρέχον έτος.
Όσον αφορά στην επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος (520 εκατ.?), αυτή στηρίζεται:
- στις μειωμένες επιστροφές φόρων (κατά 467 εκατ.?),
- στα αυξημένα έσοδα από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (κατά 824 εκατ.?), λόγω των αυξημένων εισροών από την Ε.Ε.,
- στη μείωση των πρωτογενών δαπανών - μισθοί, συντάξεις, ασφάλιση, κοινωνική προστασία κ.α. (κατά 1,09 δισ.?),
- στη μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (κατά 671 εκατ.?).
Στα ανησυχητικά μηνύματα συμπεριλαμβάνεται το υψηλό ποσοστό απορρόφησης των επιχορηγήσεων προς τα ασφαλιστικά ταμεία, που ανέρχεται στο τέλος του Μαρτίου στο 29,6% του συνολικού προϋπολογισθέντος ποσού, (ΙΚΑ 34,4%, ΟΓΑ 30,3%, ΤΑΠ-ΟΤΕ 47,7%, κλπ.). Αν ληφθούν υπόψη τα ποσοστά ανεργίας, η ανασφάλιστη εργασία και η αύξηση του αριθμού των συνταξιούχων, η πίεση για χρηματοδότηση των αναγκών των ταμείων από τον κρατικό προϋπολογισμό αναμένεται να ενταθεί τους επόμενους μήνες.
Όσο λοιπόν και να προσπαθούν κυβέρνηση και οικονομικό επιτελείο να εξωραΐσουν την πραγματικότητα, αυτή παραμένει οδυνηρή για την ελληνική κοινωνία.
Οι κυβερνώντες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι είναι αδιανόητη η τακτική τους να τοποθετούν τον «καλλωπισμό των αριθμών» πιο πάνω από τις κοινωνικές ανάγκες, ενώ οποιαδήποτε σκέψη για λήψη νέων μέτρων μόνο ως παράλογα ανάλγητη θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί.
Οι αντοχές της κοινωνίες έχουν από καιρό εξαντληθεί.
Τμήμα Οικονομικής Πολιτικής
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS