Ο Πρόεδρος της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Αλέξης Τσίπρας συμμετείχε σήμερα σε γεύμα που διοργάνωσε η Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου προς τιμήν του, στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία». Στην τοποθέτησή του, μεταξύ άλλων, τόνισε:
Η κρίση που αντιμετωπίζουμε από ότι φαίνεται δεν είναι μία κρίση συγκυριακή, είναι μία κρίση ιστορικής σημασίας. Δομική για την Ευρώπη, καθοριστικής σημασίας για την Ελλάδα. Παίρνει ίσως διαστάσεις εθνικής τραγωδίας αν λάβει κανείς υπόψη του ότι τα τελευταία τρία χρόνια έχει μειωθεί το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν τόσο, όσο δεν είχε μειωθεί σε περίοδο πολέμου ή, μάλλον, για να είμαι ακριβής, έχουμε να δούμε τέτοια μεγέθη από την περίοδο της κατοχής. Δεν είμαστε όμως σε πολεμική περίοδο, είμαστε σε καιρό ειρήνης και αυτό είναι πρωτόγνωρο. Και επιτρέψτε να σας πω ότι, κατά τη δική μας εκτίμηση, αυτό δεν οφείλεται μόνο στο λάθος των πολλαπλασιαστών, δηλαδή στον κακό υπολογισμό της ύφεσης. Σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην ίδια τη φιλοσοφία του προγράμματος που επιλέχθηκε για την Ελλάδα, στο πρόγραμμα της εσωτερικής υποτίμησης.
Συνειδητοποιούμε, όμως, από ένα σημείο και μετά, ότι αυτή η επιμονή στο λάθος δεν μπορεί παρά να έχει μία άμεση σύνδεση και με έναν στόχο των εταίρων μας, και κυρίως των αγαπημένων μας εταίρων, των γερμανών, που διακατέχονται από έναν ιδιότυπο οικονομικό εθνικισμό και θέλουν να επικρατήσουν στην ευρωζώνη και στην ευρωπαϊκή σφαίρα με οικονομικά μέσα. Όσο κι αν αυτό αποτελεί μία αυτοκαταστροφική πολιτική και για τους ίδιους και για την Ευρώπη. Όμως θα πρέπει να ξεκινήσουμε από αυτό για να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να αποκτήσουμε μία εθνική ενόραση στο εθνικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, διότι κάποιοι νόμιζαν ότι όταν άρχιζε αυτή η κρίση, αυτή θα αφορούσε τους εργαζόμενους, τη μεσαία τάξη και όχι το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Ήταν γελασμένοι. Επίσης κάποιοι πίστεψαν ότι ο κίνδυνος για την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα θα ήταν μία πιθανή αντι-μνημονιακή κυβέρνηση, μία πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν αφελείς όσοι το πίστεψαν αυτό. Διότι σήμερα αποδεικνύεται ότι ο πραγματικός κίνδυνος για την οικονομία είναι το ίδιο το μνημόνιο και η τρόικα με τις επιλογές της. Οι επιχειρήσεις κλείνουν, οι τράπεζες καταρρέουν, υπάρχει κίνδυνος αφελληνισμού των τραπεζών, οι καταθέσεις κινδυνεύουν, ιδίως μετά από όλα όσα είδαμε στην Κύπρο, οι επενδυτές δεν έρχονται μέσα σε αυτό κλίμα της αστάθειας και νομίζω ότι όλοι εδώ πρέπει να συνομολογήσουμε ότι γιʼ αυτό δεν ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είμαστε εναντίον ενός ιδιότυπου κρατισμού και μιας κρατικοδίαιτης λειτουργίας της οικονομίας. Και βασική μας επιδίωξη είναι να βάλουμε ένα λιθαράκι ώστε, εάν δούμε μία προοπτική ανάκαμψης, να έχουμε ένα σχέδιο ώστε να αναδιοργανώσουμε το κράτος να δουλεύει καλύτερα. Να γίνει πιο αποτελεσματικό στην είσπραξη όσων του οφείλονται, να γίνει πιο λειτουργικό και διαφανές στη διαχείριση των πόρων, δικαιότερο στην κατανομή του εισοδήματος, και, κυρίως, να μπορεί να ανταποκρίνεται στις κοινωνικές ανάγκες.
Βεβαίως, έχουμε, ενδεχομένως, διαφορετικές απόψεις με πολλούς από εσάς, τις οποίες δεν έχουμε όμως κανένα πρόβλημα να τις συζητήσουμε ανοιχτά. Κάποιοι ενδεχομένως να μας κατηγορούν ότι είμαστε αρνητικοί απέναντι σε κάθε επένδυση, είναι λάθος αυτό. Εκεί που είμαστε αρνητικοί, εκεί που έχουμε αντίθεση, είναι όταν έχουμε επενδύσεις που δεν σέβονται τους περιβαλλοντικούς και εργασιακούς νόμους. Είμαστε υπέρ του δημόσιου και κοινωνικού ελέγχου νομικών μονοπωλίων και κρίσιμης στρατηγικής σημασίας οργανισμών για το δημόσιο. Δεν έχουμε ούτε ρεβανσιστική διάθεση απέναντι σε συγκεκριμένους επιχειρηματίες- άλλωστε, δεν πιστεύουμε ότι η συνδιαλλαγή και η διαπλοκή είναι μία υπόθεση που αφορά μονάχα αυτούς, είναι σαν το βαλς, θέλει δύο. Είμαστε επίσης υπέρ του δημοσίου και κοινωνικού έλεγχου φυσικών μονοπωλίων και κερδοφόρων οργανισμών, διότι βλέπουμε ότι σε όλη την Ευρώπη αυτό που έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια είναι το κράτος να έχει συμμετοχή και έλεγχο σʼ αυτούς. Είναι όμως μια συζήτηση την οποία θα μπορούσαμε να κάνουμε και πιο ανοιχτά.
Θα ήθελα όμως σε αυτή την de profundis συνάντηση μαζί σας να μην κρύψω τις ανησυχίες μου. Αγαπητοί φίλοι έχω την αίσθηση ότι η χώρα δεν πάει καλά, ότι η οικονομία δεν πάει καλά, και ότι, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι αυτός που θα κληθεί να βγάλει το φίδι από την τρύπα, βρισκόμαστε μπροστά σε πολύ μεγάλους κινδύνους. Η κυβέρνηση, όπως κάνουν συνήθως οι κυβερνήσεις, προσπαθεί να ωραιοποιήσει την ατμόσφαιρα. Να δημιουργήσει τεχνητό κλίμα αισιοδοξίας και εφησυχασμού. Ενδεχομένως να βασίζεται στην ελπίδα της πιθανότητας ότι μετά τις γερμανικές εκλογές να υπάρξει κάποια χαλάρωση της πολιτικής της κυρίας Μέρκελ για τις χώρες της ευρωζώνης, και ιδίως για την Ελλάδα. Δεν συμμερίζομαι αυτή την αισιοδοξία παρότι θα ήθελα να είμαι ευχάριστος απέναντί σας και δεν ασπάζομαι την εκτίμηση ότι κάτι καλύτερο θα έρθει μετά τις γερμανικές εκλογές.
Πιστεύω ότι η δημιουργία στη Γερμανία ενός συντηρητικού κόμματος από τα σπλάχνα της αστικής τάξης της Γερμανίας υπέρ της επιστροφής στο μάρκο θα είναι μια αρνητική εξέλιξη για την Ευρώπη, για τη Γερμανία και για εμάς. Κάποιοι αισιοδοξούν ότι, αν κόψει κάποιο κομμάτι από τους Φιλελεύθερους, τότε η κ. Μέρκελ θα αναγκαστεί να κάνει κυβέρνηση με τους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους, και άρα θα υπάρξει αλλαγή στην οικονομική πολιτική. Έχω την εκτίμηση ότι όταν στην κοινωνία υπάρχει ένα κόμμα που τραβάει προς συντηρητικότερες θέσεις, που τραβάει προς πιο εθνοκεντρικές θέσεις, πιο αντιευρωπαϊκές, παρασύρει συνολικά την πολιτική προς αυτή την κατεύθυνση. Άρα το κλίμα που θα έχουμε συνολικά στην κοινή γνώμη της Γερμανίας μετά τις γερμανικές εκλογές θα είναι το ίδιο, ίσως και χειρότερο, από αυτό που υπήρξε τα τελευταία χρόνια, το ότι «δεν μπορούμε να πληρώνουμε άλλο τους τεμπέληδες Έλληνες».
Φοβούμαι λοιπόν ότι η χώρα βρίσκεται για πρώτη φορά, μετά το 1974 βρίσκεται μπροστά σε δραματικές δυσκολίες και αδιέξοδα και βρίσκεται και τόσο απομονωμένη στο διεθνές περιβάλλον. Η παράδοση στη στρατηγική της κ. Μέρκελ κατά την άποψή μας δημιουργεί προϋποθέσεις οικονομικής αποικιοποίησης για τη χώρα, η Ελλάδα και αυτό δεν αφορά τους εργαζόμενους, τη μεσαία τάξη, αφορά το σύνολο . Κατά την άποψή μας, παρά την δεινή οικονομική θέση έχει ανεξάντλητες και αναξιοποίητες δυνατότητες εξαιτίας της ανεξάντλητης γεωπολιτικής της δυναμικής. Οφείλει αυτές να τις αξιοποιήσει δίχως δογματισμούς. Θεωρώ και θέλω να κλείσω μʼ αυτό ότι είναι εθνική υπόθεση όχι απλά μιας νέας λαϊκής πλειοψηφίας ή μόνο των εργαζόμενων η διεκδίκηση μιας νέας στρατηγικής διαπραγμάτευσης. Και να συνειδητοποιήσουμε ότι όπως πάνε τα πράγματα δεν θα υπάρχουν κερδισμένοι και ηττημένοι, θα είμαστε όλοι ηττημένοι.
Χρειάζεται, λοιπόν, σχέδιο σκληρής διεκδίκησης. Αυτό το σχέδιο πρέπει να στηριχτεί από ευρύτερες δυνάμεις, χρειάζονται αποτελεσματικές συμμαχίες, κυρίως με χώρες του Νότου στην ΕΕ. Η Ελλάδα πρέπει να ξεφύγει από αυτήν την πορεία της εθνικής καταστροφής και πιστεύω ότι αν έχουμε εθνική στρατηγική μπορούμε να διεκδικήσουμε, αν δεν έχουμε εθνική στρατηγική, στην κρίσιμη στιγμή θα υποστούμε νέες μεγάλες ταπεινώσεις, αντίστοιχες αυτών που είδαμε στην Κύπρο.
Το σχέδιο μας λοιπόν περιλαμβάνει μια, και θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας, μια σκληρή διαπραγμάτευση, μια σύγκρουση. Δεν είναι ένα σχέδιο εύκολο . Και σʼ αυτήν την σκληρή διαπραγμάτευση πρέπει να έχουμε την ανάλυση της πραγματικότητας, τʼ αδύναμα σημεία των εταίρων μας, αλλά στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης θα είναι αντίπαλοι, δεν θα είναι εταίροι, και, κυρίως, την αίσθηση ότι μπορούμε να επιβιώσουμε σε κάθε περίπτωση αν έχουμε ένα κοινό όραμα που μας ενώνει για να επιβιώσουμε. Αν δεν έχουμε, δεν θα επιβιώσουμε.
Εμείς πιστεύουμε ότι το ευρώ είναι βασικό στοιχείο της στρατηγικής των εταίρων και κυρίως της Γερμανίας, και ότι η Ελλάδα αποτελεί συστημικό κίνδυνο. Πόσο δε μάλλον αν υπάρχει από κοινού συνεννόηση χωρών που σήμερα πλήττονται από αυτήν την πολιτική, σε σχέση με την διεκδίκηση μιας εναλλακτικής πολιτικής στην ΕΕ.
Και πιστεύουμε ότι μπορεί αυτό να γίνει πραγματικότητα, μπορούμε να καταφέρουμε και να διεκδικήσουμε μια διαφορετική πορεία για την ΕΕ συνολικά, αν έχουμε καλή στρατηγική διαπραγμάτευσης, κατάλληλες συμμαχίες και ένα πλαίσιο κοινωνικής συναίνεσης. Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι οι ευκαιρίες που θα έχουμε μπροστά μας σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα της διαπραγμάτευσης θα είναι μεγάλες για να αλλάξουμε και την εικόνα που είχε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Τότε η κρίση μπορεί να είναι μια ευκαιρία.
Και μόνο επιγραμματικά να σας πω κι αυτό και κλείνω. Εμείς έχουμε ως στόχο στην μεταμνημονιακή εποχή, και στο βαθμό που θα καταφέρουμε να κερδίσουμε την ισότιμη συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο έξω από τους καταναγκαστικούς όρους της αποικιοποίησης που μας θέτει το μνημόνιο, να πάμε σε ένα σχέδιο για την παραγωγική, οικονομική, κοινωνική ανασυγκρότηση του τόπου. Και αυτό το σχέδιο έχει έξι βασικούς άξονες:
1. Δημοσιονομική σταθεροποίηση με ένα κοινωνικά δίκαιο και βιώσιμο τρόπο.
Το οποίο πρακτικά σημαίνει η χώρα να προσεγγίσει το μέσο όρο της ευρωζώνης σε δημόσια έσοδα, άρα χρειάζεται ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, περιουσιολόγιο και φορολογικό σύστημα για να σταματήσει η φοροασυλία και η φοροαποφυγή.
2. Διαμόρφωση ενός σταθερού εργασιακού και φορολογικού πλαισίου.
Και αυτό είναι στοιχείο δικαιοσύνης, θα ξέρετε τη θέση μας όχι για μεγάλες παροχές δεν έχουμε τη δυνατότητα να τις δώσουμε αλλά τουλάχιστον να φτάσουμε τα επίπεδα του κατώτατου μισθού εκεί όπου ήμασταν πριν από την κρίση, διότι – και η εμπειρία της κρίσης του ʼ29 μας το διδάσκει αυτό – ο μόνος τρόπος να μπορέσει να επανεκκινήσει η οικονομία είναι η ενεργός ζήτηση, δηλαδή όσοι ότι λαμβάνουν το καταναλώνουν πρέπει να έχουν την δυνατότητα να έχουν εισόδημα για να καταναλώσουν.
3. Το τρίτο ,η καταπολέμηση της ανεργίας.
Ο νέος μεγάλος εθνικός στόχος στη χώρα είναι να ξανακερδίσουμε τη μάχη της εργασίας. Με 30% ανεργία μόνο τριτοκοσμικές χώρες μπορούν να προσομοιάζουν στην Ελλάδα. Σχέδιο Δράσης για τη καταπολέμηση της ανεργίας.
4. Το τέταρτο είναι η αποκατάσταση θεσμών κοινωνικής προστασίας και ιδιαίτερα η προσπάθεια να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την ανθρωπιστική κρίση.
5. Το πέμπτο μεγάλο θέμα είναι η μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης.
Πιστεύω ότι όσα γίνονται σήμερα είναι στην αντίθετη κατεύθυνση, θα γίνει χειρότερη η Δημόσια Διοίκηση με οριζόντιες περικοπές και με απολύσεις. Ένα πράγμα θα σας πω μόνο: σήμερα, υπό το κράτος της απειλής του επίορκου, τα κρίσιμα στελέχη στη Δημόσια Διοίκηση διστάζουν να πάρουν αποφάσεις, δεν υπογράφουν κρίσιμες αποφάσεις, με το φόβο ότι μπορεί να πάρουν ρίσκο που θα τους οδηγήσει στην απόλυση. Είναι η τελείως λάθος συνταγή για την αντιμετώπιση των διαχρονικών στρεβλώσεων στην Δημόσια Διοίκηση.
Τέλος, θεωρούμε το έκτο σημείο, είναι αυτό που εμείς ονομάζουμε παραγωγική ανασυγκρότηση:
6. Ο αναπροσανατολισμός των διαθέσιμων εργαλείων δημόσιας πολιτικής και η ένταξη στον περιφερειακό σχεδιασμό νέων παραγωγικών δραστηριοτήτων.
Η Ελλάδα, ενδεχομένως μακροπρόθεσμα να έχει δυνατότητες σε σημαντικούς τομείς, και πρέπει να τις ενισχύσουμε, αλλά έχει κάποια σημαντικά πλεονεκτήματα. Το ένα είναι το ανθρώπινο δυναμικό της. Αν δεν αναστρέψουμε αυτήν την φυγή ανθρώπινου δυναμικού από τη χώρα με την μετανάστευση των νέων επιστημόνων, δεν θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε την επόμενη μέρα. Το δεύτερο είναι να εκμεταλλευτούμε το κλίμα της χώρας, πρέπει να δούμε πως θα ανασυγκροτήσουμε τη γεωργία με ποιοτικά προϊόντα τα οποία να είναι ανταγωνιστικά, πως θα αξιοποιήσουμε τον τουρισμό, πως θα αξιοποιήσουμε τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και βεβαίως ένα σημαντικό κλάδο που είναι η ναυτιλία, ο οποίος πρέπει να στηριχτεί, αυτές είναι οι παραδοσιακές ανταγωνιστικές δυνάμεις και δυνατότητες στο χώρο της οικονομίας για τη χώρα και πρέπει με σχέδιο να τις ανασυγκροτήσουμε.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS