Ενα πρώτο σχόλιο για το πολυνομοσχέδιο-σκούπα που ετοιμάζει να περάσει η κυβέρνηση είναι ο τίτλος του χθεσινού «Βήματος» για την παρουσίασή του: «οι 18 εντολές της Τρόικα». Ενα δεύτερο είναι ότι η κυβέρνηση συνηθίζει να κάνει πλέον κανόνα το να νομοθετεί τις εντολές της Τρόικα σε πακέτο και στο όνομα, δήθεν, της σωτηρίας της χώρας, να τις περνάει με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Το τρίτο, όπως διαβάζω, είναι ότι οι δύο άλλοι αρχηγοί, Βενιζέλος και Κουβέλης, διαμαρτύρονται ότι δεν γνωρίζουν το νομοσχέδιο που Σαμαράς-Στουρνάρας θέλουν να περάσουν στο άψε-σβήσε. Όλα αυτά μαζί δείχνουν ότι κι αυτό το πακέτο είναι ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα μίας πολιτικής που μπάζει από παντού και οδηγεί από το κακό στο χειρότερο.
Χάντρες και καθρεφτάκια στους «ιθαγενείς» για να επιταχυνθούν ιδιωτικοποιήσεις-ανακεφαλαιοποίηση
Μία μικρή ανάσα στη ρύθμιση των δανείων ή μια διευκόλυνση αποπληρωμής συσσωρευμένων χρεών στην Εφορία -στο ίδιο πακέτο με το χαράτσι και τις απολύσεις στο Δημόσιο- είναι οι χάντρες και τα καθρεφτάκια στους «ιθαγενείς» προκειμένου να επιταχυνθούν οι ιδιωτικοποιήσεις, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζων κλπ. Δίνει βέβαια και το πρόσχημα στους τρεις κυβερνητικούς εταίρους για να τα βρίσκουν μεταξύ τους.
Εν τω μεταξύ, την ώρα που κυβέρνηση και Τρόικα ορκίζονται ότι τους ενδιαφέρει η ανασύνταξη και βελτίωση της απόδοσης του μηχανισμού είσπραξης εσόδων και διαφημίζουν την ανάληψη της αρμοδιότητας αυτής από τον τεχνοκράτη κ. Θεοχάρη, πριν από λίγες ημέρες «έσπασαν» στα δυο αυτήν την αρμοδιότητα έτσι ώστε ο Καλαματιανός επικεφαλής του ΣΔΟΕ κ. Στασινόπουλος να κρατήσει κι αυτός ένα κομμάτι εξουσίας.
Πρέπει να τρέξουμε γιατί ο κόσμος μας τραβάει από το μανίκι
Αλίμονο αν η Αριστερά περίμενε στην Ιστορία να δουλεύουν μόνο οι νομοτέλειες. Όσες φορές το έκανε αυτό, εισέπραξε και η ίδια και ο κόσμος που εκπροσωπεί οδυνηρές ήττες. Επομένως κι εμείς πρέπει να κάνουμε περισσότερα και καλύτερα σε όλους τους τομείς: στο πρόγραμμα, στην επαφή μας με την κοινωνία, την κινηματική μας δράση και τον ουσιαστικό μετασχηματισμό μας σε μια ενιαία, σφριγηλή δύναμη της Αριστεράς του 21ου αιώνα.
Ωστόσο, δεν πρέπει να υποτιμάμε και όσα έχουμε πετύχει μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο. Το να πας από το 4% στο 17% και από εκεί στο 27%, σε ένα εχθρικό πολιτικό και επικοινωνιακό περιβάλλον στην Ελλάδα αλλά και διεθνώ,ς και να κρατιέσαι σταθεροποιημένος σε αυτά τα επίπεδα είναι πάρα πολύ σημαντικό, αν και δεν αρκεί μόνο αυτό. Επειδή η ιστορία και η συγκυρία μας έδωσαν την ευθύνη να είμαστε ο αντίπαλος πόλος της σκληρά νεοφιλελεύθερης μνημονιακής πολιτικής, πρέπει να τρέξουμε γιατί ο κόσμος μας τραβάει από το μανίκι. Και πρέπει να ξεφύγουμε από την αυτάρκεια, την επανάπαυση αλλά και από τα «κολλήματα» του μικρόκοσμού μας, γιατί ο κόσμος που μας έφτασε ως εδώ θέλει από μας να κυβερνήσουμε και να απαλλάξουμε τον τόπο από τη θηλιά του Μνημονίου για να προχωρήσουμε σε ένα σχέδιο ανασύνταξης και ανασυγκρότησης.
Η δίκη Τσοχατζόπουλου πιάνει μια μικρή γωνιά της βαθιάς συστημικής διαφθοράς
Η δίκη Τσοχατζόπουλου είναι μια δίκη που πιάνει μια μικρή γωνιά μιας βαριάς και βαθιάς συστημικής διαφθοράς, μέσα στην οποία είναι βουτηγμένα τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μέχρι το λαιμό. Το τι θα βγει από αυτήν, το αν δηλαδή ο Τσοχατζόπουλος θα ανοίξει το στόμα του για να αποκαλύψει και να πάρει μαζί του κι άλλους, ας περιμένουμε να το δούμε. Το βέβαιο είναι ότι η όψιμη αποκήρυξη του κ. Τσοχατζόπουλου από κύκλους του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να λειτουργήσει ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ ούτε για το ΠΑΣΟΚ ούτε για τη ΝΔ, όταν πριν λίγες ημέρες τα κόμματα αυτά ψήφισαν την ασυλία των τραπεζιτών για τα θαλασσοδάνεια στα κόμματα, όταν κουκουλώνουν το σκάνδαλο με τη λίστα Λαγκάρντ, όταν κουκούλωσαν παλιότερα το σκάνδαλο Siemens κ.ο.κ.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS