Το Β' Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών εξέδωσε την Παρασκευή 29/3 καταδικαστική απόφαση εναντίον τριών συνδικαλιστών στους ΟΤΑ, οι οποίοι διώκονταν για την παρουσία και στήριξή τους στην απεργία συναδέλφων τους στον Δήμο Ηρακλείου το 2007, καταδικάζοντάς τους σε εξάμηνη φυλάκιση. Η πρωτοφανής αυτή απόφαση λήφθηκε μάλιστα χωρίς να προκύπτουν στοιχεία για οποιαδήποτε αξιόποινη πράξη των συνδικαλιστών κατά την διάρκεια της απεργίας, απλώς και μόνο με την αιτιολογία ότι η παρουσία τους στον χώρο, η περιφρούρηση δηλαδή της απεργίας, αποτελούσε ψυχολογική βία(!), απόφαση που θυμίζει παλαιότερο νόμο της Θάτσερ περί απαγόρευσης εργατικών συγκεντρώσεων με την ίδια αιτιολογία.
Τέτοιου είδους δικαστικές αποφάσεις, εντάσσονται στο ίδιο πλαίσιο με τις συχνότατες στα χρόνια της μνημονιακής τάξης πραγμάτων επιτάξεις, επιστρατεύσεις, απαγορεύσεις απεργιών, την καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων αλλά και τις σχεδόν καθημερινές διώξεις και απολύσεις αγωνιζόμενων εργαζομένων και εκλεγμένων συνδικαλιστών. Σε ένα πλαίσιο, δηλαδή, τρομοκράτησης, φίμωσης και ποινικοποίησης των αντιστάσεων που αναπτύσσονται ενάντια στην νεοφιλελεύθερη επέλαση και την κοινωνία-ζούγκλα που δημιουργείται. Απ' ότι φαίνεται οι νόμοι (ειδικά οι μνημονιακοί) είναι αυστηροί και αμείλικτοι όταν αφορούν την κοινωνία, αλλά όταν ερμηνεύονται από την εξουσία μπορούν να «τεντώνονται» και να εφαρμόζονται κατά βούληση.
Τέτοια λυπηρά φαινόμενα – φαινόμενα πολύ συχνά πλέον – συστράτευσης της δικαιοσύνης με τις κυβερνητικές πολιτικές και λογικές απαξιώνουν και υπονομεύουν την ουσία της συνταγματικής επιταγής διαχωρισμού των εξουσιών και αποδεικνύουν ότι η κοινωνική καταστροφή βαδίζει χέρι-χέρι με την υποβάθμιση σημαντικών δημοκρατικών ελευθεριών. Δυστυχώς, γι' αυτούς που υπηρετούν αυτές τις πολιτικές η ιστορία του ελληνικού λαού δείχνει ότι δεν συνηθίζει να εκφοβίζεται, αντίθετα πεισμώνει και εντείνει τους αγώνες του.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS