Μιλώντας σήμερα στο ραδιοφωνικό σταθμό της NET (Αν.Ζήγου), ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
Είναι τραγικό το γεγονός ότι ο κ. Σαμαράς, που μόλις πριν δύο χρόνια -συγκεκριμένα στις 11.02.2011- χαρακτήριζε μέσα στη Βουλή «χουντική μέθοδο» την αστυνομική απαγόρευση ενός γαλάζιου αγροτικού μπλοκ στον Προμαχώνα Σερρών, είναι ο πρωθυπουργός που, κουρελιάζοντας το Σύνταγμα, καταργεί το δικαίωμα της απεργίας, χρησιμοποιώντας το επίσης χουντικής κοπής εργαλείο που λέγεται πολιτική επιστράτευση για τρίτη φορά μέσα σε οκτώ μήνες. Αντί για αυτές τις αντιδημοκρατικές μεθόδους, θα έπρεπε στο κυβερνητικό επιτελείο να δουν ότι στην Ελλάδα ξοδεύουμε για δημόσια παιδεία τα μισά από ότι η Ευρωζώνη κι ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί είναι οι πιο κακοπληρωμένοι της Ευρώπης.
Προδίδουν τη νοοτροπία «όποιος διαφωνεί μαζί μας είναι ΣΥΡΙΖΑ ή κρυπτο-ΣΥΡΙΖΑ»
Γιατί η κυβέρνηση «ντύνει στο χακί» 88.000 εκπαιδευτικούς, όταν για να γίνουν οι Πανελλαδικές χρειάζονται πολύ λιγότεροι που πιθανότατα θα τους έβρισκαν ούτως ή άλλως; Πιστεύει κανείς ότι η ΟΛΜΕ, όπου έχουν σημαντικό ρόλο οι παρατάξεις της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ, κόλλησε ξαφνικά την «ασθένεια ΣΥΡΙΖΑ»; Η θεωρία του κ. Κεφαλογιάννη ότι «διαγράφουμε τον κορυφαίο συνδικαλιστή της ΔΑΚΕ γιατί είχε νοοτροπία ΣΥΡΙΖΑ» προδίδει μία νοοτροπία που λέει «όποιος διαφωνεί μαζί μας είναι ΣΥΡΙΖΑ ή κρυπτο-ΣΥΡΙΖΑ». Πρόκειται για τακτικές που πάνω από όλα πλήττουν τη δημοκρατία. Κι όλα αυτά την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση υποχωρεί ατάκτως «αδειάζοντας» το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη απέναντι στις πιέσεις τις Χρυσής Αυγής και είναι έτοιμη να υποδεχθεί στις αγκάλες της ΝΔ τον κ. Καρατζαφέρη, ξεχνώντας ότι ο ίδιος είχε αποκαλέσει από το βήμα της Βουλής «Τρελαντώνη» τον πρωθυπουργό και είχε χαρακτηρίσει «προδότες» τον Βορίδη, τον Γεωργιάδη και τον Πλεύρη.
Η σιωπή Κουβέλη, Βενιζέλου, Ρουπακιώτη είναι ένα ένοχο «Ναι»
Από την άλλη πλευρά, ας μας εξηγήσει κάποιος γιατί σιωπούν οι έγκριτοι νομικοί που μετέχουν και στηρίζουν την κυβέρνηση -Κουβέλης, Βενιζέλος, Ρουπακιώτης- οι οποίοι, κατά τʼάλλα έχουν γράψει άρθρα, πραγματείες, γνωματεύσεις εναντίον της επιστράτευσης και έχουν καταθέσει σχετικές προτάσεις νόμου στη Βουλή. Η σιωπή είναι ένα ένοχο «Ναι».
Αυτό που εμφανίζεται ως νηνεμία, είναι ένα μείγμα αγανάκτησης, απογοήτευσης και κόπωσης
Η ελληνική κοινωνία έχει πληρώσει και συνεχίζει να πληρώνει το μεγαλύτερο κοινωνικό κόστος από την προσκόλληση της τρικομματικής κυβέρνησης στο «δόγμα Μέρκελ» και την πολιτική του Μνημονίου. Έχουμε τη μεγαλύτερη ανεργία, τη μεγαλύτερη ύφεση, την πιο άδικη κατανομή βαρών και θυσιών. Αυτό που εμφανίζεται δε, ως νηνεμία, είναι ένα μείγμα αγανάκτησης, απογοήτευσης, κόπωσης που θυμίζει την ηρεμία πριν την καταιγίδα. Όσοι μάλιστα νομίζουν ότι οι Έλληνες είναι υπομονετικοί, όπως είπε ο κ. Στουρνάρας, και συμφωνούν με το Μνημόνιο, διαβάζουν λάθος τα πράγματα. Οι επιμέρους κινητοποιήσεις και αντιδράσεις, όλο το προηγούμενο διάστημα, δεν έχουν πάει χαμένες. Αντιθέτως, όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι για να σταματήσει ο κατήφορος και να μπούμε σε μια πορεία ανάπτυξης χρειάζεται πολιτική αλλαγή. Επομένως το ζητούμενο και το κεντρικό καθήκον μας είναι να μορφοποιήσουμε πειστικά και ρεαλιστικά μια εναλλακτική λύση, ικανή να κυβερνήσει τον τόπο.
Χρειάζεται να κερδίσουμε το δικό μας διπλό στοίχημα
Για να μπορέσουμε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη μεγαλύτερης μερίδας του κόσμου, να κάμψουμε τις επιφυλάξεις αρκετών και να πολεμήσουμε το φόβο που καλλιεργεί ένα πανίσχυρο επικοινωνιακό σύστημα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, χρειάζεται να κερδίσουμε το δικό μας διπλό στοίχημα: γρήγορη και δημοκρατική ολοκλήρωση του μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα της Αριστεράς και επιτάχυνση της ολοκλήρωσης του κυβερνητικού προγράμματός μας έτσι ώστε έγκαιρα να οργανώσουμε τον διάλογο με την κοινωνία. Όσο πιο γρήγορα ανταποκριθούμε σε αυτό το στοίχημα, τόσο γρηγορότερα θα πετύχουμε τον στόχο που αγγίζει την πλειοψηφία των πολιτών. Ας μην ξεχνάμε, τέλος, ότι το να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ ο βασικός αριστερός, προοδευτικός πόλος απέναντι στην τρικομματική μνημονιακή συγκυβέρνηση το πέτυχε σε ένα άκρως αρνητικό και επιθετικό επικοινωνιακό περιβάλλον, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς.
To Γραφείο Τύπου