*******
Αλ. Τσίπρας: Καταρχάς, θα ήθελα να ευχαριστήσω την IZQUIERDA UNIDA και τον Cayo Lara που μας έδωσε τη δυνατότητα τη δυνατότητα να βρεθούμε σήμερα εδώ. Θέλω εξʼ αρχής να επισημάνω ότι όλα όσα ζήσαμε στην Ελλάδα τα 3 τελευταία χρόνια, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, τα βλέπουμε σήμερα να έρχονται στην Ισπανία και στις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.
Η Ελλάδα επιλέγει ως το πειραματόζωο σε μια ακραία, νεοφιλελεύθερη πολιτική, σε μια πολιτική σοκ και αυτό το πειραματόζωο δέχτηκε έναν συνδυασμό μέτρων που στον έναν ή άλλο βαθμό τα βλέπουμε σήμερα να εξάγονται και στις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.
Αυτές οι πολιτικές δεν ήταν ξένες ούτε άγνωστες. Ο πυρήνας αυτών των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων ήταν στην ιδεολογική φαρέτρα των πολιτικών μας αντιπάλων όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ήταν στη βασική κατεύθυνση των προγραμμάτων και της Λαϊκής Δεξιάς, εσχάτως βεβαίως και στα κυβερνητικά προγράμματα της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά ποτέ άλλοτε όλες αυτές οι νεοφιλελεύθερες ιδέες δεν έγιναν πράξη με έναν τόσο σκληρό τρόπο και ποτέ άλλοτε δεν ήταν μαζεμένες σε ένα πρόγραμμα, όπως το είδαμε αυτό στο Μνημόνιο στην Ελλάδα και στις πολιτικές που ακολουθούνται και στις άλλες χώρες του Νότου.
Αρχικά, λοιπόν, μας είπαν ότι στόχος τους είναι να προχωρήσουμε σε αυτό που λένε δημοσιονομικό εξορθολογισμό και δημοσιονομική σταθερότητα. Και αντί να περιορίσουν την ασυδοσία των τραπεζών και πολυεθνικών, αντί να φορολογήσουν το μεγάλο κεφάλαιο, έριξαν όλα τα βάρη στους μισθωτούς, στη μεσαία και στην κατώτερη οικονομική τάξη.
Λένε ψέματα ότι η ύφεση είναι παράπλευρη απώλεια της πολιτικής τους. Η ύφεση ήταν στόχος της πολιτικής τους. Η πολιτική που επέλεξαν ήταν η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, δηλ. μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, προκειμένου να φορτώσουν την κρίση στις πλάτες των εργαζόμενων και των αδύναμων της κοινωνίας για να μην την πληρώσουν οι ισχυροί. Και, αφού όλα αυτά τα χρόνια έχουν ισοπεδώσει κοινωνικά δικαιώματα, έχουν διαρρήξει την κοινωνική συνοχή και έχουν οδηγήσει τις κοινωνίες σε αδιέξοδο, τα αποτελέσματα των προγραμμάτων τους είναι απολύτως ανεπιτυχή.
Στην Ελλάδα πριν μπούμε στο Μνημόνιο το δημόσιο χρέος ήταν 110-115% του ΑΕΠ. Σήμερα, το δημόσιο χρέος έχει φτάσει στο 175% του ΑΕΠ. Το ίδιο συνέβη και στην Ισπανία. Βεβαίως, δεν έχει το ίδιο πρόβλημα με το χρέος, αλλά διπλασιάστηκε καθʼ όλη την περίοδο της κρίσης. Επίσης, στην Ελλάδα η ανεργία ήταν στο 10-14% και έχει φτάσει στο 28%. Άρα, λοιπόν, έχουμε την απόλυτη αποτυχία και στο κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο των προγραμμάτων της λιτότητας.
Και σήμερα έρχονται οι υποκριτές και ανάξιοι ευρωπαίοι ηγέτες να μας πουν ότι θέλουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Και, μάλιστα, προχθές οι υπουργοί Οικονομικών της Γαλλίας και της Γερμανίας και χθες η καγκελάριος της Γερμανίας και ο Πρόεδρος της Γαλλίας μας είπαν ότι πάνε σε ένα νέα New Deal. Αλλά ποιο ήταν αυτό το νέο New Deal; Ήταν 6 δις ευρώ για την ανεργία των νέων ανθρώπων που έχει φτάσει σε δυσθεώρητα σε όλη την Ευρώπη. Για να καταλάβετε πόσο υποκριτικά είναι όλα όσα εξήγγειλαν προχθές, επιτρέψτε μου να σας παραθέσω κάποια νούμερα.
Η ανεργία των νέων ανθρώπων στην ευρωζώνη έχει φτάσει κατά μέσο όρο στο 24%. Δηλαδή, έχουμε 3,6 εκατομμύρια νέους άνεργους. Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα η ανεργία των νέων έχει φτάσει στο 65% και στην Ισπανία 56%.
Με δυο λόγια, έχουν καταστρέψει μια ολόκληρη γενιά. Και έρχονται τώρα να πουν ότι θα δώσουν 6δις από την Τράπεζα Επενδύσεων για τα επόμενα 6 χρόνια. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι για επόμενα 6 χρόνια θα δίνουν 277 ευρώ το χρόνο για κάθε νέο άνεργο ή 23 ευρώ το μήνα για κάθε νέο άνεργο. Και περιμένουν να πανηγυρίσουμε κιόλας και να τους πούμε: ευχαριστούμε που μας λύσατε το πρόβλημα.
Αν μπορεί ένας νέος άνθρωπος να ζήσει σήμερα με 23 ευρώ το μήνα, τότε, ναι, έλυσαν το πρόβλημα. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι το δομικό πρόβλημα της ανεργίας και ιδιαίτερα της ανεργίας των νέων δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ασπιρίνες. Είναι ένα κυκλικό πρόβλημα, όπως λένε οι οικονομολόγοι. Είναι η λιτότητα που διογκώνει την ανεργία. Διότι η λιτότητα δημιουργεί ύφεση και η ύφεση κλείνει τις δουλειές. Από τα 19,2 εκατομμύρια συνολικά ανέργους της ευρωζώνης, τα 10 εκατομμύρια είναι αποτέλεσμα των τελευταίων 4 χρόνων της σκληρής λιτότητας.
Γιʼ αυτό, λοιπόν, εμείς στην Ευρωπαϊκή Αριστερά έχουμε εγκαίρως συνειδητοποιήσει ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί πια να καλλωπιστεί. Δεν μπορεί να την φτιάξουμε λίγο, να γίνει πιο καλή. Χρειάζεται ριζική ανατροπή. Το ερώτημα είναι πως μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Η απάντηση που δίνουμε: είναι όχι ο καθένας μόνος του, όχι ο κάθε λαός να ανταγωνίζεται το διπλανό του. Αλλά μέσα από μια πλατιά συμμαχία των λαών της Ευρώπης που υφίστανται αυτήν την επίθεση απέναντι στις πολιτικές ελίτ της Ευρώπης, απέναντι στην κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στην Ευρώπη. Και, επειδή, όσε φορές συζητώ με τον Cayo συνειδητοποιώ ότι όχι μόνο υφιστάμεθα την ίδια πολιτική, αλλά και το ίδιο παραμύθι από την πλευρά των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων. Ότι φταίνε οι «τεμπέληδες» εργαζόμενοι. Ότι είναι ειδική περίπτωση η Ελλάδα. Ότι οι εργαζόμενοι ζούσαν πάνω από τις ανάγκες τα προηγούμενα χρόνια και τώρα πρέπει να πληρώσουν.
Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η λύση είναι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Να καλέσουμε τους εργαζόμενους και τους νέους σε μια δημιουργική εξέγερση απέναντι στις πολιτικές που προκαλούν αυτόν τον εφιάλτη στη ζωή τους. Και πιστεύουμε ότι ένα ισχυρό μέτωπο των λαών του ευρωπαϊκού Νότου θα μπορούσε να είναι ανοιχτό σε συμμαχίες με όλους τους λαούς στην Ευρώπη. Διότι, βεβαίως, έχουμε πάρα πολλά να χωρίσουμε με τις πολιτικές ελίτ των χωρών με πιστοληπτική ικανότητα 3Α, αλλά δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με τους λαούς τους. Και επειδή η Ευρώπη είναι ένα πεδίο ταξικής και κοινωνικής πάλης, όπου ο συσχετισμός δύναμης παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, εμείς πιστεύουμε ότι οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου με τις κοινές παραδόσεις αγώνων μπορούν να σύρουν το χορό μιας γενικευμένης ανατροπής στην ΕΕ.
Πρέπει να θυμηθούμε ότι έχουμε ένα κοινό σημείο η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Ήμασταν οι μόνες ευρωπαϊκές χώρες στην καρδιά της Ευρώπης που πρόσφατα ήμασταν κάτω από αυταρχικά, δικτατορικά καθεστώτα. Κι, όμως, πρώτοι ξεκίνησαν την αντίσταση και την ανατροπή οι πορτογάλοι, μετά ακολούθησαν οι έλληνες και μετά οι ισπανοί. Οι λαοί μας έσπασαν το γύψο των δικτατοριών και ανέδειξαν τη δημοκρατία που σήμερα είναι το βασικό κεκτημένο της Ευρώπης. Όπως, λοιπόν, τότε, έτσι και τώρα πιστεύω ότι οι λαοί του ευρωπαϊκού Νότου μπορούν να σύρουν πρώτοι το χορό που θα σπάσει μια άλλη δικτατορία. Τη δικτατορία των αγορών. Για να προασπίσουμε τη δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή όχι μόνο για λογαριασμό των δικών μας λαών, αλλά για λογαριασμό όλης της Ευρώπης.
Με αυτές τις εισαγωγικές σκέψεις θα ήθελα για μια ακόμη φορά να ευχαριστήσω την IZQUIERDA UNIDA για την ευκαιρία που μας έδωσε να βρεθούμε στη Μαδρίτη. Σήμερα το βράδυ έχουμε μια ανοιχτή εκδήλωση και αύριο θα συμμετάσχουμε όλοι μαζί σε μια διαδήλωση κόντρα στη λιτότητα. Μια διαδήλωση ενάντια σε αυτούς που υποβαθμίζουν και συρρικνώνουν τη δημοκρατία, αλλά και την Ευρώπη. Διότι εμείς δεν είμαστε αντι-ευρωπαϊστές. Αυτοί είναι αντι-ευρωπαϊστές. Ο Cayo είπε μια ωραία ατάκα πριν ότι δεν μπορούν οι εμπρηστές να σβήσουν τη φωτιά. Στην Ελλάδα έχουμε μια παροιμία που λέει ότι δεν μπορεί να βάζεις το λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Με δυο λόγια, αυτοί που μας κατέστρεψαν, αυτοί που μας έφεραν έως εδώ δεν μπορούν σήμερα να παρουσιάζονται ως σωτήρες.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS