Ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Αλέξης Τσίπρας πραγματοποιεί από σήμερα, Πέμπτη 30 Μαΐου 2013 έως το Σάββατο 01/06/2013 επίσκεψη στην Ισπανία. Ο Αλ. Τσίπρας μαζί με τον Pierre Laurent, Πρόεδρο του ΚΕΑ και τον Cayo Lara, επικεφαλής της Κ.Ο. της Ενωμένης Αριστεράς Ισπανίας συναντήθηκαν με τα Συνδικάτα CCOO και UGT.
Μετά τη συνάντηση ο Αλ. Τσίπρας έκανε στα ισπανικά και διεθνή μέσα τις παρακάτω δηλώσεις:
Η Ευρώπη σήμερα βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο και οι πολιτικές λιτότητας έχουν οδηγήσει στη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, ιδιαίτερα στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.
Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε ότι αυτό είναι το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης. Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε ότι αυτές οι πολιτικές γίνονται στο όνομα της αλληλεγγύης και της ισότητας. Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε ότι το μέλλον των νέων ανθρώπων, της νέας γενιάς είναι η ανεργία που στην Ελλάδα και την Ισπανία έχει χτυπήσει κόκκινο, στο 60% ή ότι είναι η εργασιακή επισφάλεια. Όπως, επίσης, δεν μπορούμε να αποδεχθούμε ότι η Ευρώπη και η ΕΕ μπορεί να είναι μια ένωση κρατών που στο τέλος γίνεται πάντα αυτό που θέλουν οι ισχυροί.
Στην αρχή μας είπαν ότι υπεύθυνοι για την κρίση είναι οι «τεμπέληδες Έλληνες», μετά οι «τεμπέληδες Ισπανοί», οι «τεμπέληδες Πορτογάλοι» ή οι Ιταλοί. Η πραγματικότητα είναι ότι για την κρίση δεν ευθύνονται οι λαοί. Για την κρίση ευθύνονται οι ισχυροί της Ευρώπης. Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, οι τραπεζίτες, όλοι όσοι θέλουν να κερδίζουν οδηγώντας τους λαούς στην καταστροφή.
Η κρίση, λοιπόν, δεν είναι ούτε ελληνική ιδιαιτερότητα ούτε ισπανική ούτε οφείλεται στο Νότο και στους τεμπέληδες λαούς του Νότου. Η κρίση είναι ευρωπαϊκή και συστημική. Αν δεν αλλάξουμε το ευρωπαϊκό σύστημα, δεν θα βγούμε από την κρίση. Μένει μόνο να καταλάβουμε ότι δεν μπορεί καμιά χώρα και κανένας λαός μόνος του. Αν, όμως, ενώσουμε τις δυνάμεις μας, τότε αυτοί που σήμερα φαντάζουν ισχυροί και ανίκητοι θα είναι αυτοί που θα έχουν το μεγάλο δίλημμα για τις επιλογές που πρέπει να κάνουν.
Το μέλλον μας, λοιπόν, δεν είναι η υποταγή και η μοιρολατρία. Το μέλλον μας είναι ένα μεγάλο μέτωπο των λαών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, αλλά και όλων των λαών της Ευρώπης απέναντι στην ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού. Μια νέα μεσογειακή άνοιξη των λαών και των κινημάτων μπορεί να ανατρέψει τους σημερινούς συσχετισμούς στην Ευρώπη και να δώσει διέξοδο. Και αυτό το μέτωπο δεν είναι ουτοπία.
Στην Ελλάδα είναι φανερό ότι η μόνη εναλλακτική λύση είναι η σύγχρονη αριστερά και οι συμμαχίες της που μπορούν να πάρουν τη διακυβέρνηση, αλλά και στην Ισπανία, την Πορτογαλία είναι πλέον φανερό: Δεν μπορεί να υπάρξει εναλλακτική χωρίς τη σύγχρονη ριζοσπαστική αριστερά να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις, χωρίς να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην προοπτική διακυβέρνησης που θα αλλάξει τα δεδομένα προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας.
Αυτοί που μας οδήγησαν στην κρίση, αυτοί που άφησαν πίσω τις ιδέες τους για να δώσουν προνόμια στους τραπεζίτες και στις πολυεθνικές, αυτοί που αποτελούν το πολιτικό σύστημα της διαφθοράς, δεν μπορούν να δώσουν ελπίδα στους λαούς. Ελπίδα είναι το καινούργιο, το ανατρεπτικό, το ριζοσπαστικό που σήμερα στην Ευρώπη εκφράζουν οι δυνάμεις της ενωμένης ριζοσπαστικής αριστεράς.
Σε ερώτηση δημοσιογράφου ο Αλ. Τσίπρας ανέφερε τα εξής:
Η καταστροφή που έχει γίνει από αυτές τις επιλογές δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ασπιρίνες. Είναι σαν να έχουν κατακρεουργήσει έναν ασθενή, να του δίνουν εδώ και τέσσερα χρόνια ένα φάρμακο που τον κάνει χειρότερα από ότι η ίδια η ασθένεια, και τώρα να του δίνουν ασπιρίνες για να ξεπεράσει το πρόβλημα που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αν δεν υπάρξει μια ριζική αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη δεν θα μπορέσουμε να βγούμε από αυτή την κρίση ή αν θα βγούμε από την κρίση θα βγούμε με την κοινωνία ισοπεδωμένη. Όταν η ανεργία των νέων έχει φτάσει στο 60% αυτά τα οποία αποφάσισαν ή σκέφτονται να αποφασίσουν σημαίνει ότι αντί για 60% μπορεί να πάει στο 55%. Αυτό είναι λύση;
Η Ευρώπη χρειάζεται ένα σύγχρονο New Deal. Η Ευρώπη και ιδιαίτερα ο ευρωπαϊκός Νότος χρειάζεται ένα πρόγραμμα γενναίων δημόσιων επενδύσεων που θα ξαναζωντανέψουν την ανάπτυξη και θα μειώσουν δραστικά την ανεργία. Όσο δεν το αποφασίζουν αυτό, θα ανακυκλώνουν την κρίση και απλώς θα δίνουν κάποιες πρόσκαιρες λύσεις οι οποίες πολύ γρήγορα θα διαψεύδονται.
Και, επειδή προχθές διαβάσαμε ότι ο κ. Σόιμπλε είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος για την ανεργία των νέων στο Νότο θα του συνιστούσα, αν πραγματικά είναι ευαίσθητος για την ανθρωπιστική κρίση που δημιούργησαν οι πολιτικές του στο Νότο, τότε, ας προκρίνει ως λύση αυτό που έγινε για την Γερμανία σε σχέση με το χρέος της το 1953.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS