Η Ελληνική Παιδεία βρίσκεται στη δίνη μιας ακόμα κρίσης.
Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος στην Ελλάδα με την κατάσταση που υπάρχει στην παιδεία, παρά μονάχα η κυβέρνηση που είναι κλεισμένη στο δικό της κόσμο και μετράει γραφειοκρατικά και με άλλες παραμέτρους τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα.
Δεν υπάρχει μάθηση, δεν υπάρχει δουλειά για τα παιδιά μας. Χωρίς μάθηση και χωρίς δουλειά καλούμε αυτά τα παιδιά σε ένα μέλλον αβέβαιο και ανασφαλές. Στην Ελλάδα, όμως, χρόνια ακούμε για μεταρρυθμίσεις στην παιδεία αλλά είναι χάρτινες μεταρρυθμίσεις χωρίς ψυχή και όραμα. Χρόνια ακούμε για μέτρα που θα αναμορφώσουν το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά όλα αυτά τα μέτρα, τελικά, είναι χωρίς πολιτική αξιοπιστία και χωρίς κοινωνικές συναινέσεις. Με τέτοιες πολιτικές από την πλευρά και της σημερινής κυβέρνησης δεν αντιμετωπίζεται το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής παιδείας. Η ελληνική κοινωνία ζει στα σπλάχνα της τη βασανιστική εμπειρία της διαρκούς κρίσης στην παιδεία .
Δεν υπάρχει οικογένεια στην Ελλάδα που να μην πληρώνει πάρα πολλά για να δώσει στα παιδιά της γνώση, κατάρτιση και εφόδια.
Ο Προϋπολογισμός του 1999 εξακολουθεί να κρατεί καθηλωμένο το ποσοστό των δημοσίων δαπανών της χώρας μας για την παιδεία στο 50% του μέσου όρου των χωρών της Ε.Ε. ενώ το υπόλοιπο 50% θα συνεχίσουν να το καταβάλουν με ζήλο στα φροντιστήρια οι ελληνικές οικογένειες.
Η φετινή χρονιά των μέτρων της κυβέρνησης και του κ. Αρσένη βρίσκει τα σχολεία σε τραγική κατάσταση, τους εκπαιδευτικούς απογοητευμένους, τους μαθητές και τους γονείς σε πλήρη αβεβαιότητα.
Το Ενιαίο Λύκειο αντί να αναβαθμιστεί μετατράπηκε σε ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο, τα φροντιστήρια έχουν αυξηθεί μέχρι και 50%, οι γονείς έχουν γονατίσει οικονομικά, όσοι δεν αντέχουν και είναι πάρα πολλοί, αποκλείονται.
Το Λύκειο παραμένει απλά προθάλαμος για την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η δε κυβέρνηση επιμένει να επαναλαμβάνει το σλόγκαν της "ελεύθερης πρόσβασης στα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι.", το οποίο έχει πια φανεί ότι είναι ένα σύστημα επιλογής που ευνοεί αυτούς που "έχουν" και "κατέχουν".
Τα Τ.Ε.Ε. είναι και παραμένουν στο σκοτάδι, δεν είναι γνωστό σε ποιά σχολεία θα λειτουργήσουν με ποιά προγράμματα σπουδών, ποιές ειδικότητες και με ποιό εκπαιδευτικό προσωπικό.
Τα σχολικά βιβλία όσα δεν παρέμειναν τα ίδια, γράφονται βιαστικά και πρόχειρα. Παλιά και νέα βιβλία συνθέτουν ένα συνοθύλευμα γνώσεων χωρίς ειρμό και ενότητα. Η σύγχρονη ανθρωπιστική και κοινωνική διάσταση της γνώσης φθίνει επικύνδινα. Στόχος δεν είναι ο ολοκληρωμένος πολίτης, αλλά ο φθηνός και πειθαρχικός - απασχολήσιμος.
Το ολοήμερο σχολείο και η ενισχυτική διδασκαλία υπονομεύονται χωρίς τη στοιχειώδη υποδομή σε μέσα, ειδικευμένου απαιτούμενο προσωπικό και ειδικά προγράμματα.
Εμείς επιμένουμε να προτείνουμε, ότι πρέπει :
Η παιδεία, η γνώση, η κατάρτιση, η απασχόληση είναι κεντρικό πρόβλημα των σημερινών κοινωνιών, αλλά και των κοινωνιών του 21ου αιώνα.
Πως λοιπόν θα πάει η Ελλάδα μπροστά, όταν σήμερα στο όριο του 2000 έχουμε ελλιπή χρηματοδότηση για την παιδεία, σοβαρά λειτουργικά προβλήματα ως προς τα βιβλία, τα προγράμματα σπουδών, τους καθηγητές και τα μέσα, όταν δεν έχουμε διάλογο ούτε σχεδιασμό ούτε συντονισμό των υπευθύνων για την εφαρμογή και την υλοποίηση της εκπαιδευτικής πολιτικής, όταν έχουμε χαμηλή απορροφητικότητα των Ευρωπαϊκών κονδυλίων για τη βελτίωση του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος, την κατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού.
Είναι ώριμες και οριακές οι συνθήκες για ένα ριζοσπαστικό κίνημα για την Ελληνική Παιδεία. Και προς αυτή την κατεύθυνση μπορούν και πρέπει να συμβάλλουν όλες οι ζωντανές δυνάμεις του λαού μας. Οι μαθητές , οι φοιτητές, οι εκπαιδευτικοί, οι πανεπιστημιακοί , η πνευματική ηγεσία, οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, πρέπει με ένα εμπνευσμένο κίνημα για την Παιδεία να μιλήσουν στην ψυχή του λαού, να μιλήσουν για λογαριασμό του λαού. Γιατί σήμερα και τα παιδιά μας βλέπουν την παιδεία σε κρίση, την ανεργία σε έξαρση, τον δημόσιο βίο της χώρας σε σήψη, χωρίς στηρίγματα για ένα μέλλον που να μην τους γεμίζει ανασφάλεια και ασφυξία.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS