ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Αγαπητοί φίλες και φίλοι, ευχαριστούμε που είστε μαζί μας. η σημερινή συνέντευξη έχει θέμα κυρίως το ασφαλιστικό, αλλά και άλλες σοβαρές συναφείς εξελίξεις.
Το ασφαλιστικό μαζί με την ανεργία αποτελούν τα κατ εξοχήν πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας για τον κόσμο της εργασίας. Η δημόσια κοινωνική Ασφάλιση και οι δημόσιες παροχές υγείας έχουν δεχτεί σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο αλλεπάλληλα και βαρύτατα πλήγματα τις τελευταίες δεκαετίες.
Σήμερα οι κυρίαρχοι κύκλοι της συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους σε όλο τον κόσμο επιχειρούν να επιφέρουν τη χαριστική βολή με την πλήρη, σχεδόν, αποδιάρθρωση του δημόσιου κοινωνικού - ασφαλιστικού συστήματος.
Σ αυτήν την προσπάθεια πρωταγωνιστής είναι ο Πρόεδρος Μπους. Επιχειρεί να εφαρμόσει το μοντέλο Πινοσέτ για ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης (10% του μισθού σε ιδιωτικές εταιρείες επενδύσεων) που στην επίσκεψή του στη Χιλή τον Νοέμβριο του 2004 χαρακτήρισε ως «υπέροχο παράδειγμα». Δυστυχώς ακολουθούν, τηρουμένων των αναλογιών, και οι κυβερνήσεις των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δυστυχώς και της δικής μας.
Η προσπάθεια είναι μέσω της αποδιάρθρωσης των δημόσιων ασφαλιστικών συστημάτων να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα και η υπερκερδοφορία του κεφαλαίου, αλλά και να βρουν νέα πεδία επέκτασης και κερδοφορίας οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Οι στόχοι που έχουν τεθεί είναι πολύ συγκεκριμένοι :
Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια το δημόσιο κοινωνικό - ασφαλιστικό σύστημα στη χώρα μας έχει δεχτεί αλλεπάλληλα και συνδυασμένα πλήγματα από τις κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.
Αν αποφεύχθηκε η πλήρης, σχεδόν, εκθεμελίωση της κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα μας, που επιδιώχθηκε με τα μέτρα Γιαννίτση, οφείλεται μόνο στη καθολική και ενωτική κινητοποίηση των εργαζομένων.
Ως αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και των πολιτικών λιτότητας που εφάρμοσαν, τα προβλήματα έχουν επιδεινωθεί πολύ.
Πρώτον: Οι συντάξεις έχουν καταρρεύσει και έχουν αυξηθεί τα όρια συνταξιοδότησης. Όπως είναι γνωστό πάνω από το 70% των συνταξιούχων παίρνει σύνταξη κάτω από 500 ευρώ. Είναι φανερό ότι δεν μιλάμε πλέον για σύνταξη, αλλά για προνοιακό επίδομα.
Τα Ασφαλιστικά Ταμεία πάνε να καταντήσουν φιλόπτωχα ιδρύματα. Η μεγάλη πλειοψηφία των συνταξιούχων έχει οδηγηθεί στο κοινωνικό περιθώριο και έρχεται από πάνω, καθόλου τυχαία, ο εκπρόσωπος του ΟΟΣΑ να ζητήσει να μη ψηφίζουν οι συνταξιούχοι στις εκλογές.
Αφού κατάντησαν τους συνταξιούχους κοινωνικό περιθώριο, θέλουν να τους οδηγήσουν και στην πολιτική περιθωριοποίηση για να μην επηρεάζουν τις πολιτικές εξελίξεις.
Δεύτερον: Οι παροχές υγείας έχουν υποβαθμιστεί αφόρητα και επιβαρύνουν όλο και περισσότερο τους ασφαλισμένους. Οι εργαζόμενοι δεν φτάνει που πληρώνουν κανονικά τις ασφαλιστικές τους εισφορές, πληρώνουν κι από πάνω όλο και περισσότερο για φάρμακα, πρωτοβάθμια και νοσοκομειακή περίθαλψη.
Μας εντυπωσιάζει ότι η Κυβέρνηση ετοιμάζεται να εφαρμόσει το μοντέλο που χρησιμοποιήθηκε στους οδικούς άξονες, της «αυτοχρηματοδότησης» στην υγεία, αλλά και στην εκπαίδευση. Σε λίγο για να μπει ένας πολίτης στην εντατική ιδιωτικού νοσοκομείου, πια θα πληρώνει διόδια.
Απορρίπτουμε την κατευθυνόμενη κινδυνολογία για την επερχόμενη κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος. Το ασφαλιστικό σύστημα δεν κινδυνεύει, παρά μόνο από τις νεοφιλελεύθερες επιλογές των κυβερνήσεων.
Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. ανοίγει το διάλογο για το ασφαλιστικό με μόνο στόχο να βρει άλλοθι και συνένοχους για μέτρα που θα αφαιρούν ασφαλιστικά δικαιώματα και κατακτήσεις.
Χρησιμοποιεί το πέπλο της ανεξαρτησίας της Τράπεζας της Ελλάδας για να περάσει μια θύελλα αντιλαϊκών μέτρων. Θυμίζουμε πάντως ότι, ο Διοικητής της Τράπεζας ορίσθηκε από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και είχε διατελέσει Σύμβουλος του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ.
Συνένοχοι με την Κυβέρνηση δεν πρόκειται να γίνουμε. Οι δικές προτάσεις είναι προτάσεις διαλόγου, αλλά προς τους εργαζόμενους και το Συνδικαλιστικό Κίνημα προκειμένου να αναπτυχθεί ένα μέτωπο αντίστασης, υπεράσπισης και διεύρυνσης του κοινωνικού κράτους.
Για μας ο πρώτος αντίπαλος της κοινωνικής ασφάλισης είναι η ανεργία και τα χαμηλά επίπεδα συνολικής απασχόλησης στην Ελλάδα. Η επίκληση του δημογραφικού προβλήματος δεν έχει κανένα νόημα αν έχουμε τόσο μεγάλα ποσοστά ανεργίας στους νέους. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι οι μανάδες γεννούν λίγα παιδιά στην Ελλάδα, αλλά ότι γεννούν μελλοντικούς ανέργους.
Δυστυχώς η επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης θα κάνει ακόμα πιο εφιαλτική την ανεργία. Χρειαζόμαστε επειγόντως ριζική αλλαγή πολιτικής που θα περιλαμβάνει ένα αποτελεσματικό σχέδιο ανάπτυξης για τη μείωση της ανεργίας και στόχο την πλήρη απασχόληση και την άνοδο του επιπέδου απασχόλησης στη χώρα, ανάλογο με τα ευρωπαϊκά επίπεδα.
Ο δεύτερος αντίπαλος της κοινωνικής ασφάλισης είναι η μονομερής λιτότητα στους μισθούς. Τα τελευταία χρόνια το μερίδιο των μισθών, αντί να αυξάνει πέφτει, περίπου κατά μια ποσοστιαία μονάδα στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της χώρας.
Το εισοδηματικό μερίδιο της εργασίας από 77% το 1982 μειώθηκε στο 67% του ΑΕΠ στο τέλος του 2004. Και δεν φτάνει που έχουμε «μισθούς Αθηνών / τιμές Βρυξελλών», έρχεται ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας και προτείνει οι αυξήσεις των μισθών να γίνονται με βάση τον πληθωρισμό Βρυξελλών κι όχι Αθηνών, λες και ο εργαζόμενος θα ψωνίζει από την αγορά της RUE Neuve κι όχι της Πατησίων.
Οι απώλειες απ αυτές τις πολιτικές για τα Ταμεία είναι τεράστιες και συνεχώς διογκούμενες. Η πρότασή μας είναι σαφής: δραστική αύξηση των μισθών και ετήσιες αυξήσεις που να υπερκαλύπτουν την αύξηση του πληθωρισμού και της ετήσιας παραγωγικότητας.
Ο τρίτος αντίπαλος του ασφαλιστικού συστήματος είναι η εισφοροδιαφυγή και ειδικότερα η μαύρη ανασφάλιστη εργασία, πρώτα απ όλα των μεταναστών. Η εξίσωση των απολαβών των μεταναστών με τους Έλληνες συναδέλφους τους και η εξάλειψη της μαύρης εργασίας θα σημάνει μια γερή χρηματοδοτική ένεση στα Ταμεία και τις συντάξεις.
Ο τέταρτος αντίπαλος της κοινωνικής ασφάλισης είναι η υποχρηματοδότησή της από το κράτος μαζί με τα υψηλά κρατικά χρέη προς τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης. Στηρίζουμε την δίκαιη τριμερή χρηματοδότηση, 2/9 οι εργαζόμενοι, 4/9 οι εργοδότες, 3/9 το κράτος, πράγμα που θα συμβάλει ουσιαστικά στην ευρωστία των Ταμείων.
Ο πέμπτος αντίπαλος της κοινωνικής ασφάλισης είναι η λεηλασία που επί δεκαετίες έχουν υποστεί τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων από το Κράτος και η ανυπαρξία αποθεματικού. Προτείνουμε την επιστροφή μέρους των αφαιρεθέντων πόρων και τη θεσμοθέτηση νέων πόρων για τη δημιουργία ασφαλιστικού αποθέματος.
Σ΄ αυτή την κατεύθυνση μπορούν να συμβάλλουν ο φόρος υπεραξίας 10% από τις πωλήσεις μετοχών, η απόδοση στα Ταμεία μέρους της εισφοράς στα δάνεια του ν. 128/75, εφ όσον αυτή δεν καταργείται, όπως διεκδικούμε, ένας έκτακτος φόρος στα πανύψηλα κέρδη της ποντοπόρου Ναυτιλίας για τη στήριξη του ΝΑΤ κλπ.
Ο Δημήτρης Στρατούλης θα αναπτύξει διεξοδικότερα τις προτάσεις μας και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και οι σύντροφοι κ.κ. Δούκας και Σιώκος θα απαντήσουν στις ερωτήσεις σας.
Θα τελειώσω με το εξής: Πληροφορούμαστε ότι η Κυβέρνηση ετοιμάζει νομοσχέδιο για να αντιμετωπίσει το Επικουρικό των Τραπεζών και να εντάξει τα Ταμεία Κύριας Ασφάλισης των Τραπεζών και το ΤΑΠ - ΟΤΕ στο ΙΚΑ.
Καταρχήν θέλω να πω ότι, δεν πρόκειται να αποδεχθούμε ρυθμίσεις που θα υποβαθμίζουν τις ασφαλιστικές κατακτήσεις των εργαζομένων σ΄ αυτά τα Ταμεία κι όχι μόνο των παλαιότερων αλλά και των νεότερων.
Ταυτόχρονα, τέλος, θέλω να είμαι κατηγορηματικός και σε κάτι ακόμα πολύ σημαντικό. Δεν πρόκειται να αποδεχθούμε, αντίθετα θα αντιπαλέψουμε, κάθε ρύθμιση που θα φορτώνει στο ΙΚΑ υποχρεώσεις των Τραπεζών ή του ΟΤΕ.
Και το λέω αυτό διότι, σύμφωνα με πληροφορίες του Τύπου, προς τα εκεί πάει να λάβει μέτρα η Κυβέρνηση, βουλιάζοντας το ΙΚΑ με τα αναλογιστικά ελλείμματα των Ειδικών Ταμείων και μειώνοντας τεχνητά τα δικά της ελλείμματα στον προϋπολογισμό.
Αυτά από εμένα και ευχαριστώ πολύ.
Δ.ΣΤΡΑΤΟΥΛΗΣ: Ήθελα να πω τα εξής, συνεχίζοντας αυτά που είπε ο Πρόεδρος του Συνασπισμού. Κατ αρχήν, όπως ανέφερε και ο Πρόεδρος, το περιεχόμενο της έκθεσης του κ. Γκαργκάνα, του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, αν γίνει εφαρμόσιμες πολιτικές, θα αποτελούν στο σύνολό τους αυτές οι πολιτικές, έναν κοινωνικό κανιβαλισμό.
Επίσης, από την εμπειρία που έχουμε όλοι μας, κι εσείς κι εμείς, αυτά που λέει πάντα ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ανεξαρτήτως κόμματος και χρώματος, είναι προπομπός προ-αποφασισμένων πολιτικών.
Κατόπιν τούτου και ο λεγόμενος διάλογος τον οποίο έχει εξαγγείλει η Κυβέρνηση για τα εργασιακά και για το ασφαλιστικό, είναι σαφές πλέον ότι είναι προσχηματικός για να νομιμοποιήσει προ-αποφασισμένες πολιτικές, τις οποίες ήδη έχει αναφέρει στη χθεσινή του έκθεση και ο κ. Γκαργκάνας.
Δυστυχώς μέσα σε αυτή την ιστορία και στις προθέσεις της Κυβέρνησης, έχουμε μια «ηχηρή», εντός εισαγωγικών, σιωπή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, του ΠΑΣΟΚ, που ουσιαστικά γίνεται ενοχή και συναίνεση σε αυτές τις πολιτικές.
Μπορεί να φωνάζει για άλλα πράγματα, να χαίρεται, επειδή κάποια πράγματα δε βγήκαν στην Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με το βασικό μέτοχο και να χαίρεται μαζί με μεγαλοεκδότες και να φωνάζει δυνατά γι αυτό, για το ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις μέχρι τώρα δεν έχει βγάλει τσιμουδιά.
Ο Πρόεδρος ανέφερε τις βασικές αιτίες που οδηγούν στα δύο μεγάλα προβλήματα που εμείς θεωρούμε το ασφαλιστικό στη χώρα μας και που διαφωνούμε πλήρως με όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις σε αυτό, με τις δυνάμεις του νεοφιλελεύθερου δικομματισμού.
Το πρώτο, το μεγάλο πρόβλημα, είναι οι πολύ χαμηλές παροχές συντάξεων, οι οποίες δίνονται στη χώρα μας και οι οποίες αναφέρθηκαν πριν και με ποσοστά και το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι η χαμηλή ποιότητα των υπηρεσιών υγείας, κοινωνικής πρόνοιας και φροντίδας που δίνουν οι κλάδοι υγείας των ασφαλιστικών ταμείων.
Βέβαια, αυτό συνδέεται με το ότι το ασφαλιστικό μας σύστημα στερούνταν μέχρι τώρα και εξακολουθεί να στερείται πόρους που του ανήκουν είτε από τους νόμους, είτε από πολιτικές που έπρεπε να εφαρμοστούν.
Με βάση αυτό λέμε το εξής, κάποια σημεία πολύ περιληπτικά, γιατί έχετε το αναλυτικό κείμενο των προτάσεων και πολύ σύντομα. Το πρώτο, ότι στην πολιτική μας πρόταση για το ασφαλιστικό δίνουμε ευρωπαϊκή διάσταση, όταν πας να κάνεις αλλαγές για να στηρίξεις και να αναβαθμίσεις το ασφαλιστικό στη χώρα σου και όχι βέβαια να το κατεδαφίσεις δεν μπορείς να μην το βλέπεις με ευρωπαϊκή διάσταση.
Εμείς λέμε ότι όλα αυτά συνδέονται και με μια κινητικότητα που υπάρχει στην Ευρώπη, με επίκεντρο τη Γαλλία και ευτυχώς από προχθές με τα πρώτα γκάλοπ και την Ολλανδία η μάχη η μεγάλη και η αντιπαράθεση που γίνεται για το Ευρωσύνταγμα, γιατί αν περάσει έτσι αυτό το Ευρωσύνταγμα, συνταγματοποιούνται πολιτικές περιορισμού των ασφαλιστικών δικαιωμάτων στην Ευρώπη, ένα σημείο είναι αυτό και που εμείς ως κόμμα ζητάμε δημοψήφισμα στη χώρα μας και απόρριψή τους και το δεύτερο ζήτημα είναι με το Σύμφωνο Σταθερότητας, που παρά τη λεγόμενη αναθεώρησή του στην τελευταία Εαρινή Σύνοδο Κορυφής, είναι σαν το λύκο που αλλάζει την προβιά, αλλά δεν αλλάζει ο λύκος.
Παραμένει η ουσία του κι εμείς ζητάμε να καταργηθεί, να υπάρξει ένα άλλο σύμφωνο ανάπτυξης και απασχόλησης στην Ευρώπη, που θα δίνει προτεραιότητα στην πλήρη απασχόληση και αφετέρου, βάζουμε και την καινούρια ιδέα και λέμε ότι ένα τέτοιο σύμφωνο θα πρέπει να έχει εγγυημένα στάνταρ για τα εισοδήματα, την κοινωνική προστασία και την κοινωνική ασφάλιση στην Ευρώπη. Εγγυημένα κατώτερα στάνταρ που δεν μπορούν να υπολείπονται στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το δεύτερο σημείο έχει να κάνει ότι το ασφαλιστικό, για να το αντιμετωπίσεις και να βελτιώσεις την κατάσταση για τους ασφαλισμένους, θα πρέπει να το δεις και μέσα στα πλαίσια της ευρύτερης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, που εφαρμόζεται στη χώρα σου.
Εμείς διαφωνούμε με τις πολιτικές που εφαρμόζονται, προτείνουμε μια εναλλακτική πολιτική, που θα έχει άλλα κριτήρια από τα σημερινά, όχι την εξυπηρέτηση των κερδών και την αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων, την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και κυρίως την κάλυψη, την αντιμετώπιση της ανεργίας, κυρίως την κοινωνική προστασία, κυρίως την αναβάθμιση της μισθωτής εργασίας και την προστασία του περιβάλλοντος.
Εκεί, λέμε ως ιδέες, ότι για να λύσεις το ασφαλιστικό δεν πρέπει μόνο να κάνεις αλλαγές μέσα σε αυτό και βελτιώσεις μέσα σε αυτό, θα πρέπει να δεις και κάποιες πολιτικές γενικότερες, που έτσι ή αλλιώς επηρεάζουν το ασφαλιστικό.
Δηλαδή δεν μπορείς να λες ότι πας να αντιμετωπίσεις το ασφαλιστικό και να μην αντιμετωπίζεις το υπ αριθμό ένα πρόβλημα της εποχής μας, της χώρας μας και των νέων ανθρώπων, που είναι η ανεργία.
Αν αντιμετωπίζεις την ανεργία, αν αυξάνεις την απασχόληση και μειώνεις την ανεργία, ταυτόχρονα δίνεις ανάσα ζωής για το ασφαλιστικό. Αν κρατάς μεγάλη την ανεργία και δεν αυξάνεις την απασχόληση, ταυτόχρονα είσαι νεκροθάφτης πολιτικά του ασφαλιστικού. 'Αρα πολιτικές για την ανεργία και την απασχόληση.
Το δεύτερο ζήτημα επίσης, είναι ότι δεν μπορείς να λες ότι θα συζητήσεις για το ασφαλιστικό, χωρίς να αναζητάς ευρύτερους τρόπους αναβάθμισης της κοινωνικής προστασίας στη χώρα σου. Και να αναζητήσεις και ευρύτερους πόρους για να βελτιώσεις την κοινωνική προστασία και την κοινωνική ασφάλιση. Κι εμείς λεμε ότι τέτοια πράγματα μπορείς να τα κάνεις.
Μπορείς να τα κάνεις, αφενός μεν με το να μειώσεις τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, απ όπου μπορείς να εξασφαλίσεις χρήματα για κοινωνικές πολιτικές και την ασφάλιση, να κάνεις μια δίκαιη μεταρρύθμιση στο φορολογικό, ώστε να πληρώσουν και αυτοί που ποτέ δεν πληρώνουν και να εντάξεις την παραοικονομία στην οικονομία και να τη φορολογήσεις και να βρεις πόρους και βεβαίως να αυξήσεις και να εξορθολογήσεις και να προσανατολίσεις τις δημόσιες δαπάνες, να πηγαίνουν πραγματικά για την αντιμετώπιση της ανεργίας, της κοινωνικής προστασίας και για τη βελτίωση της κοινωνικής ασφάλισης.
Αυτά πρέπει να γίνουν έξω από το ασφαλιστικό, τώρα μέσα στο ασφαλιστικό εμείς λέμε ότι αυτά που είπε ο Πρόεδρος, ότι το βασικό του πρόβλημα είναι ότι στερήθηκε πόρους, καταληστεύτηκαν τα αποθεματικά του, με αποτέλεσμα ενώ μετά το 50 και το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στις άλλες χώρες της Ευρώπης σχηματίζονταν από τους νέους που ασφαλίζονταν, που έμπαιναν στην αγορά εργασίας, ένα αποθεματικό για τις μελλοντικές, για τους ηλικιωμένους και τους μεταγενέστερους, στην Ελλάδα τέτοιο αποθεματικό δεν υπήρξε ποτέ, διότι τα αποθεματικά των ταμείων, από το 50 μέχρι σήμερα, καταληστεύτηκαν, είτε μέσω της Τράπεζας της Ελλάδας που κατατίθονταν άτοκα είτε με χρηματοδοτήσεις μέσω Τράπεζας της Ελλάδας και τραπεζών για να υπάρξει η ανάπτυξη του καπιταλισμού στην Ελλάδα, του εμπορίου, της βιομηχανίας, των εφοπλιστών και όλων αυτών των πραγμάτων.
Οι πόροι αυτοί υπάρχουν μέσα στην οικονομία, είναι η ανάπτυξη του καπιταλισμού, η ανάπτυξη της χώρας όλα αυτά τα χρόνια, δε χάθηκαν για την οικονομία και τους επιχειρηματίες, χάθηκαν όμως για το ασφαλιστικό σύστημα.
Εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα, που δυστυχώς οι κυβερνήσεις του δικομματισμού το ενέτειναν, με την ανοχή της εισφοροδιαφυγής, της εισφοροαπαλλαγής, της εισφοροκλοπής και μεγάλης ανασφάλιστης εργασίας στη χώρα μας, που φτάνει στο 20% των εργαζομένων και είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη.
Οι ευθύνες του δικομματισμού συνίστανται κυρίως σε αυτά τα ζητήματα και σε αυτές τις πολιτικές και επίσης να πούμε και να ξεκαθαρίσουμε ότι και από τη μελέτη του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ, που και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ την παρουσίασε και την επικαλείται σήμερα, βγαίνει και ένα άλλο συμπέρασμα.
Ότι μας είπε ψέματα και η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ότι ο τρόπος χρηματοδότησης με 1% του ΑΕΠ, λύνει μέχρι το 2032 το πρόβλημα του ασφαλιστικού. Δεν το λύνει, ήρθαν οι ίδιες οι μελέτες και το επιβεβαίωσαν που ζητάνε πλέον αύξηση αυτής της χρηματοδότησης και επιβεβαίωσαν την εκτίμησή μας, ότι το 1% του ΑΕΠ ήταν πολύ λιγότερο από την τριμερή χρηματοδότηση και δεν έλυνε το πρόβλημα.
Όσον αφορά τις προτάσεις για να γίνει αυτό το αποθεματικό, έστω και τώρα, της κοινωνικής ασφάλισης που χάθηκε, είναι η τριμερής χρηματοδότηση για τους μισθωτούς, για όλους τους μισθωτούς. Είναι η διμερής χρηματοδότηση, δηλαδή στους αυτοαπασχολούμενους και στους αγρότες, δηλαδή το μερτικό του ο αγρότης και ο αυτοαπασχολούμενος και το αντίστοιχο μερτικό του, το διπλάσιο το κράτος.
Είναι η αξιοποίηση της κινητής και ακίνητης περιουσίας που είναι 24, από αυτή τη ληστεία έμειναν 24 δις ευρώ και μπορούν να αξιοποιηθούν, με κριτήριο την εγγυημένη ασφάλεια και αποδοτικότητα.
Είναι η εισφοροδιαφυγή που έχουμε προτάσεις αναλυτικές μέσα, δε θα σας τις πω τώρα, είναι μέσα στο κείμενο, απ όπου μπορούν να αντληθούν πόροι επιπλέον, αν πολεμηθεί 2 δις ευρώ το χρόνο.
Είναι το ζήτημα των ανασφάλιστων ή των μερικά ασφαλισμένων, που είναι μερικά απασχολούμενοι, τα χιλιάδες παιδιά που πάνε στα προγράμματα κατάρτισης και εργασιακής εμπειρίας των STAGE, χωρίς να έχουν ασφάλεια για σύνταξη, οι μετανάστες όπως είπε και ο Πρόεδρος, γυναίκες που δουλεύουν ανασφάλιστες και μια σειρά τμήματα του πληθυσμού.
Και κίνητρα τα οποία δόθηκαν και δίνονται και σήμερα και ενισχυμένα στους επιχειρηματίες, για να κάνουν επενδύσεις ή να αυξάνουν την απασχόληση, κίνητρα απαλλαγής τους από εισφορές, που είναι θάνατος αυτό για το ασφαλιστικό σύστημα.
Επομένως υπάρχουν τρόποι και από εκεί να βρεθούν πόροι και μάλιστα πόροι που είναι θεσμοθετημένοι, από νόμους του κράτους. Όλα αυτά τα τμήματα του πληθυσμού που είναι ανασφάλιστα ή μερικά ασφαλιζόμενα, αν εφαρμόζονταν οι νόμοι του κράτους, θα έπρεπε να είναι ασφαλισμένα. Ζητάμε δηλαδή το στοιχειώδες, την εφαρμογή της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας.
Επίσης, είναι το μεγάλο ζήτημα της αποπληρωμής των χρεών του κράτους πρώτα και κύρια, που δίνει το κακό παράδειγμα στους ιδιώτες, έναντι του ΙΚΑ, που μόνο το κράτος χρωστάει 9,2 δις ευρώ στο ΙΚΑ και μόνο οι ιδιώτες 2,1 δις ευρώ και βεβαίως είναι το μεγάλο ζήτημα, ότι αυτά που καταληστεύτηκαν, που ανέφερε πριν ο Πρόεδρος του Συνασπισμού, που εκτιμούνται από το 50 μέχρι σήμερα, ότι είναι 70 δις ευρώ, δηλαδή περίπου 25 τρισεκατομμύρια δραχμές στο παλιό νόμισμα, θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να επιστραφούν.
Εμείς εδώ ρίχνουμε μια ιδέα, λέμε διάφορους τρόπους, λέμε και ένα 25ετές ομόλογο που ενδεχομένως θα μπορούσε, για λογαριασμό του δημοσίου να συναφθεί και σιγά - σιγά και σταδιακά αυτό το αποθεματικό να επιστραφεί γιατί σας είπαμε, δε χάθηκε, είναι μέσα στην οικονομία, είναι μέσα στα επιχειρηματικά κέρδη, δεν είναι στους ασφαλισμένους, λείπει από τις συντάξεις, λείπει από την ποιότητα των παροχών.
Επίσης έχουμε και τις ιδέες για νέους πόρους, οι οποίοι μπορούν να συμβάλλουν στην κοινωνική ασφάλιση, αυτό το 10% επί της υπεραξίας των μετοχών, στις συναλλαγές των μετοχών που γίνονται, όταν υπάρχουν κέρδη στις μετοχές, το 10% των κερδών να φορολογείται.
Είναι αυτή η ειδική εισφορά, που δίνουν οι δανειολήπτες, το 12 όταν παίρνουν δάνεια, οποιουδήποτε είδους και όπου μπορείς ένα μέρος από αυτό, εφόσον δεν καταργηθεί, εμείς σαν κόμμα έχουμε ζητήσει την κατάργησή του, αλλά εφόσον επιμένουν και είναι πολλά, εκατοντάδες δις δραχμές κάθε χρόνο που πάει σε ειδικό λογαριασμό και του διαχειριστικού ο Υπουργός Οικονομίας που θα μπορούσαν να πάνε για το ασφαλιστικό σύστημα, είναι η φορολόγηση των κερδών της ποντοπόρου ναυτιλίας, που πέρσι μόνο είχε 30 δις ευρώ κέρδη, που θα μπορούσε να ενισχυθεί το ΝΑΤ το οποίο κυριολεκτικά έχει βουλιάξει λόγω της προνομιακής ασφαλιστικής μεταχείρισης των εφοπλιστών που δεν πληρώνουν τίποτα, είναι να μπει ένα τέλος στο δημόσιο τζόγο, όπου γίνεται και όπου επεκτείνεται και δυστυχώς επεκτείνεται και βεβαίως η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας την οποία προτείνουν και τα Συνδικάτα και συμφωνεί και ο Συνασπισμός της Αριστεράς και ένα μέρος της θα μπορούσε να πάει εκεί.
Για το ζήτημα των συντάξεων εμείς εξακολουθούμε να επιμένουμε ότι οι συντάξεις θα πρέπει να αναπληρώνουν πλήρως το συντάξιμο μισθό. 80% η κύρια σύνταξη - 20% η επικουρική σύνταξη και κάθε χρόνο να αναπροσαρμόζονται αυτές οι συντάξεις με βάση τις αυξήσεις που παίρνουν οι εν ενεργεία εργαζόμενοι του αντίστοιχου κλάδου των ασφαλισμένων. Διότι αλλιώς απαξιώνονται οι συντάξεις και με αυτό τον τρόπο.
Η κατώτερη σύνταξη επιμένουμε να επιστρέψει στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη και βεβαίως επιμένουμε και για κάποιους ανθρώπους που δεν μπόρεσαν να συμπληρώσουν τις προϋποθέσεις της σύνταξης, ή να πάρουν πίσω τις εισφορές τους, ή να πάρουν τα ποσοστά της σύνταξης τα οποία θα δικαιούνται με βάση αυτές τις εισφορές για να μην χάνονται.
Επίσης έχουμε ορισμένες σκέψεις για το ζήτημα της βελτίωσης των υπηρεσιών υγείας οι οποίες παρέχονται, που όπως είπε ο πρόεδρος είναι χαμηλότατου επιπέδου που είναι σε αντίθεση και με το ύψος των εισφορών που δίνουν οι ασφαλισμένοι στη χώρα μας για την κάλυψη της υγείας τους, που είναι σε μεγάλη αναντιστοιχία με τις αντίστοιχες παροχές που δίνονται στην Ευρώπη, είναι σε μεγάλη αντιστοιχία με τα ποσά που δίνουν οι ίδιοι από την τσέπη τους για να καλύπτουν αυτές τους τις ανάγκες και είναι και σε μεγάλη αναντιστοιχία με την αξιοπρέπειά τους η οποία βασανίζεται μέσα στα ράντζα ή στις ουρές των εξωτερικών ιατρείων.
Κυρίως εμείς ρίχνουμε μερικές καινούριες ιδέες που έχουν να κάνουν με την απαλλαγή από τη συμμετοχή στα φάρμακα όλων των χρόνια πασχόντων -δεν είναι όλοι σήμερα- όλων των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες και όλων των ανέργων να μην τους κρατούνται εισφορές στα φάρμακα όταν τα αγοράζουν και επίσης για τους υπόλοιπους εργαζόμενους από 25% που είναι σήμερα να γυρίσει στο 10% η συμμετοχή τους στα φάρμακα.
Επίσης η βασική ιδέα την οποία λέμε μέσα μια άλλη δέσμη ιδεών είναι ότι θα πρέπει να καλύπτεται το σύνολο του ύψους της δαπάνης που δίνει ο ασφαλισμένος όταν πάει να δει τον γιατρό του, όταν έχει επίσκεψη στο γιατρό του, όταν κάνει ιατρικές εξετάσεις, εργαστήρια ή νοσηλεία μέσα στα νοσοκομεία. Δεν μπορεί εργαζόμενος ασφαλισμένος σήμερα να πάει να κάνει μια αξονική τομογραφία και να πληρώνει 400 και να πηγαίνει σε ασφαλιστικό του ταμείο και να εισπράττει 4 έως 6 . Είναι απαράδεκτο σε σχέση με όλα όσα είπαμε προηγούμενα.
Όσον αφορά το ζήτημα της ενοποίησης των Ταμείων. Η άποψή μας ήταν από την προηγούμενη φορά το 2001 ότι πρέπει να έχουμε 3 Ταμεία Ασφάλισης: ένα των μισθωτών, ένα των αυτοαπασχολούμενων και ένα των αγροτών. Έχουμε πει ότι οι διαδικασίες των ενοποιήσεων πρέπει να είναι σε εθελοντική βάση να είναι με σύγκλιση προς τα πάνω και με σύμφωνη γνώμη των ασφαλισμένων και των Συνδικάτων, έχουμε πει και το είπε και σήμερα ο πρόεδρος ότι οι όποιες εντάξεις των ειδικών Ταμείων στο ΙΚΑ δεν θα πρέπει να επιβαρύνουν τους ασφαλισμένους και τους φορολογούμενους, αλλά να επιβαρύνουν και τους αντίστοιχους εργοδότες και το κράτος κατά το μερτικό του κι έχουμε πει ότι εμείς επιμένουμε ότι δυο είναι οι πυλώνες της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης: η κύρια ασφάλιση και η επικουρική ασφάλιση. Η ιδιωτική και η επαγγελματική ασφάλιση είναι άλλα πράγματα, τα οποία δεν αφορούν τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση και δεν πρέπει να συμπεριλαμβάνονται και να συνυπολογίζονται στο πόσο σύνταξη παίρνει κάποιος όταν πηγαίνει εθελοντικά σε αυτά.
Για το δημόσιο εμείς επιμένουμε ότι θα πρέπει να παραμείνει ο τρόπος που σήμερα ασφαλίζονται και που δέχονται και τα Συνδικάτα όσον αφορά την κύρια, την επικουρική και την εφ άπαξ σύνταξη και επαναφέρουμε ορισμένα ζητήματα όσον αφορά τα όρια ηλικίας που όχι μόνο δεν πρέπει να αυξηθούν αλλά λέμε 35ετία για όλους μισθωτούς, αγρότες, επαγγελματοβιοτέχνες χωρίς όρια ηλικίας, βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα όχι μόνο να βελτιωθούν οι συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας αλλά να δούμε και στο δημόσιο που είναι κλάδοι που απαράδεκτα μέχρι σήμερα δεν έχουν μπει μέσα, κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων του 90 έως 2002 και κυρίως και κυρίως στα σημεία κάνουν μεγάλες διακρίσεις για τα νέα παιδιά, κατάργηση των διακρίσεων για τις γυναίκες που υπάρχουν στο ασφαλιστικό σύστημα, τακτοποίηση σοβαρών εκκρεμοτήτων με τους Έλληνες μετανάστες με διακρατικές συμφωνίες για τις συντάξεις τους που έχουν δουλέψει στο εξωτερικό ή και οι τελευταίες εκκρεμότητες με τους πολιτικούς πρόσφυγες και τις οικογένειές τους και βεβαίως έχουμε κάνει την πρόταση νόμου για το κατώτερο εγγυημένο εισόδημα, η οποία καλύπτει τους ακραία φτωχούς στη χώρα μας που δυστυχώς είναι 572 χιλιάδες άνθρωποι που παίρνουν κάτω από 250 το μήνα και έχουμε πει και την άποψή μας και που την έχει πει επανειλημμένα τον τελευταίο καιρό και ο Πρόεδρος του Συνασπισμού ο Αλέκος Αλαβάνος, ότι εάν είναι να αντιμετωπίσεις τη λαίλαπα που έρχεται στο ασφαλιστικό και τις δυσμενείς αλλαγές, ένας τρόπος υπάρχει κι έχει αποδειχθεί το 2001 με την πρόταση Γιαννίτση η οποία ουσιαστικά πάει τώρα να επαναφερθεί: κοινοί, ενωτικοί, αποφασιστικοί αγώνες στους δρόμους με σαφή κατεύθυνση των Συνδικάτων ότι θέλουν να αντιπαλέψουν αυτές τις πολιτικές και με σαφή εναλλακτική πρόταση βελτίωσης και όχι κατεδάφισης του ασφαλιστικού συστήματος. Αυτά, αναλυτικά υπάρχουν μέσα στο κείμενο των 10 σελίδων των προτάσεων.
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ. Μαζί μας είναι επίσης ο Θανάσης Λεβέντης βουλευτής του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και ο Δήμος Τσακνιάς μέλος της Γραμματείας του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Είμαστε στη διάθεσή σας για ερωτήσεις.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:
κ.ΑΛΙΦΕΡΟΠΟΥΛΟΣ («ALPHA»): Θέλω να ρωτήσω το εξής: τα προβλήματα στο
ασφαλιστικό είναι υπαρκτά εδώ και χρόνια. Βασικό επιχείρημα και των Κυβερνήσεων
του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι όσο δεν λύνεται
το ασφαλιστικό, τόσο χειρότερο πρόβλημα γίνεται και μεταθέτουμε ένα ακόμη
μεγαλύτερο πρόβλημα για τις επόμενες γενιές. Θέλω να ρωτήσω μήπως τελικά όλες
αυτές οι προτάσεις που ακούσαμε εδώ από τα χείλη του Προέδρου και των υπολοίπων,
πρέπει να κατατεθούν στο διάλογο; Θα προσέλθετε στο διάλογο; Θα καταθέσετε αυτές
τις προτάσεις; Θα προσπαθήσετε να συνδιαμορφώστε τις όποιες αποφάσεις αφορούν
τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Το ένα ερώτημα είναι αυτό.
Το δεύτερο είναι ότι μήπως εάν δεν επιχειρηθεί τώρα μια προσπάθεια για επίλυση
του μεγάλου ζητήματος του ασφαλιστικού και μετατεθεί όπως γίνεται τόσα χρόνια
από όλες τις Κυβερνήσεις για μεταγενέστερο χρόνο, μήπως τότε θα την πληρώσουν
ακόμη περισσότεροι τη νύφη; Και καταλαβαίνετε τι εννοώ.
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Εάν κάποιος μας ζητούσε να κάνουμε διάλογο για θέματα όπως είναι τα
ζητήματα της φοροδιαφυγής, ή της υποχρηματοδότησης, ή των αποθεματικών των
ασφαλιστικών Ταμείων και νομίζω ότι το θέτουν πολλά Συνδικάτα, μαζί με αυτούς θα
έχουμε διάλογο. Δεν έχουμε αυταπάτες για τον προσανατολισμό της Κυβέρνησης.
Ουδεμία αυταπάτη έχουμε και νομίζουμε ότι ήδη οι τοποθετήσεις του Διοικητή της
Τράπεζας της Ελλάδος αποτελούν ένα προάγγελο των κινήσεων της Κυβέρνησης. Με
αυτή την πλευρά επομένως θα έχουμε σύγκρουση και όχι διάλογο εφόσον προχωρήσει.
Την ίδια στιγμή βέβαια, όπως τονίσαμε, εμείς θέλουμε τη στήριξη και τη διεύρυνση
του κοινωνικού κράτους, κάνουμε προτάσεις, ακούμε προτάσεις από άλλες Αριστερές
δυνάμεις, από Συνδικάτα, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα εναλλακτικό πρόγραμμα σε
σχέση με τη στήριξη του δημόσιου ασφαλιστικού Ταμείου και να μην φτάσουμε κι
εμείς στο χιλιανό υπόδειγμα Πινοσέτ, το οποίο δυστυχώς αρχίζει και επεκτείνεται
όλο και περισσότερο σε ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης αλλά και της Αμερικής.
κα ΚΟΨΙΝΗ («ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»): Κατάλαβα καλά, αμφισβητείτε τη δυνατότητα να διεξάγει το διάλογο η ΟΚΕ στην οποία θα ανατεθεί σε λίγες ώρες αυτή η διαδικασία. Επομένως αμφισβητείτε τον ανεξάρτητο χαρακτήρα της και το ρόλο που μπορεί να παίξει σε αυτό; Και αν ναι γιατί.
Δ.ΣΤΡΑΤΟΥΛΗΣ: Εμείς βάζουμε τα εξής ζητήματα: πρώτον αυτό που είπε πολιτικά ο Πρόεδρος πριν αλλά και κάποια άλλα. Κατ αρχήν στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή δεν συμμετέχει η Κυβέρνηση. 'Αρα δεν μπορείς να κουβεντιάσεις σοβαρά ζητήματα για ασφαλιστικό, ενώ τις πολιτικές θα τις εφαρμόσει η Κυβέρνηση. Αν ήθελε να κάνει διάλογο, πρέπει να ήταν συμμέτοχος.
Δεύτερο ζήτημα: η ΟΚΕ έχει ήδη καταστεί αναξιόπιστη από τις ίδιες της Κυβερνήσεις και του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Εμείς δεν αμφισβητούμε τον ανεξάρτητο ρόλο της, ίσα - ίσα επανειλημμένα όπως ξέρεις και η ίδια από το ρεπορτάζ που κάνεις, επιδιώξαμε να το στηρίξουμε από την αρχή. Αλλά όπου η ΟΚΕ πήρε αποφάσεις που ήταν σύμφωνες με αντιλήψεις της Αριστεράς περίπου ή των Συνδικάτων, π.χ. για το ωράριο των καταστημάτων προχθές, πριν 10 μέρες, ή π.χ. παλαιότερα για την πρόταση Γιαννίτση, ή π.χ. παλαιότερα για τις προτάσεις για την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων ξέρεις πολύ καλά και ξέρουμε όλοι μας ότι οι Κυβερνήσεις την έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Την υποβάθμισαν και την έκαναν ένα αναξιόπιστο όργανο και αναποτελεσματικό σε σχέση με το αν μπορούσε σαν όργανο κοινωνικού ελέγχου ή διαλόγου να σταματάει κάποιες πολιτικές της Κυβέρνησης.
Τρίτον, πως θα πάς να κάνεις διάλογο στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή χωρίς να υπάρχουν τα δυο προηγούμενα που είπα και με μια ατζέντα την οποία κανείς δεν την ξέρει, γενική και αόριστη και με σύνδεση κυρίως του ασφαλιστικού με την ανταγωνιστικότητα που το ασφαλιστικό δεν έχει σχέση με την ανταγωνιστικότητα. Το να ασφαλίζεσαι, να τελειώσεις τη δουλειά σου, να έχεις δικαίωμα για τη σύνταξή σου και τις παροχές υγείας σου, είναι κοινωνικό δικαίωμα. Δεν μπορείς να το συνδέεις αυτό με την ανταγωνιστικότητα. Από εκεί και πρέπει να κάτσουν να κόψουν το κεφάλι τους οι Κυβερνήσεις να βρουν τον τρόπο να στηρίξουν αυτό το δικαίωμα των εργαζομένων και των ασφαλισμένων. Επομένως υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι.
Επίσης αν ήθελε να κάνει μια τέτοια σοβαρή συζήτηση η Κυβέρνηση για το ασφαλιστικό, θα έπρεπε να κουβεντιάσει με τους εκπροσώπους των εργαζομένων. Έχουν Προεδρία, η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, οι Ομοσπονδίες. Με τους κοινωνικούς φορείς δεν θα κουβεντιάσει; Με αυτούς έπρεπε να κουβεντιάσει.
Αν η Κυβέρνηση ήθελε να κουβεντιάσει με τα Κόμματα, μπορούσε να κουβεντιάσει και διμερώς και μέσα στις αντίστοιχες Επιτροπές στη Βουλή, πριν πάνε σε ολομέλεια οι όποιες αποφάσεις. Επομένως υπήρχαν άλλοι τρόποι για να γίνει μια σοβαρή κουβέντα.
Το τελευταίο και το πιο βασικό είναι αυτό που είπε ο Πρόεδρος. Να κουβεντιάσουμε τι. Έχουμε άλλες προτεραιότητες. Αυτοί θέλουν να κουβεντιάσουν για να επιδεινώσουν τους όρους, εμείς βεβαίως θέλουμε να κουβεντιάσουμε να βρούμε τρόπους ν αυξηθούν οι συντάξεις και να βελτιωθεί η ποιότητα των παροχών που είναι απαράδεκτη, να βρεθούν τα χρήματα για το ασφαλιστικό τα οποία υπάρχουν και τα κλέβουν άλλοι αυτή τη στιγμή. 'Αρα είναι και ζήτημα διαφορετικών προτεραιοτήτων τις οποίες εμείς βάζουμε. Και εν πάση περιπτώσει λέμε χρειάζεται διάλογος για να καταπολεμηθεί η εισφοροδιαφυγή; Δεν είναι υποχρέωση της Κυβέρνησης; Χρειάζεται διάλογος για να μειωθεί η ανεργία; Δεν είναι υποχρέωση της Κυβέρνησης; Χρειάζεται διάλογος για να πληρώσει το δημόσιο και οι ιδιώτες τα χρέη τους προς το ΙΚΑ; Δεν είναι υποχρέωσή τους; Χρειάζεται διάλογος για να ασφαλιστούν οι μετανάστες και τα νέα παιδιά που δουλεύουν στην πλειοψηφία τους ανασφάλιστα; Επομένως αυτή είναι η άποψή μας.
Γ.ΣΙΔΕΡΗΣ (ΣΚΑΪ): Θα είμαι λίγο γενικόλογος, αλλά δεν γίνεται.
Ξαναπαρουσιάζεται εδώ, μετά από δεκαετίες, διαχρονικά η ίδια άποψη της Αριστεράς
ότι, το κράτος σε κάποια ντουλάπια έχει λεφτά και δεν τα δίνει στον κόσμο.
Ο Πρόεδρος είπε «απορρίπτουμε την κατευθυνόμενη κινδυνολογία για την επερχόμενη
κατάρρευση του συστήματος». Αφού καταρρέει, οι αριθμοί δεν βγαίνουν, λεφτά δεν
υπάρχουν κι εσείς είπατε: θα βρεθούν τα λεφτά από μία έκθεση καλών ιδεών, να
αυξήσουμε την απασχόληση, να κάνουμε επενδύσεις, να βρούμε δουλειές στον κόσμο.
Μα όλα αυτά είναι συνδυασμένα. Και θέλετε δραστική αύξηση των μισθών και να
γίνουν επενδύσεις και να χτυπήσουμε την ανεργία. Δεν γίνονται. Δεν είναι ο
φιλελευθερισμός.. Και τουλάχιστον αυτό πείτε μου: πώς δεν καταρρέει το
ασφαλιστικό. Δεν βγαίνουν οι αριθμοί, δεν υπάρχουν τα λεφτά.
Π.ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Κοιτάξτε, εσείς αναφέρεστε στο νεοφιλελεύθερο κράτος προφανώς. Για το νεοφιλελεύθερο κράτος η υψηλή ανεργία είναι όρος για την υψηλή κερδοφορία του κεφαλαίου.
Η μείωση των κοινωνικών ασφαλιστικών δικαιωμάτων και η κατεδάφιση του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ για τη μείωση των ελλειμμάτων και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Εμείς δεν θεωρούμε ότι είναι ασύμβατα η πλήρης απασχόληση, η στήριξη και διεύρυνση των ασφαλιστικών κοινωνικών δικαιωμάτων, η διεύρυνση του κοινωνικού κράτους και η πρόωθηση της ανάπτυξης με συμμετοχή και με βασικό ρόλο των εργαζομένων.
Δεν θεωρούμε ότι ο νεοφιλελεύθερος δρόμος που προτείνεται σήμερα και ο οποίος γίνεται όλο και πιο άγριος και πιο κυνικός, είναι μονόδρομος. Υπάρχουν άλλες πολιτικές και άλλες προτεραιότητες, οι οποίες μπορούν να εφαρμοστούν, είναι άκρως ρεαλιστικές, βεβαίως προϋποθέτουν ένα άλλο πολιτικό και κοινωνικό συσχετισμό δυνάμεων, των οποίων εμείς επιχειρούμε να διαμορφώσουμε.
Θεωρούμε ότι, η πρότασή μας είναι πολύ πιο ρεαλιστική απ αυτά που πάνε να εφαρμόσουν και τα οποία θα οδηγήσουν σε έναν κοινωνικό καιάδα. Θεωρούμε ότι, βοηθάει πολύ περισσότερο τον τόπο, την ανάπτυξη, την ελληνική οικονομία και την προοπτική μας από τις νεοφιλελεύθερες χίμαιρες, οι οποίες ξέρουμε ότι έχουν οδηγήσει και την οικονομία συνολικά στον πάτο της Ευρώπης.
Επομένως, η ρεαλιστικότητα είναι με την πλευρά τη δική μας και όχι με την πλευρά εκείνων οι οποίοι προτείνουν αυτά που προτείνουν, έχουν κάνει αυτά που κάνουν και προετοιμάζουν ένα νέο κοινωνικό κανιβαλισμό, όπως πολύ σωστά είπε ο κ. Στρατούλης, διότι αυτό αντιπροσωπεύει η Έκθεση και η ομιλία του κ. Γκαργκάνα σήμερα, η οποία, μην αμφιβάλλετε ότι είναι το σήμα κατατεθέν του συναινετικού νεοφιλελεύθερου δικομματισμού.
Δ.ΣΤΡΑΤΟΥΛΗΣ: Μία μικρή επισήμανση. Ήθελα να πω το εξής, επειδή με αφορά και από το χώρο, ότι, την ίδια στιγμή που λέει για διάλογο για το ασφαλιστικό η Κυβέρνηση, χωρίς ατζέντα και με περιρέουσα ατμόσφαιρα κινδυνολογίας, πολιτικές της για το ασφαλιστικό, πολιτικές της που επηρεάζουν καθοριστικά το ασφαλιστικό και μάλιστα στην κατεύθυνση της επιδύνωσής της, θα τις περνάει στη ζούλα, έξω από το διάλογο.
Δηλαδή, μείωση του προσωπικού του ΟΤΕ κατά 6.000 άτομα, που θα επιβαρύνουν το ασφαλιστικό σύστημα, το δημόσιο και το ΙΚΑ με ένα δις ευρώ. Το περνάει, έξω από την κουβέντα.
Δεύτερον. Αντιμετώπιση του ασφαλιστικού των Τραπεζών με τρόπο που απαλλάσσει ένα πολύ μεγάλο μέρος από θεσμοθετημένες υποχρεώσεις του σε εργοδότες και δίνει θέση στο ΙΚΑ και στους ασφαλισμένους και στους φορολογούμενους ερρήμην του διαλόγου.
Ενοποίηση ειδικών Ταμείων με το ΙΚΑ έξω απ αυτήν τη συζήτηση και είναι κι αυτά στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν την προσχηματικότητα του διαλόγου που είναι για να θολώσει -ας πούμε- τα νερά ενώ πολιτικές στην ουσία θα εφαρμόζονται που επιδεινώνουν το ασφαλιστικό, μεγαλώνουν τα ελλείμματα του ΙΚΑ και εντείνουν την κινδυνολογία ότι, αν δεν παρθούν δυσάρεστα μέτρα, θα βουλιάξει το ασφαλιστικό.
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Μια κουβέντα θα ήθελα να πω κι εγώ στην ερώτηση του κ. Σιδέρη. Όσοι πιστεύουν ότι, η μόνη κατεύθυνση που μπορεί να λυθούν τα εργασιακά προβλήματα, είναι η κατεύθυνση των ιδιωτικοποιήσεων ή της βασιλείας του ανταγωνισμού, ας έχουν υπομονή λίγες βδομάδες.
Διότι, το δημοψήφισμα στη Γαλλία, δεν είναι ένα δημοψήφισμα σε μια άλλη χώρα ή κάτι χωρίς σημασία. Είναι η κοινωνία των ανέργων, η κοινωνία των όσων έχουν ελαστικές σχέσεις εργασίας, η κοινωνία των ανθρώπων που δεν έχουν γνωρίσει δουλειά, η οποία δίνει ένα μάθημα, όχι μόνο στο γαλλικό κατεστημένο, συντηρητικό και σοσιαλιστικό, αλλά σε όλη την Ευρώπη. Αυτό είναι το πρώτο σημείο.
Το δεύτερο σημείο, θέλω να πω αοριστίες και θα έλεγα αφέλειες περιλαμβάνουν οι προτάσεις και οι δικαιολογίες της Κυβέρνησης και των όσων συμπαρίσταται σ αυτήν, όπως ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας. Εδώ φτάνουμε να ακούμε το εξής ανήκουστο, ότι, το μεγάλο πρόβλημα είναι το δημογραφικό. Έχει βέβαια την πλευρά της γήρανσης, αλλά έχει και την πλευρά του ότι, δεν έχουμε παραγωγή και γεννήσεις σε υψηλό επίπεδο ώστε να καλύψουμε το ισοζύγιο μεταξύ των όσων βρίσκονται στη σύνταξη και όσων ...
Όταν έχουμε εδώ στην Ελλάδα ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργία νέων, τι θα μας έφερνε και πώς θα βελτίωνε το ισοζύγιο αυτό η υπεργεννητικότητα; Θα διεύρυνε τους ανέργους. Γι αυτό είπαμε ότι, οι μανάδες, δυστυχώς, γεννάνε οι περισσότερες μελλοντικούς ανέργους στην Ελλάδα.
Το τρίτο σημείο που θέλω να πω είναι ότι, όχι, οι προτάσεις μας δεν είναι μόνο γενικές και αόριστες, είναι και συγκεκριμένες και προσπαθήσαμε, έχετε και το χαρτί που μοίρασε ο Δημήτρης Στρατούλης και τη συνοπτική παρουσίαση που έκανα εγώ, έχουμε μια σειρά προτάσεις, σκέψεις σχετικά με τα θέματα της υποχρηματοδότησης, σχετικά με τα θέματα των αποθεματικών των Ταμείων και είμαστε ανοιχτοί εμείς ξανά, είπαμε, στο διάλογο με όποιον θέλει να στηρίξει τα δικαιώματα των εργαζομένων, να εμπλουτίσουμε και να ανανεώσουμε αυτές τις προτάσεις.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS