Με οδύνη και συγκίνηση αποχαιρετούμε τον σ. Τάκη Παπαδόπουλο, που σήμερα έφυγε από τη ζωή, μετά από σύντομη μάχη, που καρτερικά έδωσε τους τελευταίους μήνες, με την επάρατο νόσο. Ο σ. Τάκης λάμπρυνε με την συνεπή και σεμνή του παρουσία για δεκαετίες, από φοιτητής προδικτατορικά μέχρι σήμερα, το κίνημα της ανανεωτικής κομμουνιστικής Αριστεράς, ιδιαίτερα ως κεντρικό στέλεχος του ΚΚΕ εσωτερικού.
Ο Τάκης ήταν αμετακίνητος στις πολιτικές επιλογές του και σταθερά προσηλωμένος σε αρχές, αξίες και ιδεολογικά προτάγματα της Αριστεράς. Θα αποτελεί για μας και για όλες τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς η αγωνιστική στάση ζωής του, μέσα από τη ζωντανή μνήμη του που θα συνοδεύει το κίνημά μας, διακριτή και ποιοτική αναφορά.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Τάκης Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1938 στον Πειραιά.
Ο πατέρας του ήταν φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι του Πειραιά. Συνδικαλιστής και κομμουνιστής υπέστη όλους τους διωγμούς των ανώμαλων τότε καθεστώτων, πριν και μετά τον πόλεμο.
Ο Τάκης από μικρός, βίωσε καθημερινά την αδικία, τη φτώχια, τον πόλεμο, την καταπίεση, τους διωγμούς, από πρώτο χέρι.
Στο 1ο Γυμνάσιο Πειραιά, την μετέπειτα Ιόνια σχολή, τέλειωσε τις σπουδές του το 1956.
Μαθητής πολύ καλός, αγωνιστής και παρών σʼ όλους τους αγώνες της γενιάς του, διαμόρφωσε ένα χαρακτήρα αδαμάντινο, τίμιο, ανιδιοτελή, ακέραιο. Χαρακτήρας που δεν άλλαξε και δεν αλλοιώθηκε μέχρι σήμερα που άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στη Δροσιά, έχοντας δίπλα του τη γυναίκα του Ρίτα και την αδερφή του Βάλια.
Το 1957 έφυγε στο Γκρατς της Αυστρίας για σπουδές στο πολυτεχνείο. Εντάχθηκε αμέσως στις οργανώσεις του ΚΚΕ στο εξωτερικό και μʼ όλη του τη συμπεριφορά ήταν το φωτεινό παράδειγμα για πολλούς φοιτητές, που εξαιτίας του ασπάστηκαν τα ιδανικά της Αριστεράς και πολλοί απʼ αυτούς εντάχθηκαν στο κόμμα.
Η δικτατορία τον βρήκε στην Αυστρία κι εκεί συνέβαλε αποφασιστικά στην οργάνωση αγώνων, στο Γκρατς και τη Βιέννη, ενάντια στην κατάλυση της δημοκρατίας στην πατρίδα του.
Η διάσπαση του 1968 ήταν το πρώτο χτύπημα για τον Τάκη, αλλά το τόσο καθαρό μυαλό του όσο κι ο ανιδιοτελής χαρακτήρας του, συνέβαλαν ώστε αμέσως να την καταδικάσει και να ενταχθεί στο «Γραφείο εσωτερικού», όπως λεγόταν το μετέπειτα ΚΚΕ εσωτερικού.
Η οικονομική κατάσταση δυσκόλεψε και έφυγε στη Σουηδία για δουλειά. Ταυτόχρονα συμμετείχε στο σύλλογο Ελλήνων της Σουηδίας, που εκείνο το διάστημα είχε έντονη αντιχουντική δραστηριότητα.
Όμως το Μάρτιο του 1973 ο Τάκης, πιστεύοντας ότι έχει μεγαλύτερη σημασία ο αγώνας ενάντια στη χούντα μέσα στην Ελλάδα, επιστρέφει από το εξωτερικό στην Αθήνα, αψηφώντας τον κίνδυνο να συλληφθεί. Εντάχθηκε αμέσως στην αντιστασιακή οργάνωση του «Γραφείου εσωτερικού» στην Αθήνα κι έδρασε μέχρι την πτώση της χούντας.
Το δεύτερο χτύπημα για τον Τάκη ήταν η διάσπαση του ΚΚΕ Εσωτερικού, μια διάσπαση που ποτέ δεν κατανόησε, ποτέ δεν δικαιολόγησε.
Παρέμεινε κομμουνιστής της ανανέωσης, συνέβαλε όσο μπορούσε στη διακήρυξη και εξάπλωση των ιδανικών του σοσιαλισμού και υποστήριξε μʼ όλη του την καρδιά τις δυνάμεις της Ανανεωτικής, Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Ο Τάκης έφυγε ήρεμος, ήσυχος, διακριτικός, όπως ήταν και στη ζωή. Δεν ήθελε και δεν θέλησε να φορτώσει κανέναν και ιδιαίτερα τους ανθρώπους που αγάπησε και τον αγαπούσαν.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS