Αναφερόμενος στο ενεργειακό πρόβλημα, τόνισε ότι «είναι ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο πρόβλημα της εποχής μας και για το οποίο, πέραν των άλλων, διεξάγονται σήμερα ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους για τον έλεγχο των πόρων και των δρόμων του πετρελαίου στη Μ. Ανατολή. Το ενεργειακό πρόβλημα, όμως, έχει και μια άλλη πολύ κρίσιμη διάσταση, αφού το θέμα των ρύπων και της υπερθέρμανσης του πλανήτη αφορά πλέον το ίδιο το μέλλον, αν όχι και την επιβίωση της ανθρωπότητας».
Σχολιάζοντας την πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ενέργεια, ο Π. Λαφαζάνης τόνισε ότι «ενώ η έκθεση αναγνωρίζει την κρισιμότητα των ενεργειακών ρύπων για την υπερθέρμανση του πλανήτη και τις τραγικές συνέπειές της, τα μέτρα που προτείνονται για την μείωση της ενεργειακής ρύπανσης από την Ευρώπη είναι δειλά και ανεπαρκή. Ταυτόχρονα, αποτελεί έγκλημα για την ανθρωπότητα το γεγονός ότι μεγάλες κατεξοχήν ρυπογόνες χώρες και πρώτα απʼ όλα οι ΗΠΑ, όχι μόνο δεν αισθάνονται την ανάγκη να λάβουν κανένα μέτρο, αλλά γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια ακόμα και το πρωτόκολλο του Κιότο.
Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά απαράδεκτο τρόπο συστήνει την επέκταση των πυρηνικών εργοστασίων για παραγωγή ενέργειας. Ο ΣΥΝ είναι αντίθετος με αυτή την επιλογή, την οποία θεωρεί άκρως επικίνδυνη για την ασφάλεια και τη ζωή των πολιτών και πολύ περισσότερο για το περιβάλλον, εξαιτίας των εκτεταμένων πυρηνικών αποβλήτων.
Είμαστε, επίσης, ριζικά αντίθετοι με την κατεύθυνση που υποδεικνύει η Έκθεση για την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς της ενέργειας σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και τα μέτρα που προτείνει σε αυτή τη λογική. Η απελευθέρωση ειδικά, μάλιστα, του στρατηγικού τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας θα επιφέρει τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις. Διότι, όπως είναι γνωστό, όπου προωθήθηκε αυτή η απελευθέρωση, η αγορά ενέργειας αλώθηκε από μεγάλα ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέροντα, παρουσιάστηκαν μεγάλα προβλήματα ενεργειακής επάρκειας, ενώ γνώρισαν μια μεγάλη αύξηση οι τιμές σε βάρος των καταναλωτών».
Ο Π. Λαφαζάνης, αναφερόμενος στην κυβερνητική πολιτική για το παρόν και το μέλλον της ΔΕΗ, τόνισε: «Τα όσα πρόσφατα είπε ευθέως ή υπαινικτικά ο κ. Δ. Μανιατάκης για τις εργασιακές σχέσεις στη ΔΕΗ, παρά τις χλωμές διαψεύσεις που ακολούθησαν, αποκαλύπτουν τις προθέσεις της κυβέρνησης για περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων στην επιχείρηση.
Η κυβέρνηση επιφυλάσσει για τη ΔΕΗ το μοντέλο που εφάρμοσε στον ΟΤΕ. Οι διαβεβαιώσεις του κ. Δ. Σιούφα ότι το δημόσιο θα διατηρήσει το 51% της ΔΕΗ δεν έχουν καμία αξιοπιστία. Τα ίδια διαβεβαίωνε και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για τα ΕΛΛ.ΠΕ, που έχουν στρατηγικό ρόλο στο χώρο της διύλισης, αλλά μέσα σε μια νύχτα παρέδωσε, στην ουσία, την επιχείρηση σε μεγάλο ιδιωτικό όμιλο. Τα ίδια διαβεβαίωνε, επίσης, η κυβέρνηση της ΝΔ όσον αφορά το δημόσιο έλεγχο στον ΟΤΕ, αλλά με αιφνίδιο συνταγματικό πραξικόπημα διέλυσε τους κανονισμούς εργασίας και τώρα έχει βγει στη γύρα ψάχνοντας για την ξένη τηλεπικοινωνιακή εταιρεία στην οποία θα παραδώσει τον ΟΤΕ.
Η επιχείρηση πλήρους ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, επειδή έχει ειδικές δυσκολίες, μετατίθεται χρονικά, αφού πρώτα αποδιαρθρωθούν οι εργασιακές σχέσεις και υποβαθμιστεί και παραμεριστεί η ΔΕΗ προκειμένου να εισέλθουν στον χώρο της ηλεκτρικής ενέργειας τα ιδιωτικά συμφέροντα. Άλλωστε, η ΔΕΗ με τις αλλεπάλληλες μετοχοποιήσεις που προώθησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ελάχιστα παίζει το δημόσιο ρόλο της και λειτουργεί περισσότερο σε όφελος των ιδιωτών-επενδυτών στο μετοχικό της κεφάλαιο και με τα κριτήρια που αυτοί επιβάλλουν. Σήμερα, μεγαλύτερο ρόλο για την πορεία της ΔΕΗ διαδραματίζουν τα επενδυτικά κεφάλαια της Fidelity και της γαλλικής AXA που έχουν αποκτήσει η καθεμιά το 5% του μετοχικού κεφαλαίου, όπως και τα αμερικάνικα επενδυτικά κεφάλαια της Countour, με την οποία η ΔΕΗ συνεταιρίζεται για επενδύσεις στα Βαλκάνια. Ταυτόχρονα, η ΔΕΗ μέσω του απαράδεκτου θεσμικού πλαισίου που λειτουργεί για την απελευθέρωση και τη διαμόρφωση της οριακής τιμής του συστήματος, ζημιώνεται με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ετησίως σε όφελος ιδιωτών, εισαγωγέων και των βιομηχάνων.
Σήμερα, οι τραγικές αυτές προοπτικές για τη ΔΕΗ και το ενεργειακό τοπίο στη χώρα μας, μπορούν, για να δώσω και μια νότα ρεαλιστικής αισιοδοξίας, να ανατραπούν κάτω από δύο κυρίως προϋποθέσεις:
- Με την προώθηση ενός ενωτικού, ταξικού μετώπου των εργαζομένων στη ΔΕΗ, σε συμμαχία με τους καταναλωτές, και την ανάπτυξη μεγάλων αγωνιστικών κινητοποιήσεων, για την ανασυγκρότηση της ΔΕΗ και την αναβάθμιση του δημόσιου και κοινωνικού ρόλου της.
- Με την ήττα των κυβερνητικών πολιτικών της ιδιωτικοποίησης και την ήττα συνολικά του συναινετικού δικομματισμού, σε όφελος των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς».
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS