ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Να ευχαριστήσω όλους τους φίλους και φίλες δημοσιογράφους που είναι μαζί μας σήμερα. Να πω ότι είναι μια ιστορική μέρα, μια πραγματικά ανοιξιάτικη μέρα για την Ευρώπη, γιατί αυτό που έγινε στη Γαλλία, δεν είναι ένα εθνικό γεγονός της Γαλλίας, είναι ένα γεγονός το οποίο ελπίζουμε ότι θα σφραγίσει την πορεία ολόκληρης της Ευρώπης.
Εγώ θα ήθελα, εκ μέρους του Συνασπισμού να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις. Πρώτον, ότι το μήνυμα του γαλλικού λαού είναι συγκλονιστικό. Και συμβολικά εμείς, μέσα από την εικόνα, στέλνουμε στις Γαλλίδες και στους Γάλλους που έδωσαν ένα μάθημα δημοκρατίας, απέναντι σε όλα τα κατεστημένα των χωρών και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό το κόκκινο μπουκέτο, το οποίο ιδιαίτερα απευθύνουμε στους ηγέτες και τα μέλη των δυνάμεων, κομμάτων της αριστεράς της Γαλλίας, που συντονισμένα αποτέλεσαν τη σπονδυλική στήλη της κοινωνικής Γαλλίας, η οποία αφυπνίστηκε και έδωσε αυτή τη μάχη με επιτυχία.
Το μήνυμα του γαλλικού δημοψηφίσματος, αποτελεί ένα μεγάλο κοινωνικό και ταξικό «όχι» στην Ευρώπη της ανεξέλεγκτης αγοράς και των μεγάλων επιχειρήσεων. Ένα μεγάλο κοινωνικό και ταξικό «όχι», στις ελίτ των βολεμένων, που κυριαρχούν στη Γαλλία, στις Βρυξέλες, στις κυβερνήσεις των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Ένα μεγάλο κοινωνικό και ταξικό «όχι», στις πολιτικές που διευρύνουν, στη Γαλλία αλλά και σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, την ανεργία, τις κοινωνικές ανισότητες, τη νέα φτώχεια.
Τις πολιτικές που καταργούν το κοινωνικό κράτος, διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις, υποβαθμίζουν μισθούς και συντάξεις, πλήττουν το κοινωνικό και ασφαλιστικό σύστημα. Είναι ένα μεγάλο κοινωνικό και ταξικό «όχι», στην Ευρώπη των αγορών, των πολυεθνικών επιχειρήσεων και του ατλαντισμού.
Δεύτερον, το γαλλικό «όχι», το «όχι» της αριστεράς στη Γαλλία, δεν είναι ένα «όχι» στο εγχείρημα της Ενωμένης Ευρώπης. Κανένα, απολύτως κανένα από τα μεγάλα κόμματα και δυνάμεις που συμπαρατάχθηκαν στην εκστρατεία του «όχι», δεν έθεσε θέμα αποχώρησης της Γαλλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Καμία δύναμη δε ζήτησε τη διάλυση και τη φυγή από το εγχείρημα της ένωσης των λαών της Ευρώπης. Ήταν ένα μεγάλο «ναι», στον αγώνα και την προσπάθεια για μια άλλη ευρωπαϊκή πορεία και μια διαφορετική Ευρώπη, της απασχόλησης και της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Μια Ευρώπη κοινωνική και οικολογική. Μια Ευρώπη μακριά από τους αμερικάνικους σχεδιασμούς, τον ατλαντισμό και τον πόλεμο. Ήταν η συνέχεια των μεγάλων κινημάτων, τα οποία είχαν εμφανιστεί σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο, με ιδιαίτερη ένταση στη Γαλλία, ενάντια στην εισβολή στο Ιράκ και τη συμμετοχή της Ευρώπης σε αυτήν. Είναι ένα «ναι», για μια Ευρώπη που θα έχει τη δική της φωνή, υπέρ της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της ειρήνης στο σύγχρονο κόσμο.
Το τρίτο σημείο, η δυσφορία των Ευρωπαίων πολιτών με το συγκεκριμένο δρόμο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, είχε ήδη καταγραφεί. Είχε γίνει φανερή ιδιαίτερα στις τελευταίες αναμετρήσεις για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που τα ποσοστά αποχής ήταν θεαματικά και έδειχναν ακριβώς αυτή την απόσταση και τη δυσφορία και την αποξένωση των πολιτών από το ευρωπαϊκό εγχείρημα.
Το νέο στοιχείο, που μας φέρνει το δημοψήφισμα της Γαλλίας, είναι ότι ενεργητικά πλέον εισβάλλουν οι λαοί και οι πολίτες της Ευρώπης, στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ότι επιστρέφει στην Ευρώπη η πολιτική, που αποτελεί στοιχείο της ευρωπαϊκής παράδοσης και αμφισβητεί τις οικονομικές επιλογές του κατεστημένου.
Ξεκινάει μια νέα περίοδος, κατά την οποία οι λαοί και οι εργαζόμενοι της Ευρώπης, αρχίζουν να αφυπνίζονται και να θέλουν να βάλουν τη σφραγίδα τους στην ευρωπαϊκή πορεία.
Τέταρτον, οι πρωταγωνιστές του «όχι», του γαλλικού λαού, ήταν οι δυνάμεις της πολύμορφης, ριζοσπαστικής αριστεράς. Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς στη Γαλλία ήταν αυτές που έβαλαν τη σφραγίδα τους στο «όχι» του γαλλικού λαού, μέσα από μια πρωτοφανή διεργασία συντονισμού και κοινής δράσης.
Υπήρξε η συνεργασία αριστερών, ριζοσπαστών, διαφωνούντων σοσιαλιστών, κομμουνιστών, τροτσκιστών, ένα ρεύμα το οποίο πιστεύουμε ότι θα δώσει δυναμική σε αντίστοιχες προσπάθειες, όπως αυτή που κάνει ο Συνασπισμός στην Ελλάδα, όπως αυτή που γίνεται μέσω του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Να τονίσουμε εδώ τον ιδιαίτερο ρόλο που είχε στην Ελλάδα, το εγχείρημα του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, για να οργανωθούν συζητήσεις και προβληματισμός για το θέμα του Ευρωσυντάγματος, μπροστά στη σιωπή που επιβλήθηκε από τις διαδικασίες που ακολούθησε η Κυβέρνηση, τηλεγραφικά μέσα στη Βουλή, σε 2 - 3 μέρες να έχουμε ξεμπερδέψει με αυτό το ζήτημα.
Οι δυνάμεις της αριστεράς, καλούνται σήμερα μέσα από την πιο πλατιά συνεργασία τους, να πρωτοστατήσουν στους αγώνες και τις προσπάθειες για μια εναλλακτική πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των χωρών - μελών της.
Πέμπτον, το γαλλικό «όχι» εκφράζει μια βαθιά κρίση της δεξιάς στη Γαλλία, η οποία έχει τη διακυβέρνηση της χώρας, εκφράζει όμως και μια βαθιά κρίση της γαλλικής σοσιαλδημοκρατίας και όχι μόνο αυτής.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το γαλλικό «όχι» έρχεται μετά τη μείωση των δυνάμεων του Εργατικού Κόμματος στις εκλογές στη Μεγάλη Βρετανία. Έρχεται μετά τη συντριπτική ήττα των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών στη Ρηνανία - Βεστφαλία και δείχνει ότι είναι σε βαθιά κρίση οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας πανευρωπαϊκά.
Αν μάλιστα πάρουμε υπόψη ότι έγινε μια πανευρωπαϊκή σταυροφορία, όλων των ηγετών των σοσιαλδημοκρατών κομμάτων, των περισσοτέρων ηγετών των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, με τη συμμετοχή δυστυχώς και του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου και του πρώην Πρωθυπουργού κ. Σημίτη, προκειμένου να σώσουνε τη χρεοκοπημένη ηγεσία του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος. Είδαμε, παραπάνω από το μισό των οπαδών και ψηφοφόρων του σοσιαλιστικού κόμματος, να τάσσεται υπέρ της συνεργασίας της αριστεράς, υπέρ του όχι.
Αποδεικνύεται σήμερα και στη Γερμανία που έχουμε την εμφάνιση ενός νέου κόμματος και στην Αγγλία που έχουμε την εμφάνιση του «Respect» και άλλων κινήσεων, και στη Γαλλία, ότι ένα πολύ σημαντικό μέρος των οπαδών της σοσιαλδημοκρατίας, αρνείται να καλύψει τις επιλογές συμβιβασμού και συναίνεσης των ηγεσιών του, παίρνει το δρόμο της ευρωπαϊκής αριστεράς κι εμείς, με αυτή την ευκαιρία, καλούμε μέλη, φίλους, οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, που αισθάνθηκαν χτες την καρδιά τους να χτυπάει χαρούμενα και συγκινημένα με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του γαλλικού «όχι», να ενισχύσουν αυτό το μεγάλο εγχείρημα της συνεργασίας, το οποίο προτείνει και ο Συνασπισμός και υλοποιείται μέσα από διάφορες μορφές, όπως είναι ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Έκτο σημείο, το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, στο οποίο συμμετέχει ως ιδρυτικό μέλος ο Συνασπισμός, μπορεί να παίξει σήμερα ένα πολύ πιο ουσιαστικό ρόλο στις ευρωπαϊκές εξελίξεις.
Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς σύσσωμο υποστήριξε και συνεχίζει να υποστηρίζει το αριστερό ευρωπαϊκό «όχι» στο Ευρωσύνταγμα και καλείται να αναλάβει στο αμέσως επόμενο διάστημα, μεγάλες πρωτοβουλίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, κινητοποίησης των ευρωπαϊκών λαών.
Την ερχόμενη Κυριακή και τη Δευτέρα, συνεδριάζει σε επίπεδο Προέδρων το Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα, το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, στο οποίο θα έχουμε τη δυνατότητα να συναντηθούμε στη Ρώμη με τη Γενική Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος, την κα Μπιφέ, με τον Πρόεδρο της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης της Ιταλίας τον κ. Μπερτινότι, με τους ηγέτες της Ενωμένης Αριστεράς της Ισπανίας και γενικά με τις Προέδρους και την ηγεσία όλων των κομμάτων της ευρωπαϊκής αριστεράς.
Έβδομο σημείο, το «όχι» του γαλλικού λαού συνδέεται και με ζητήματα που αφορούν στη χώρα μας. Νομίζω ότι γίνεται σαφές ότι ο λόγος για τον οποίο η Κυβέρνηση δε θέλησε να οργανωθεί δημοψήφισμα γι' αυτό το ζήτημα στη χώρα μας, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις του Συνασπισμού. Έχει σχέση με το αναμενόμενο αποτέλεσμα στη Γαλλία το οποίο θα έδειχνε και στους οπαδούς των δύο μεγάλων κομμάτων του δικομματισμού ότι οι επιλογές για μια άλλη Ευρώπη ήταν ισχυρότατες. Παρά ταύτα ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία ταυτίστηκαν στο «ναι» το οποίο έδωσαν στο Ευρωσύνταγμα.
Να αναφέρω εδώ ότι η πρώτη ενέργεια η οποία είχε γίνει μετά το συνέδριο, κεντρική πολιτική ενέργεια εκ μέρους του Συνασπισμού ήταν η επίσκεψη η δική μου μαζί με το νυν Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Συνασπισμού το Νίκο Χουντή, στον Πρόεδρο της Κυβέρνησης, από τον οποίο ζητήσαμε τη διοργάνωση δημοψηφίσματος και στη χώρα μας.
Είναι πολύ μεγάλες οι ευθύνες της Κυβέρνησης για την άρνηση του δημοψηφίσματος, είναι πολύ μεγάλες οι ευθύνες της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ για την ταύτισή τους με το χρεοκοπημένο στις κοινωνίες της Ευρώπης «ναι».
Όγδοο, τέλος, σημείο, που θέλω να αναφέρω, είναι ότι μέσα στον Ιούνιο πρόκειται να συγκληθεί η Σύνοδος των Ηγετών των 25 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βλέπουμε διάφορες προσπάθειες να επιχειρηθεί να αντιμετωπιστεί με τεχνικά παράνομα μέσα και ηθικά απαράδεκτα μέσα το «όχι» του γαλλικού λαού.
Μας έχει κάνει τεράστια εντύπωση ότι ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας ο Ζισκάρ Ντ'Εστέν, ο άνθρωπος που ήταν επικεφαλής της Συντακτικής Συνέλευσης που έκανε το γνωμοδοτικό σχέδιο για το Σύνταγμα αυτό, εμφανίζεται σήμερα να ζητάει τη διενέργεια δεύτερου δημοψηφίσματος από τους Γάλλους, σύμφωνα με το κόλπο που χρησιμοποιήθηκε και στην περίπτωση της Δανίας, κατά τη διάρκεια της Συνθήκης του Μάαστριχ, ή στην περίπτωση της Ιρλανδίας κατά τη διάρκεια της Συνθήκης της Νίκαιας.
Εμείς θεωρούμε ότι όλα αυτά τα μέτρα, είναι μια προσπάθεια να βρικολακιάσει ένα Σύνταγμα, το οποίο είναι ηθικά, πολιτικά και νομικά νεκρό. Και καλούμε την Ελληνική Κυβέρνηση, καλούμε τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στη Σύνοδο των Ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να καταστήσει σαφές ότι η Ευρώπη αναζητεί πια άλλο δρόμο, αφού νομικά και πολιτικά, τη στιγμή που δεν υπάρχει επικύρωση από μια χώρα - μέλος, δεν μπορεί να ισχύσει το Ευρωσύνταγμα.
Τέλος, το όχι του γαλλικού λαού, δείχνει κάτι πολύ σημαντικό, που έρχεται ξανά στην επικαιρότητα. Οι λαοί με τη στάση τους και τους αγώνες τους, μπορούν να εμποδίσουν και να ματαιώσουν τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων ελίτ των βολεμένων. Τίποτα δεν είναι μοιραίο, προαποφασισμένο και τελεσίδικο, δεν υπάρχει μονόδρομος, υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις και διέξοδοι που οι λαοί μπορούν να τις επιβάλλουν.
Γι' αυτό το γαλλικό δημοψήφισμα μας γεμίζει με αισιοδοξία και δείχνει στους εργαζόμενους ότι οι ίδιοι μπορούν να πρωταγωνιστήσουν για να διαμορφώσουν ένα καλύτερο μέλλον και για την Ευρώπη και για τις χώρες - μέλη της. Αυτά και ευχαριστώ πολύ.
Α.ΚΑΒΒΑΔΙΑ («ΕΡΤ»): Κύριε Πρόεδρε, ήθελα να ρωτήσω εάν για σας αυτό το «όχι»
έχει σαφή χαρακτηριστικά. Και τι εννοώ μ' αυτό; Βλέπουμε ότι εκτός από τη
σύμπραξη των αριστερών δυνάμεων και η άκρα Δεξιά τάχθηκε υπέρ του όχι. Θέλω να
σας ρωτήσω λοιπόν αν έχει σαφή χαρακτηριστικά ή αν για σας αυτό που μετράει
είναι το τελικό αποτέλεσμα.
Ξεκινώντας βεβαίως από εντελώς διαφορετικές αφετηρίες. Ακούσαμε τον Ζαν Μαρί
Λεπέν να υπερασπίζεται το «όχι» για εντελώς διαφορετικούς λόγους απ' αυτούς για
τους οποίους οι αριστερές δυνάμεις το υπερασπίζονται. Ωστόσο αν είστε της άποψης
ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και αν τελικά αυτό που μετράει είναι αυτή η μεγάλη
διαφορά.
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Όπως δείχνουν και οι στατιστικές που έχουν δημοσιευτεί και θα
δημοσιευτούν και με βάση το αποτέλεσμα, η κοινωνική πλειοψηφία του «όχι» στη
Γαλλία είναι η συντριπτική δύναμη των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, των
εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, των ανέργων.
Έχουμε υπόψη, φυσικά, ότι η Ακροδεξιά συμμετείχε για τους δικούς της εντελώς
διαφορετικούς λόγους από την Αριστερά, στην υποστήριξη του «όχι» στη Γαλλία στο
δημοψήφισμα. Αυτό δεν μας δημιουργεί πρόβλημα αναστολών, όπως δεν μας
δημιούργησε η παρουσία της Ακροδεξιάς ως μιας δύναμης που ήταν αντίθετη στον
πόλεμο και στη συμμετοχή της Ε.Ε. στο Ιράκ.
Το μεγάλο πρόβλημα δημιουργείται, νομίζω, για τις δυνάμεις της
σοσιαλδημοκρατίας. Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια στη Γαλλία βλέπουμε ότι
μια σοσιαλδημοκρατία που έχει ταυτιστεί με τις κεντρικές επιλογές των μεγάλων
βιομηχάνων και των μεγάλων επιχειρήσεων, αφήνει ανοιχτό το έδαφος σε λαϊκές
δυνάμεις προς την Ακροδεξιά η οποία επιχειρεί να δημαγωγήσει.
Εδώ θυμίζει λιγάκι την υπόθεση του κούκου. Δηλαδή η σοσιαλδημοκρατία ακολουθεί
περίπου την πολιτική του κούκου, που πηγαίνει σε άλλες φωλιές να αφήσει τα αυγά
του. Αυτές οι φωλιές όμως, είναι φωλιές φιδιών. Και δυστυχώς μέσα από αυτό
μπορεί να προκύψουν αρνητικά στοιχεία και εξελίξεις για την ίδια την Ε.Ε.
Εμείς πιστεύουμε ότι η αριστερή δυναμική του «όχι» θα υπερισχύσει. Πιστεύουμε
και το βλέπουμε μέσα από δηλώσεις, ότι δυνάμεις που είχαν ταχθεί με το «ναι» με
έναν καλόπιστο τρόπο, χωρίς να συμμερίζονται τις αρνητικές επιλογές σε σχέση με
τον ατλαντισμό ή με τον νεοφιλελευθερισμό που περιέχονται στο Σύνταγμα, θα
μπορούν σήμερα να διαμορφώσουν ένα ισχυρότερο μέτωπο για την αναζήτηση μιας
εναλλακτικής κοινωνικής Ευρώπης.
Α.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ («ΑΥΓΗ»): Κύριε Πρόεδρε, ποιες προοπτικές ανοίγονται για την Ευρώπη μετά την επικράτηση του γαλλικού «όχι»;
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Σας είπα και πριν ότι υπάρχουν πολλά σενάρια, υπάρχουν δυνάμεις οι
οποίες θα θελήσουν να εκμηδενίσουν το γαλλικό «όχι», πιστεύω ότι θα διαψευστούν.
Υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες σήμερα σε όλες τις χώρες, αξιοποιώντας πάλι ως
σπονδυλική στήλη αυτή την συμπαράταξη δυνάμεων της Αριστεράς, των κομουνιστών,
των διαφωνούντων σοσιαλιστών, των κινημάτων ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, να
δημιουργηθεί μια δυναμική, η οποία, ενισχυμένη ελπίζω και από το δημοψήφισμα
στην Ολλανδία, θα μπορέσει να συζητήσει άλλες διαδικασίες σε σχέση με την
αντιμετώπιση των ζητημάτων της Ευρώπης, δηλαδή διαδικασίες συμμετοχής των
πολιτών, όπως είχαμε την περίπτωση του δημοψηφίσματος αλλά και άλλες επιλογές.
Γιατί νομίζω ότι μαζί με το Ευρωσύνταγμα δέχθηκαν πλήγματα- θέλω να ελπίζω
ανεπανόρθωτα- το Σύμφωνο Σταθερότητας, το οποίο το νομιμοποιεί και το
συνταγματοποιεί το Ευρωσύνταγμα, αλλά και οι δεσμοί Ε.Ε. και ΝΑΤΟ τους οποίους
νομιμοποιεί και συνταγματοποιεί το Ευρωσύνταγμα.
Επομένως διαδικασίες δημοκρατικής συμμετοχής, νέες επιλογές, προκειμένου να
φτάσουμε στις νομοθετικές και συνταγματικού τύπου ρυθμίσεις που χρειάζονται για
μια Ευρώπη της εργασίας και των λαών και της ειρήνης.
Ν. ΦΙΛΗΣ («ΑΥΓΗ»): Δύο ερωτήσεις θέλω να κάνω. Η πρώτη ερώτηση είναι ποιους
στόχους θέτει ο Συνασπισμός, σαν γενικούς άξονες προβληματισμού έστω στην αρχή,
για μια διαφορετική πορεία της Ε.Ε. Τι ακριβώς ζητάτε δηλαδή την επομένη του όχι
που περίπου το περιμένατε.
Και η δεύτερη ερώτηση είναι η εξής: στη χώρα μας ίσως σε αντίθεση με τις
δηλώσεις των νικητών, των οπαδών του όχι στη Γαλλία, υπήρξαν εδώ δηλώσεις από
ένα πολιτικό κόμμα, το ΚΚΕ, που υποστήριζε κι αυτό το όχι, που αθροίζει και
εντάσσει τη νίκη των Γάλλων με το όχι στην κατεύθυνση της εξόδου από την Ε.Ε. Θα
ήθελα και επ' αυτού ένα σχόλιο.
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Όσον αφορά στο δεύτερο, η νίκη πρώτα απ' όλα είναι των Γάλλων,
είναι των δυνάμεων της Αριστεράς στη Γαλλία, κανείς δεν πρέπει να την
ιδιοποιηθεί, αλλά νομίζω ότι είναι σαφές ότι ουδεμία από τις δυνάμεις αυτές,
ούτε οι κομμουνιστές, το Κομουνιστικό Κόμμα, ούτε οι τροτσκιστές, ούτε οι
αριστεροί σοσιαλιστές, ούτε οι διαφωνούντες Πράσινοι, ούτε η ΑΤΑΚ, ούτε τα άλλα
κινήματα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση που συμμετείχαν με ενεργό ρόλο, βάλανε
θέμα αποχώρησης της Γαλλίας από την Ε.Ε.
Αντίθετα, προσπάθησαν με τον τρόπο τους η κάθε μια και με την συντονισμένη τους
παρουσία να συνδέσουν το «όχι» στην Ευρώπη των μεγάλων εταιρειών και του
ατλαντισμού με το «ναι» στη Ευρώπη της εργασίας, της ειρήνης, της αλληλεγγύης.
Αυτό ,όσον αφορά στην δεύτερη ερώτηση σας.
Όσον αφορά στη πρώτη ερώτηση σας, εμείς περιμέναμε κατ' αρχήν να ακούσουμε από
τους ίδιους τους Γάλους συντρόφους μας, του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος,
τους προβληματισμούς και τις σκέψεις τους. Μη ξεχνάτε ότι η ίδια η διαδικασία, η
αντιπαράθεση, οι συζητήσεις που γίνανε κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος,
δίνουν τη δυνατότητα στις δυνάμεις της Αριστεράς εκεί να επεξεργαστούν σε
μεγαλύτερο βάθος τις προτάσεις τους.
Οι δικές μας σκέψεις, οι δικοί μας άξονες πάνω στους οποίους θα κινηθούμε, είναι
αυτοί που ανέφερα πριν από λίγο, δηλαδή πρώτον όσον αφορά τα θέματα διαδικασίας,
που δεν είναι διαδικασία, είναι θέματα βαθύτατης ουσίας, είναι ότι η Ε.Ε. δεν
μπορεί να κινείται με τις επιλογές ενός κατεστημένου βολεμένων των Βρυξελών και
ότι πρέπει να εξαπολυθούν διαδικασίες δημοκρατίας και συμμετοχής.
Αυτές έχουν σχέση με τα δημοψηφίσματα, έχουν σχέση με συντακτικές συνελεύσεις,
έχουν σχέση με το άνοιγμα των μέσων μαζικής ενημέρωσης στις συζητήσεις, με
φαινόμενα δηλαδή τα οποία εδώ στην Ελλάδα με την πολιτική των κυβερνήσεων που
πάγια ακολουθείται, μας είναι εντελώς άγνωστα.
Ο δεύτερος βασικός άξονας είναι να αναδειχθούν εκείνοι οι στόχοι που
σηματοδοτούνται από τους αγώνες και των Γάλλων, αλλά και των εργαζομένων και
πολιτών σε άλλες χώρες μέλη της Ε.Ε., που έχουν σχέση με την πάλη ενάντια στην
ανεργία, με τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης, με την καταπολέμηση της εργασιακής
ανασφάλειας, με την αναχαίτιση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, με τη στήριξη
της μεταποιητικής βάσης της Ε.Ε., με μια σειρά μεγάλα ζητήματα τα οποία οδήγησαν
τους Ευρωπαίους πολίτες και συγκεκριμένα τους πολίτες της Γαλλίας με τόσο μεγάλη
διαφορά να ταχθούν ενάντια στην ευρωπαϊκή αυτή συνταγματική συνθήκη.
Παράλληλα βέβαια υπάρχει ένα ολόκληρο άλλο πεδίο, συγγενές πεδίο, που συνδέεται
με τα ζητήματα των δικαιωμάτων. Δικαιώματα τα οποία πρέπει να είναι πιο
προχωρημένα από αυτά που δίνουν τα Συντάγματα των χωρών- μελών και νομικά
δεσμευτικά.
Τα ζητήματα της αυτονομίας της Ευρώπης από τις Ηνωμένες Πολιτείες - είναι ένα
μεγάλο κρατούμενο από τις κινητοποιήσεις από το Ιράκ - τα ζητήματα των
δικαιωμάτων των μειονοτήτων, τα ζητήματα της καταπολέμησης του ρατσισμού, τα
ζητήματα της αλληλεγγύης στις φτωχές χώρες, της προστασίας του περιβάλλοντος.
Μια μεγάλη ατζέντα η οποία έρχεται στην επιφάνεια μετά το δημοψήφισμα στη
Γαλλία.
Ν. ΦΙΛΗΣ («ΑΥΓΗ»): Φοβάστε μήπως η πολιτική αστάθεια της Γερμανίας και αυτό το αποτέλεσμα στη Γαλλία ότι μπορεί να έχει επιπτώσεις στα κονδύλια από το Δ' ΚΠΣ;
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Εμείς ξέρουμε ότι αυτό που έγινε στο δημοψήφισμα στη Γαλλία ήταν
μια νίκη σε μια πάρα πολύ μεγάλη μάχη. Δεν έχει κερδηθεί ο πόλεμος. Ξέρουμε
επομένως ότι θα υπάρξουν προσπάθειες να εκμηδενίσουν όπως σας είπα πριν το
δημοψήφισμα, για παράδειγμα με ένα νέο δημοψήφισμα ή με οτιδήποτε άλλο.
Θα υπάρξουν προσπάθειες να αξιοποιήσουν μέσα από ένα κλίμα ανησυχιών, είτε σε
ευρωπαϊκό είτε σε εθνικό επίπεδο, το δημοψήφισμα σε αρνητικές κατευθύνσεις, όπως
αυτή που λέτε να μειώσουν για παράδειγμα οι ισχυρότερες χώρες τις εισφορές τους
στον προϋπολογισμό της Ε.Ε.
Εμείς, όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς- αυτό σημαίνει το εμείς στον χώρο της
Ευρώπης- θα προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτά τα ενδεχόμενα εκτόνωσης ή
συντηρητικής αξιοποίησης του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος και να ανοίξει η
δυναμική για μια Ευρώπη των πολιτών.
Νομίζω ότι θα πρέπει αυτούς που λέμε βολεμένους να το σκεφτούν πολύ και να
σταματήσουν κάθε εγχείρημα δημιουργίας φόβου και ανησυχιών, το οποίο δυστυχώς
βλέπουμε και στη χώρα μας από παράγοντες πολιτικούς αυτές τις τελευταίες ώρες.
Ξαναλέω, είναι μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα που παρουσιάστηκε στην Ευρώπη, είναι
ένας νέος γαλλικός Μάης και δεν πρόκειται κανείς να δεχτεί να ξαναγυρίσουμε
αμέσως στο χειμώνα όπως θέλουν ορισμένοι..
Σ.ΣΙΔΕΡΗΣ (ΑΠΕ): Στη Γαλλία και στην Ολλανδία αλλά και στη Γερμανία που
οδηγείται σε πρόωρες εκλογές, στο δημόσιο προεκλογικό διάλογο τέθηκε μια άλλη
παράμετρος ως κοινός παρονομαστής και στις τρεις χώρες, το θέμα της Τουρκίας.
Υπό την έννοια ότι οι δημοσκοπήσεις και θέσεις πολιτικών δυνάμεων αρνούνται να
δεχθούν την Τουρκία ως πλήρες μέλος της Ε.Ε.
Επειδή αυτό αφορά και την Ελλάδα σε θέματα ασφάλειας σχέσεων, σε ένα γενικότερο
επίπεδο ελληνοτουρκικών σχέσεων, θα ήθελα το σχόλιο σας για το πώς μπορεί να
τοποθετηθεί η Ελλάδα στο νέο αυτό πλαίσιο που δημιουργείται.
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Δεν έχει καμία σχέση με τον Συνασπισμό η αντίληψη ότι η Ε.Ε. είναι
ένα χριστιανικό κλαμπ. Αυτό μπορεί να το συζητήσει κανείς για την εποχή των
Σταυροφοριών πριν από μισή χιλιετία. Δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή
αντίληψη των πολιτών της Ευρώπης, οι οποίοι μαθαίνουν να ζουν μέσα σε συνθήκες
συμβίωσης και ανεκτικότητας.
Με αυτή την έννοια ασφαλώς όπως είπαμε ορισμένοι θα προσπαθήσουν να αξιοποιήσουν
σε διάφορες κατευθύνσεις το δημοψήφισμα. Εμείς πιστεύουμε όμως ότι κάθε
διεύρυνση της Ε.Ε. πρέπει να είναι μια διεύρυνση η οποία δεν γίνεται για
γεωστρατηγικούς λόγους, πρέπει να είναι μια διεύρυνση η οποία να παίρνει υπόψη
τις αναταραχές και τους κλονισμούς που μπορεί να δημιουργήσει στους ήδη πολίτες
εργαζόμενους της Ε.Ε. και να παίρνει τα μέτρα για να τους αντιμετωπίσει ώστε να
γίνει μια διεύρυνση που να είναι αρμονική και βιώσιμη.
Και πιστεύουμε βέβαια ότι κάθε διεύρυνση σε νέο μέλος της Ε.Ε. προϋποθέτει στην
ίδια την έναρξη της διαδικασίας της την γρήγορη και ουσιαστική επίλυση διαφορών
που μπορεί να υπάρχουν με κάποιο ήδη μέλος της Ε.Ε. σε ζητήματα που έχουν σχέση
με τη γειτονία τους. Αυτό θέλουμε και πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνει και με την
ένταξη της Τουρκίας.
Α.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ («ΑΥΓΗ»): Κάποια οικονομικά κέντρα κάνουνε λόγο για αποδυνάμωση του ευρώ, αύξηση των επιτοκίων, περιγράφοντας ένα γενικότερο κλίμα αναστάτωσης στην αγορά. Συμμερίζεστε καθόλου τις ανησυχίες αυτές;
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Τα κέντρα αυτά έχουν μάθει να βλέπουν μονάχα την Ευρώπη του χρηματιστηρίου και των παιχνιδιών στις αγορές συναλλάγματος. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ξημερώνει μια άλλη Ευρώπη και ότι οι πολιτικές δυνάμεις όλες πρέπει να σεβαστούν και να στηρίξουν την ετυμηγορία του γαλλικού λαού και να εξασφαλίσουν μια ασφαλή πορεία προς μια άλλη κατεύθυνση.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ευχαριστούμε πολύ.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS