Τα κύρια χαρακτηριστικά της αρνητικής πραγματικότητας που επικρατεί στο χώρο Υγείας Πρόνοιας είναι γνωστά.
Η έλλειψη σχεδίου και βούλησης για ουσιαστική παρέμβαση και ρήξη οδηγεί την κυβέρνηση σε μια αποσπασματική και χωρίς κοινωνικό διάλογο προώθηση σειράς αποφάσεων και μέτρων (κάλυψη αναγκών σε ιατρικό προσωπικό με διαφόρων ειδών συμβάσεις, παραχώρηση στον ιδιωτικό τομέα υπηρεσιών του Δημοσίου Νοσοκομείου κ.α.), που αλλοιώνουν θεσμούς, που ενώ δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα, επιτείνουν τα αδιέξοδα και δεν αποφέρουν ουσιαστική εξοικονόμηση πόρων.
Η κακή οργάνωση των υπηρεσιών Υγείας, η αποδιοργάνωση του δημόσιου νοσοκομείου, η σοβαρή έλλειψη προσωπικού, η επικράτηση της παραοικονομίας, η διαπλοκή συμφερόντων, έχουν οδηγήσει το δημόσιο τομέα σε σήψη και ανυποληψία. Το ΕΣΥ είναι προβληματικό, αναποτελεσματικό δεν επιτελεί το σκοπό του και δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των καιρών.
Με γρήγορους ρυθμούς συντελείται η ιδιωτικοποίηση του μεγαλύτερου τμήματος της δημόσιας υγείας από τον επιχειρηματικό οργανωμένο ιδιωτικό τομέα υγείας. Έναν ιδιωτικό τομέα ανεξέλεγκτο και ασύδοτο.
Την ίδια ώρα σημειώνεται υποβάθμιση της Δημόσιας Υγείας, απουσία Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) και Πρόληψης, ένταση του θεραπευτικού και νοσοκομειακού χαρακτήρα του συστήματος, με αποτέλεσμα την τεχνητή και προκλητική ζήτηση ιατρικών υπηρεσιών και φαρμάκων του ιδιωτικού τομέα.
Νέες δομές λειτουργίας του κράτους, που νομοθετήθηκαν χωρίς σαφή προσδιορισμό αρμοδιοτήτων, επιτείνουν την ασάφεια, την αδράνεια και την αναποτελεσματικότητα στον χώρο της Υγείας Πρόνοιας.
Στο πλαίσιο της περιοριστικής πολιτικής, η προώθηση μέτρων όπως η συγχώνευση Δ.Σ. και Νοσοκομείων, η προκήρυξη θέσεων των Γενικών Διευθυντών, οι αποφάσεις για το φάρμακο και οι καταργήσεις - συγχωνεύσεις Οργανισμών και Ιδρυμάτων, αναδεικνύουν την αποσπασματική άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής στη δημόσια υγεία.
Η απουσία ολοκληρωμένου σχεδίου παρέμβασης έχει επισημανθεί με την ψήφιση του 2519/97. Η ως τώρα όμως εφαρμογή αυτού του νόμου σε συνδυασμό με την οικονομική στήριξη, που δεν παρέχεται από τον προϋπολογισμό του '98, αναδεικνύουν ξεκάθαρα πλέον τα κύρια χαρακτηριστικά του ΕΣΥ. Έξι μήνες μετά την ψήφιση του νόμου, ελάχιστα έχουν γίνει.
Εξ άλλου η κυβέρνηση φαίνεται ασυγκίνητη μπροστά στα καθημερινά προβλήματα των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες. Ακόμα δεν έχουν υιοθετηθεί οι πρότυποι κανόνες του ΟΗΕ.
Οι ψυχιατρικές δομές που δημιουργήθηκαν, σε εφαρμογή του Κανονισμού 815, ο οποίος έληξε στις αρχές του 1997, κινδυνεύουν, αφού η κυβέρνηση δεν προχωρεί σε θεσμοθέτηση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και των μονάδων θεραπευτικής αποκατάστασης, αποκλείοντας με τον τρόπο αυτό τη συμμετοχή των δημόσιων ψυχιατρείων από τα κοινοτικά προγράμματα για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Επερωτάται ο κ. Υπουργός
1. Έξι μήνες μετά την ψήφιση του Νόμου 2519/97, πόσο και με ποιου συγκεκριμένους τρόπους έχει προχωρήσει τα πράγματα;
2. Γιατί δεν έχουν γίνει βήματα προς την αναβάθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που ήταν βασική πρόβλεψη του Νόμου;
3. Πώς θα καλυφθούν οι ανάγκες σε ιατρικό - νοσηλευτικό προσωπικό και άλλα επαγγέλματα υγείας;
4. Ποιες οι προθέσεις της κυβέρνησης για την θέσπιση κανόνων λειτουργίας του ιδιωτικού τομέα στο χώρο της υγείας;
5. Αν προτίθεται η Κυβέρνηση να προχωρήσει στον σχεδιασμό ολοκληρωμένης πολιτικής για την ψυχική υγεία, τη θεσμοθέτηση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και τη χρηματοδότηση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας περίθαλψης;
6. Αν προτίθεται να υιοθετήσει τους πρότυπους κανόνες του ΟΗΕ για τα άτομα με ειδικές ανάγκες και προωθήσει ένα ολοκληρωμένο Σχέδιο Εθνικής Δράσης στον τομέα αυτό;
Οι επερωτώντες βουλευτές
ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΜΟΥΣΤΑΦΑ
ΣΤΕΛΛΑ ΑΛΦΙΕΡΗ
ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΥΝΑΛΑΚΗΣ
ΑΝΔΡΙΑΝΗ (ΝΙΤΣΑ) ΛΟΥΛΕ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS