Η προβληματικότητα του φορολογικού μας συστήματος είναι γνωστή σε όλους. Στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είμαστε η χώρα με τα μικρότερα φορολογικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ. Ταυτόχρονα, έχουμε καθεστώς υπερφορολόγησης, ιδιαίτερα των εισοδημάτων από εργασία.
Αυτό υποδηλώνει εκτεταμένη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, άνιση κατανομή των φορολογικών βαρών, αναποτελεσματικότητα του φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Όπως προέκυψε από την απάντηση του ΥΠΕΘΟ σε ερώτησή μας στη Βουλή, η κυβέρνηση, αντί να ανταποκριθεί στην ανάγκη μιας ουσιαστικής φορολογικής μεταρρύθμισης, προσανατολίζεται σε έναν «κοινωνικό διάλογο» με στόχο να υπάρξουν ορισμένες φορολογικές ελαφρύνσεις.
Μάλιστα, ο κυβερνητικός σχεδιασμός προβλέπει διεξαγωγή του διαλόγου πριν από τις ευρωεκλογές και τη λήψη των σχετικών αποφάσεων μετά τις εκλογές.
Όσο καλή διάθεση και αν έχει κάποιος, δεν μπορεί να μη διακρίνει πίσω από τους σχεδιασμούς αυτούς στενές κομματικές και εκλογικές σκοπιμότητες.
Οι σκοπιμότητες είναι προφανείς στην επιλογή του στόχου. Φορολογικές ελαφρύνσεις μπορούν και πρέπει να γίνουν. Αλλά αυτή είναι η ευχάριστη και η σχετικά εύκολη πλευρά του προβλήματος.
Καθήκον, όμως, της πολιτικής είναι να ασχολείται όχι μόνο με τα ευχάριστα και τα εύκολα, αλλά και με τα αναγκαία.
Οι σκοπιμότητες είναι προφανείς και σε σχέση με τις διαδικασίες. ΄Έως τις εκλογές, όλες οι κοινωνικές ομάδες θα ζουν με την προσδοκία των φορολογικών ελαφρύνσεων. Οι αποφάσεις, όμως, θα ληφθούν μονομερώς από την κυβέρνηση μετά τις εκλογές.
Είναι προφανές ότι ο κυβερνητικός σχεδιασμός πάσχει. Η αξιοπιστία του διαλόγου που άρχισε υπονομεύτηκε ήδη από την ίδια την κυβέρνηση.
Κατά την άποψή μας, ενώ πράγματι οι νέες δημοσιονομικές συνθήκες παρέχουν την ευχέρεια φορολογικών ελαφρύνσεων, οι μετά την ΟΝΕ πιέσεις επιβάλλουν την ταυτόχρονη διεύρυνση των φορολογικών εσόδων.
Η επίτευξη αυτών των φαινομενικά αντιφατικών στόχων δεν είναι ανέφικτη. Απαιτεί, όμως, τολμηρό επανασχεδιασμό του φορολογικού συστήματος.
Οι όποιες ελαφρύνσεις πρέπει να έχουν σαφές αντίκρισμα στην άμβλυνση των φορολογικών ανισοτήτων και να συνοδεύονται από μέτρα τολμηρής διεύρυνσης της φορολογητέας ύλης και των φορολογικών εσόδων.
Το διαχρονικό, λοιπόν, αίτημα για ριζική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος παραμένει επίκαιρο. Εν όψει, μάλιστα, της ένταξης της χώρας μας στην ΟΝΕ, η ανάγκη για ένα σύγχρονο φορολογικό καθεστώς, δίκαιο, απλό και αποτελεσματικό, αποκτά ευρύτερο περιεχόμενο.
Για να είναι, όμως, βιώσιμη η φορολογική μεταρρύθμιση και να δημιουργεί ένα σταθερό καθεστώς, τουλάχιστον την επόμενη δεκαετία, αυτή πρέπει να εξασφαλίζει την ευρύτερη δυνατή κοινωνική συναίνεση και διακομματική στήριξη.
Επερωτάται ο κ. Υπουργός:
1. Ποια αξιοπιστία μπορεί να έχει ένας διάλογος όταν οι κοινωνικοί φορείς καλούνται να καταθέσουν τις απόψεις τους αλλά η κυβέρνηση διατηρεί το δικαίωμα μονομερών αποφάσεων μετά τις εκλογές; Πώς αντιμετωπίζει το γεγονός ότι κορυφαίοι κοινωνικοί φορείς όπως η ΓΣΕΕ απέχουν από τον διάλογο ενώ και πολλοί άλλοι που συμμετέχουν έχουν σοβαρές ενστάσεις για τον τρόπο που οργανώθηκε ο διάλογος; Γιατί η κυβέρνηση δεν προκρίνει τον διάλογο και με τις πολιτικές δυνάμεις στο πλαίσιο διακομματικής επιτροπής της Βουλής, με συνυπολογισμό βεβαίως των προτάσεων των κοινωνικών φορέων;
2. Γιατί η κυβέρνηση περιορίζει το διάλογο κυρίως στην πτυχή των φορολογικών ελαφρύνσεων και δεν αποδέχεται τον διάλογο για τη συνολική φορολογική μεταρρύθμιση και την αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων του φορολογικού μας συστήματος;
3. Με ποιο τρόπο θεωρεί η κυβέρνηση ότι το φορολογικό σύστημα μπορεί να συμβάλλει στην ενίσχυση της απασχόλησης και της προστασία του περιβάλλοντος; Γιατί η κυβέρνηση δεν προχωρεί άμεσα στη φορολογική ελάφρυνση των εισοδημάτων από εργασία; Ποια η πολιτική της ως προς την εισαγωγή οικολογικών φόρων;
4. Γιατί η κυβέρνηση δεν αποδέχεται την ανάγκη ενιαίας και συνολικής φορολόγησης όλων των εισοδημάτων ανεξάρτητα από την πηγή προέλευσής τους; Γιατί ενώ υπερφορολογεί τα εισοδήματα από εργασία εξαιρεί από κάθε φορολογία τα κέρδη και τα εισοδήματα που προκύπτουν από κινητές αξίες και υπεραξίες μετοχών; Γιατί η κυβέρνηση δεν υιοθετεί την αρχή να συνυπολογίζονται τα πάσης φύσεως εισοδήματα (από εργασία, ακίνητα, επιχειρηματική αμοιβή, υπεραξίες μετοχών κλπ.) στο συνολικό φορολογητέο εισόδημα, και να φορολογούνται με μία ενιαία και προοδευτική φορολογική κλίμακα; Δεν συμφωνεί η κυβέρνηση ότι με τον τρόπο αυτό θα αντιμετωπιζόταν η δυσμενής φορολογική μεταχείριση των εισοδημάτων από εργασία και παραγωγική δραστηριότητα;
5. Πώς αντιμετωπίζει το γεγονός ότι οι τόκοι από καταθέσεις φορολογούνται ενώ ταυτόχρονα υποκατάστατα των καταθέσεων (π.χ. Repos κλπ) απαλλάσσονται από κάθε φορολογία; Προτίθεται να καταργήσει το φόρο επί των καταθέσεων ή να τον επεκτείνει και σε άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα που λειτουργούν ως υποκατάστατα των καταθέσεων;
6. Με ποιο τρόπο θα φορολογούνται τα εισοδήματα που σήμερα υπάγονται στο καθεστώς των αντικειμενικών κριτηρίων μετά την κατάργηση των τελευταίων;
7. Ποια είναι η πολιτική της κυβέρνησης ως προς το ζήτημα της φορολογικής εναρμόνισης στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Σε ποιους τομείς αντιτίθεται;
8. Ποιες πρωτοβουλίες προτίθεται να αναλάβει η κυβέρνηση για την υιοθέτηση από την ΕΕ φορολογικών μέτρων όπως ο φόρος Tobin για τον περιορισμό της διεθνούς κερδοσκοπίας που επιτείνει την αστάθεια των αγορών;
Οι επερωτώντες βουλευτές
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ
ΣΠΥΡΟΣ ΔΑΝΕΛΛΗΣ
ΑΝΔΡΙΑΝΗ (ΝΙΤΣΑ) ΛΟΥΛΕ
ΣΤΕΛΛΑ ΑΛΦΙΕΡΗ
ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΥΝΑΛΑΚΗΣ
ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΜΟΥΣΤΑΦΑ
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS